Στο σύνολο της περιόδου της αδιατάρακτης Δημοκρατίας που βιώνει η πατρίδα μας μετά το τέλος της περιόδου του σκότους της χούντας, το 1974, κανένας πολιτικός δεν κέρδισε την εμπιστοσύνη της ελληνικής κοινωνίας όπως ο Κώστας Καραμανλής, σε επίπεδο εκλογικής προτίμησης.
Στις εκλογές της 7ης Μαρτίου του 2024 ο τότε εκπρόσωπος της γενιάς των σαραντάρηδων πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, κινητροδότησε την απαλλαγή του τόπου από το ζοφερό, σκοτεινό και… λερωμένο από τη διαφθορά σύστημα Σημίτη, συγκεντρώνοντας 3,5 εκατομμύρια ψήφους. Τις περισσότερες που κέρδισε ποτέ πολιτικός αρχηγός ο οποίος εξελέγη πρωθυπουργός.
Μέχρι και σήμερα, 15 χρόνια μετά την αποχώρησή του από την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας, έπειτα από την ήττα του στις εκλογές του “λεφτά υπάρχουν” από τον Γιώργο Παπανδρέου, το 2009, ο Κώστας Καραμανλής συνεχίζει να λειτουργεί ως εθνική εξαίρεση.
Να περιγράφει άβολες αλήθειες για τις διεθνείς ισορροπίες, να επισημαίνει την ανάγκη να διορθωθεί το βαθύ ρήγμα που καταγράφεται στη συνοχή της κοινωνίας. Συνεχίζει να λειτουργεί ως αντίβαρο στην… παρέα των ενσωματωμένων. Των προθύμων. Των βουλιμικών να… υποβάλλουν σέβη.
Γι’ αυτό και ενοχλεί. Πρωτίστως τους τυχοδιώκτες ακροκεντρώους, τους περαστικούς από τη Νέα Δημοκρατία και τα άκρα και τις ακρότητες που τους συνοδεύουν…
Της Μαρίκας Λυσιάνθη
