Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Η κυρία Κατερίνα Σακελλαροπούλου, έφτασε αντιπρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας, χωρίς ιδιαίτερα τυπικά προσόντα. Για την ακρίβεια ουδέν πέραν του πτυχίου της Νομικής.
Είχε σύνδεση με συνδικαλιστικούς κύκλους, μιας ορισμένης πολιτικής τάσης και κληροδοσία ονόματος, από τον σπουδαίο Αρεοπαγίτη πατέρα της.
Αποτελεί λάθος ότι η ανάδειξη της στο πολιτειακό Έβερεστ οφείλεται στον Κυριάκο Μητσοτάκη. Κυρίως οφείλεται στον Αλέξη Τσίπρα.
Ως Πρωθυπουργός ενέκρινε την προαγωγή της στο αξίωμα της Προέδρου του Συμβουλίου. Και ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης την ψήφισε για Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Του αποδίδεται ότι έκανε λάθος όταν -μετά την ανοίκεια στέρηση δεύτερης θητείας στον επιτυχημένο Προκόπη Παυλόπουλο, από τον Μητσοτάκη- έδωσε τη συγκατάθεση του.
Χωρίς τη σύμφωνη γνώμη του ΣΥΡΙΖΑ, ο Μητσοτάκης ήταν υποχρεωμένος να αναζητήσει άλλη υποψηφιότητα.
Αλλιώς θα είχε επιβάλει μια μονοκομματική πρόεδρο με χαμηλό αριθμό ψήφων- αφού ούτε το ΚΙΝΑΛ θα υπερψήφιζε, αν δεν ήθελε να γίνει ξανά ουρά της Δεξιάς, όπως το 2012 – και οδηγήθηκε στη συντριβή του 2015.
Η Σακελλαροπούλου δεν ήταν ούτε Καραμανλής, ούτε Σαρτζετάκης, για να σταθεί με την υποστήριξη της μιας πλευράς του πολιτικού φάσματος.
Ωστόσο, ως πρόεδρος δεν έλαβε υπόψη της την ειδική συνθήκη της εκλογής της και εξελίχθηκε σε οιονεί προέκταση του κυβερνητικού μηχανισμού.
Οι δημόσιες τοποθετήσεις της σε κρίσιμα θέματα ήταν συμπληρωματικές στον Μητσοτάκη.
Ακόμη σε επίπεδο συμβολισμού: οδηγήθηκε σε δείπνο με το πρωθυπουργικό ζεύγος, χωρίς να συνεχίσει και με τους άλλους πολιτικούς αρχηγούς.
Η κοινή γνώμη την κατέταξε στον κυβερνητικό χώρο και δεν της έδωσε ποτέ της τη συμπάθεια της: έχει τη χαμηλότερη δημοφιλία , απ όλους τους προκατόχους της.
Μετέχοντας όμως στο δημόσιο βίο δικαιούται το ευεργέτημα της δεύτερης ευκαιρίας, από τον Θεό της πολιτικής.
Της δίνεται με το ανοσιούργημα της ΕΥΠ του Μητσοτάκη να παρακολουθεί – εκτός των άλλων – και τον αρχηγό των Ενόπλων Δυνάμεων, των οποίων προΐσταται, ως αρχηγός του κράτους κατά το Σύνταγμα.
Επιπλέον, η κυβέρνηση δεν αποδοκιμάζει την εισαγγελέα που διατείνεται ότι μπορεί να παρακολουθεί και την ίδια!
Αν η λίστα των υποκλοπών δηλώνει παραβίαση του ιδιωτικού βίου, ότι περιλαμβάνει και τον Α/ΓΕΕΘΑ δίνει στο σκάνδαλο διατάσεις εθνικού συναγερμού.
Δεν μπορεί να μην έχει ενημερωθεί η ίδια, ότι η τεχνολογία των παρακολουθήσεων εμπλέκει και τρίτη χώρα.
Για την ακρίβεια το Ισραήλ με το οποίο ο Πρωθυπουργός συνδέεται πολιτικά – ιδιαίτερα με τον διεφθαρμένο Νετανιάχου.
Συνεπώς, η κυρία Σακελαροπούλλου δεν έχει πολλές επιλογές – στα πλαίσια του ρόλου της.
Ή θα συνταχθεί με τον Μητσοτάκη , αξιώνοντας ως αρχηγός του Στρατεύματος την αντικατάσταση του «υπόπτου» στρατηγού Φλώρου ή θα ζητήσει ανεξάρτητη Επιτροπή έρευνας, επισείοντας την παραίτηση της.
Είναι θέμα προσωπικής και θεσμικής αξιοπρέπειας. Για αρχηγό κράτους και θεματοφύλακα του Συντάγματος , αυτά δεν επιτρέπεται να είναι ζητούμενα…
