Γράφει ο Μανώλης Κοττάκης
Οταν έλαβα τον λόγο στο εξαιρετικό STAR FORUM της Λαμίας το οποίο διοργανώνει ο τηλεοπτικός σταθμός Star Κεντρικής Ελλάδος της ευπατρίδου Ποντίας Νίκης Χειμωνίδου, ο συντονιστής του πάνελ Θανάσης Μερτζάνης με ερώτησε αν το Προσφυγικό είναι λύση για το Δημογραφικό. Είχαν προηγηθεί οι ομιλίες της υφυπουργού Μετανάστευσης Σοφίας Βούλτεψη και του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του ΠΑΣΟΚ Δημήτρη Μάντζου.
Απάντησα ότι το Προσφυγικό-Μεταναστευτικό θα μπορούσε να ήταν ενδεχομένως η λύση για θέματα ανάπτυξης και εργατικού δυναμικού της πατρίδας μας. Εξήγησα όμως ότι αυτό που με απασχολεί είναι η ερημιά μας.
Το γεγονός ότι αδειάζουν από κόσμο τα χωριά στην περιφέρεια. Κάθε φορά που ακούω ότι σε ένα χωριό δεν έχουν παπά για να κτυπήσει την καμπάνα ή κάθε φορά που βλέπω ένα παλαιό σχολείο να ρημάζει «κλειστόν» και να μη γίνεται έπαρση της σημαίας στο προαύλιο, σκέπτομαι ότι ο πρόσφυγας ούτε τα σήμαντρα θα ήθελε ποτέ να κτυπήσει ούτε το εθνικό μας σύμβολο θα αναρτούσε ποτέ στον ιστό. Ούτε ήταν «δικά» του ποτέ ούτε και θα γίνουν. Δεν μπορεί, κατά συνέπεια, να λυθεί το δημογραφικό θέμα, ζήτημα κατεξοχήν εθνικής ταυτότητας, από τους αλλοδαπούς. Είναι φενάκη και όποιος το ισχυρίζεται δεν έχει αίσθηση της εθνικής πραγματικότητας.
Αν και η επικαιρότητα είναι γεμάτη από αφορμές για σχόλια, το μυαλό μου και σήμερα δεν μπορεί να φύγει από εκεί. Από την έρημο χώρα. Και το γεγονός ότι η Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου πήγε με τον Σταύρο Θεοδωράκη στη γενέτειρά της στη Σταυρούπολη για να αναστηλώσει το προφίλ της μου δίδει την αφορμή να προσθέσω μερικές σκέψεις ακόμα. Τα πλάνα που είδα στο διαφημιστικό τρέιλερ από τη Σταυρούπολη της Ξάνθης με την Πρόεδρο της Δημοκρατίας στο κέντρο ενός έρημου τοπίου της ελληνικής γης μού προκάλεσαν στενοχώρια. Εχω φίλους πολλούς και φίλες από την περιοχή.
Προ δύο εβδομάδων, χωρίς να γνωρίζουμε τότε τον επικοινωνιακό σχεδιασμό της Προέδρου, μου εξέφραζαν την απογοήτευσή τους για τον μαρασμό και την παρακμή της Σταυρουπόλεως, η οποία από δήμος χωριστός με αίγλη, με σχολεία, με αστυνομικό τμήμα, με υπηρεσίες Υγείας, με υποκαταστήματα της Αγροτικής Τράπεζας, με πληθυσμό, υποβαθμίστηκε σε εφαρμογή του σχεδίου «Καποδίστριας» σε δημοτική ενότητα του Δήμου Ξάνθης. Ο χριστιανικός δήμος «έπρεπε» να καταργηθεί για να δημιουργηθεί ένας νέος μουσουλμανικός δήμος στα ορεινά του νομού προς άγραν ψήφων. Εκεί όπου υπήρχαν λοιπόν πριν από τριάντα χρόνια ζωή και Ελληνισμός για να φυλάσσει Θερμοπύλες σήμερα έχουν απομείνει μερικοί αμετανόητοι ρομαντικοί, ερωτευμένοι με τα θρακικά Αγια Χώματα. Ανατολικότερα, λίγο πιο πάνω από τον γενέθλιο τόπο της κυρίας Σακελλαροπούλου (ακριβέστερα, του πατρός της), στο ακριτικό Διδυμότειχο, ο μητροπολίτης έλεγε πριν από μερικές εβδομάδες στους επισκέπτες του, όταν πήγαν εκεί, των Αγίων Θεοδώρων, θαρρώ, ότι το ποίμνιό του μειώθηκε τα τελευταία χρόνια κατά 12.000!
Εχει μετατραπεί λοιπόν η Ελλάς σε ένα τεράστιο «κεφαλοτύρι» με τεράστιες τρύπες στην κατανομή του πληθυσμού της, ειδικώς στα βόρεια σύνορα. Αλλά αυτό που είναι εξίσου σαφές είναι πως το κράτος και το οικονομικό σύστημα συγκεντρώνουν τις δυνάμεις τους στα δύο τρία βασικά αστικά κέντρα, καθιστώντας την πατρίδα μας υδροκέφαλο τέρας. Τράπεζες, ταχυδρομεία, σχολεία, αστυνομικά τμήματα, τμήματα ΑΕΙ, σε λίγο και νοσοκομεία κλείνουν μόνο στην περιφέρεια για να ενισχυθεί ο κρατικός μηχανισμός στο λεκανοπέδιο κυρίως και στη Θεσσαλονίκη. Ειδικώς σε θέματα δημοσίας τάξεως. Και το μόνο που απομένει ως ίχνος «κρατικής» παρουσίας είναι μερικές μηχανές αυτόματης ανάληψης χρημάτων.
Κάποια στιγμή πρέπει να τα ξαναβάλουμε κάτω. Να δούμε από την αρχή την κατανομή της κρατικής ισχύος και να εξετάσουμε την παροχή ισχυρότατων κινήτρων επιστροφής του πληθυσμού στην περιφέρεια. Οπως κάνουν αυτή τη στιγμή οι Τούρκοι, οι Ρώσοι και οι Κινέζοι στο εσωτερικό της επικράτειάς τους. Μέχρι όμως να φθάσουμε εκεί, επείγει πρώτα η συνειδητοποίηση της νέας κατάστασης. Το να συνεχίσουμε αμέριμνοι για πολύ δεν μας «παίρνει». Οπως είπε και ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής στην ομιλία του στο ίδιο forum, το Δημογραφικό είναι ζήτημα εθνικής ασφαλείας.
