Γράφει ο Θανάσης Μαυρίδης
Κάποιοι ταυτίζουν την πορεία του Ανδρέα Παπανδρέου, του Κώστα Καραμανλή του Β’ και του Αλέξη Τσίπρα. Είναι προφανές ότι δεν υπάρχει κάτι κοινό μεταξύ αυτών των τριών, πλην ίσως της αντίθεσής τους στις φιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις Στα πρώτα χρόνια του ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου δημιουργήθηκε ένα βαθύ κράτος που δεν ξεριζώνεται εύκολα. Ένας μηχανισμός που πολέμησε με λύσσα τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη και τον Κώστα Σημίτη και που αγαπάει να μισεί τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Με μια πρώτη ματιά θα έλεγε κανείς ότι πρόκειται για μια «αντίληψη» που εκφράζει περισσότερο τις προσωπικές επιδιώξεις των εκφραστών της, την προσωπική τους ατζέντα και λιγότερο πραγματικές τάσεις στην κοινωνία. Αυτό με μία πρώτη ματιά! Με μια δεύτερη και πιο προσεκτική θα λέγαμε ότι πρόκειται για ένα κοινωνικό ρεύμα που ενεργεί στο όνομα του «λαού». Αρέσκεται να εμφανίζεται ως πλειοψηφία που βρίσκεται απέναντι στα … συμφέροντα και με βάση αυτή την «αρχή» να νομιμοποιεί κάθε λαϊκίστικο μέτρο. Ο λαϊκισμός είναι ο κοινός τους τόπος…
Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι η κυβέρνηση Τσίπρα απέφυγε επιμελώς να κάνει κριτική στην κυβέρνηση Καραμανλή και στις ευθύνες της για την χρεοκοπία της χώρας. Ούτε είναι τυχαίο ότι ο Κώστας Καραμανλής επέλεξε την οδό της αφωνίας απέναντι σε έναν ΣΥΡΙΖΑ που απείλησε ανοικτά τις κατακτήσεις της φιλελεύθερης δημοκρατίας μας.
Δεν ήταν ανάγκη να έχει υπάρξει κάποιας μορφής συμφωνίας σε επίπεδο κορυφής. Το σημαντικότερο είναι ότι και οι τρεις πολιτικοί ηγέτες στόχευσαν στο ίδιο ακροατήριο και δίστασαν να προδώσουν το κοινό τους. Από μια πλευρά είναι τίμιο. Πώς θα μπορούσε, για παράδειγμα, ο Αλέξης Τσίπρας να κατηγορήσει για τις συνέπειες της πολιτικής του τον Κώστα Καραμανλή, όταν ο τελευταίος ακολουθούσε τις πολιτικές που εφάρμοσε και ο ηγέτης – είδωλο για τον Αλέξη Τσίπρα, ο Ανδρέας Παπανδρέου; Μα, ακριβώς τα ίδια υποσχέθηκε στους ψηφοφόρους του και ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας.
Υπάρχει και κάτι άλλο! Μία αυλή που προσφέρει τις υπηρεσίες της από ηγέτη σε ηγέτη, ανεξάρτητα από το «ιδεολογικό πρόσημο» του κόμματος που εκπροσωπεί. Αρκεί να εξυπηρετεί την βασική πολιτική αρχή, απέναντι στον φιλελεύθερο χώρο! Κι είναι αυτοί που υποστηρίζουν δημόσια ότι οι μεγάλοι ηγέτες της χώρας ήταν αυτοί που υπηρέτησαν οι ίδιοι! Τόσος ναρκισσισμός! Εκείνο που δεν μας λένε είναι πως χρεοκόπησε αυτή η χώρα. Και ποιες είναι οι ιστορικές ευθύνες των τριών αυτών πρωθυπουργών. Φυσικό είναι να μην αναφέρονται σε αυτές. Υπήρξαν συνυπεύθυνοι και οι ίδιοι που τους υπηρέτησαν πιστά…
