Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Ο εθνικός διασυρμός στη Λιβύη, αποκάλυψε αυτό που παροικούντες γνωρίζουν για τα τρία τελευταία χρόνια: η Ελλάδα είναι χώρα χωρίς εξωτερική πολιτική.
Τον πρώτο λόγο για τη διεθνή δράση της δεν έχει η ελληνική διπλωματία, δια του υπουργείου Εξωτερικών και του αρμοδίου υπουργού.
Τους υποκαθιστά ένα «κύκλωμα» που έστησε ο Κυριάκος Μητσοτάκης, με τις περίφημες «τρεις κυρίες». Ως σύμβουλοί του, ορίζουν την πολιτική και διοικούν με φαυλότητα και μανία καταδίωξης.
Π.χ, δια της αλλαγής του Κανονισμού -αλα Κοντολέων- ο κουμπάρος της μιας, χρίσθηκε γενικός γραμματέας. Πρέσβης με επιτυχή θητεία στο ευρωπαϊκό κέντρο εξορίσθηκε σε ασιατική χώρα. Οι μη ημέτεροι διπλωμάτες παροπλίζονται…
Πρωτίστως υποστηρίζουν τη ΙΧ διπλωματία του Πρωθυπουργού. Με τη μεγαλομανία για δάφνες Ελευθερίου Βενιζέλου και τον έλεγχο δράσεων που -σε συνδυασμό με το υπουργείο Άμυνας- έχουν οικονομικές παραμέτρους.
Σ’ αυτό το σκηνικό ο φερόμενος ως υπουργός Εξωτερικών Νίκος Δένδιας, είναι βουβό πρόσωπο.
Ο μόνος υπουργός Εξωτερικών στην ιστορία της χώρας που δεν έχει τον έλεγχο της εξωτερικής πολιτικής και αρκείται σε περιθωριακές αποστολές.
Ενίοτε ο Μητσοτάκης τον εξουδετερώνει, ακόμη και στο πεδίο των συμβολισμών: δεν είναι δίπλα του σε κρίσιμες διεθνείς επαφές.
Σε μια τουλάχιστον περίπτωση κορυφαίας συνάντησης, συνέστησε στους συνομιλητές του πρώτα τη σύμβουλό του και μετά τον υπουργό!
Ο Δένδιας παραδέχθηκε δημόσια ότι στην κρίσιμη -και ακόμη αγνώστου περιεχομένου – συνάντηση του Πρωθυπουργού με τον Ταγίπ Ερντογαν, δεν είχε ενημέρωση και έμεινε με την «εντύπωση ότι πήγε καλά».
Ο Μητσοτάκης τον ενέπλεξε και στην ήττα που έχει υποστεί η χώρα στη Λιβύη.
Ενώ ο ίδιος, ως επικεφαλής της ΕΥΠ, όφειλε να έχει πληροφορηθεί το ενδεχόμενο του Τουρκο-λυβικού Συμφώνου και να το αποτρέψει, αιφνιδιάσθηκε.
Με την Ελλάδα εκτός των διακρατικών διεργασιών στην Ευρώπη για το Λιβυκό -που οργανώνει η Γερμανία- το σύστημα Μητσοτάκη παίζει ένα περίεργο παιχνίδι μεταξύ των δυο πολιτικών κέντρων στη Λιβύη.
Με την εμπλοκή και επιχειρηματιών και τον Δένδια κομπάρσο.
Δεν έγινε γνωστό αν η διπλωματική χοντράδα, να μην χαιρετίσει ούτε τυπικά την υπουργό Εξωτερικών της -μονομερούς, αλλά αναγνωρισμένης διεθνώς- λιβυκής κυβέρνησης, οφείλεται στην απειρία του.
Ή αν του υποδείχθηκε από το μέγαρο Μαξίμου – που είχε ισχυριστεί ότι τον καθοδηγούσε και στο, επίσης ατυχές διπλωματικά, δημόσιο επεισόδιο με τον Τσαβούσογλου στην Κωνσταντινούπολη.
Είναι όμως γνωστό ότι ο Μητσοτάκης δεν τον κάλυψε δια του εκπροσώπου του. Και ακόμη γνωστότερο ότι παραμένει -εθελουσίως- ακάλυπτος στο σκάνδαλο των παρακολουθήσεων.
Ο Δένδιας ανέλαβε αβασάνιστα ένα χαρτοφυλάκιο για το περιεχόμενο του οποίου δεν έχει ιδέα.
Έκτοτε προσπαθεί να εμφανιστεί ως δελφίνος- χωρίς να διαθέτει το βασικό προσόν του ρόλου: την παραίτηση.
