Της Μαρίκας Λυσιάνθη
Περί του Γερουσιαστή Μενέντεζ, υπάρχει ένα αντικειμενικό πρόβλημα προσέγγισης, σχολιασμού και ανάλυσης. Αντικειμενικά, έχει δώσει μάχες υπέρ της Ελλάδας, που έδωσε κανείς στο παρελθόν, με τέτοια ένταση και πείσμα, στην καρδιά του πολιτικού συστήματος της Ουάσινγκτον. Ο ίδιος ωστόσο, ως μέσο-μήνυμα, μοιάζει… ετοιμόρροπος, λόγω των υποθέσεων διαφθοράς με τις οποίες έχει συνδεθεί, και για τις οποίες ελέγχεται και σήμερα ακόμη από την αμερικανική Δικαιοσύνη.
Με τον γενναίο φιλέλληνα Ρόμπερτ Μενέντεζ, έχουν φιλοτεχνηθεί εθνικοί μύθοι. Παραμυθάκια, δηλαδή. Συννεφάκια από τα οποία προσγειώνεσαι ανώμαλα, ειδικά όσο τα συννεφάκια αυτά πηγαίνουν ψηλότερα.
Δεν αισθάνεστε ότι περιμένουμε διαρκώς από τον Μενέντεζ να… σώζει το παιχνίδι για την Ελλάδα; Έχοντας περίπου εκχωρήσει την εκπροσώπηση της χώρας μας σε έναν Γερουσιαστή, ο οποίος ενισχύεται από τις παρασκηνιακές πρωτοβουλίες της ελληνικής ομογένειας στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού.
Ενός Γερουσιαστή με… σκελετούς στη ντουλάπα, ωστόσο. Και τη συνέχεια, τόσο για τον ίδιο τον Ρόμπερτ Μενέντεζ όσο και για τους εθνικούς μύθους που χτίζονται και… διαιωνίζονται στο εσωτερικό της χώρας, μπορούμε να την προδικάσουμε με αναπόφευκτη μελαγχολία.
