Η παρουσία του Στέφανου Κασσελάκη στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ και συνολικά στην πολιτική ζωή του τόπου, είναι γεμάτη από οξύμωρα.
Ένας νέος άνθρωπος, με επικοινωνιακές ικανότητες, χωρίς παρελθόν φθοράς στον δημόσιο βίο της χώρας. Και την ίδια στιγμή, με άγνοια για τα… βασικά, αναφορικά με την ελληνική κοινωνία και την πολιτική ζωή του τόπου.
Ένας influencer, που δεν μπορεί να εμπνεύσει μάζες, όπως το έκανε το 2015 ο Αλέξης Τσίπρας. Επιπροσθέτως επειδή δεν αντιλαμβάνεται τη συντηρητική φυσιογνωμία της ελληνικής κοινωνίας, και των ιδιαιτεροτήτων που την ενοχλούν. Όπως η ατάκα του περί… τεκνοθεσίας από ομοφυλόφιλους, ή το… θαύμα με τη βάφτισή του.
Μετά από πέντε χρόνια παραμονής σε αυτήν και άσκησης της εξουσίας, η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη βρίσκεται αντιμέτωπη με αντικειμενική και καταγεγραμμένη φθορά. Που πολλαπλασιάζεται, γίνεται περισσότερο σύνθετη και πολυεπίπεδη, και προσλαμβάνει σωρευτικά χαρακτηριστικά, αναπόφευκτα.
Η παρουσία Κασσελάκη, ή μάλλον η… ελαφρότητά του, λειτουργεί… ανακουφιστικά για τη Νέα Δημοκρατία του Κυριάκου Μητσοτάκη. Σε ρόλο χορηγού. Χρυσού χορηγού. Όπως όταν… ψαχνόταν για να γίνει υπουργός στην πρώτη κυβέρνηση Μητσοτάκη, το 2019.
Του Νίκου Φυλάγγελου
