Η σειρά των σκέψεων… Αυτή που κάθε φορά καθορίζει και διαμορφώνει το σκηνικό αλλά και τις ψυχολογικές και συναισθηματικές συνθήκες καλείται κάποιος να διαδραματίσει τον ρόλο που του αναλογεί στο σκηνικό αυτό. Πρωταγωνιστής ή κομπάρσος, διαμορφωτής ή παρακολούθημα των εξελίξεων, σιωπηλός ή… ευήκοος, αναφορικά με την παρουσία και την παρεμβατικότητά του.
Στην εθνική τραγωδία των Τεμπών ξαναγνωριζόμαστε. Βλέπουμε από την αρχή πίσω από καθρέφτες παραμόρφωσης του χαρακτήρα και της προσωπικότητας, των επιδιώξεων και των επιθυμιών κάποιου.
Τα Τέμπη έχουν υπέρτερη υφή σε σχέση με κάθε άλλη εθνική τραγωδία των πολλών τελευταίων δεκαετιών στη χώρα μας, επειδή αφορούν πρωτίστως και αδιαμεσολάβητα νέα παιδιά. Που είδαν το νήμα της ζωής τους να διακόπτεται τόσο βίαια. Που δεν πρόλαβαν να κάνουν τα δικά τους παιδιά. Που στερήθηκαν το δικαίωμα να ζήσουν τα όνειρά τους. Που άφησαν πίσω γονείς και δευτερευόντως συγγενείς και φίλους, ως «ζωντανούς νεκρούς», να ζουν και για εκείνα που δεν είναι πλέον μαζί μας.
Η οπαδική ψυχολογία διχασμού και σε πολλές περιπτώσεις μίσους, που τείνει να κυριαρχήσει στη δημόσια σφαίρα γύρω από την εθνική τραγωδία των Τεμπών, επιτείνει τη φθορά και την εθνική παρακμή.
Τα Τέμπη στέκονται ήδη στη διαδρομή του χρόνου, ως «απόδειξη». Ηθικής, συνείδησης και αξιοπρέπειας.
Οι χαμηλοί τόνοι και το… πάθος
Μια μεθοδολογία επαρκούς επιβεβαίωσης των ελατηρίων με τα οποία προσεγγίζει κανείς την εθνική τραγωδία των Τεμπών, έχει να κάνει με την ένταση της παρέμβασής του.
Αν κρατά χαμηλούς τόνους, αν επενδύει στην ψυχραιμία, αν αυτοπροστατεύεται μέσω της σύνεσης και της μετριοπάθειας.
Ή, στην άλλη περίπτωση, αν επιλέγει την… υστερία, αν εκδηλώνει με βουλιμικό πάθος τη θέση του, αν δεν διστάζει να επιτεθεί στην κοινή λογική.
Εκτός από το συμφέρον βέβαια, που παραδοσιακά εξηγεί με πληρότητα τα κίνητρα μιας συμπεριφοράς, στην προκειμένη περίπτωση δεν θα πρέπει να υποτιμάται και η… ανοησία. Που σεργιανίζει με πλεονασμό στη δημόσια σφαίρα.
Το άθροισμα απαξίωσης και υπονόμευσης των Θεσμών
Στην τρέχουσα συγκυρία της δημόσιας προσέγγισης για την εθνική τραγωδία των Τεμπών, κυρίαρχη παραμέτρος είναι η συσσώρευση λεπτομερειών. Η διαρκής προσθήκη καινούριων δεδομένων και υποπαραμέτρων, στο γενικό κάδρο.
Εμπειρικά, κάτι τέτοιο οδηγεί σε δυο διαδρομές… εκτόνωσης. Η πρώτη έχει να κάνει με τη σταδιακή υποχώρηση του ενδιαφέροντος, λόγω κόπωσης από την υπερπληθώρα στοιχείων, λεπτομερειών και αναλύσεων. Η δεύτερη εστιάζει στην απαξίωση και υπονόμευση των Θεσμών, του συστήματος, του ίδιου του εθνικού μετώπου.
Η ιδιαιτερότητα της φύσης της εθνικής τραγωδίας των Τεμπών, διαπερνά οριζόντια την ελληνική κοινωνία. Εμπεδώνεται στο υποσυνείδητό της. Και επομένως αποσυναρμολογεί τον ιστό εμπιστοσύνης στους Θεσμούς.
Του Μάνου Οικονομίδη
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα One Voice, την Κυριακή των Βαϊων, 13 Απριλίου 2025
