Ομιλία του Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη κατά τη συζήτηση στη Βουλή
για την κύρωση του Δεύτερου Πρωτοκόλλου Τροποποίησης της Συμφωνίας
Αμοιβαίας Αμυντικής Συνεργασίας μεταξύ της Κυβέρνησης της Ελληνικής Δημοκρατίας
και της Κυβέρνησης των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής
Κυρίες και κύριοι Βουλευτές,
O αμερικανός συγγραφέας Mark Twain έλεγε: «Πατριωτισμός είναι να στηρίζεις τη χώρα σου συνεχώς και την κυβέρνησή σου όταν το αξίζει». Kαι στο θέμα της σημερινής συνεδρίασης νομίζω ότι συμπίπτουν και ισχύουν απόλυτα και οι δύο αυτές προϋποθέσεις.
Γιατί η Συμφωνία Αμοιβαίας Αμυντικής Συνεργασίας με τις Ηνωμένες Πολιτείες υπηρετεί πολύπλευρα τα εθνικά μας συμφέροντα. Ενώ για την κυβέρνησή μας συμπληρώνει ένα μεγάλο πλέγμα εθνικών συμμαχιών, που αναβαθμίζουν τη θέση της Ελλάδος στα Βαλκάνια, στη Μεσόγειο και τη νοτιοανατολική Ευρώπη.
Το κείμενο το οποίο καλούμαστε σήμερα να κυρώσουμε τυπικά συνιστά μία από τις πολλές διαδοχικές ανανεώσεις της αμυντικής μας συμπόρευσης με την υπερατλαντική δύναμη. Ουσιαστικά όμως αποτυπώνει μία νέα πραγματικότητα που περιλαμβάνει δύο κρίσιμα στοιχεία: πρώτον, η Αμερική διευρύνει την παρουσία της στην Ανατολική Μεσόγειο, αναγνωρίζοντας σε αυτήν όχι μόνο γεωστρατηγικό αλλά και ενεργειακό ενδιαφέρον. Και δεύτερον, η χώρα μας καθίσταται, με τον πλέον σαφή τρόπο, ο βασικός εταίρος και συνομιλητής των Ηνωμένων Πολιτειών στην ευρύτερη περιοχή.
Πρόκειται για ένα γεγονός το οποίο αποκτά ακόμα μεγαλύτερη σημασία, ακόμα μεγαλύτερη διάσταση, αν συνυπολογιστεί η ασταθής συγκυρία μέσα στην οποία εκδηλώνεται, με έναν θερμό πόλεμο να εξελίσσεται εντός της ευρωπαϊκής ηπείρου και με μία παγκόσμια ενεργειακή αναταραχή σε έξαρση.
Ενώ στο Αιγαίο διαρκεί δυστυχώς η ένταση, με τις τουρκικές προκλήσεις. Και βέβαια όλα αυτά συμβαίνουν καθώς οι έρευνες για υδρογονάνθρακες στο μεσογειακό τόξο έχουν επανέλθει στο προσκήνιο.
Όταν, λοιπόν, σε αυτές τις συνθήκες, η χώρα μας αναλαμβάνει κεντρικό ρόλο στην περιοχή, η συγκεκριμένη Συμφωνία διευρύνει την εμβέλειά της και παύει να είναι ένα διμερές πρωτόκολλο. Γίνεται ψήφος εμπιστοσύνης προς την Ελλάδα, ως ακλόνητου παράγοντα σταθερότητας στη γειτονιά μας και στην ευρύτερη περιοχή. Ως συνετού ευρωπαίου και νατοϊκού εταίρου που εγγυάται τη διεθνή νομιμότητα απέναντι στους όποιους παροξυσμούς των γειτόνων μας. Αλλά και ως ενός κρίσιμου κόμβου στον νέο ενεργειακό χάρτη που διαμορφώνεται.
Μιλώ, δηλαδή, για μία Συμφωνία που επιδρά ταυτόχρονα όχι μόνο στην άμυνα και στη διπλωματία, αλλά και στην οικονομία και την ενέργεια. Κυρίως, όμως, για ένα γεγονός το οποίο αναβαθμίζει ουσιαστικά την Ελλάδα στο προσκήνιο των παγκόσμιων εξελίξεων.
Αυτό αποδεικνύει άλλωστε και η πρόσκλησή μου, την ερχόμενη Δευτέρα, να περάσω το κατώφλι του Λευκού Οίκου και να συναντηθώ με τον αμερικανό Πρόεδρο Joe Biden και την επομένη να έχω τη μεγάλη τιμή να είμαι ο πρώτος Έλληνας ηγέτης που θα απευθυνθεί στην κοινή συνεδρίαση της αμερικανικής Γερουσίας και της Βουλής των Αντιπροσώπων.
Και είναι, πράγματι, μια μεγάλη τιμή που δηλώνει πως η πατρίδα μας αντιμετωπίζεται από τους συμμάχους της ως ισότιμος και συνεπής σύμμαχος ώστε, αν χρειαστεί, να δικαιούται και αυτός να απαιτήσει συνέπεια και αλληλεγγύη από τους φίλους του.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, όσοι δεν συμμερίζονται αυτήν την ανάλυση ή δεν άκουσαν τον Υπουργό Εξωτερικών και τους βουλευτές μας που πήραν το λόγο ή έχουν άλλα πράγματα στο μυαλό τους. Ας συγκρατήσουν, λοιπόν, και πάλι τους λόγους για τους οποίους υποστηρίζω την ανάγκη κύρωσης αυτής της Συμφωνίας από το Εθνικό Κοινοβούλιο.
Τρεις σημαντικοί λόγοι, για τους οποίους θεωρώ ότι αυτό το Τροποποιητικό Πρωτόκολλο -όπως αποκαλείται επισήμως η Συμφωνία μας με τις Ηνωμένες Πολιτείες- είναι τόσο σημαντικό για τα εθνικά μας συμφέροντα. Είναι μια Συμφωνία που υπενθυμίζω ότι έρχεται σε συνέχεια των συζητήσεων της προηγούμενης κυβέρνησης και η οποία τελικά αποκρυσταλλώθηκε ύστερα από πολύμηνες εντατικές διαπραγματεύσεις.
Πρώτον, η συμφωνία αυτή είναι σημαντική διότι περιλαμβάνει τη ρητή δέσμευση πως η αμερικανική παρουσία στην Ελλάδα θα έχει στρατηγικό χαρακτήρα και ευρύ ορίζοντα καθώς θα ανανεώνεται ανά πενταετία, με δικαίωμα ωστόσο σε κάθε πλευρά να την καταγγείλει τότε και εφόσον το κρίνει.
Αυτό σημαίνει, με απλά λόγια, ότι σε μία εποχή που οι Ηνωμένες Πολιτείες στρέφονται προς την περιοχή του Ινδο-Ειρηνικού, αποφασίζουν ταυτόχρονα να ενισχύσουν το αποτύπωμά τους στην Ελλάδα, αναβαθμίζοντας εγκαταστάσεις και βελτιώνοντας στρατιωτικές υποδομές με δικό τους προϋπολογισμό.
Γίνεται -πιστεύω- κατανοητή η προστιθέμενη αξία αυτής της γεωπολιτικής επένδυσης στον τόπο μας, τόσο για τις Ένοπλες Δυνάμεις, όσο και για τις αγορές και τις κοινωνίες των περιοχών όπου θα λειτουργήσουν οι νέες δομές.
Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι και άλλα ευρωπαϊκά κράτη επιδιώκουν τώρα να συνάψουν ανάλογες Συμφωνίες Αμυντικής Συνεργασίας με τις Ηνωμένες Πολιτείες ή να συμπληρώσουν γρήγορα και να επεκτείνουν τις ήδη υφιστάμενες. Κάτι που φανερώνει ότι για την Ελλάδα ήταν μία κατάλληλη πρωτοβουλία, στην κατάλληλη στιγμή.
Δεύτερον, αυτή η διμερής συνεργασία με τις Ηνωμένες Πολιτείες είναι σημαντική, διότι διευρύνεται όχι μόνο στον χρόνο αλλά και στον χώρο. Γιατί πλέον δυνάμεις των Ηνωμένων Πολιτειών εγκαθίστανται σε τέσσερα ακόμα σημεία, όπου θα αναπτυχθούν και καινούριες υποδομές. Οι τοποθεσίες αυτές θα εξυπηρετούν και τους δύο συμμαχικούς στρατούς, οι οποίοι θα συνεργάζονταν πάντα όμως -το τονίζω- κάτω από ελληνική διοίκηση και θα συνδέονται με τη δραστηριότητα και των τριών κλάδων των Ενόπλων Δυνάμεων: Ναυτικού, Πεζικού και Αεροπορίας. Αλλά θα υπηρετούν και άλλες επίκαιρες εθνικές προτεραιότητες.
Έτσι, στο Ναύσταθμο της Σούδας αναβαθμίζονται όλες οι υποδομές και ο συνολικός ρόλος της βάσης, καθώς αποτελεί το εγγύτερο σημείο για επιχειρήσεις της Δύσης απέναντι σε απειλές στην Ανατολική Μεσόγειο. Θυμίζω ότι η Σούδα είναι το μόνο αγκυροβόλιο στο οποίο μπορεί να δέσει αμερικανικό αεροπλανοφόρο στην Ανατολική Μεσόγειο.
Αξιοποιείται, επίσης, το πεδίο βολής στο Λιτόχωρο και δύο στρατόπεδα. Το πρώτο στο Βόλο, θα συμπληρώνει την περιοδική χρήση της βάσης της Αεροπορίας Στρατού στο Στεφανοβίκειο, η οποία ταυτόχρονα εκσυγχρονίζεται σημαντικά. Και το δεύτερο στην Αλεξανδρούπολη, θα λειτουργεί συμπληρωματικά με το λιμάνι της. Είναι ένας δρόμος προς τα Βαλκάνια δηλαδή, δίπλα σε μία κρίσιμη υποδομή αεριοποίησης υγροποιημένου φυσικού αερίου.
Τρίτον -και ίσως και σημαντικότερο- η νέα Συμφωνία είναι σημαντική γιατί στο προοίμιό της καταγράφει ρητά -προσέξτε- την κοινή βούληση για, και διαβάζω: «αμοιβαία προστασία της κυριαρχίας και της εδαφικής ακεραιότητας έναντι κάθε απειλής, ακόμα και ένοπλης επίθεσης».
Μία διατύπωση -δεν θα έχει διαφύγει της προσοχής σας, κυρίες και κύριοι της αξιωματικής αντιπολίτευσης- την οποία επαναλαμβάνει και ο Υπουργός Εξωτερικών, κ. Blinken στη συνοδευτική επιστολή του. Εκεί διακηρύσσει την προσήλωση της χώρας του στον σεβασμό όχι μόνο της εδαφικής ακεραιότητας αλλά -προσέξτε- και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας, σύμφωνα με το Δίκαιο της Θάλασσας.
Αναρωτιέμαι συνεπώς, ειλικρινά, πώς είναι δυνατόν να εγείρονται ενστάσεις για μια στρατηγική σχέση που, υπό τον ελληνικό έλεγχο, ενισχύει την αμερικανική στρατιωτική παρουσία σε εθνικά ευαίσθητες περιοχές, που ενισχύοντας την διμερή μας συνεργασία αναβαθμίζει συνολικά το επίπεδο των Ενόπλων Δυνάμεων, που επενδύοντας σε υποδομές κινητοποιεί τις τοπικές οικονομίες και που αξιοποιώντας τα γεωγραφικά δεδομένα υπηρετεί τους αμυντικούς αλλά και τους ενεργειακούς στόχους της Ελλάδος. Και που, τέλος, αναγνωρίζει -όπως σας διάβασα- με τον πιο δεσμευτικό τρόπο τα εθνικά μας δίκαια.
Κυρίες και κύριοι βουλευτές, η σημερινή Συμφωνία με τις Ηνωμένες Πολιτείες θα ήταν μια «χίμαιρα» εάν δεν είχε προηγηθεί μια τριετία πρωτοβουλιών που άλλαξαν την διεθνή εικόνα του τόπου. Γιατί η ελληνική φωνή ακούγεται τώρα παντού. Και ακούγεται με προσοχή, καθώς όλοι ξέρουν πως εμείς προστατέψαμε τα ευρωπαϊκά σύνορα στον Έβρο. Εμείς περιορίσαμε σημαντικά τις μεταναστευτικές ροές και στον Έβρο και στο Αιγαίο. Εμείς πρωτοστατήσαμε στις κοινές πολιτικές για την πανδημία και τους δωρεάν εμβολιασμούς. Αλλά και εισφέραμε καθοριστικά στην κορυφαία κατάκτηση του Ταμείου Ανάκαμψης για την επόμενη μέρα των οικονομιών μας.
Όλοι, επίσης, γνωρίζουν πως η Ελλάδα μεγάλωσε επί των ημερών αυτής της κυβέρνησης: αύξησε τα χωρικά ύδατα στο Ιόνιο στα 12 μίλια. Οριοθέτησε ειρηνικά, και σύμφωνα πάντα με το Διεθνές Δίκαιο, θαλάσσιες ζώνες με την Ιταλία και με την Αίγυπτο.
Όλοι γνωρίζουν ότι επί ημερών μας η Ελλάδα γίνεται ενεργειακή γέφυρα με την Κύπρο, με το Ισραήλ, με τη Βόρεια Αφρική. Ότι δυναμώνει τις σχέσεις της με τον αραβικό κόσμο κι ότι έχει υπογράψει μία εταιρική σχέση αμοιβαίας αμυντικής συνδρομής με τη φίλη Γαλλία.
Όλα αυτά έγιναν επί των ημερών μας. Το κάναμε δίπλα στο ΝΑΤΟ, αλλά οικοδομώντας ταυτόχρονα την έννοια της ευρωπαϊκής στρατηγικής αυτονομίας. Το κάναμε, όμως, χωρίς ποτέ να χάσουμε τον κοινωνικό μας προσανατολισμό στο εσωτερικό πεδίο.
Διότι όσο συνέβαιναν όλα τα παραπάνω, η χώρα προωθούσε το μεγαλύτερο σχέδιο προστασίας εργαζόμενων και επιχειρήσεων, ύψους 43 δισεκατομμυρίων ευρώ, για να αντιμετωπίσουμε τις συνέπειες της πανδημίας.
Κρατήσαμε έτσι όρθια και την οικονομία και την κοινωνία. Και κατορθώσαμε, παρά τον πόλεμο στην Ουκρανία, παρά την πρόσφατη εισαγόμενη ενεργειακή κρίση, να παραμείνουμε σε τροχιά δυναμικής ανάπτυξης.
Κατορθώσαμε οι φόροι να πέφτουν και το εισόδημα να ανεβαίνει. Ναι, αυτή η κυβέρνηση, κ. Τσίπρα, μείωσε τον ΕΝΦΙΑ κατά 1 δισεκατομμύριο ευρώ σε σχέση με αυτά τα οποία πλήρωναν οι πολίτες το 2018, επί δικών σας ημερών. Και είναι και κατά 380 εκατομμύρια μειωμένος ο ΕΝΦΙΑ σε σχέση με αυτά τα οποία πλήρωναν πέρυσι. Είναι κι αυτή μία σημαντική στήριξη στο εισόδημα των Ελλήνων, που αναγκάζονται τώρα να υποστούν τις συνέπειες του πολέμου στην Ουκρανία.
Όλα αυτά για τα οποία σας μίλησα στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής έγιναν την ώρα που οι επενδύσεις αυξάνονταν και η ανεργία μειωνόταν. Αλλά και από τη στιγμή που η ακρίβεια πέρασε τα σύνορά της, η Ελλάδα διεκδικεί ευρωπαϊκή λύση. Αλλά στο μεταξύ, όπως έχουμε πει πολλές φορές, δε μένει με σταυρωμένα χέρια. Από τον Οκτώβριο επιδοτεί λογαριασμούς ρεύματος, αναλαμβάνει μέρος των αυξήσεων, ενισχύει τους πιο αδύναμους και τους αγρότες.
Ναι, αυτή η κυβέρνηση, που εσείς χαρακτηρίζετε «νεοφιλελεύθερη», αύξησε κατά 50 ευρώ τον κατώτατο μισθό για όλους τους εργαζόμενους, κυρίως νέους, που βρίσκονται σε αυτήν τη μισθολογική κλίμακα.
Και απέναντι στην -μέχρι τώρα τουλάχιστον- αδράνεια των Βρυξελλών, απαντήσαμε με ένα γενναίο Εθνικό Πρόγραμμα Στήριξης που πλαισιώνει όλα τα προηγούμενα μέτρα ανακούφισης.
Είπαμε με θάρρος ότι οι στηρίξεις τις οποίες παρείχαμε στα νοικοκυριά κάλυψαν μεν τις χαμηλές καταναλώσεις, αλλά δεν κάλυψαν τα νοικοκυριά με μεσαίες και μεγαλύτερες καταναλώσεις. Και ερχόμαστε σήμερα να επιστρέψουμε το 60% των πρόσθετων ποσών που κατέβαλαν αυτά τα νοικοκυριά στον τραπεζικό τους λογαριασμό. Με ποσά από 20 έως -το ξανατονίζω κ. Τσίπρα για να το ακούσετε, γιατί προφανώς τη λέξη «έως» δεν την καταλαβαίνετε καλά- έως 600 ευρώ. Για να γίνει απολύτως κατανοητό τι είναι αυτό το οποίο κάνουμε.
Και βέβαια παρεμβαίνουμε από τον Ιούλιο και μετά με ένα νέο πλαίσιο οριζόντιας στήριξης που επιβάλλει ουσιαστικά ένα έμμεσο πλαφόν στις τιμές της λιανικής για να μπορέσουν αυτές να συγκρατηθούν σε λογικά, σε ανεκτά επίπεδα.
Θα το επαναλάβω και πάλι από αυτό το βήμα: είμαστε ικανοποιημένοι; Όχι, γιατί καμία εθνική προσπάθεια δεν είναι σε θέση να αμυνθεί πλήρως απέναντι στη λαίλαπα ενός πολέμου και ενός παγκόσμιου ενεργειακού «σεισμού». Και όποιος σε αυτή την αίθουσα -απευθύνομαι σε όλα τα κόμματα- ισχυρίζεται ότι έχει το μαγικό ραβδί για να κρατήσει τις τιμές του ρεύματος εκεί που ήταν το 2020, λέει ψέματα.
Και βέβαια αυτή η κυβέρνηση έχει αποδείξει ότι τα προσεκτικά βήματα του σήμερα δεν πρόκειται ποτέ να υπονομεύσουν την πορεία προς το αύριο. Το οφείλουμε αυτό εξάλλου, όταν πρέπει να κρατάμε εφεδρείες απέναντι στο κάθε απρόοπτο.
Θα υπερασπιστώ, λοιπόν, την προσπάθεια αυτής της κυβέρνησης να υψώσει τα ισχυρότερα δυνατά αναχώματα απέναντι στην ακρίβεια. Και να βεβαιώσω για ένα μόνο: ότι νιώθουμε, ακούμε, προσπαθούμε. Και γι’ αυτό αισθάνομαι ότι οι αντίπαλοί μας δεν αντιλαμβάνονται πώς μια ευρωπαϊκή δύναμη, όταν απαιτείται, μπορεί να αναλάβει φιλόδοξες εθνικές πρωτοβουλίες.
Και πώς γίνεται μια φιλελεύθερη παράταξη να εφαρμόζει ένα τόσο εκτεταμένο κοινωνικό πρόγραμμα. Και πώς, ενώ άλλοι διαλαλούσαν ανεφάρμοστα συνθήματα, εμείς κάνουμε πράξη χειροπιαστές λύσεις.
Αυτή είναι η κυβέρνηση που θα φορολογήσει με 90% τα υπερέσοδα των εταιρειών παραγωγής. Η απάντηση όμως είναι απλή: Και θέλουμε και ξέρουμε και μπορούμε. Και, ναι, είμαστε δίπλα σε κάθε πολίτη, ειδικά σε αυτόν που δοκιμάζεται περισσότερο.
Επικαλούμαι, σύντομα, τα θέματα της οικονομικής επικαιρότητας. Το κάνω συνειδητά διότι αποτελούν «ψηφίδες» μιας ενιαίας πολιτικής. Γιατί -επιμένω- δεν υπάρχει πρόοδος στην οικονομία χωρίς ευημερία στην κοινωνία. Και δεν υπάρχει, προφανώς, πρόοδος και ευημερία χωρίς ασφάλεια και ελευθερία.
Γι’ αυτό και η αμυντική μας πολιτική συνοδεύει σταθερά τη διπλωματία μας. Γι’ αυτό και αυτή η κυβέρνηση διόρθωσε μία κατάσταση προβληματική στις Ένοπλες Δυνάμεις, μία δεκαετία αδράνειας, και προχώρησε σε στοχευμένα προγράμματα εξοπλισμών προκειμένου να ενισχυθεί η αποτρεπτική μας δυνατότητα.
Αυτή η κυβέρνηση επένδυσε στα μαχητικά Rafale τα οποία αλλάζουν την ισορροπία στο Αιγαίο. Αυτή η κυβέρνηση αποκτά τα υπερσύγχρονα ανθυποβρυχιακά ελικόπτερα Romeo, τα οποία μπορούν να κάνουν τη διαφορά στον εντοπισμό υποβρυχίων στην Ανατολική Μεσόγειο.
Αυτή η κυβέρνηση συνοδεύει την υπογραφή της Συμφωνίας Αμυντικής Συνεργασίας με τη Γαλλία με την απόκτηση, στην πιο προνομιακή δυνατή τιμή, τριών υπερσύγχρονων φρεγατών Belharra. Εσείς, αλήθεια, της αξιωματικής αντιπολίτευσης βουλευτές, τι κάνατε ακριβώς στον τομέα των εξοπλισμών όταν είχατε την ευθύνη να κυβερνάτε αυτόν τον τόπο; Ένα μεγάλο πρόγραμμα, να το θυμίσουμε, το πρόγραμμα Papa3 (P-3 Orion), για τα αεροσκάφη ναυτικής συνεργασίας, 500 εκατομμύρια. Πεντακόσια εκατομμύρια για να αναπαλαιώσετε αεροπλάνα 50 ετών, ένα πρόγραμμα βαθιά προβληματικό, κανένα από τα αεροσκάφη αυτά δεν πετάει ακόμα.
Αυτά κάνατε εσείς, για να θυμόμαστε λίγο και να συγκρινόμαστε. Και να λογοδοτήσει κάποια στιγμή και ο παλιός συνέταιρός σας, ο κ. Καμμένος, για τις επιλογές του εκείνης της εποχής. Τώρα τον έχετε διαγράψει από τη μνήμη σας αλλά μαζί συγκυβερνούσατε και σε αυτόν είχατε αναθέσει τον κρίσιμο τομέα της Εθνικής Άμυνας. Για να μην ξεχνιόμαστε. Διότι δεν έχουμε ασθενή μνήμη, κ. Τσίπρα, σε αυτόν τον τόπο.
Μιλώντας, λοιπόν, αγαπητοί συνάδελφοι, για την τόσο σημαντική εταιρική συμφωνία με τις Ηνωμένες Πολιτείες, επιτρέψτε μου ορισμένες σκέψεις για τη μεγάλη εικόνα της διεθνούς συγκυρίας, οι οποίες καθορίζουν και τη στάση μας.
Με πρώτη ανάμεσά τους τη θέση ότι κανένα κράτος δεν μπορεί να είναι μόνο σε ένα παγκόσμιο περιβάλλον το οποίο συνέχεια αναδιαμορφώνεται. Γιατί τότε είτε θα συνθλίβεται, όταν οι τεκτονικές πλάκες των συσχετισμών μετακινούνται, είτε θα βρεθεί σε ένα σκοτεινό κενό ανάμεσά τους.
Αυτό, βέβαια, ισχύει πολύ περισσότερο για κράτη με αστάθμητους γείτονες. Κι επειδή πέρυσι γιορτάσαμε τα 200 χρόνια από την έναρξη του πολέμου της Ανεξαρτησίας και ήταν μια ευκαιρία για όλους μας να ξαναμελετήσουμε την ιστορία του τόπου μας, πείτε μου μία φορά που η Ελλάδα μεγαλούργησε χωρίς να έχει οικοδομήσει τις κατάλληλες διεθνείς συμμαχίες και χωρίς να είναι συνεπής στο να τις υπηρετεί.
Σε τέτοιες συνθήκες, λοιπόν, η λεγόμενη «ουδετερότητα», την οποία καταλαβαίνω ότι υπερασπίζεστε, μετατρέπεται σε μια επικίνδυνη μοναχικότητα. Η δήθεν «ανεξάρτητη» πολιτική οδηγεί σε εξάρτηση από τετελεσμένα τα οποία δημιουργούν άλλοι. Και οι ίσες αποστάσεις μεγαλώνουν την απόσταση από την πραγματικότητα.
Γι’ αυτό, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η δική μας επιλογή είναι πολύ σαφής: δεν μετεωριζόμαστε στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, ούτε δηλώνουμε τάχα «αδέσμευτοι» για να δεσμευτούμε στο άγνωστο. Το λέμε καθαρά, είμαστε με την συμμαχία της Δύσης. Ερχόμαστε από τον Διαφωτισμό και βαδίζουμε με τη Δημοκρατία.
Και το κάνουμε όχι μόνο γιατί η Ελλάδα είναι αναπόσπαστο μέρος της Ιστορίας και του πολιτισμού της Ευρώπης και συνδιαμορφωτής της διαρκούς εξέλιξής του. Το κάνουμε γιατί αυτή η γεωστρατηγική συμπαράταξη ταυτίζεται με την κοινή πολιτική παράδοση του κοινοβουλευτισμού και της ελευθερίας στη χώρα μας.
Και έτσι, άλλωστε, ερμηνεύεται και η ξεκάθαρη στάση μας υπέρ της Ουκρανίας. Γιατί μαζί με τα δικά της σύνορα παραβιάζεται και το Διεθνές Δίκαιο και καθιερώνεται ένα μοντέλο σύμφωνα με το οποίο κάθε αυταρχικό καθεστώς θα μπορεί, με οποιοδήποτε πρόσχημα, να εισβάλει σε μία γειτονική του επικράτεια.
Στην εξωτερική πολιτική μας, λοιπόν, οι θέσεις αρχής συμβαδίζουν με τα εθνικά μας συμφέροντα, και μετέχοντας στα διεθνή δρώμενα αλλά και διαβλέποντας τις συνέπειες για τη δική μας περιοχή. Ενώ η παρουσία μας στις συμμαχίες στις οποίες ανήκουμε θα είναι δυναμική. Είμαστε δεδομένοι φίλοι, ώστε να έχουμε, αν ο μη γένοιτο χρειαστεί, και δεδομένη στήριξη.
Αλλά, ταυτόχρονα, αναζητούμε προωθητικούς συσχετισμούς και στο εσωτερικό των συνασπισμών των οποίων είμαστε ήδη μέλη. Κι έτσι θα πρέπει να δούμε το πλαίσιο των διμερών μας σχέσεων με τη Γαλλία και τις Ηνωμένες Πολιτείες στο πλαίσιο και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά και της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας.
Κλείνω αυτές τις σκέψεις με δύο ακόμα, υπό το πρίσμα των οποίων πιστεύω ότι πρέπει να αναγνώσουμε τη σημερινή Συμφωνία. Η πρώτη αφορά την Τουρκία, με την οποία -θα επαναλάβω για ακόμα μία φορά- είμαστε ανοιχτοί σε θετικές προσεγγίσεις αλλά απόλυτα κλειστοί σε εθνικές υποχωρήσεις.
Και όσον αφορά το προοίμιο του Πρωτοκόλλου και κυρίως όσα προβλέπει επί του πεδίου η αμυντική συνθήκη, αναγνωρίζουν τα δίκαιά μας και επιβεβαιώνουν την ισχύ μας. Μπορούν, συνεπώς, να φανούν διπλά χρήσιμα στην προσπάθειά μας να υπάρξει σταθερότητα και ειρήνη με τους γείτονές μας.
Η δεύτερη σκέψη μου αφορά τα ενεργειακά. Η εμπειρία της Ουκρανίας μάς διδάσκει ότι οι πόλεμοι δεν γίνονται πλέον μόνο με τα όπλα, αλλά και με τα καύσιμα. Και από την άποψη αυτή θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε την Αλεξανδρούπολη ως μία περιοχή όχι μόνο στρατηγικού, αλλά και ενεργειακού ενδιαφέροντος.
Είναι μια ελληνική πόλη υπερπολύτιμη για το ΝΑΤΟ και ταυτόχρονα πολύτιμη για ολόκληρη τη Βαλκανική αλλά και ολόκληρη την ανατολική Ευρώπη, καθώς μέσω αυτής θα μπορούν οι χώρες της Βαλκανικής να εφοδιάζονται με φυσικό αέριο, μειώνοντας γρήγορα την εξάρτησή τους από τη Ρωσία.
Και αυτό εννοώ όταν μιλώ για συνολική αναβάθμιση του ρόλου της χώρας. Και σας ρωτώ ευθέως και θα ήθελα να απαντήσετε, κ. Τσίπρα, σε αυτό το ερώτημα: ωφελεί ή όχι τα εθνικά μας συμφέροντα η παρουσία των Ηνωμένων Πολιτειών στην τόσο ευαίσθητη περιοχή της Θράκης; Καθαρές κουβέντες, παρακαλώ. Καθαρές κουβέντες. Για να γνωρίζουν όλοι οι πολίτες πού στέκεστε.
Κυρίες και κύριοι βουλευτές, η χώρα σήμερα διαθέτει μια πολύ καθαρή ματιά στα θέματα των διεθνών εξελίξεων. Και σαφείς στόχους, τους οποίους υπηρετεί με πολύ συγκεκριμένες πολιτικές. Και αυτοί οι στόχοι αποτυπώνονται και στην Αμυντική Συμφωνία με τις Ηνωμένες Πολιτείες, που συγκεντρώνει -πιστεύω, πίστευα τουλάχιστον- όλες τις προϋποθέσεις ώστε να ψηφιστεί από τις περισσότερες πτέρυγες της Βουλής. Η θέση του Κομμουνιστικού Κόμματος είναι γνωστή και δεδομένη.
Φοβάμαι, όμως, ότι και πάλι η Αξιωματική Αντιπολίτευση επιλέγει να αποτελέσει εθνική εξαίρεση. Λέει και πάλι «όχι» σε μια εξέλιξη που αναβαθμίζει τη χώρα και ενισχύει τις Ένοπλες Δυνάμεις μας.
Λυπάμαι, λυπάμαι γιατί λέτε πάλι «όχι». Όπως είπατε «όχι» στην ενίσχυση της Αεροπορίας μας με τα Rafale, «όχι» στις αμυντικές δαπάνες τις οποίες καταψηφίσατε, όπως αρνηθήκατε τις μεγάλες διακρατικές συμφωνίες που προωθούν τη σταθερότητα και την ειρήνη στην περιοχή.
Τι μας λέγατε, αλήθεια, για την ελληνογαλλική συμφωνία; Γιατί την καταψηφίσατε; Θυμάστε τι λέγατε; Ότι θα γυρίσουν τα φέρετρα των Ελλήνων στρατιωτών από το Σαχέλ; Τα θυμάστε αυτά που λέγατε;
Πού είναι λοιπόν όλα αυτά τα οποία λέγατε; Μήπως αλλάξατε άποψη; Και εν πάση περιπτώσει, επειδή δεν μπορείτε να πάρετε την ψήφο σας πίσω ως προς την ελληνογαλλική συμφωνία, κατεγράφη στην Ιστορία η επιλογή σας, τουλάχιστον τώρα μην προσθέσετε, κ. Τσίπρα, στον γκρίζο κατάλογο των λαθών σας ένα ακόμα με εθνικές συνέπειες.
Διότι, βεβαίως, δεν ευσταθούν όλα τα επιχειρήματα τα οποία ακούσαμε περί δήθεν μόνιμης παρουσίας των αμερικανικών δυνάμεων στο ελληνικό έδαφος.
Ούτε μπορώ να ακούω ανοησίες περί εκχώρησης ανεξαρτησίας από το κόμμα που είχε -και θα το ξαναπώ- Υπουργό Άμυνας τον κ. Καμμένο, ο οποίος έχει πει διάφορα, όχι μόνο να αλλάξουμε νόμισμα και να συνδεθούμε με το δολάριο, αλλά και να κάνουμε την Κάρπαθο αμερικανική βάση, το αεροδρόμιο της Καρπάθου εναλλακτικό του Κανάβεραλ. Δηλαδή, θα προσγειώνονται διαστημικά λεωφορεία στην Κάρπαθο, που δε θα ξέρουμε πώς θα φεύγουν βέβαια. Αυτό είναι άλλη υπόθεση.
Αυτόν είχατε Υπουργό Άμυνας, κ. Τσίπρα, κι έρχεστε εδώ τώρα να κουνήσετε το δάχτυλο και να «μας τη βγείτε» πατριωτικά, όταν είναι γνωστή η δική σας ιστορία και η ιστορία αυτών με τους οποίους συγκυβερνούσατε. Επιμένω όμως, να κάνω μια ύστατη προσπάθεια να σας πείσω ότι πρέπει να αλλάξετε τη θέση σας.
Η εξωτερική πολιτική του τόπου δε χωρά εσωτερική διαμάχη των κομμάτων. Έχουμε αρκετά πεδία στα οποία διαφωνούμε, στα οποία συγκρουόμαστε, να μπορέσουμε τουλάχιστον να διαμορφώσουμε ένα πλαίσιο στοιχειώδους συνεννόησης και συναντίληψης στα ζητήματα της εξωτερικής πολιτικής.
Ούτως ή άλλως αυτά δεν πρέπει να αντανακλούν την εσωτερική πολιτική δυναμική και θα πρέπει να μπορούν να βλέπουν τις μακροπρόθεσμες τάσεις και τελικά το εθνικό συμφέρον, πέρα και πάνω από κομματικές παρωπίδες.
Άλλωστε, οι συνθήκες αλλάζουν κι εμείς οφείλουμε να τις διατρέχουμε με τόλμη και διορατικότητα, φροντίζοντας κάθε φορά το εθνικό συμφέρον. Ο εύκολος δρόμος -τον έχουμε ακολουθήσει πολλές φορές στη χώρα μας- είναι αυτός της δημαγωγίας, που βλέπει παντού εχθρούς και επιβουλές.
Αντίθετα, ο πατριωτισμός της ευθύνης απαιτεί ωριμότητα και πάνω απ’ όλα απαιτεί εθνική αυτοπεποίθηση. Και αυτές είναι που θα δοκιμαστούν σε λίγο στην ψηφοφορία που θα έχουμε.
Σας καλώ, λοιπόν, να κυρώσουμε την Αμυντική Συνεργασία Ελλάδος – Ηνωμένων Πολιτειών. Να αποδείξουμε στην πράξη ότι διαθέτουμε αυτήν την ωριμότητα και αυτή την αυτοπεποίθηση που τόσο χρειάζεται ο τόπος σήμερα.
Σας ευχαριστώ.
Δευτερολογία και τριτολογία του Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη κατά τη συζήτηση στη Βουλή για την κύρωση του Δεύτερου Πρωτοκόλλου Τροποποίησης της Συμφωνίας Αμοιβαίας Αμυντικής Συνεργασίας μεταξύ της Κυβέρνησης της Ελληνικής Δημοκρατίας και της Κυβέρνησης των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής
Στην τελευταία σας αποστροφή, κ. Τσίπρα, όταν υπονοήσατε ότι αν ο ελληνικός λαός σας εμπιστευθεί, ουσιαστικά θα καταγγείλετε τη Συμφωνία και θα επιδιώξετε την επαναδιαπραγμάτευσή της, μου θυμίσατε πάρα πολύ τον Ανδρέα Παπανδρέου, ο οποίος εκλέχθηκε υποσχόμενος «έξω οι βάσεις του θανάτου», για να έρθει το 1983 να υπογράψει την παραμονή τους για πέντε χρόνια.
Υπάρχουν δύο τρόποι να απαντήσει κανείς σε όσα άκουσα και θα επιχειρήσω να αξιοποιήσω τον χρόνο μου για να απαντήσω και στις δύο αυτές κατευθύνσεις.
Η πρώτη και ουσιαστική απάντησή μου θα αφορά, όντως, τις βαθιές ιδεολογικές μας διαφορές για τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε την εξωτερική πολιτική της χώρας και τους λόγους για τους οποίους πιστεύουμε ότι η Συμφωνία, την οποία καλούμαστε σήμερα να κυρώσουμε στο Εθνικό Κοινοβούλιο, είναι τελικά ωφέλιμη για τη χώρα. Θα έρθω σε αυτήν την επιχειρηματολογία μου σε λίγο.
Θα ήθελα όμως να ξεκινήσω αναδεικνύοντας μία άλλη πτυχή των επιχειρημάτων μου, η οποία έχει να κάνει με την αφόρητη υποκρισία σας. Προσωπική υποκρισία σας. Διότι, αν μεν δεν είχατε κυβερνήσει ποτέ, κ. Τσίπρα, θα μπορούσα να καταλάβω ότι αυτές είναι θέσεις ενός κόμματος που δεν έχει ποτέ περάσει μέσα από τη βάσανο άσκησης της εξουσίας και της λήψης δύσκολων αποφάσεων που αφορούν στα εθνικά θέματα.
Δεν είναι όμως έτσι στη δική σας την περίπτωση. Δεν είναι έτσι. Κυβερνήσατε 4,5 χρόνια και κατά συνέπεια υπάρχει καταγεγραμμένο υλικό που να πιστοποιεί τον τρόπο με τον οποίο εσείς αντιλαμβανόσασταν τις σχέσεις με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Το πόσο γρήγορα ξεχάσατε τις πορείες προς την αμερικανική πρεσβεία και αγκαλιάσατε τις Ηνωμένες Πολιτείες ως σημαντικό στρατηγικό εταίρο της χώρας.
Και μιας και κάνατε αναφορά στον, τέως πια, Πρεσβευτή των Ηνωμένων Πολιτειών, τον κ. Pyatt -αν ακόμα ήταν στη χώρα μας ίσως να ήμουν πιο διστακτικός να τον επικαλεστώ- επιτρέψτε μου, για να καταδείξω την απαράδεκτη και εθνικά επιζήμια υποκρισία σας, να διαβάσω στο ελληνικό κοινοβούλιο τι έλεγε ο κ. Pyatt ερωτηθείς για τη στάση του ΣΥΡΙΖΑ στο ζήτημα της αμυντικής συμφωνίας.
Ακούστε τα καλά λοιπόν, κ. Τσίπρα, ακούστε τα κι εσείς κ. Κατρούγκαλε και κ. Ραγκούση. Ρωτήθηκε συγκεκριμένα ο κ. Pyatt για την κριτική του ΣΥΡΙΖΑ στη συμφωνία και απάντησε επί λέξει: «Μένω έκπληκτος, γιατί έχω πει στο παρελθόν πως αυτή η αναγέννηση των αμυντικών σχέσεων Ελλάδας και ΗΠΑ ξεκίνησε πραγματικά κατά τη διάρκεια των κυβερνήσεων του ΣΥΡΙΖΑ. Τα τέσσερα μέρη που συνεχίζουμε να αναπτύσσουμε ως μέρος της αμυντικής συμφωνίας είναι μέρη που εντοπίστηκαν από τον ΣΥΡΙΖΑ». Αλήθεια; Είχε γίνει αυτό; Τι λέτε; Δεν το γνώριζα!
«Ξεκινήσαμε να λειτουργούμε», έλεγε ο κ. Pyatt, «τη Λάρισα, το Στεφανοβίκειο, την Αλεξανδρούπολη» – την Αλεξανδρούπολη, ε;- «κατά τη διάρκεια της περιόδου ΣΥΡΙΖΑ. Η Ελλάδα είναι Δημοκρατία, όπως και οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι Δημοκρατία. Ο ρόλος της αντιπολίτευσης είναι να αντιτίθεται. Αλλά γνωρίζω επίσης, από τις συνομιλίες μου με τον Πρόεδρο του κόμματος κ. Τσίπρα και τον πρώην Υπουργό Εξωτερικών κ. Γιώργο Κατρούγκαλο, ο οποίος θυμάστε ήταν στην προεδρία του πρώτου στρατηγικού διαλόγου Ελλάδος – ΗΠΑ το 2018, και άλλων στο κόμμα ότι κατανοούν τη σημασία της σχέσης Ελλάδας και ΗΠΑ και μοιράζονται αυτή τη δέσμευση».
«Και θα ήθελα να τονίσω στα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ ότι οι όροι που χρησιμοποιούνται στη Συμφωνία δεν είναι διαφορετικοί. Είναι όροι που ευθυγραμμίζουν τη Συμφωνία με αυτές με άλλους συμμάχους του ΝΑΤΟ».
Κύριε Τσίπρα, συναντήσατε τον κ. Pyatt εδώ στη Βουλή σε συνάντηση που δεν ανακοινώσατε, τον Φεβρουάριο; Το ανακοινώσατε, αλήθεια;
Λοιπόν, και τι του είπατε αλήθεια πίσω από τις κλειστές πόρτες; Τι του είπατε; Μήπως ο κ. Pyatt λέει την αλήθεια; «Έλα μωρέ», λέτε στον κ. Pyatt, «να πω και δυο κουβέντες παραπάνω για την εσωτερική κοινή γνώμη αλλά ξέρεις ότι βασικά τη στηρίζουμε τη συμφωνία».
Έτσι δεν είναι, κ. Τσίπρα; Και δεν τα λέω εγώ. Τα λέει ο κ. Pyatt. Τον διαψεύδετε; Τα λέει ευθέως. Καταθέτω στα πρακτικά, ότι εδώ έρχεστε και μας κοροϊδεύετε ψιλό γαζί. Ότι πίσω από κλειστές πόρτες, εσείς και ο κ. Κατρούγκαλος, άλλα λέτε στους Αμερικανούς και δικαιολογείτε τη στάση σας ωσάν να είναι αντιπολιτευτική υποχρέωση.
Και έρχεστε μετά εδώ να μιλήσετε σε αυτή την κυβέρνηση για τη γλώσσα του πατριωτισμού. Σας το λέω ευθέως, είναι ξένη γλώσσα για σας, κ. Τσίπρα, η γλώσσα του πατριωτισμού, με τον τρόπο με τον οποίον φέρεστε σε ένα ζήτημα το οποίο απαιτεί μέγιστη εθνική υπευθυνότητα.
Και επειδή, μάλιστα, άκουσα πολλά πράγματα και νουθεσίες για τα θέματα τα οποία πρέπει να θέσω στην Ουάσιγκτον, στον Πρόεδρο Biden για το ζήτημα των F16 -θα επανέλθω στο ζήτημα αυτό- και τον τρόπο με τον οποίο θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε την τουρκική προκλητικότητα, για πάμε να θυμηθούμε, κ. Τσίπρα, τι κάνατε εσείς όταν πήγατε στην Ουάσιγκτον. Τι κάνατε και τι είπατε. Αφήνω στην άκρη την απίστευτη διατύπωσή σας για το διαβολικό του τρόπου του κ. Trump, αλλά τελικά καταλήξατε ότι για το καλό τα κάνει όλα αυτά ο κ. Trump. Έτσι δεν είναι; Αυτό δεν μας είπατε στην απάντηση της ερώτησης;
Έρχομαι στο μείζον. Και θα σταθώ μόνο σε δύο σημεία: πρώτον, για τη βάση της Σούδας. Τι λέγατε εσείς. Εσείς, βέβαια, που πριν γίνετε κυβέρνηση διαδηλώνατε στις αμερικανικές πρεσβείες, ξεκινώντας από το Πολυτεχνείο, και μετά ακολουθήσατε την ανάποδη πορεία.
Λέγατε, λοιπόν, και σωστά κατά την άποψη μου, σε ό,τι αφορά την Κρήτη και τη βάση της Σούδας, «είναι γνωστό σε όλους ότι έχει ιδιαίτερη γεωστρατηγική σημασία, την οποία αξιολογήσαμε από κοινού και πιστεύω ότι ήδη γίνεται μια πολύ σημαντική δουλειά εκεί, η οποία μπορεί και πρέπει να αναβαθμιστεί».
Αυτά λέγατε και αυτό κάνουμε. Και αυτό θα είχατε κάνει κι εσείς. Και αυτό κάνατε. Κάθε χρόνο. Διότι γνωρίζετε πολύ καλά, κ. Τσίπρα, ότι η συμφωνία του ‘90 είναι μια συμφωνία η οποία ανανεωνόταν κάθε χρόνο. Κάθε χρόνο απαιτείτο να έρθει η ανανέωσή της με πράξη, με πολιτική πρωτοβουλία της κυβέρνησης και πράξη του Κοινοβουλίου.
Γιατί την ανανεώσατε εσείς όταν ήσασταν στην κυβέρνηση; Γιατί εσείς δεν αξιοποιήσατε την τόσο μεγάλη διαπραγματευτική σας δεινότητα; Γιατί δεν επιστρατεύσατε τον κ. Βαρουφάκη που έχει τόση εμπειρία στις διαπραγματεύσεις, να διαπραγματευτείτε αυτή την συμφωνία; Την οποία ανανεώνατε κάθε χρόνο.
Έτσι δεν είναι, κ. Κατρούγκαλε; Είναι έτσι ή δεν είναι; Ανανεωνόταν ετήσια η συμφωνία, ναι ή όχι; Απαντήστε. Ανανεωνόταν, ναι ή όχι; Κουνάτε το κεφάλι σας. Τουλάχιστον είστε ειλικρινής. Για να μην κοροϊδεύουμε και τον κόσμο.
Λοιπόν, πήγατε στην Ουάσιγκτον και αναγνωρίσατε, κάνατε την πρώτη σας εντυπωσιακή, αλλά ωφέλιμη εγώ θα πω για τα εθνικά συμφέροντα, «κωλοτούμπα», εγκαταλείποντας τις αντιαμερικανικές σας κορώνες, υπηρετήσατε το εθνικά ορθό και αποκαταστήσατε μια καλή στρατηγική επικοινωνία με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Και ταυτόχρονα στείλατε και το σήμα, ότι εδώ σε αυτήν την αίθουσα, με την εξαίρεση του Κομμουνιστικού Κόμματος, εν πάση περιπτώσει, μπορούν οι δυνάμεις στοιχειωδώς να συνεννοηθούν για τις βασικές πολιτικές επιλογές της εξωτερικής μας πολιτικής. Και ναι η σχέση μας με τις Ηνωμένες Πολιτείες αποτελεί στρατηγικό πυλώνα.
Είχαμε μείνει με την εντύπωση ότι τα τρία κόμματα -θα ακούσω τη στάση του ΚΙΝΑΛ. Τώρα κάτι άκουσα, λέει, ότι σκέφτεστε να μην ψηφίσετε τη συμφωνία. Θα μας τα πείτε εν πάση περιπτώσει, θα σας ακούσω. Γιατί ενοχληθήκατε για τα F16- αλλά, εν πάση περιπτώσει, υπήρχε η κατανόηση ότι σε αυτήν την αίθουσα τα τρία μεγαλύτερα κόμματα μπορούν να συμφωνήσουν σε αυτήν την επιλογή.
Και έρχεστε τώρα πάλι να το γυρίσετε, να θυμηθείτε τις αντιαμερικανικές σας ρίζες, πασπαλισμένες με λίγο χρυσόσκονη από αυτά τα οποία έλεγε το «παλιό, πατριωτικό ΠΑΣΟΚ» και να μην στηρίξετε μία συμφωνία η οποία είναι ωφέλιμη για τη χώρα. Και πραγματικά θα βοηθούσε τη χώρα να πάει ο Έλληνας Πρωθυπουργός στην Ουάσιγκτον με ψηφισμένη τη συμφωνία από μία μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού κοινοβουλίου.
Λοιπόν, αυτά λέγατε, αλλά έχει και ένα ενδιαφέρον τι δεν είπατε. Έχετε δείξει, κ. Τσίπρα, ένα μεγάλο ενδιαφέρον για τα F-16. Να σας πω, λοιπόν, ακριβώς τι έχει γίνει με τα (τουρκικά) F-16. Έχει, φαίνεται, υπάρξει κάποιο αίτημα διαδικαστικό σε επίπεδο αμερικανικού State Department για μία αναβάθμιση κάποιων συστημάτων επικοινωνίας των αεροσκαφών F-16. Αυτό αντιλαμβάνομαι ότι έχει συμβεί.
Αλλά γνωρίζετε και εσείς πάρα πολύ καλά ότι η αμερικανική εξωτερική πολιτική δεν χαράσσεται μόνο από την κυβέρνηση. Και γνωρίζετε πολύ καλά ότι πράγματι υπάρχουν πολλές διαφορετικές φωνές στην αμερικανική εξωτερική πολιτική, κάποιες εκ των οποίων θεωρούν την Τουρκία κρίσιμο στρατηγικό εταίρο, ο οποίος σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να χαθεί για την Αμερική. Αυτή είναι μία αλήθεια, τη διαπιστώσατε και εσείς. Δεν πιστεύουν όλοι 100% τις ελληνικές θέσεις.
Όμως, γνωρίζετε επίσης πάρα πολύ καλά ότι οι τελικές αποφάσεις ως προς την έγκριση αναβάθμισης εξαγωγών οπλικών συστημάτων είναι στο Κογκρέσο. Το γνωρίζετε φαντάζομαι. Έτσι δεν είναι; Και γνωρίζετε επίσης ότι το Κογκρέσο μέχρι στιγμής έχει αρνηθεί να συζητήσει καθ’ οποιονδήποτε τρόπο πώληση καινούργιων οπλικών συστημάτων προς την Τουρκία, ακριβώς επειδή δεν θεωρούν την Τουρκία αξιόπιστο εταίρο.
Το ’18 όμως, όταν πήγατε στην Ουάσιγκτον, υπήρχε ένα ζήτημα, κ. Τσίπρα, και ακούστε με προσεκτικά σε αυτό. Τότε η Τουρκία είχε μπει ως συμπαραγωγός στο πρόγραμμα των F-35. Xύνετε κροκοδείλια δάκρυα για τα F-16, που είναι αεροσκάφη τα οποία έχουμε και εμείς σε καλύτερη μορφή από τα τουρκικά. Αλλά για τα F-35…κ. Τσίπρα, όταν πήγατε στην Ουάσιγκτον η Τουρκία θα αγόραζε 100 F-35. Έψαξα να δω. Δεν υπήρχε μία αναφορά σας, μία αναφορά, να πείτε στους Αμερικανούς να μη δώσετε F-35, τα οποία αλλάζουν δραστικά την ισορροπία δυνάμεων. Κι έρχεστε και κουνάτε τώρα το δάχτυλο; Πόση υποκρισία πια, κ. Τσίπρα; Ούτε μία αναφορά για τα F-35.
Τα F-35 -ευτυχώς για μας, θα πω, και καλώς για τη Συμμαχία συνολικά- κατέληξε η Τουρκία να μην τα πάρει και δεν θα τα πάρει ποτέ. Γιατί έκανε μία επιλογή να προμηθευτεί S-400 και γιατί πολύ απλά το σύστημα αυτό δεν μπορεί να είναι πια συμβατό με ένα σύστημα αεράμυνας το οποίο έχει φτιαχτεί ακριβώς για να αντιμετωπίσει τα F-35. Κατά συνέπεια, θα ήταν αδιανόητο για μια νατοϊκή χώρα να έχει και τα δύο συστήματα. Άρα, για την Ελλάδα, είναι μία θετική εξέλιξη σίγουρα. Αλλά εσείς τι ακριβώς κάνατε όταν πήγατε στην Ουάσιγκτον πριν από τέσσερα χρόνια για να αποτρέψετε την Τουρκία να αποκτήσει ένα πραγματικό υπερόπλο; Διότι αυτό ναι, θα ήταν υπερόπλο και ναι, θα άλλαζε ουσιαστικά την ισορροπία δυνάμεων. Και θα αποκτούσε 100.
Υπάρχει λοιπόν, κ. Τσίπρα, σας ρωτώ ευθέως, έστω και μία αναφορά σας όταν κάνατε το ταξίδι στις Ηνωμένες Πολιτείες, στο ζήτημα των F-35; Καμία, τουλάχιστον που να έχω βρει εγώ. Διορθώστε με αν κάνω λάθος.
Αυτά, λοιπόν, ως προς τα ζητήματα της συνέπειας και της υποκρισίας με την οποία ανεβήκατε σήμερα σε αυτό το βήμα να μιλήσετε για τα ζητήματα τα οποία μας απασχολούν.
Έρχομαι τώρα στην ουσία και αυτή είναι και η πιο προβληματική, πιστεύω, διάσταση του ζητήματος. Διότι το να λέτε άλλα πράγματα από αυτά που έχετε κάνει, νομίζω ότι ο ελληνικός λαός σας έχει συνηθίσει, δεν είναι κάτι ασυνήθιστο, είναι κάτι πολύ συνηθισμένο για σας.
Αλλά τώρα πάμε στην ουσία, γιατί εκεί νομίζω ότι βρίσκεται το μεγάλο πρόβλημα. Μία ουσία βέβαια, την οποία θα τονίσω ότι όταν ήσασταν κυβέρνηση δεν την υπηρετήσατε. Διότι όταν ήσασταν κυβέρνηση -εγώ θα πω προς τιμήν σας- και καλές σχέσεις με τις Ηνωμένες Πολιτείες είχατε και καλές σχέσεις με το Ισραήλ είχατε και αφήσατε στην άκρη όλες αυτές τις ακραίες θέσεις υπέρ των αιτημάτων των Παλαιστινίων εις βάρος του Ισραήλ. Όλοι θέλουμε μία επίλυση στο παλαιστινιακό ζήτημα.
Και καλά κάνατε, διότι το βάρος και η ευθύνη της εξουσίας, τουλάχιστον στα ζητήματα της εξωτερικής πολιτικής, σας ανάγκασε να προσαρμοστείτε.
Τι είναι, λοιπόν -αυτό είναι το ερώτημα που θέτω εγώ στην Εθνική Αντιπροσωπεία- τι είναι αυτό το οποίο σας αναγκάζει σήμερα να το «ξαναγυρίσετε»; Και να λέτε πράγματα τα οποία δεν αντέχουν ουσιαστικά σε καμία κριτική. Θα επιχειρήσω όμως να απαντήσω σε αυτά τα οποία είπατε και στις λεπτομέρειες της Συμφωνίας.
«Προκεχωρημένο φυλάκιο» η Ελλάδα. Αυτό δεν είναι πολιτική επιλογή, κ. Τσίπρα, είναι μία γεωγραφική διαπίστωση. Λοιπόν, δεν μπορούμε να πάρουμε την Ελλάδα, να τη μετακινήσουμε και να την πάμε εκεί που είναι το Λουξεμβούργο ή η Δανία.
Αυτή είναι η θέση μας στο χάρτη, η οποία μας προσφέρει πλεονεκτήματα αλλά ταυτόχρονα μας δημιουργεί και υποχρεώσεις. Ζούσαμε, ζούμε και θα ζούμε πάντα δίπλα στην Τουρκία. Ένας μεγάλος γείτονας με τον οποίο στο παρελθόν είχαμε περιόδους ηρεμίας και περιόδους μεγάλης έντασης.
Είμαστε στο νοτιότερο άκρο της Βαλκανικής Χερσονήσου. Μαζί με την Τουρκία είμαστε η νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ. Κι επειδή ακριβώς είμαστε το προκεχωρημένο φυλάκιο όχι από επιλογή αλλά από τη γεωγραφία, έχουμε τη δυνατότητα να μπορούμε να παίζουμε ρόλο και να ακουγόμαστε σε ζητήματα που αφορούν τη Μέση Ανατολή, τη Βόρειο Αφρική, συνολικά τη λεκάνη της Ανατολικής Μεσογείου.
Άρα, αυτό το οποίο εσείς παρουσιάζετε ως πολιτική επιλογή δεν είναι τίποτα άλλο από την ανάγκη μας να προσαρμοστούμε στη γεωγραφία με την οποία μας ευλόγησε, μας προίκισε, ο Θεός. Εδώ είμαστε, αυτοί είμαστε, δεν μπορούμε να μετακινηθούμε και οφείλουμε να προσαρμοστούμε σε αυτή την πραγματικότητα.
Λοιπόν, από εκεί και πέρα. Μιλήσατε για την Ουκρανία και εκφράσατε για ακόμη μία φορά τον προβληματισμό σας για την αποστολή αμυντικού υλικού. Με εξαίρεση την Τουρκία -και αμφισβητώ έντονα την επιχειρηματολογία σας ότι η επιλογή αυτή ενισχύει τη θέση της Τουρκίας- υπάρχει κ. Τσίπρα μία ευρωπαϊκή χώρα, μία ευρωπαϊκή χώρα -θέλω να μου το πείτε- η οποία να μην έστειλε αμυντικό υλικό στην Ουκρανία; Μία;
Γιατί χώρες οι οποίες είχαν παραδοσιακή ουδετερότητα αιώνων όπως η Σουηδία -αναφερθήκατε στην Αυστρία, η Αυστρία έχει μια ουδέτερη πολιτική- άλλαξαν την πολιτική τους και επέλεξαν όλοι μαζί, στο μέτρο των δυνατοτήτων τους. Δεν ήμασταν ούτε οι πιο επιθετικοί ούτε οι πιο διστακτικοί στο να στείλουμε στην Ουκρανία πλεονάζον -το τονίζω- αμυντικό υλικό το οποίο μας περίσσευε ουσιαστικά.
Σας ξαναρωτώ, λοιπόν: Εάν είχαμε ακολουθήσει τη δική σας πολιτική, θα πήγαινε ο Πρωθυπουργός στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, θα πηγαίνατε κ. Τσίπρα και θα λέγατε «εγώ δεν στέλνω όπλα». Και θα ήσασταν ο μόνος. Ένας. Ενας και 26 από την άλλη. «Εγώ δεν στέλνω όπλα γιατί θέλω να είμαι ουδέτερος, είμαι με την ειρήνη ή, εν πάση περιπτώσει, εντάξει επιτέθηκε η Ρωσία αλλά κάπου φταίνε και οι Ουκρανοί». Ή «μην μπλέξω, ρε παιδί μου. Μην μπλέξω εγώ τώρα. Πού πάω να μπλέξω σε αυτόν τον καυγά;». Αυτό δεν λέτε; «Πού πάω να μπλέξω εγώ σε αυτόν τον καυγά;». Και θα ήσασταν μόνος σας στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο.
Και θέλετε να μου πείτε ότι αυτή η στάση θα ήταν η ορθή στην Ευρώπη, όχι στο ΝΑΤΟ, κ. Τσίπρα, στην Ευρώπη, για μια χώρα που είναι και μέλος του ΝΑΤΟ, η μόνη ευρωπαϊκή χώρα και μέλος του ΝΑΤΟ που θα είχε αυτή τη θέση πλην της Τουρκίας.
Άρα στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο τι θα λέγατε όταν όλες οι άλλες χώρες-μέλη του ΝΑΤΟ στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο θα είχαν στείλει οπλισμό στην Ουκρανία; Θα ενισχύατε τη θέση της χώρας; Με τόσο απλωμένο «τραχανά» που έχουμε με την Ευρωπαϊκή Ένωση, με τόσα ζητήματα τα οποία πρέπει να διεκδικήσουμε, θα ήταν μια σωστή επιλογή, κατά την άποψή σας.
Θα ήταν μια λάθος επιλογή, κ. Τσίπρα. Θα ήταν μια επιλογή η οποία θα απομόνωνε τη χώρα και θα ενίσχυσε το στερεότυπο της ελληνικής γραφικότητας, το οποίο αυτή η κυβέρνηση έχει δώσει μεγάλο αγώνα για να μπορέσει να αντιστρέψει.
Μας είπατε «τι έχει πετύχει η χώρα»; «Τι έχει πετύχει η χώρα αυτά τα τρία χρόνια»; Έτσι δεν είπατε; Λοιπόν, τι έχει πετύχει η χώρα; Για πάμε να δούμε τι έχει πετύχει η χώρα: Μια επέκταση των χωρικών υδάτων στο Ιόνιο. Δεν την κάνατε εσείς, την κάναμε εμείς. Μια οριοθέτηση ΑΟΖ με την Αίγυπτο. Δεν την κάνατε εσείς, την κάναμε εμείς. Μια οριοθέτηση ΑΟΖ με την Ιταλία. Την κάναμε εμείς. Μια Αμυντική Συμφωνία με την Γαλλία με ρήτρα αμοιβαίας συνδρομής.
Δεν είπατε κουβέντα, κ. Τσίπρα, για «τα φέρετρα που θα έρχονταν από το Σαχέλ» σήμερα. Δεν είπατε κουβέντα. Θέλω να θυμίσω για να το ακούσουν οι συνάδελφοι και να το ακούσουν και οι Έλληνες πολίτες. Ήταν το βασικό σας επιχείρημα όταν καταψηφίσατε την Αμυντική Συμφωνία με την Γαλλία: «θα στείλετε στρατιώτες στο Σαχέλ και μπορεί να γυρίσουν σε φέρετρα». Το είπατε ή όχι; Το είπατε ή όχι, κ. Τσίπρα; Το είπατε. Μετανιώνετε, ναι ή όχι, για αυτά τα οποία είπατε; Δεν είδα κανέναν Έλληνα στρατιώτη να πηγαίνει στο Σαχέλ.
Λοιπόν, ενίσχυση των Ενόπλων Δυνάμεων στην οποία αναφέρθηκα, ισχυρότατες σχέσεις της Ελλάδος όχι μόνο με το Ισραήλ, με τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, με την Σαουδική Αραβία, με την Αίγυπτο. Έμφαση και περαιτέρω ενίσχυση -η αλήθεια είναι ότι τα κάνατε και εσείς αυτά- στα τριμερή σχήματα που εμπλέκουν και την Κύπρο. Αυτά πετύχαμε, κ. Τσίπρα. Αυτά πετύχαμε εμείς. Το τι πετύχατε εσείς το ξέρουμε. Δεν χρειάζεται να επανέλθω στο τι πετύχατε εσείς και στη μία Συμφωνία την οποία υπογράψατε και για την οποία είστε τόσο υπερήφανος.
Ας τα βάλουν, λοιπόν, οι Έλληνες πολίτες στο ζύγι και να κρίνουν ποιος ωφελεί, τελικά, καλύτερα τα εθνικά συμφέροντα. Φαντάζομαι ότι και αυτό θα είναι κρίσιμο όταν θα έρθει η ώρα να ψηφίσουν.
Λοιπόν, έρχομαι τώρα στις λεπτομέρειες της Αμυντικής Συμφωνίας. Όπως γνωρίζετε αυτή είναι μια Συμφωνία η οποία έχει πενταετή διάρκεια και νομίζω ότι ο Υπουργός Εξωτερικών αλλά και ο Υπουργός Άμυνας σας απάντησαν πάρα πολύ καλά γιατί είναι πενταετής. Ναι, τη θέλαμε την πενταετή διάρκεια. Εμείς την επιδιώξαμε την πενταετία. Την επιδιώξαμε γιατί με αυτόν τον τρόπο μπορούμε να ενθαρρύνουμε τις Ηνωμένες Πολιτείες να επενδύσουν περισσότερο και να αποκτήσουμε μεγαλύτερο στρατηγικό βάθος στη σχέση μας.
Ήταν συνειδητή επιλογή αυτής της κυβέρνησης η πενταετία. Και βέβαια δεν λέτε την αλήθεια, όταν λέτε ότι η Συμφωνία ανανεώνεται αυτόματα, ότι είναι μία Συμφωνία στο διηνεκές, διότι έχει τη δυνατότητα οποιοδήποτε μέρος να την καταγγείλει. Και σας ρωτώ λοιπόν ευθέως, όχι «μου, σου, του, θα τη διαπραγματευτούμε». Αν ο ελληνικός λαός σας εμπιστευτεί και πάλι τη διακυβέρνηση του τόπου, θα καταγγείλετε ναι ή όχι τη Συμφωνία, όπως έχετε δικαίωμα να κάνετε από αυτή η Συμφωνία; Πρέπει να απαντήσετε ευθέως.
Υποθέτω, μας το υπονοήσατε, ήδη, ότι θα πείτε ότι θα την καταγγείλετε. Τώρα ποιος θα σας πιστέψει, αυτό είναι άλλη υπόθεση.
Και επειδή είπατε κιόλας «τι κερδίσαμε ως χώρα», πέρα από τη συνολική μας αναβάθμιση, την παρουσία των Αμερικανών στην Αλεξανδρούπολη, την οποία την επιζητούμε διακαώς για λόγους που νομίζω ότι είναι τόσο αυτονόητοι που δεν χρειάζεται να εξηγηθούν μακροσκελώς στο ελληνικό κοινοβούλιο. Θέλω, λοιπόν, να σας θυμίσω -είπατε «δεν παίρνουμε τίποτα σε εξοπλισμό», σε Foreign Military Sales (FMS)- θα σας θυμίσω ότι η Συμφωνία αυτή ουσιαστικά πηγαίνει πακέτο -γιατί όπως έχω πει και θέλω να εξηγήσω και στον ελληνικό λαό δεν είναι ενιαίο το σύστημα λήψης αποφάσεων στις Ηνωμένες Πολιτείες ως προς την εξωτερική πολιτική, το Κογκρέσο έχει σημαντικότατο ρόλο να παίξει- πηγαίνει πακέτο, λοιπόν, αυτή η Συμφωνία με τη νομοθεσία της προώθησης των ελληνοαμερικανικών αμυντικών σχέσεων. Το ξέρετε φαντάζομαι αυτό το νομοθέτημα, έτσι δεν είναι; Το γνωρίζετε. Δεν σας είναι άγνωστο.
Λοιπόν, το νομοθέτημα αυτό κάνει λεπτομερείς αναφορές και στη δυνατότητα απόκτησης από την Ελλάδα F-35 και στη δυνατότητα να μπορέσουμε να προμηθευτούμε πρόσθετο υλικό από τα Excess Foreign Military Sales, δηλαδή το πλεονάζον υλικό.
Αυτές είναι συζητήσεις, σας διαβεβαιώνω κ. Τσίπρα, που γίνονται αυτή τη στιγμή και από το Υπουργείο Άμυνας και θα γίνουν και από εμένα στις Ηνωμένες Πολιτείες. Και προφανώς, όπως έχει γίνει και στο παρελθόν και έχουμε προμηθευτεί υλικό από τις Ηνωμένες Πολιτείες, σκοπός μας είναι να προμηθευτούμε όσο το δυνατόν περισσότερο και ποιοτικότερο υλικό, κατά προτίμηση δωρεάν, όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν τη δυνατότητα να μας προμηθεύουν.
Κατά συνέπεια το πλαίσιο στο οποίο αναφερθήκατε υπάρχει ήδη και θέλω να σας διαβεβαιώσω ότι για να περάσει μία τέτοια νομοθεσία από το Κογκρέσο, το γνωρίζετε φαντάζομαι, γίνεται πολλή δουλειά. Δε γίνονται αυτά τα πράγματα από μόνα τους, έτσι δεν είναι;
Λοιπόν, έχει γίνει πολύ συστηματική δουλειά. Θέλω να ευχαριστήσω -και προσωπικά έχω υποχρέωση- την Πρέσβη μας στις Ηνωμένες Πολιτείες, την κα Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου, η οποία έχει εργαστεί πάρα πολύ για να μπορέσουμε να είμαστε στο σημείο που βρισκόμαστε σήμερα.
Άρα, υπάρχει ένα συνολικό πλαίσιο το οποίο υποστηρίζει τα εθνικά συμφέροντα, με τρόπο που πιστεύω ότι θα πείσει έναν καλόπιστο πολίτη ότι η συμφωνία αυτή κινείται στη σωστή κατεύθυνση.
Μας είπατε και πάλι ότι δεν υπήρξε καμία αντίδραση από το State Department για τα ζητήματα των υπερπτήσεων, τα οποία έχω καταγγείλει με εντονότατο τρόπο. Φυσικά και το θέμα αυτό θα τεθεί στην Ουάσιγκτον, στο ανώτατο επίπεδο, στην παρουσία μου εκεί την επόμενη Δευτέρα και την επόμενη Τρίτη.
Λοιπόν, εκπρόσωπος του State Department, κ. Τσίπρα, γιατί δεν ήσασταν καλά διαβασμένος προφανώς, απάντησε ως εξής σε ερώτημα Έλληνα ανταποκριτή με αφορμή το ζήτημα των υπερπτήσεων: «Η κυριαρχία και η εδαφική ακεραιότητα όλων των χωρών θα πρέπει να γίνεται σεβαστή και να προστατεύεται, η κυριαρχία της Ελλάδος επί των νησιών αυτών δεν αμφισβητείται». Αυτή είναι η απάντηση του State Department. Απλά για να αποκαταστήσουμε και την αλήθεια για το τι έχει ειπωθεί.
Και πάλι, όμως, θέλω να σας επαναλάβω ότι η εξωτερική πολιτική των Ηνωμένων Πολιτειών δεν είναι ενιαία και υπάρχουν πολλά κέντρα διαμόρφωσης της πολιτικής. Θέλω, επίσης, να σας πω, και να ενημερώσω και την Εθνική Αντιπροσωπεία, ότι η επίσκεψή μου στις Ηνωμένες Πολιτείες δεν είναι μονοθεματική, κ. Τσίπρα. Η Ελλάδα δεν ετεροπροσδιορίζεται μόνο από τις σχέσεις με την Τουρκία, με την οποία έχει προβλήματα. Έχει μία πολύ μεγαλύτερη και ευρύτερη ατζέντα.
Πάω στις Ηνωμένες Πολιτείες για να τιμήσω το βάθος των ιστορικών μας σχέσεων. Δύο δημοκρατίες που ακολούθησαν μία παράλληλη πορεία βρέθηκαν μαζί, στη σωστή πλευρά της Ιστορίας. Υπήρξαν στιγμές που οι Ηνωμένες Πολιτείες πλήγωσαν την Ελλάδα και αμερικανοί Πρόεδροι ζήτησαν συγγνώμη για συμπεριφορές οι οποίες είχαν δραματικές επιπτώσεις για τα ελληνικά εθνικά ζητήματα.
Αλλά η πορεία μας είναι μία πορεία παράλληλη και η Ελλάδα, σήμερα, είναι αξιόπιστος εταίρος των Ηνωμένων Πολιτειών. Και γι’ αυτό και πιστεύω επιφυλάσσεται και αυτή η αναγνώριση, η οποία μετριέται και απτά. Διότι υπάρχει ένα ερώτημα σήμερα και με αυτό θα κλείσω και ζητώ από τους πολίτες, οι οποίοι μας παρακολουθούν, να προβληματιστούν σε αυτή την κατεύθυνση: «μετράει», σήμερα, η Ελλάδα περισσότερο ή λιγότερο από ό,τι μετρούσε πριν από τρία χρόνια; Είναι τόσο απλό.
Και το πώς «μετράει» μια χώρα έχει πολλούς διαφορετικούς τρόπους να αποτυπωθεί. Αποτυπώνεται καταρχάς οικονομικά, από τη σταθερότητα και την ποιότητα των σχέσεων. Διότι οι σχέσεις με τις Ηνωμένες Πολιτείες έχουν και μία οικονομική διάσταση. Σημαντικότατες αμερικανικές εταιρείες ήρθαν και επένδυσαν στην Ελλάδα τα τελευταία δύο με τρία χρόνια.
Το έκαναν γιατί εμπιστεύονται όχι την κυβέρνηση, εμπιστεύονται συνολικά τη χώρα. Η άποψή μας, η χώρα μας σήμερα, έχει φωνή και αξιοπιστία όχι μόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες, στην Ευρώπη, στη Μέση Ανατολή, στη νοτιοανατολική Μεσόγειο.
Και αυτήν την προσπάθεια της συνεχούς αναβάθμισης της χώρας με απόλυτη προσήλωση στις αρχές και τις αξίες μας, είμαι υποχρεωμένος -βάσει του όρκου που όλοι δώσαμε στο Σύνταγμα εδώ- να τηρήσω. Και να τηρούμε απαρέγκλιτα.
Και θα ήταν πραγματικά ευχής έργον εάν έστω και τώρα επαναξιολογούσατε τη στάση σας. Και δεν κάνετε τίποτα διαφορετικό από το να επανέλθετε σε αυτά που κάνατε όταν ήσασταν κυβέρνηση.
Δεν σας ζητώ κάτι δύσκολο, προσέξτε, σας ζητώ κάτι πολύ εύκολο κ. Τσίπρα. Κοιτάξτε με, είναι πολύ εύκολο αυτό που σας ζητώ. Σας ζητώ να κάνετε ακριβώς τα ίδια με αυτά που κάνατε όταν ήσασταν κυβέρνηση. Αλλά φαίνεται είστε λίγο σαν τον σκορπιό. Η φύση σας δεν μπορεί να αλλάξει. Κάθε φορά που είστε στην αντιπολίτευση μεταμορφώνεστε δυστυχώς, τολμώ να πω προς το χειρότερο.
Δείξτε, έστω και τώρα, για μια φορά, την απαραίτητη υπευθυνότητα. Μιλήστε τη γλώσσα του πατριωτισμού για να μην κατηγορηθείτε -και δίκαια- ότι σε μια τόσο σημαντική επιλογή είστε εθνικά ανορθόγραφος.
Σας ευχαριστώ πολύ.
Τριτολογία του Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη
Κύριε Τσίπρα, πείτε στους συνεργάτες σας ότι ακριβώς αυτό το απόφθεγμα του Mark Twain χρησιμοποίησα, όχι άλλο. Δεν ήσασταν στην αίθουσα, τελείτε λίγο σε κατάσταση σύγχυσης.
Και υπερασπίστηκα, ακριβώς, την επιχειρηματολογία ότι αυτή η κυβέρνηση αξίζει της στήριξης του ελληνικού λαού, επειδή ακριβώς είναι μια πατριωτική κυβέρνηση που υπηρετεί τα εθνικά συμφέροντα.
Δύο πολύ σύντομα σχόλια. Για να τελειώσει, επιτέλους, αυτή η συζήτηση σχετικά με το τι είναι αυτό το οποίο υπογράφουμε, θα πρέπει κ. Πρόεδρε να διαβάσω, επειδή λέτε ότι «δεν υπάρχει πενταετία», θα πρέπει να διαβάσω, για τα πρακτικά της Βουλής, τι είναι αυτό το οποίο υπογράφουμε.
Άρθρο 1, παράγραφος 3, τα ακόλουθα αντικαθιστούν το άρθρο 12 της Συμφωνίας Αμυντικής Συνεργασίας στο σύνολό του:
Η Συμφωνία Αμοιβαίας Αμυντικής Συνεργασίας (ΣAΑΣ) που τέθηκε σε ισχύ την 6η Νοεμβρίου του ’90 θα παραμένει σε ισχύ για μια περίοδο 5 ετών. Πέντε ετών.
Αυτό λέμε. Η Συμφωνία Αμοιβαίας Αμυντικής Συνεργασίας (ΣΑΑΣ) θα παραμένει σε ισχύ στη συνέχεια, εκτός εάν τερματιστεί από κάποιο από τα μέρη με γραπτή ειδοποίηση προς το άλλο μέρος δύο χρόνια πριν, δια της διπλωματικής οδού.
Τι λέμε λοιπόν, πολύ απλά; Ότι για 5 χρόνια η Συμφωνία αυτή ισχύει, αλλά αν εσείς θέλετε να την καταγγείλετε, θα έρθετε δυο χρόνια πριν και θα την καταγγείλετε. Πώς είναι αυτή Συμφωνία επ΄ αόριστον κ. Τσίπρα; Ελληνικά δεν καταλαβαίνετε; Μα για το Θεό, πείτε στους συνεργάτες σας να σας ενημερώσουν. Λοιπόν, αυτό ακριβώς ψηφίζουμε σήμερα.
Και επιτρέψτε μου να τελειώσω και εγώ με μια ιστορική αναφορά. Επειδή μας είπατε ότι σας αρέσει να διαβάζετε τα παλιά πρακτικά από τις συνεδριάσεις.
Θα ήθελα, λοιπόν, να σας ενημερώσω -δεν είμαι συγγραφέας- αλλά έχω γράψει ένα βιβλίο το οποίο ουσιαστικά είναι η μετάφραση της πτυχιακής μου εργασίας στο πανεπιστήμιο. Και πραγματεύεται, αυτό το βιβλίο, τις διαπραγματεύσεις τις οποίες έκαναν οι κυβερνήσεις της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ για το ζήτημα των Βάσεων.
Και προσπάθησα να αναδείξω στην πράξη αν αυτή η διγλωσσία την οποία επέδειξε το ΠΑΣΟΚ τότε στην εξωτερική του πολιτική, λέγοντας πριν το ’81 «έξω οι Βάσεις του θανάτου» και υπογράφοντας τελικά μια Συμφωνία το 1983 που κρατούσε τις Βάσεις τις οποίες κατά τα άλλα έδιωχνε ο Ανδρέας Παπανδρέου, αν τελικά αυτή η στρατηγική της διγλωσσίας ήταν ωφέλιμη για τα εθνικά συμφέροντα.
Και κατέληξα ότι δεν ήταν ωφέλιμη, για τον απλούστατο λόγο ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου το ’83 τα έδωσε όλα για να πετύχει μία διατύπωση στα αγγλικά, ήταν η περιβόητη διατύπωση «terminable», η οποία του επέτρεπε να έρθει εδώ στη Βουλή και να ισχυριστεί ότι οι Βάσεις φεύγουν ενώ έμεναν.
Και δεν ασχολήθηκε καθόλου, τότε, να διεκδικήσει άλλα οφέλη τα οποία θα μπορούσε να έχει κερδίσει η χώρα γιατί το μόνο που τον ενδιέφερε ήταν πώς θα ξεμπλέξει -ακούστε τα κ. Κατρίνη έχουν ενδιαφέρον και για εσάς αυτά- για το πώς θα ξεμπλέξει από το αδιέξοδο στο οποίο ο ίδιος είχε περιέλθει με όλα αυτά τα ασυνάρτητα τα οποία έλεγε πριν από τις εκλογές του ’81.
Επειδή, λοιπόν, αντιλαμβάνομαι ότι διαβάζετε πολύ τελευταία, επιτρέψτε μου να σας στείλω ένα αντίγραφο του βιβλίου μου και να το μελετήσετε.
Σας ευχαριστώ πολύ.
