Του Αλέκου Ευγενικού
Είσαι θεός, είσαι θεός, είσαι θεός μοναδικός… Μονάχα έναν αθλητή συνόδευε αυτή η ιαχή, και κάθε άλλο παρά άδικα, φυσικά.
Ο Νίκος Γκάλης πήρε από το χεράκι ένα ολόκληρο άθλημα, διόρθωση, τον ελληνικό λαό, διόρθωση την ελληνική κοινωνία, και με αφετηρία το έπος του Ευρωμπάσκετ του 1987, άλλαξε την Ιστορία. Την έγραψε όπως εκείνος ήθελε.
Και μα αφορμή τη σημερινή επέτειο της “ημέρας Νίκου Γκάλη”, την 14η Ιουνίου του 1987 στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, και τη νίκη της Εθνικής Ομάδας απέναντι στη Σοβιετική Ένωση, μας… θυμήθηκε.
Δείτε τη σχετική ανάρτηση του Νίκου Γκάλη, στην προσωπική σελίδα του στο Facebook:
Ευχαριστώ πολύ την Ε.Ο.Κ. και τον Πρόεδρό της για την τιμή που μου επιφυλάσσουν στις 4 Αυγούστου.
Το να τιμάται ένας αθλητής για την αθλητική και κοινωνική του προσφορά από την αθλητική του οικογένεια έχει ιδιαίτερη αξία, επειδή θέλω να πιστεύω ότι δίνει χαρά σε μια κοινωνία, την ελληνική, που νιώθω περήφανος ως κομμάτι της, γιατί προσπάθησα να την κάνω κι εκείνη περήφανη, γιατί ονειρεύτηκα μαζί της και προσπάθησα να την κάνω κι εκείνη να ονειρευτεί μαζί μου και να πιστέψει στα δικά της όνειρα.
Σήμερα, 36 χρόνια μετά από εκείνη την επιτυχία μιας ομάδας που έκανε έναν λαό να πιστέψει στον εαυτό του, είμαστε εδώ και συνεχίζουμε την προσπάθεια για να κάνουμε περήφανη την ομάδα, την οικογένεια, τη χώρα, εμάς τους ίδιους.
