Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Στο 49ο έτος του βίου της Γ’ Ελληνικής Δημοκρατίας προκύπτει το χειρότερο, για ευρωπαϊκή κοινοβουλευτική χώρα: το πιο ζωτικό πρόβλημά της είναι πλέον η Δικαιοσύνη!
Με, συνδυαζόμενες, σκοτεινές κινήσεις από κεντρικά πρόσωπα της Εκτελεστικής, της Νομοθετικής και της Δικαστικής εξουσίας, το κράτος Δικαίου στην Ελλάδα είναι πλέον τυμπανιαίο πτώμα.
Ο Πρωθυπουργός πρώτα στήνει παρακρατικό μηχανισμό παρακολουθήσεων, υπό την άμεση εποπτεία του και στη συνέχεια μηχανεύεται θεσμικές εκτροπές συγκάλυψης, για να βγάλει τον εαυτό του έξω από τον κύκλο της ποινικής ευθύνης.
Ο πρόεδρος της Βουλής ασκείται διαρκώς σε μεθοδεύσεις παρεμπόδισης του κοινοβουλευτικού ελέγχου γι’ αυτό το σκάνδαλο και το Κοινοβούλιο, όταν δεν γίνεται πλυντήριο της κυβερνητικής ανομίας, μετατρέπεται σε κυβερνητικό όργανο συμπλήρωσης της πρωθυπουργικής αυθαιρεσίας.
Ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου ρίχνει τη Δικαιοσύνη πιο βαθιά στο κυβερνητικό χαράκωμα, μαζεύοντας με σπουδή τα απόνερα των δυο προηγούμενων: πρώτα ακινητοποιεί τη δικαστική έρευνα και στη συνέχεια ακυρώνει το Σύνταγμα, παρεμποδίζοντας μια ανεξάρτητη Αρχή να ασκήσει τον θεσμικό ρόλο της.
Αντί να υπερασπίζεται την συνταγματική νομιμότητα, υπερασπίζεται την κυβέρνηση και προστατεύει… ιδιωτικές εταιρίες.
Σ’ αυτό το σκηνικό, η μόνη διέξοδος σε δημοκρατική χώρα θα μπορούσε να προκύψει από το πρόσωπο που κατέχει ρόλο ρυθμιστή του Πολιτεύματος.
Αλλά φευ! Η πρωτοβουλία της Πρόεδρου της Δημοκρατίας να συγκαλέσει «σύσκεψη για τη Δικαιοσύνη»- ως δραστηριότητα εκτός των αρμοδιοτήτων της- δεν αποτελεί κίνηση απεγκλωβισμού της από τον κυβερνητικό κλοιό, όπως φάνηκε.
Διογκώνεται η υπόνοια ότι πρόκειται για διατεταγμένη ενέργεια κυβερνητικής έμπνευσης. Για να… καταγγείλει δήθεν εμπόδια που θέτει στη Δικαιοσύνη η… κριτική των ΜΜΕ.
Στην ουρά όσων είπε πρόσφατα ο ανώτατος εισαγγελέας της χώρας, ζητώντας διώξεις με πιο σκληρό νόμο περί Τύπου και φορολογικούς ελέγχους σε εκδότες που ενοχλούν την κυβέρνηση.
Όλα μαζί συνθέτουν μια ανατριχιαστική εικόνα: ο Μητσοτάκης ξεφεύγει από το ρόλο του συνταγματικού Πρωθυπουργού και κλιμακώνει την ποδηγέτηση της Νομοθετικής και Δικαστικής Εξουσίας:
– Στρατολογεί την αρχηγό του κράτους και τον πρώτο εισαγγελέα της χώρας, για να συγκαλύψουν τις προσωπικές του ευθύνες, να τρομοκρατήσουν θεσμούς και να ακυρώσουν τον πυρήνα της πολιτειακής λειτουργίας.
Έτσι, ο δημοκρατικός ορίζοντας της χώρας κλείνει και το θεσμικό της περίβλημά της θρυμματίζεται.
Η Δημοκρατία, ο Κοινοβουλευτισμός, η Δικαιοσύνη, το Ευρωπαϊκό Κεκτημένο στη χώρα, τίθενται σε ομηρία από έναν ασύδοτο «κυβερνήτη».
Ουδέποτε έχει περιέλθει σε τέτοια δοκιμασία ο μεταπολιτευτικός κοινοβουλευτισμός. Όσοι οφείλουν να φυλάττουν το Σύνταγμα, το παραβιάζουν.
Οι ομόκεντροι κύκλοι εκτροπής και ο συντονισμός για να μην τιμωρηθεί το παρακρατικό έγκλημα των παρακολουθήσεων, αλλοιώνουν την δημοκρατική και ευρωπαϊκή υπόσταση της χώρας.
Η Κατερίνα Σακελλαροπούλου θέτει υπό την αιγίδα της τη Ντογιακοποίηση.
