Γράφει ο Άρης Ραβανός
Η πολυδιάσπαση του ευρύτερου προοδευτικού χώρου είναι δεδομένη. Η πολιτική εξίσωση είναι συγκεκριμένη και πολυπαραγοντική. Δεν λύνεται εύκολα και θέλει πολύ μεγάλη προσπάθεια. Δεν είναι μια εύκολη διαδικασία.
Φανταστείτε τον εαυτό σας να λύνει μια τριτοβάθμια εξίσωση με υψηλό βαθμό δυσκολίας. Θα πιεστούμε οι περισσότεροι και το πιο πιθανό είναι να μην φθάσουμε σε λύση. Λογικά εάν ζητήσουμε βοήθεια μπορεί να επιλυθεί. Αρκεί να κάνουμε το βήμα σε κάποιους άλλους και σε πρώτη φάση να συζητήσουμε. Δεν σημαίνει πως θα πορευτούμε μαζί, αλλά θα βρούμε από κοινού μια λύση.
Ας επανέλθουμε τώρα στην πολιτική εξίσωση του ευρύτερου προοδευτικού χώρου. Μπορεί να επιλύσει μόνο του ένα κόμμα την εξίσωση της μεγέθυνσης του χώρου; Προφανώς και όχι. Άρα χρειάζεται να υπάρξει συνεργασία.
Η μείζονα εσωκομματική κρίση στο ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία και οι αποχωρήσεις στελεχών από το κόμμα με μακρά διαδρομή δημιούργησε νέα δεδομένα και ευρύτερο προβληματισμό για τα μελλούμενα.
Ας δούμε τι γίνεται στο Κοινοβούλιο και πόσες προβληματικές και όχι μόνο διατάξεις ψηφίζονται χωρίς ιδιαίτερες αντιδράσεις. Ας αναλογιστούμε σε αυτό το κλίμα τι ακριβώς κάνει η κατακερματισμένη ευρύτερη προοδευτική παράταξη, Αριστερά και Κεντροαριστερά με όλες τις εκφάνσεις της,
Μπορούν πρόσωπα από τον ευρύτερο χώρο να συνεννοηθούν ή έστω σε πρώτη φάση να συνομιλήσουν; Το μείζον όμως δεν ήταν τώρα να υπάρξει συζήτηση για το χθες και να αναλωθούν στο τι έγινε στο παρελθόν.
Η συζήτηση πρέπει να ανοίξει με πλαίσιο συγκεκριμένο για θέματα που μπορεί να βρεθεί πεδίο συνάντησης και ο κάθε πολιτικός φορέας κρατώντας την αυτόνομη πορεία του.
Σε αυτή την προσπάθεια θα πρέπει να μείνουν πίσω όσα έχουν ειπωθεί στο παρελθόν και να ανοίξει ένα νέο κεφάλαιο, μακριά από μίση και πάθη, αλλά με ειλικρινή διάθεση για ανταλλαγή και σύνθεση απόψεων, για κοινές δράσεις και πρωτοβουλίες.
Τουλάχιστον να αρχίσουν να συνομιλούν. Και θα δείξει τι θα γίνει! Έτσι μπορεί να λυθεί έστω μια απλή πολιτική εξίσωση πριν φθάσουμε στις πιο δύσκολες.
