Γράφει ο Μανώλης Κοττάκης
Η Ν.Δ. πληρώνει τα λάθη της αυτόν τον καιρό. Και, με τους χειρισμούς που κάνει για να τα διορθώσει, τα κάνει χειρότερα.
Διότι και αυτοί που ήταν αδιάφοροι και δεν ασχολούνταν με τη βαριά πολιτική, όταν ακούν ότι πέφτει σκοτάδι βαθύ στην Εξεταστική για τις υποκλοπές και σχεδιάζεται η αλλαγή του εκλογικού νόμου για να δίνει ευκολότερα αυτοδυναμία στο πρώτο κόμμα, αντιλαμβάνονται το αυτονόητο: Η κυβέρνηση δεν παίζει πλέον επίθεση. Παίζει άμυνα. Αμυνα με αντιπερισπασμούς.
Πασχίζει να «φτάσει» μέχρι τα τέλη Φεβρουαρίου – αρχές Μαρτίου για να ντιλάρει με τα συμφέροντα και να διανείμει τα κονδύλια του Ταμείου Ανάκαμψης, και μετά… εκλογές. Μόνο που οι χειρισμοί που γίνονται για να φτάσει μέχρι τον Μάρτιο είναι τόσο άγαρμποι και τόσο απρόσεκτοι ώστε, αντί να βελτιώνουν το κλίμα, το επιδεινώνουν. Και, μάλιστα, στην τελική ευθεία. Δεν ξέρω πάνω σε ποιο συννεφάκι κάθονται οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι και διαφημίζουν ότι η ανάπτυξη άνω του 7%, που ανακοίνωσε η ΕΛ.ΣΤΑΤ., φτάνει για την αυτοδυναμία – μάλλον λησμονούν ότι ο Σημίτης παραιτήθηκε από την πρωθυπουργία και παρέδωσε το δαχτυλίδι στον Παπανδρέου με 5% ανάπτυξη τον Φεβρουάριο του 2004. Ξέρω καλά, όμως, τα εξής:
Ηταν λάθος η μη επαναφορά του νόμου Παυλόπουλου το 2020. Αυτό που θα εθεωρείτο απολύτως φυσιολογικό τότε (δεδομένου ότι τον είχε αξιοποιήσει και ο ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του 2015 και του 2019, άρα τι να πει!) θεωρείται σήμερα πολιτική ανωμαλία. Η οποία ανωμαλία θα γίνει ακόμη μεγαλύτερη και θα αυξήσει τους εχθρούς της κυβέρνησης, αν τυχόν η Ν.Δ. διανοηθεί να αυξήσει το πλαφόν εισόδου των μικρών κομμάτων στη Βουλή από 3% σε 5%. Βλέπετε, εδώ που φτάσαμε, ούτε ο νόμος Παυλόπουλου φτάνει για την αυτοδυναμία.
Αν η Βουλή, όπως έδειξε η χθεσινή δημοσκόπηση της MRB, είναι εξακομματική ή επτακομματική, με τα ποσοστά που έχει σήμερα η Ν.Δ. (28% χωρίς την αναγωγή), ο πήχης για την αυτοδυναμία εκτινάσσεται προς τα πάνω. Και ο ασφαλέστερος τρόπος για να μειωθεί στο 36% είναι να μείνουν όσο το δυνατόν περισσότερα κόμματα έξω από τη Βουλή με τη θεσμοθέτηση ενός νέου πλαφόν.
Πρόκειται για ιλιγγιώδεις ηλιθιότητες, οι οποίες όχι απλώς θα εκθέσουν τους εμπνευστές τους, όχι απλώς θα ενώσουν την αντιπολίτευση σε μια γροθιά, αλλά θα αλλάξουν -αν συμβούν- δραματικά την πολιτική ατμόσφαιρα εις βάρος της Ν.Δ. Διότι οι αλλαγές αυτές θα δείξουν ότι το θεσμικό κόμμα άλλαξε και κάνει κόλπα. Διότι θα γίνει κατανοητό και στους μέσα και τους έξω (οι αγορές παρακολουθούν) ότι την ανωμαλία την έχει ανάγκη ο αδύναμος, ο οπισθοχωρών, όχι ο δυνατός. Με συνέπεια οι αγορές να αυξήσουν τα επιτόκια της προαναγγελλόμενης από την ίδια την κυβέρνηση ακυβερνησίας, οι δε πολίτες θα αρχίσουν να έχουν εκλογική συμπεριφορά απλής αναλογικής.
Η ιλιγγιώδης ηλιθιότητα διακρίνει και τους κυβερνητικούς χειρισμούς στο θέμα της Εξεταστικής Επιτροπής για τις υποκλοπές. Την ώρα που το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο συνεδριάζει ανοιχτά για τις ελληνικές υποκλοπές, το ελληνικό Κοινοβούλιο συνεδριάζει κεκλεισμένων των θυρών και εκλέγει μονοκομματικό προεδρείο! Την ώρα που η Εξεταστική PEGA του Κοινοβουλίου ετοιμάζεται να έρθει στην Ελλάδα για να εξετάσει τον Νίκο Ανδρουλάκη και τους λοιπούς, η κυβέρνηση μεθοδεύει τη μη κλήση του διοικητή και του εισαγγελέα της ΕΥΠ στο Κοινοβούλιο, με το επιχείρημα ότι, αν μαρτυρήσουν μυστικά της Πολιτείας, κινδυνεύουν με 10 χρόνια φυλακή. Μόνο που εδώ δεν πρόκειται για τα μυστικά της Πολιτείας, αλλά για τα μυστικά ενός κόμματος.
Την ώρα που ο κοινοτικός επίτροπος Μαργαρίτης Σχοινάς απευθύνει συγκεκριμένες προειδοποιήσεις εναντίον όσων έκαναν κατάχρηση εξουσίας με τις υποκλοπές στην Αθήνα, το Κοινοβούλιο αποφασίζει ότι δεν θα διανέμονται στα μέλη της Εξεταστικής ούτε τα πρακτικά της συνεδρίασης της επιτροπής. Τίποτα από όλα όσα περιγράψαμε παραπάνω δεν είναι κανονικό. Τίποτα. Ποτέ η Ν.Δ. δεν διαχειρίστηκε έτσι την εξουσία. Το καμπανάκι της ευθύνης από εδώ και πέρα χτυπά για όλους. Ειδικώς για τους αυτοαποκαλούμενους «κορυφαίους» της Ν.Δ. οι οποίοι σιωπούν βλέποντας την παράταξή τους να γίνεται καθημερινά η χλεύη των ηττημένων του ΣΥΡΙΖΑ.
