Η εμπιστοσύνη ως θεμέλια λίθος της αδιατάρακτης πορείας μιας κοινωνίας, με όρους συμβιωτικής συμπόρευσης με το πολιτικό σύστημα, τη Δικαιοσύνη και τους υπόλοιπους Θεσμούς που καθορίζουν την ποιότητα ζωής των πολιτών και το εθνικό μέλλον, προσλαμβάνει στοιχεία μεγάλου επιταχυντή για τις εξελίξεις στον δημόσιο βίο.
Με επίκεντρο την εθνική τραγωδία των Τεμπών, το συλλογικό τραύμα για την οποία είναι σιωπηλό και υποσυνείδητο, διατρέχει οριζόντια την κοινωνία και διαπερνά κομματικά στεγανά και πολιτικούς διαχωρισμούς. Και με σημείο τομής τις ογκώδεις συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας, που άλλαξαν τα πάντα, λειτουργώντας ως τομή στην Ιστορία. Μας κληρονόμησαν το «πριν» και το «μετά», εκείνων των συγκεντρώσεων, σε επίπεδο ανάλυσης και πρόγνωσης των μελλούμενων.
Η κρίση εμπιστοσύνης που τείνει να παγιωθεί στην ελληνική κοινωνία, λειτουργεί ως… teaser επιδείνωσης της εθνικής παρακμής. Της πολλαπλασιαστικής φθοράς που εξαπλώθηκε στον τόπο, εξαιτίας της εθνικής τραγωδίας των Μνημονίων, με τη φτωχοποίηση της ελληνικής κοινωνίας και τη συρρίκνωση της εθνικής αυτοδιάθεσης.
Η Ιστορία του μέλλοντος αναθεωρείται σε ενεστώτα χρόνο. Με όλους εμάς, παρόντες και μάρτυρες της κυοφορίας του αγνώστου. Προσδεθείτε…
Το κίνημα της άρνησης και της αμφισβήτησης
Η δυσκολία διαχείρισης και άμβλυνσης των συνεπειών της τρέχουσας αντίδρασης, έχει τη φυσική, αυθόρμητη και αυτονόητη επεξήγησή της, στην άρνηση και την αμφισβήτηση, που αθροιστικά και πολλαπλασιαστικά συνθέτουν τον πυρήνα της.
Στη διαδρομή των κοινωνιών, πρωτίστως στην ταυτοτική ψυχολογία τους, υπάρχει ένα σημείο καμπής. Το λεγόμενο tipping point. Από τη στιγμή κατά την οποία μια κοινωνική οντότητα θα φτάσει, πόσο μάλλον θα προσπεράσει το σημείο αυτό, ο χρόνος προσλαμβάνει ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Όπως και οι συνέπειες υπέρβασης του σημείου βρασμού.
Η συσσώρευση της οργής
Τα Τέμπη λειτούργησαν ως σημείο αυθόρμητης συνάντησης οργής που είχε συσσωρευτεί και πολλαπλασιαστεί τα προηγούμενα χρόνια. Η κοινωνία μας, διεκδικεί διαρκώς τη διόρθωση των εθνικών πληγών που άνοιξαν τα εθνοκτόνα Μνημόνια. Όσο η διόρθωση αργεί, ή αποδεικνύεται κατώτερη των αναπόφευκτα μεγάλων προσδοκιών που τη συνοδεύουν, τόσο επιδεινώνεται η οργή, η οποία συνοδεύει και ακολουθεί την αγανάκτηση, πολλές φορές και την απόγνωση.
Η συσσώρευση είναι μια απρόσμενη και επικίνδυνη παράμετρος. Και με το ξέσπασμα για τα Τέμπη, ζούμε σε επανάληψη, αν και με άλλους όρους και σημασία, την απελευθέρωση οργής που προκάλεσε πριν από έναν χρόνο ο νόμος για τον γάμο των ομοφυλοφίλων, πάνω στον οποίο «κούμπωσαν» οι προσωποποιημένες απογοητεύσεις των πολιτών, για μια σειρά από άλλα σημεία κοινωνικής συνάντησης.
Του Μάνου Οικονομίδη
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα One Voice, την Κυριακή 9 Φεβρουαρίου 2025
