Γράφει ο Φαήλος Κρανιδιώτης
Οι νόμοι δεν επιλύουν ψυχικά προβλήματα, δεν επουλώνουν ψυχικά τραύματα, δεν διορθώνουν αναπηρίες. Νόμοι, διατάγματα, τροπολογίες δεν μπορούν να τροποποιήσουν ή να υποκαταστήσουν τη φύση του ανθρώπου, όσες αλμπάνικες θεωρίες και αν φτιάξουν ζηλωτές του πολιτιστικού μαρξισμού. Η πηγή της ζωής είναι η Μάνα, που είναι μόνο Γυναίκα. Αστείο και μόνο που πρέπει να το πω αλλά, αν δεν το ξέρετε, υπάρχουν θεωρίες πως δεν κυοφορούν και γεννούν μόνο γυναίκες.
Βαριέμαι και να το εξηγήσω, γιατί μπορεί να μας μείνει και κανά κουσούρι, τσαλαβουτώντας στον παραλογισμό αυτών φανατικών, που απαντώντας μόνο με υστερικές ύβρεις σε κάθε αντίθετη γνώμη ή σε ενοχλητικές ερωτήσεις, που ξεγυμνώνουν τον παραλογισμό των ψευδοεπιστημονικών θεωριών, πάνω στις οποίες βασίζονται μεταρρυθμίσεις, τις οποίες θα πληρώσουν ακριβά η κοινωνία και κυρίως τα παιδιά αλλά και μια γενιά νέων ανθρώπων με προβλήματα, τα οποία δεν θα εξαφανιστούν επειδή ο νομοθέτης θα υποδυθεί πως απλά δεν υπάρχουν και θα βαφτίσει ασθένειες, διαταραχές, ως μια νέα κανονικότατα.
Εάν τολμήσεις να αμφισβητήσεις ακόμη την ίδια την ύπαρξη των δικαιωμάτων που επικαλούνται, θα υποστείς «λούσιμο» ως ρατσιστής, ακροδεξιός, φασίστας ή το πλέον κωμικοτραγικό και ύπουλο πως είσαι «κρυφή», αρκετά μοχθηρός τρόπος για να σιγήσουν οι αντίθετες φωνές. Ο μέσος πολίτης, από τη συντριπτική πλειονότητα που διαφωνεί, δεν θέλει να τον πιάσουν στο στόμα τους. Το πιο συνηθισμένο που ακούω είναι «λες αυτό που φοβάμαι να πω».
Το άρθρο 21 του Συντάγματος αναφέρει, μεταξύ άλλων:
Αρθρο 21: (Προστασία οικογένειας, γάμου, μητρότητας και παιδικής ηλικίας, δικαιώματα ατόμων με αναπηρίες)
****1. «Η οικογένεια, ως θεμέλιο της συντήρησης και προαγωγής του Εθνους, καθώς και ο γάμος, η μητρότητα και η παιδική ηλικία τελούν υπό την προστασία του Κράτους. Το Κράτος μεριμνά για τη διασφάλιση συνθηκών αξιοπρεπούς διαβίωσης όλων των πολιτών μέσω ενός συστήματος ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος, όπως νόμος ορίζει». Μητρότητα; Μήπως το επόμενο βήμα θα είναι η λοξή φάλαγγα του δικαιωματισμού να απαιτήσει να το αλλάξουμε, γιατί τους ενοχλεί ο όρος;
Δεν ξέρω αν το έχετε καταλάβει, αλλά από τα πρώτα θύματα του νεομαρξιστικού δικαιωματισμού και του παραλογισμού του είναι οι γυναίκες. Δείτε τις τραγικές συνέπειες στα γυναικεία αθλήματα, όπου ήδη έχει προκληθεί τεράστια αντίδραση με την υφαρπαγή γυναικείων μεταλλίων και ρεκόρ από μαντράχαλους, ανατομικά ανδρών που «αυτοπροσδιορίζονται» ως «γυναίκες», κατουράνε όρθιοι, απαιτούν να χρησιμοποιούν τα γυναικεία αποδυτήρια, αλλά φυσικά έχουν 40% περισσότερη μυϊκή μάζα. Θα ήταν κωμικό, αν δεν ήταν αληθινό. Ηδη πολλές αθλήτριες αντιδρούν δυναμικά σε αυτή τη νομιμοφανή απάτη.
Η αλήθεια είναι πως η Φύση είναι πολύ ενοχλητική, εμποδίζει τόσες φαντασιώσεις να γίνουν πραγματικότητα, φαντασιώσεις που έχουν ενδυθεί τον μανδύα του δικαιώματος.
Στο πλαίσιο μιας μεγάλης παράταξης που αγαπά την ελευθερία είναι παράδοξο πόσο αυταρχική, ολοκληρωτική και επιθετική είναι η πλευρά που υποστηρίζει τη σχετικοποίηση της έννοιας της οικογένειας, της μητρότητας και πατρότητας, που κατασκευάζει μέσω των «σπουδών φύλου» και δήθεν έρευνες πως δεν έχει σημασία εάν λείπει το πατρικό ή το μητρικό πρότυπο.
Αρκεί να υπάρχει αγάπη, το οποίο ισχύει για τα γατάκια και τα κουταβάκια, αλλά με τα παιδιά είναι λίγο διαφορετικά τα πράγματα. Μπείτε όμως σε μια οποιαδήποτε δημόσια συζήτηση και τολμήστε να εγκαλέσετε ως παράλογη και βλαπτική για τα παιδιά τη θέση πως θα επιβάλλουν σε κάποια από αυτά να στερηθούν τη μάνα ή τον πατέρα, ως παρουσία και πρότυπο, στο πλαίσιο της υιοθεσίας. Θα μαζέψετε τόσες πέτρες από τους φανατικούς, που θα χτίσετε μανιάτικο πύργο για εξοχικό.
Ο Μήτσος, που θα του αμφισβητήσεις την ικανότητα να υποκαταστήσει την τρυφερότητα της μάνας, το μητρικό ένστικτο, το απαλό της χάδι, θα σας βγάλει τα μάτια, αφού άλλωστε το φύλο είναι «κοινωνική κατασκευή», έτσι λένε οι θεωρίες που έφτιαξαν, η μήτρα, οι σάλπιγγες, οι ωοθήκες, οι γυναικείες ορμόνες, το μητρικό ένστικτο, συμπαντική δύναμη, είναι ασήμαντες και ενοχλητικές λεπτομέρειες, που αν τις επικαλεστείς, ουαί και αλίμονό σου. Το ίδιο και η π.χ. Μαρία, που θα της αμφισβητήσεις την ικανότητα να υποκαταστήσει τη στιβαρή προστατευτική παρουσία-πρότυπο του πατέρα. Κι όσο και αν προσπαθήσεις να επιχειρηματολογήσεις λογικά, πάλι φασίστα ή «κρυφή» θα σε πουν.
Αυτός ο αληθινά φασιστικός τρόπος σίγασης της λογικής, της αντίθετης άποψης, δεν πρόκειται να οδηγήσει τους ζηλωτές/τριες του δικαιωματισμού σε κάποια νίκη. Το πρόβλημά τους θα παραμένει ακέραιο. Απλά θα προκληθούν προβλήματα σε ανθρώπινα πλάσματα, τα οποία δεν ρωτήθηκε, ούτε και θα ερωτηθούν, εάν θέλουν να ζήσουν χωρίς μάνα ή χωρίς πατέρα. Και φυσικά ετοιμαστείτε και για νέες επιθέσεις ακόμη και στις λέξεις. Διότι ο δικαιωματισμός μοιάζει με τον τουρκικό επεκτατισμό. Είναι βαθιά αχόρταγος, τα θέλει όλα, δεν του αρκεί τίποτα και πάντα ωρύεται σαν να είναι αδικημένος.
*Δικηγόρος, Πρόεδρος της ΝΕΑΣ ΔΕΞΙΑΣ
