“Για το υπέροχο λυρικό ύφος του, που είναι εμπνευσμένο από ένα βαθύ αίσθημα για το ελληνικό πολιτιστικό ιδεώδες”…
Μια μέρα σαν και αυτή, στις 24 Νοεμβρίου,, η ανθρωπότητα υποκλίνεται στον Γιώργο Σεφέρη, με το Νόμπελ Λογοτεχνίας (που πήρε στα χέρια του στις 10 Δεκεμβρίου 1963).
Και ο εμβληματικός γητευτής των γοητευτικών νοημάτων που κρύβονται στις λέξεις, όταν εκείνες μπαίνουν στη σωστή σειρά, μας χάρισε μια από τις περισσότερο ζωογόνες αποστροφές δημόσιας ομιλίας που έχει καταγράψει η Ιστορία.
“Σ’ αυτό τον κόσμο, που ολοένα στενεύει, ο καθένας μας χρειάζεται όλους τους άλλους. Πρέπει ν’ αναζητήσουμε τον άνθρωπο, όπου και να βρίσκεται”…
Της Κονδυλίας Ορτανσίου
