Γράφει ο Θανάσης Μαυρίδης
Δεν ξέρουμε αν ο κ. Μητσοτάκης είναι τυχερός ή άτυχος από την απουσία ισχυρής αντιπολίτευσης, αλλά στις εκλογές του Μαΐου η κατάσταση αυτή τον ευνόησε. Το αν θα είναι στο τέλος τύχη ή ατυχία θα εξαρτηθεί από την ένταση των μεταρρυθμίσεων που θα προχωρήσει η κυβέρνησή του. Αν κάνει τη δουλειά του σαν να υπάρχει αντιπολίτευση ή αν επιτρέψει στους υπουργούς του να επαναπαυτούν. Κακά τα ψέματα, πάντως. Ούτε ο κ. Τσίπρας ούτε ο κ. Ανδρουλάκης μπορούν…
Κι αυτό θα είναι το αντικειμενικό πρόβλημα της ελληνικής πολιτικής σκηνής στα επόμενα χρόνια. Ουδεμία «ανασύνταξη» και «αναδιάρθρωση» του πολιτικού συστήματος μπορεί να συμβεί όταν άκρα της «οντότητας» του πολιτικού συστήματος είναι ακρωτηριασμένα. Καλώς ή κακώς μόνο η ΝΔ ορθώνει σήμερα πολιτικό λόγο και αγγίζει τον μέσο πολίτη. ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ μοιάζουν να έχουν χαθεί σε έναν λαβύρινθο και να έχουν ταυτόχρονα χάσει την αίσθηση του χώρου και του χρόνου. Στην εποχή της Τεχνητής Νοημοσύνης ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ ερίζουν για το ποιος από τους δύο είναι ο πιο… αντιδεξιός. Ζουν ακόμη στο 1981…
Η εκλογική ήττα της κεντροαριστεράς δεν είχε σχέση με την απλή αναλογική, αλλά από το γεγονός ότι ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ ούτε το ΠΑΣΟΚ μπόρεσαν να αγγίξουν τον μέσο ψηφοφόρο. Ούτε και τώρα οι πολίτες ενδιαφέρονται για το ποιος θα ηγείται της αντιπολίτευσης. Ο πολίτης θέλει να καλυτερεύσει τη ζωή του και ξέρει ότι χρειάζεται μία ισχυρή κυβέρνηση και μία αντίστοιχα ουσιαστική αντιπολίτευση. Η ισχυρή κυβέρνηση φαίνεται ότι θα υπάρξει. Για την αντιπολίτευση θα χρειαστεί πολύς χρόνος ακόμη για να «ανασυγκροτηθεί». Μέχρι να αντιληφθεί ότι η σημερινή της ρητορική δεν ενδιαφέρει κάποιον…
ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ δείχνουν να μην έχουν ακόμη προσαρμοστεί στα δεδομένα που έφεραν οι πρόσφατες εκλογές. Και οι λίγες μέρες που απομένουν μέχρι τις επόμενες εκλογές δεν είναι ικανός χρόνος για να «χωνέψουν» το μήνυμα. Αν και πρέπει να ομολογήσουμε ότι ο κ. Τσίπρας δείχνει μεγαλύτερη διάθεση να τα αλλάξει όλα στο κόμμα του. Απλά το παρελθόν του δεν πείθει για τη συνέπεια του. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι τα δύο αυτά κόμματα που ερίζουν για την πρωτοκαθεδρία στην κεντροαριστερά θέλουν να περάσουν το μήνυμα στους ψηφοφόρους ότι στις επόμενες εκλογές ψηφίζουμε για… αξιωματική αντιπολίτευση. Ξεχνούν ότι οι εκλογές αφορούν την κυβερνητική πρόταση. Συνεχίζουν τα λάθη της πρώτης προεκλογικής μάχης, σαν να μην μεσολάβησε το αποτέλεσμα του Μαΐου.
Ναι, θα πει κάποιος, αλλά το ΠΑΣΟΚ κάτι κέρδισε. Κάτι κέρδισε, αλλά σίγουρα δεν κέρδισε. Και ούτε θα κερδίσει τώρα αν πάρει άλλες δύο ή τρεις μονάδες. Δεν διαμορφώνεται έτσι μία δυναμική.
Εκτός και αν ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ έχουν εγκαταλείψει την ιδέα της κυβερνησιμότητας για τα επόμενα χρόνια και περιορίζονται συνειδητά σε ρόλο κομπάρσου. Αν ενδιαφέρονται πλέον μόνο για να κρατήσουν τα «μαγαζιά» τους. Μόνο που αυτή είναι μία μη βιώσιμη πολιτικά κατάσταση. Αν οι κ.κ. Τσίπρας και Ανδρουλάκης δεν μπορούν, τότε θα εμφανιστεί κάποιος άλλος. Έτσι ή αλλιώς, πάντως, δημιουργείται ικανός πολιτικός χρόνος για τον κ. Μητσοτάκη για να εφαρμόσει απερίσπαστος τις πολιτικές του. Απ’ αυτόν εξαρτάται από το αν θα αρπάξει ή όχι την ευκαιρία, αν η απουσία ισχυρής αντιπολίτευσης θα είναι γι αυτόν στο τέλος τύχη ή ατυχία…
