Γράφει η Ράνια Τζίμα
Hσυνέντευξη του Πρωθυπουργού (Alpha, Αντώνης Σρόιτερ) αντί να κάνει τα πράγματα καλύτερα, έκανε τα πράγματα χειρότερα.
Αντί να καθησυχάσει τον θυμό και το αίσθημα καχυποψίας, αντί να ρίξει φως στο σκοτάδι, βάθυνε ακόμη περισσότερο το ρήγμα εμπιστοσύνης των πολιτών με την πολιτεία. Κι αυτό γιατί ο ίδιος ο Πρωθυπουργός ακύρωσε τον εαυτό του θέτοντας δυνητικά εν αμφιβόλω την ίδια τη δική του, την προσωπική αξιοπιστία.
Πότε είχε δίκιο ο Πρωθυπουργός, τότε ή τώρα; Θα είχε πει όσα είπε αν δεν είχαν προηγηθεί τα μεγαλειώδη συλλαλητήρια της προηγούμενης εβδομάδας; Το κίνητρο πίσω από όσα ειπώθηκαν είναι η αναζήτηση της αλήθειας ή η επικοινωνιακή διαχείριση της λαϊκής οργής;
Εχει δικαίωμα ένας πρωθυπουργός να δηλώνει απλώς «παραπλανημένος»; Κι αν δύναται να παραπλανάται ένας πρωθυπουργός, τι σημαίνει αυτό για τον τρόπο με τον οποίο ασκεί συνολικά τα καθήκοντά του σε όλα τα πεδία της πολιτικής; Μπορεί να παραπλανηθεί και στον τομέα της Εξωτερικής Πολιτικής και της Οικονομίας; Εχει δικαίωμα ένας πρωθυπουργός να λέει ότι «φταίνε» όλοι οι άλλοι εκτός από τον ίδιο;
Μπορεί να φταίνε ο υπουργός Μεταφορών, ο υφυπουργός Πολιτικής Προστασίας, ο ΟΣΕ, η Πυροσβεστική, η Hellenic Train, η Αστυνομία, όλες οι κυβερνήσεις της χώρας μέχρι σήμερα αλλά να μη «φταίει» ο ίδιος; Υπάρχει άραγε – όπως είχε διερωτηθεί πολύ σωστά ο ίδιος ο κ. Μητσοτάκης στις 31 Ιουλίου του 2018 για το Μάτι – ανάληψη πολιτικής ευθύνης χωρίς παραίτηση;
Θα έχει αποδοθεί δικαιοσύνη αν οδηγηθεί σε ένα ειδικό δικαστήριο ο τότε υπουργός Μεταφορών και τεθεί εκτός κυβέρνησης ο κ. Τριαντόπουλος; Αντέχει άραγε η ΝΔ – έτσι όπως είναι διαμορφωμένες τώρα οι ισορροπίες στο εσωτερικό της – να έχει γαλάζιους Καραμανλικούς βουλευτές που θα παραπέμπουν με την ψήφο τους έναν Καραμανλή;
Yπάρχει άραγε ένα σημείο «ρωγμής» για όλες τις κυβερνήσεις από το οποίο και μετά δεν υπάρχει επιστροφή; Μπορεί το σημείο αυτό να είναι το σημείο στο οποίο βρίσκεται σήμερα η κυβέρνηση, όπου στις δημοσκοπήσεις (ΜRB OPEN) το 81% των ερωτηθέντων απάντησε ότι κατά την εκτίμησή του η κυβέρνηση δεν κάνει ό,τι μπορεί για να πέσει άπλετο φως στην υπόθεση;
Διορθώνονται οι εντυπώσεις αλαζονείας που δημιουργήθηκαν από δεκάδες δηλώσεις υπουργών ότι η τραγωδία των Τεμπών, όπως και η υπόθεση των υποκλοπών, συναξιολογήθηκαν και κρίθηκαν στις προηγούμενες εκλογές με το αποτέλεσμα του 41%;
Διορθώνεται η ύβρις τού να αποδίδει κάποιος σε μια μητέρα που έχει χάσει το παιδί της πολιτικές φιλοδοξίες δηλώνοντας εκ των υστέρων ότι «σκύβουμε το κεφάλι»; Διορθώνεται η ασέβεια του να χαρακτηρίζει κάποιος συνωμοσιολόγους όσους τόλμησαν να εγείρουν ερωτήματα για τη διαχείριση του τόπου της τραγωδίας με μια δήλωση ότι «μπορεί να έγιναν λάθος επιλογές στο πεδίο»;
