Ομιλία του Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη στη Βουλή στο πλαίσιο
της συζήτησης για την ενίσχυση της αμυντικής θωράκισης της χώρας
Κυρίες και κύριοι βουλευτές, «το μήνυμα που καλείται να εκπέμψει σήμερα το Ελληνικό Κοινοβούλιο, είναι ένα μήνυμα ενότητας και εθνικής ευθύνης».
Με αυτά τα λόγια έκλεινα την ομιλία μου για την εταιρική στρατηγική σχέση Ελλάδος – Γαλλίας τον περασμένο Οκτώβριο και, 130 μέρες μετά, με τα ίδια λόγια ξεκινώ την παρέμβασή μου από το ίδιο βήμα.
Γιατί με το νομοσχέδιο που σε λίγο θα ψηφίσουμε υπηρετούνται οι δυο πιο κομβικές στοχεύσεις εκείνης της συμφωνίας: να ενισχυθεί το εθνικό οπλοστάσιο, ως δίδυμος πυλώνας της διπλωματίας μας και ταυτόχρονα -όπως τόνισαν και πολλοί ομιλητές μας- να αναβαθμιστεί εμφατικά και στην πράξη η γεωπολιτική θέση της Ελλάδας στον ευρωπαϊκό και παγκόσμιο χάρτη.
Για πρώτη φορά το Υπουργείο Άμυνας επεξεργάστηκε, τόσο γρήγορα, προγράμματα αγοράς οπλικών συστημάτων που είναι τόσο σημαντικά. Και αυτό όχι μόνο γιατί το επέβαλαν οι προκλήσεις των γειτόνων στην περιοχή και η ανάγκη να εδραιωθούν ισχυρές συμμαχίες της πατρίδας μας, αλλά και προκειμένου να αξιοποιηθεί η συγκυρία ώστε να προωθηθεί η ευρύτερη έννοια της Ευρωπαϊκής Στρατηγικής Αυτονομίας.
Μιλάμε συνεπώς για μία αμυντική επιλογή με πολιτικό περιεχόμενο, όπως και για μία εθνική απόφαση με διεθνή προσανατολισμό. Η περιγραφή μιας τέτοιας σύνθετης πολιτικής ακούγεται βέβαια απλούστερη από την υλοποίησή της, η οποία προϋποθέτει παρεμβάσεις σε πολλά επίπεδα αλλά ταυτόχρονα και εξαιρετικά λεπτούς χειρισμούς.
Είναι ένα συμπέρασμα το οποίο πιστεύω ότι προέκυψε και από την όλη -μέχρι στιγμής- συζήτηση, όσο προφανώς αυτό το επιτρέπει ο δημόσιος χαρακτήρας της για θέματα εθνικής ασφάλειας.
Και ακριβώς γι’ αυτό η Εθνική Αντιπροσωπεία καλείται σήμερα να εξουσιοδοτήσει τους αρμόδιους χειριστές να ολοκληρώσουν με την ίδια ταχύτητα, με την ίδια ακρίβεια τις τελευταίες λεπτομέρειες των σημαντικών συμβάσεων τις οποίες συζητούμε σήμερα.
Το κύριο μέρος των συμβάσεων αυτών αφορά τις φρεγάτες Belharra, οι οποίες έρχονται να ανανεώσουν τη ραχοκοκαλιά του ελληνικού στόλου. Η δεκαετής οικονομική κρίση καθυστέρησε σημαντικά τις σχετικές επενδύσεις. Και ο προηγούμενος τύπος των ελληνικών φρεγατών έχει ήδη κλείσει σχεδόν 40 χρόνια ευδόκιμης αλλά και επίπονης δράσης.
Το επιτελείο του Πολεμικού Ναυτικού, λοιπόν, μελέτησε εξαντλητικά όλες τις διαθέσιμες λύσεις και η πολιτεία απεδέχθη τις εισηγήσεις του. Έτσι, με το τελευταίο καύχημα της ευρωπαϊκής ναυπηγικής η επιφάνεια και ο βυθός των θαλασσών μας θωρακίζονται απόλυτα.
Οι νέες φρεγάτες συνεργάζονται ιδανικά και με τα νέα μαχητικά Rafale, τα πρώτα από τα οποία καλωσορίσαμε στην Τανάγρα πριν από λίγες εβδομάδες.
Όπως θα μπορούν να συντονίζουν και τις ενέργειές τους με τα ανθυποβρυχιακά ελικόπτερα Romeo, τα καλύτερα του κόσμου στο είδος τους, τα οποία και σύντομα θα ενταχθούν στις δυνατότητες των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων.
Συνδέονται αυτές οι επιλογές επίσης με την ταυτόχρονη προμήθεια τορπιλών βαρέως τύπου, που προσθέτουν μια νέα ισχύ στα υπερσύγχρονα υποβρύχιά μας. Ενώ οι νέες φρεγάτες θα είναι έτοιμες να υποδεχθούν δίπλα τους τέσσερα ακόμα νέα, μικρότερα πλοία επιφάνειας, με γνώμονα πάντα τις εισηγήσεις του Ναυτικού μας.
Οι σχετικές αποφάσεις θα ληφθούν μέχρι το τέλος του καλοκαιριού.
Πρόκειται με άλλα λόγια, και σε αντίθεση με αυτά τα οποία άκουσα -κυρίως από την αξιωματική αντιπολίτευση- για ένα συνεκτικό και καλά διαρθρωμένο επιχειρησιακό σχέδιο το οποίο απλώνεται και στους τρεις κλάδους των Ενόπλων Δυνάμεων, αφού προβλέπονται και σημαντικές πρόνοιες για τον Στρατό Ξηράς, ειδικά στον τομέα των πυρομαχικών και των αρμάτων μάχης.
Παράλληλα όμως, συγκροτεί και ένα υπόδειγμα τεχνικής και οικονομικής διακρατικής συνεργασίας. Γιατί όπως συνέβη και με τα Rafale έτσι και τα νέα πλοία, οι νέες Belharra, θα φτάσουν στην Ελλάδα νωρίς καθώς παρεμβλήθησαν στη σειρά παραγωγής του ναυπηγικού προγράμματος για το γαλλικό στόλο. Και χάρη στις επίπονες προσπάθειες της Αθήνας, αλλά χάρη και στην κατανόηση του Παρισιού, οι τιμές αγοράς είναι εξαιρετικά ευνοϊκές. Πολύ χαμηλότερες από τις αρχικές.
Εκμεταλλευτήκαμε μια ιδιαίτερη συγκυρία και πετύχαμε μια αγορά εξαιρετικά επωφελή για τη χώρα. Η αποπληρωμή των νέων φρεγατών γίνεται σε μεγάλο βάθος χρόνου, επίσης υπάρχει τριετής υλικοτεχνική υποστήριξη των σκαφών και πενταετής υποστήριξη του εξοπλισμού τους.
Συνοδές εργασίες έχουν τη δυνατότητα να αναλάβουν και τα ναυπηγεία Σκαραμαγκά τα οποία ενεργοποιούνται και πάλι, ενώ η συναρμολόγηση των τορπιλών νέου τύπου θα γίνεται στην Ξάνθη από την εταιρία Sunlight, η οποία θα μετακυλύει μέρος των εργασιών και σε άλλες ελληνικές επιχειρήσεις.
Συμπέρασμα: η συγκεκριμένη πτυχή του εθνικού αμυντικού μας προγράμματος απαντά με τον αποτελεσματικότερο τρόπο στις ανάγκες των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας, αλλά και στην ασφάλεια της πατρίδας μας.
Συμβαδίζει με τις διπλωματικές στοχεύσεις της, βαθαίνοντας συμμαχίες με ισχυρούς εταίρους και δίνοντας στην Ελλάδα ρόλο πρωταγωνιστή και στη Μεσόγειο και στην Ευρώπη.
Υλοποιείται με γοργούς ρυθμούς και με συμφέροντες όρους, ενώ εισάγει πολύτιμη τεχνογνωσία στη χώρα και ταυτόχρονα κινητοποιεί δυνάμεις εθνικής οικονομίας, δεν ξεφεύγει όμως από την απαραίτητη δημοσιονομική ισορροπία.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, οι ίδιες αρχές διατρέχουν και τις προβλέψεις του νομοσχεδίου σχετικά με τα Rafale, τα οποία θα μπορούν πια να συνθέτουν μία αυτόνομη μοίρα με την προσθήκη έξι ακόμα μαχητικών στη δύναμη της Πολεμικής Αεροπορίας.
Είναι μία ποσοτική αλλά ταυτόχρονα είναι και μία ποιοτική διαφορά, καθώς η παράδοσή τους έως τα τέλη του 2024 θα μπορεί να ακολουθεί και τη διαρκή εξέλιξη των οπλικών συστημάτων αυτού του παντοδύναμου αεροσκάφους, κάτι που σημαίνει ότι στο Αιγαίο θα περιπολούν σύντομα τα πιο εξελιγμένα Rafale, αντίστοιχα με αυτά τα οποία θα ενσωματωθούν και στη γαλλική Πολεμική Αεροπορία.
Θυμίζω ότι και για αυτή την επιλογή υπήρξε εισήγηση Ελλήνων Ικάρων, καθώς ο τύπος αυτός του μαχητικού ενδείκνυται για τις συνθήκες που επικρατούν στους ουρανούς της πατρίδας μας και μας δίνουν σημαντικό, όχι απλά τακτικό, αλλά στρατηγικό πλεονέκτημα, απέναντι σε όποιους μπορεί να σκέφτονται, να επιβουλεύονται κυριαρχία ή κυριαρχικά δικαιώματα.
Τα Rafale μοιράζονται τον ίδιο εξοπλισμό, τα ίδια ηλεκτρονικά συστήματα, την ίδια επιχειρησιακή λογική με τις φρεγάτες Belharra. Ενισχύεται, έτσι, η διακλαδικότητα στη δράση. Και ασφαλώς τα Rafale διαθέτουν πτητικά χαρακτηριστικά με τα οποία είναι ήδη εξοικειωμένοι οι χειριστές όσο και το προσωπικό υποστήριξης της Πολεμικής Αεροπορίας. Θυμίζω ότι η Πολεμική μας Αεροπορία έχει πια πολύ μεγάλη, άνω των 40 ετών, εμπειρία στην αξιοποίηση γαλλικών αεροσκαφών.
Πρόκειται βέβαια για τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων, τα οποία αποτελούν πάντα το μεγάλο μας όπλο. Αξίζουν να έχουν στη διάθεσή τους τα πιο σύγχρονα μέσα, αλλά κυρίως δικαιούνται την ευγνωμοσύνη αλλά και το έμπρακτο ενδιαφέρον της πολιτείας.
Ένα μικρό δείγμα αυτού του έμπρακτου ενδιαφέροντος αποτέλεσε και η απόφασή μας για απαλλαγή από κάθε φόρο των πτητικών και καταδυτικών επιδομάτων.
Και να ευχαριστήσω ξεχωριστά τον εισηγητή μας, τον Διονύση Χατζηδάκη που ήταν και αυτός ο οποίος εισηγήθηκε αυτήν την παρέμβαση. Είναι μια απόφαση που παρά το δύσκολο οικονομικό περιβάλλον ανακουφίζει τους ενστόλους μας, αίροντας μία πολύχρονη αδικία σε βάρος τους. Είναι ένα βήμα το οποίο να είστε σίγουροι ότι θα έχει και συνέχεια, μόλις οι συνθήκες το επιτρέψουν.
Για την ταχύτητα του χρόνου παράδοσης των νέων αεροσκαφών μιλάει η υπερηφάνεια με την οποία όλοι οι Έλληνες υποδέχθηκαν τα πρώτα από αυτά, πριν από 20 μέρες.
Αλλά γύρω από το κόστος και το πλαίσιό τους επιτρέψτε μου να ζητήσω από όλους αυτοσυγκράτηση και υπευθυνότητα, καθώς συνδέεται με ευαίσθητες πτυχές της εθνικής ασφάλειας αλλά και των διακρατικών μας σχέσεων.
Ας μείνουμε λοιπόν στο γεγονός ότι η χώρα εξασφάλισε τα Rafale φθηνότερα από την αρχική τους τιμή και σε πολύ γρήγορο χρονικό διάστημα σε σχέση με αντίστοιχες παραγγελίες που είχαν γίνει στο παρελθόν.
Προφανώς και δεν είναι η δημόσια συνεδρίαση της Ελληνικής Βουλής ο χώρος παρουσίασης εθνικών αμυντικών συμβάσεων στην εξονυχιστική τους λεπτομέρεια, πολύ περισσότερο σε σύγκριση με ανάλογες πωλήσεις ενός συμμάχου προς άλλα κράτη. Και υπάρχουν πολλές τέτοιες, καθώς όλο και περισσότερες χώρες -αναφέρω ενδεικτικά τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, αλλά και η Κροατία- σπεύδουν να προμηθευτούν τα ίδια αεροσκάφη.
Όλα αυτά μπορούν να συζητηθούν σε κλειστές διακομματικές Επιτροπές και σε ενημερωτικές συναντήσεις με τον αρμόδιο Υπουργό, ο οποίος έχει επιδείξει μεγάλη διάθεση ενημέρωσης όλων των κομμάτων της Βουλής για τις λεπτομέρειες των σχετικών συμβάσεων.
Σήμερα, όμως, εξετάζουμε την πολιτική έγκριση αυτών των συμβάσεων και πράγματι πρέπει να σας πω ότι μου έκανε πολύ εντύπωση η στάση της αξιωματικής αντιπολίτευσης συνολικά στο ζήτημα το οποίο συζητάμε σήμερα.
Απ’ ό,τι κατάλαβα, λέτε «ναι» στις Belharra και στις τορπίλες, λέτε «όχι» στα Rafale τα οποία είχατε υπερψηφίσει πριν από κάποιο χρονικό διάστημα, ενώ είχατε καταψηφίσει την αμυντική συμφωνία με τη Γαλλία. Όλα αυτά τα βάζετε σε κάποιο κοινοβουλευτικό μίξερ, για να καταλήξουμε τελικά στο «παρών». Και σας ρωτώ αν αυτό σήμερα είναι υπεύθυνη στάση αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Καταψηφίσατε τη συμμαχία με την Γαλλία. Καταλαβαίνω ότι ετοιμάζεστε να καταψηφίσετε και τη Συμφωνία Αμυντικής Συνεργασίας με τις Ηνωμένες Πολιτείες που θα έρθει στο κοινοβούλιο τις επόμενες εβδομάδες.
Καταψηφίσατε -να το θυμίσουμε για να το ακούσει ο ελληνικός λαός και η εθνική αντιπροσωπεία- τις αμυντικές δαπάνες. Έτσι δεν είναι κ. Τσίπρα; Τις οριοθετήσεις των θαλασσίων ζωνών με Ιταλία και Αίγυπτο. Καταψηφίσατε όλα όσα χαιρέτισαν δηλαδή όλοι οι Έλληνες.
Και βέβαια, μιας και είστε στην αίθουσα, θα ήταν καλό να δώσετε και μία διευκρίνιση για αυτό το οποίο άκουσα από τον κ. Γιώργο Τσίπρα, τον εξάδελφό σας, ο οποίος είπε επί λέξει -έχω εδώ τα πρακτικά της Βουλής- ότι «τα ζητήματα της εξωτερικής πολιτικής και πολιτικής ασφάλειας είναι αυτό το οποίο πρέπει να υπηρετεί η άμυνα της χώρας. Η άμυνα της χώρας δεν είναι αυτοσκοπός». Επαναλαμβάνω: «η άμυνα της χώρας δεν είναι αυτοσκοπός». Είναι έτσι; Δεν είναι αυτοσκοπός. Επιμένετε, επιμένετε, επιμένετε ότι η άμυνα της χώρας δεν είναι αυτοσκοπός. Για αυτή την παράταξη η άμυνα της χώρας είναι ο υπέρτατος αυτοσκοπός, ο υπέρτατος αυτοσκοπός.
Εκτός αν εννοούσατε κάτι τελείως διαφορετικό, οπότε θα έχει την ευκαιρία ο εξάδελφός σας και αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ να διορθώσει αυτή τη λεκτική αστοχία. Θα δώσει τις απαραίτητες εξηγήσεις ο Πρόεδρός σας.
(Παρέμβαση εκτός μικροφώνου από την πλευρά των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ)
Ίσως αυτό θα πρέπει να το υποδείξετε στον συνάδελφό σας, ο οποίος λέει τέτοια πράγματα από το βήμα της Βουλής.
Επιστρέφω, λοιπόν, στην ουσία του νομοσχεδίου για λίγες ακόμα παρατηρήσεις. Με πρώτη αυτή που αφορά τον εταίρο με τον οποίο η χώρα συνυπογράφει αυτές τις συμβάσεις -αναφέρομαι στις Belharra και στα Rafale. H Γαλλία δεν είναι μόνο σταθερός σύμμαχος. Είναι και πυρηνική δύναμη. Είναι μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών. Είναι το ευρωπαϊκό κράτος που σήμερα διαθέτει την πιο προηγμένη αμυντική τεχνολογία και τεχνογνωσία.
Στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ ενισχύει το ατλαντικό ενδιαφέρον για τη Μεσόγειο. Ενώ και οι θέσεις του Προέδρου Macron υπέρ της ευρωπαϊκής Στρατηγικής Αυτονομίας αναβαθμίζουν το ρόλο της Γαλλίας στην προοπτική της επόμενης μέρας της ηπείρου μας.
Η Αθήνα, έτσι, συγχρονίζοντας το βηματισμό της με το Παρίσι, δεν δίνει απλώς έναν πιο επιχειρησιακό χαρακτήρα σε μία συμμαχία που υπηρετεί αμυντικές προτεραιότητες αποκλειστικά του εθνικού της πεδίου. Αντίθετα, τη διευρύνει σε συγκοινωνούντα γεωπολιτικά επίπεδα: στο ΝΑΤΟ και στην Ευρωπαϊκή Ένωση, η σημασία της οποίας αναδεικνύεται τώρα και στην κρίση στην Ουκρανία.
Κυρίως, όμως, στη νοτιοανατολική Μεσόγειο, όπου οι κοινές δράσεις των δύο χωρών την καθιστούν πλέον ένα χώρο ενδιαφέροντος όλου του Δυτικού κόσμου.
Δεύτερη παρατήρηση: η συγκυρία. Και δεν είναι σίγουρα τυχαίο ότι η στρατηγική εταιρική σχέση και η διμερής συμφωνία αμοιβαίας αμυντικής συνδρομής που αποτελεί αναπόσπαστο στοιχείο της, όσο και αυτό το εθνικό εξοπλιστικό πρόγραμμα με τη Γαλλία, θεμελιώθηκαν το περασμένο καλοκαίρι, αλλά ολοκληρώνονται φέτος με τα ρητορικά πυροτεχνήματα των γειτόνων να κλιμακώνονται.
Είναι δείγμα της Ελλάδος που είναι έτοιμη να κινηθεί σε πολλά επίπεδα, αλλά και της Γαλλίας που στέλνει γρήγορα και με σαφήνεια τα δικά της μηνύματα.
Δεν είναι η πρώτη φορά που η Άγκυρα διαστρέφει την αλήθεια. Με το αμόκ σχετικά με τα νησιά, όμως, κάποιοι αποφάσισαν να παραχαράξουν ταυτόχρονα το Διεθνές Δίκαιο, τις Συνθήκες, την Ιστορία και τη γεωγραφία.
Γι’ αυτό, άλλωστε, πήραν άμεση απάντηση από όλους, ώστε να στραφούν σοφότεροι στα εσωτερικά τους θέματα. Με τη δική μας θέση να είναι πάντα σταθερή. Η πόρτα μας είναι πάντα κλειστή σε κάθε απειλή και το παράθυρό μας είναι πάντα ανοιχτό σε κάθε διάλογο με βάση την διεθνή νομιμότητα.
Η Ελλάδα, άλλωστε, δεν έχει καμία ανάγκη να εκτοξεύει φωτοβολίδες για να αποσπά διεθνή προσοχή από όσα συμβαίνουν στην κοινωνία της, όπως δυστυχώς κάνουν οι γείτονές μας. Είναι περήφανη και για την οικονομία της και για τη δημοκρατική της λειτουργία. Είναι μια χώρα με αυτοπεποίθηση σε κάθε πεδίο και μια χώρα που επιδεικνύει συνέπεια σε κάθε συμμαχία της.
Και αυτό οφείλει πρώτη να το αντιληφθεί η Δύση, αντιμετωπίζοντας τις εξωτερικές προκλήσεις ασφάλειας, αλλά με την ίδια σοβαρότητα και εκείνες που αναδύονται στο εσωτερικό της.
Γιατί, πράγματι, ενώ όλοι στο ΝΑΤΟ, και σωστά, μιλούν για κοινό μέτωπο απέναντι στη Μόσχα εξαιτίας των εντάσεων στην Ουκρανία, μέσα στο ίδιο το ευρωατλαντικό πλαίσιο διαγράφεται μία θεμελιώδης αντίφαση. Ένας εταίρος, σταθερός και φιλειρηνικός, απειλείται από ένα άλλον, ο οποίος μάλιστα αγνοεί το Διεθνές Δίκαιο και τους κανόνες της Συμμαχίας και ενίοτε την εκβιάζει, εξοπλιζόμενος με ρωσικά συστήματα.
Και για να χρησιμοποιήσω, κ. Κατρίνη, και μία φράση που τελευταία συνηθίζεται: εδώ δεν χωρούν πια ίσες αποστάσεις.
Η τρίτη παρατήρησή μου αφορά τη συνάντηση του ώριμου πατριωτισμού και οικονομικού ρεαλισμού στις συμβάσεις του νομοσχεδίου. Γιατί, πράγματι, το υψηλό κόστος της αναγκαίας αμυντικής θωράκισης δεν ξεπερνά σε καμία περίπτωση τις αντοχές της εθνικής οικονομίας. Κάτι που προφανώς οφείλεται στη συνετή διαπραγμάτευση όσων χειρίστηκαν την πρώτη, αλλά και στην απόδοση της δεύτερης παρά τις αντιξοότητες της πανδημίας. Και βέβαια κάτι που αποτυπώνει τη θέση αυτής της κυβέρνησης, ότι η ευημερία του πολίτη και η ασφάλεια της πατρίδος είναι διαρκείς αλλά και παράλληλες προτεραιότητες.
Η εναρμόνιση των αναγκών της κοινωνίας με τα δημοσιονομικά περιθώρια αποκτά επίκαιρη σημασία, τώρα, καθώς οι αναταράξεις στην παγκόσμια ενεργειακή αγορά πολιορκούν το διαθέσιμο εισόδημα. Εισόδημα το οποίο μπορεί να τονώθηκε παραπάνω από 5% χάρη στην πολιτική μας για συνεχή μείωση φόρων, ασφαλιστικών εισφορών, του ΕΝΦΙΑ, όπως ανακοινώθηκε μόλις πρόσφατα, στην πρώτη δόση αύξησης του κατώτατου μισθού, στο διπλάσιο εγγυημένο εισόδημα του Δεκεμβρίου, τα οφέλη αυτά, ωστόσο, δεν παύουν να πριονίζονται από το ράλι των διεθνών τιμών. Μία κρίση που ελπίζουμε να είναι πρόσκαιρη, είναι όμως οδυνηρή για όλες τις χώρες και για την πατρίδα μας. Και όσο κρίσιμο και αν είναι το ζήτημα, δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να αποπροσανατολίσει τη σημερινή συνεδρίαση. Σύντομα, άλλωστε, θα έχουμε την ευκαιρία να το συζητήσουμε αναλυτικά.
Σήμερα, λοιπόν, θα περιοριστώ στο να επαναλάβω τις τρεις δεσμεύσεις μας.
Πρώτον, θα συνεχιστεί, για όσο χρειαστεί η επιδότηση σε λογαριασμούς νοικοκυριών, επιχειρήσεων και αγροτών. Ήδη έχουν διατεθεί γι’ αυτό 2 δισ. ευρώ, με ειδικές πρόνοιες για τους πιο αδύναμους.
Δεύτερον, 1η Μαΐου, όπως έχουμε δεσμευτεί, θα ανακοινωθεί νέα αύξηση του κατώτατου μισθού, πολύ υψηλότερη της πρώτης.
Τρίτον, τα βάρη από τους φόρους θα εξακολουθήσουν να μειώνονται, δίνοντας πάντα πρώτη προτεραιότητα στην ανακούφιση των πιο αδύναμων νοικοκυριών, όπως πράξαμε με την πρόσφατη ανακοίνωση για τη μείωση του ΕΝΦΙΑ.
Θέλω όμως να είμαι απολύτως σαφής. Ποτέ δεν θα επιτρέψω επιπόλαιες κινήσεις που θα γυρίσουν τη χώρα πίσω. Κινήσεις που θα την ανάγκαζαν τελικά να καταφύγει γρήγορα στην επιβολή νέων φόρων, στερώντας την ανάπτυξη και τις δουλειές που αυτή φέρνει. Με άλλα λόγια, δεν θα επιστρέψουμε στα ελλείμματα και στη διεθνή αναξιοπιστία. Κάθε βήμα προς τα εμπρός θα γίνεται σταθερά, ώστε να μην ακολουθούν μετά πολλά βήματα προς τα πίσω.
Γι’ αυτό και κάθε μέτρο, στο εξής, θα έχει το μέτρο της λογικής και του κοινού συμφέροντος και θα είναι στοχευμένο για να έχει μετρήσιμο αποτέλεσμα. Αυτά προς το παρόν.
Αγαπητοί συνάδελφοι, προχώρησα στην παραπάνω αναφορά για να τονίσω ότι η ασπίδα της άμυνας είναι και η ασπίδα της οικονομίας, η οποία μόνο σε συνθήκες ασφάλειας μπορεί να προοδεύει. Όμως και η δεύτερη, η οικονομία, είναι η ασπίδα της ασφάλειας, καθώς τελικά είναι και εκείνη που τη χρηματοδοτεί. Απέναντι συνεπώς σε αυτήν την διπλή πρόκληση, οφείλουμε να έχουμε για οδηγούς τη σύνεση και την τόλμη.
Έτσι πετύχαμε από την ασύμμετρη επίθεση που δεχτήκαμε στον Έβρο, τώρα να διαχειριζόμαστε το προσφυγικό – μεταναστευτικό, επιτέλους με ασφαλή σύνορα, έχοντας μειώσει κατά 90% τις ροές στα θαλάσσια και στα χερσαία σύνορά μας. Και η όποια επιθετικότητα των γειτόνων να προσκρούει ήδη στην πανοπλία ισχύος των δικών μας δικαίων.
Με την ίδια, λοιπόν, ισορροπία ρεαλισμού και αυτοπεποίθησης, η οικονομία και η κοινωνία έμειναν όρθιες στη διετή καταιγίδα της πανδημίας, χάρις στις τεράστιες θυσίες των πολιτών αλλά και στις προσπάθειες της πολιτείας, που εξασφάλισε ένα γιγαντιαίο πρόγραμμα 43 δισεκατομμυρίων, χωρίς στιγμή όμως να αναστείλει το φιλόδοξο μεταρρυθμιστικό της σχέδιο.
Σίγουρα δεν έλειψαν λάθη και αστοχίες, στις οποίες πάντως απαντάει ένα σύγχρονο ψηφιακό κράτος και μία οικονομία η οποία, παρά τις προβλέψεις διαφόρων, αναπτύσσεται και πρωταγωνιστεί στη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας και στην προσέλκυση επενδύσεων.
Κυρίως όμως, στις όποιες αδυναμίες που σκιάζουν τις επιτυχίες απαντούν δύο ρήματα: νιώθουμε και προσπαθούμε. Το πρώτο συμπυκνώνει την αναγνώριση από την κυβέρνηση ότι παραμένουν σημαντικά άλυτα προβλήματα. Τριάντα μήνες δεν είναι και τόσοι για να κλείσουν πληγές δεκαετιών. Και η μνήμη δύσκολα συγκρατεί τα ευχάριστα, η ζωή αφομοιώνει γρήγορα τα βήματα προόδου και σκοντάφτει τελικά μόνο στις καθυστερήσεις.
Ενώ το δεύτερο ρήμα σηματοδοτεί το δικό μας καθημερινό χρέος. Να γινόμαστε όλο και καλύτεροι, προσφέροντας όλο και περισσότερα. Με σιγουριά αλλά και με αίσθηση ευθύνης ταυτόχρονα.
Με αυτό το πνεύμα, λοιπόν, μετέχουμε στη σημερινή διαδικασία της Βουλής. Θεωρώντας ότι αυτό κατ’ εξοχήν απαιτεί και ένα νομοσχέδιο το οποίο αφορά την εθνική άμυνα. Μπορεί βέβαια τα αντίπαλα έδρανα να με διαψεύσουν, όμως για ακόμα μία φορά εγώ θα ζητήσω από αυτό το σώμα ενότητα, ωριμότητα και θετική συμβολή. Υπάρχουν άλλα πεδία για κομματικούς διαξιφισμούς.
Τώρα, όπως είπα και στην αρχή, είναι μία ευκαιρία να στείλουμε ένα μήνυμα συνεπούς συμπαράταξης προς τους φίλους μας, αλλά και ένα μήνυμα δυναμικής ετοιμότητας για όποιον επιδιώξει να βρεθεί απέναντί μας.
Πάνω απ’ όλα όμως, πάνω απ’ όλα, οφείλουμε να εκπέμψουμε ένα αισιόδοξο σήμα προς όλες τις Ελληνίδες και προς όλους τους Έλληνες ότι κάθε πολιτική διαφωνία σταματά εκεί που ξεκινά το συμφέρον της πατρίδας. Σε τέτοιες επιλογές δεν υπάρχουν, κ. Τσίπρα, ταλαντεύσεις. Ακόμα και το «παρών» σημαίνει απών από το εθνικό μέτωπο.
Με τη στάση τους οι πολίτες έχουν ήδη βάλει τη δική τους υπογραφή κάτω από τις συμβάσεις που φέρνουν στην πατρίδα μας τις νέες φρεγάτες, τα νέα μαχητικά, τις νέες τορπίλες. Με την ψήφο σας, σας ζητώ σε λίγο να βάλετε δίπλα τους και τη δική σας υπογραφή.
Σας ευχαριστώ.
Δευτερολογία και τριτολογία του Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη στη Βουλή στο πλαίσιο της συζήτησης για την ενίσχυση της αμυντικής
θωράκισης της χώρας
Άκουσα με προσοχή την ομιλία του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης και του επικεφαλής της Κοινοβουλευτικής Ομάδος του ΚΙΝΑΛ και θα ήθελα να κάνω ορισμένα σχόλια, απαντώντας σε αυτά τα οποία άκουσα.
Κύριε Τσίπρα, θα ήθελα κατ’ αρχάς, επειδή κάνατε αναφορές στη συσχέτιση, την προφανή, μεταξύ του εθνικού και του αληθούς, να αποκαταστήσουμε την αλήθεια ως προς τις σημαντικές επιλογές που έκανε το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης τους 31 μήνες που η Νέα Δημοκρατία έχει την τιμή να ηγείται της κυβέρνησης του τόπου.
Πάμε, λοιπόν, από την αρχή. Δεν ψηφίσατε τη συμφωνία μερικής οριοθέτησης θαλασσίων ζωνών με την Αίγυπτο. Μία σημαντικότατη και πολύ τολμηρή συμφωνία οριοθέτησης, η οποία επιτρέπει στη χώρα να επικαλείται το Διεθνές Δίκαιο για την επίλυση εξαιρετικά περίπλοκων διαφορών ως προς την οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών. Είπατε «παρών», έτσι δεν είναι; Δεν την ψηφίσατε.
Καταψηφίσατε τη συμφωνία στρατηγικής συνεργασίας με τη Γαλλία. Είναι έτσι; Την καταψηφίσατε. Καταψηφίσατε, σπάζοντας όλες τις πρακτικές τις κοινοβουλευτικές, στον τελευταίο προϋπολογισμό τις αμυντικές δαπάνες της χώρας. Είναι έτσι; Τις καταψηφίσατε.
Δεν υπερψηφίζετε, ψηφίζετε «παρών» -πάντως δεν δίνετε τη θετική ψήφο που δίνει το ΚΙΝΑΛ, έστω και με τις επιφυλάξεις τις οποίες εγείρει ο επικεφαλής της Κοινοβουλευτικής Ομάδος- δεν ψηφίζετε τις σημερινές συμφωνίες, επικαλούμενος -και θα έρθω στη συνέχεια στα επιχειρήματά σας- τη διαφωνία με την πρόσθετη αγορά των έξι Rafale. Πάντως, καταγράφεται η ψήφος σας σήμερα ως ένα ηχηρό «παρών». Και από ό,τι αντιλαμβάνομαι, θα καταψηφίσετε και τη Συμφωνία Αμυντικής Συνεργασίας με τις Ηνωμένες Πολιτείες, η οποία θα έρθει προς κύρωση στο ελληνικό κοινοβούλιο εντός του επόμενου μήνα. Μετά μην απορείτε γιατί σας αποκαλούμε εθνική παραφωνία σε μία εξαιρετικά κρίσιμη συγκυρία για τη χώρα.
Έρχομαι τώρα στο πρώτο σκέλος της ομιλίας σας, τις πιο συγκεκριμένες αναφορές τις οποίες κάνατε για τις επιμέρους συμβάσεις τις οποίες καλούμαστε να κυρώσουμε σήμερα. Αν και βρήκα πιο ενδιαφέρον και άξιο σχολιασμού το δεύτερο μέρος της ομιλίας σας, όπου παρουσιάζετε τις φιλοσοφικές μας διαφωνίες σχετικά με το ρόλο της Ελλάδος στα διεθνή τεκταινόμενα και τον στρατηγικό της προσανατολισμό. Θα έρθω όμως σε αυτά στη συνέχεια.
Αναφέρατε ότι είχατε προχωρήσει, ως κυβέρνηση, σε διαπραγματεύσεις για την απόκτηση δύο φρεγατών Belharra. Εξ όσων γνωρίζω δεν είχατε καν αποστείλει ούτε καν το Letter of Intent, που είναι η αρχική έγγραφη έκφραση ενδιαφέροντος εκ μέρους της Ελληνικής Κυβέρνησης για την απόκτηση αυτών των πλοίων. Θυμάμαι κάποιες δηλώσεις του τότε υπουργού Άμυνας, του κ. Καμμένου -θα επανέλθω στον κ. Καμμένο στη συνέχεια- ότι υπήρχε ένα ενδιαφέρον απόκτησης φρεγατών από τη Γαλλία. Καμία ουσιαστική διαπραγμάτευση δεν είχατε κάνει.
Και όταν εμείς ήρθαμε στα πράγματα και συζητήσαμε με τους Γάλλους και ξεκινήσαμε τις διαπραγματεύσεις, πράγματι διαπιστώσαμε ότι οι αρχικές τιμές τις οποίες μας πρότειναν οι Γάλλοι ξεπερνούσαν το όριο το οποίο είχαμε θέσει εμείς ως αποδεκτό για την απόκτηση τέτοιων πλοίων.
Όλοι αναγνωρίζαμε -και κανείς δεν είχε διαφωνήσει- ότι το Πολεμικό Ναυτικό χρειαζόταν επειγόντως να αποκτήσει μεγάλα πλοία επιφανείας, καινούργιες φρεγάτες, και βρισκόμασταν σε μία συνεχή διαπραγμάτευση με πολλούς πιθανούς προμηθευτές, έτσι ώστε να καταλήξουμε στην ενδεδειγμένη πρόταση.
Το Ναυτικό προέκρινε πάντα -η αλήθεια είναι- τις φρεγάτες Belharra, ως τις επιχειρησιακά πιο κατάλληλες για το θέατρο των επιχειρήσεων, στο οποίο πρέπει να ανταποκρίνεται η χώρα μας. Υπήρχε όμως ένα ζήτημα, όπως σας είπα, σε σχέση με το αρχικό κόστος το οποίο μας πρότειναν οι Γάλλοι.
Διότι λέτε -και πολύ σωστά κ. Κατρίνη- ότι θα πρέπει να ακούμε τις εισηγήσεις των ειδικών, εν προκειμένω των ειδικών των Ενόπλων Δυνάμεων, των Επιτελείων, και αυτό κάνουμε και εμείς, αυτό πιστεύω ότι έκαναν όλες οι κυβερνήσεις, όμως γνωρίζετε πολύ καλά ότι αν αθροίσει κανείς όλα τα αιτήματα τα οποία κατά καιρούς υποβάλλονται από τα Γενικά Επιτελεία καταλήγει σε μία λίστα η οποία προσομοιάζει περισσότερο με «κατάλογο χριστουγεννιάτικων δώρων», την οποία καμία κυβέρνηση δεν μπορεί πάντα πλήρως να εκπληρώσει. Κατά συνέπεια, πάντα πρέπει να γίνονται συγκεκριμένες επιλογές.
Φτάσαμε, λοιπόν, στο σημείο να βρούμε μια ευκαιρία πολύ σημαντική και να διαπραγματευτούμε με τους Γάλλους -σας έχω ενημερώσει και πάλι για αυτά κ. Τσίπρα και έχω ενημερώσει και την Εθνική Αντιπροσωπεία- την απόκτηση ουσιαστικά τριών φρεγατών Belharra στην τιμή των δύο.
Γιατί έγινε αυτό; Διότι μετά τη συμφωνία που έκαναν οι Ηνωμένες Πολιτείες με την Αυστραλία και τη δύσκολη θέση στην οποία βρέθηκε η Γαλλία, να μην μπορεί να διαχειριστεί σημαντικές παραγγελίες υποβρυχίων, υπήρχε όντως μια ανάγκη από την Naval Group να κερδίσει ένα συμβόλαιο.
Εκμεταλλευτήκαμε αυτή τη συγκυρία και πετύχαμε δύο πράγματα. Πετύχαμε την απόκτηση των τριών Belharra ουσιαστικά στην τιμή των δύο, σύμφωνα με τις προδιαγραφές που έχει θέσει το Πολεμικό Ναυτικό. Πετύχαμε τα πλοία αυτά να έρθουν και να ενταχθούν στον ελληνικό στόλο, σε ένα σχετικά πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, πιο σύντομο από ό,τι μας προσέφεραν οι υπόλοιποι πιθανοί προμηθευτές. Από τα πλοία αυτά, το πρώτο πλοίο ενδεχομένως θα προφτάσουμε να το παραλάβουμε το 2025.
Ζητήσαμε τα πλοία αυτά, με ελάχιστες μικρές προσαρμογές, να είναι ουσιαστικά ίδια, όμοια με τα πλοία τα οποία αποκτούν οι Γάλλοι. Κατά συνέπεια δεν ναυπηγούμε ένα καινούργιο τύπο πλοίου, το οποίο θα ναυπηγείτο αποκλειστικά για τις ανάγκες του ελληνικού Ναυτικού, με πολλά ρίσκα, και ναι, όπως έχω ενημερώσει την Εθνική Αντιπροσωπεία, πήραμε την απόφαση τα πλοία αυτά, και τα τρία, να ναυπηγηθούν στη Γαλλία, διότι θέλαμε να είμαστε απολύτως σίγουροι ότι τα πλοία αυτά θα παραδοθούν στο χρονοδιάγραμμα για το οποίο έχει δεσμευτεί η εταιρεία και στο κόστος το οποίο έχουμε συμφωνήσει με την εταιρεία.
Αυτό δεν σημαίνει, σε καμία περίπτωση, ότι δεν υπάρχει ελληνική προστιθέμενη αξία. Και όταν λέτε ότι δεν υπάρχει καμία προστιθέμενη αξία, δεν λέτε την αλήθεια, διότι σας έχει ενημερώσει πολλές φορές ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας, όχι μόνο εσάς αλλά και τους συναδέλφους σας που βρίσκονται στην Επιτροπή Εξοπλισμών, ότι η Naval Group είναι σε συνεργασία με 50 Έλληνες προμηθευτές, οι οποίοι έχουν εκδηλώσει ενδιαφέρον με κάποιο τρόπο να συμμετέχουν ως προμηθευτές στην κατασκευή των πλοίων αυτών.
Η αλήθεια είναι ότι σήμερα η χώρα έχει πια τη δυνατότητα -διότι η ελληνική κυβέρνηση επέλυσε και αυτή την εκκρεμότητα- να έχει ένα τουλάχιστον ναυπηγείο, το ναυπηγείο Σκαραμαγκά, το οποίο να είναι δυνητικά σε θέση και να κατασκευάσει μεγάλα πλοία επιφανείας αλλά και να επισκευάσει πλοία του Πολεμικού Ναυτικού, είτε μιλάμε για τις τρέχουσες επισκευές που δεν μπορούν να γίνουν στο Ναύσταθμο της Σαλαμίνας, είτε μιλάμε για πιο βαριές επισκευές -τύπου αναβάθμιση των MEKO- που απαιτούν άλλες υποδομές. Έχουμε, λοιπόν, αυτή τη δυνατότητα να το κάνουμε.
Και ταυτόχρονα, λοιπόν, με την απόκτηση των Belharra υπογράψαμε, κ. Τσίπρα, μία συμφωνία αμυντικής συνεργασίας με ρήτρα αμοιβαίας συνδρομής, κάτι το οποίο αποτελούσε το ζητούμενο όλων των ελληνικών κυβερνήσεων στις σχέσεις τους με τη Γαλλία από το 1977, όταν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, για πρώτη φορά, έθεσε το ζήτημα αυτό. Και την καταψηφίζετε αυτή τη συμφωνία.
Μα δεν είναι εθνικά ωφέλιμη; Σας ρωτώ. Με το επιχείρημα ότι δήθεν η Ελλάδα θα στείλει στρατιώτες στο Μαλί. Μα είδατε κανέναν Έλληνα στρατιώτη να έχει πάει στο Μαλί, στην υποσαχάρια Αφρική; Είχατε πει αυτά τα ωραία, δακρύβρεχτα, «ποιοι θα είναι οι έλληνες Πρωθυπουργοί που θα υποδεχθούν φέρετρα από την υποσαχάρια Αφρική»;
Δεν έχω δει κανέναν Έλληνα στρατιώτη να βρίσκεται εκεί και μάλιστα οι ευρωπαϊκές χώρες, όλες, περιορίζουν την παρουσία τους αυτή τη στιγμή στην εξαιρετικά προβληματική ζώνη της υποσαχάριας Αφρικής.
Λοιπόν, είστε υπόλογος για αυτό το οποίο κάνατε. Για μια συμφωνία, η οποία ενισχύει την αμυντική θωράκιση της χώρας, η οποία υποχρεώνει ουσιαστικά τη Γαλλία να συνδράμει αμυντικά την πατρίδα μας, δημιουργώντας μία πολύ ισχυρή αποτρεπτική ασπίδα, η οποία βάζει τις βάσεις κ. Τσίπρα (γιατί μας μιλήσατε για τη δήθεν οραματική και πολυδιάστατη εξωτερική σας πολιτική), εμείς βάζουμε τη βάση για τη στρατηγική αυτονομία της Ευρώπης. Με τέτοιου είδους συμφωνίες που αποδεικνύουν ότι τα Ευρωπαϊκά κράτη, ενδεχομένως στην αρχή θα είναι ένα υποσύνολο των μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μπορούν να συνεργάζονται αμυντικά έτσι ώστε να μπορούν να υπερασπίζονται τα συμφέροντα της Ευρωπαϊκής Ένωσης όταν η Ευρώπη κρίνει μόνη της ότι θέλει ή πρέπει να παρέμβει κάπου όπου το ΝΑΤΟ ή ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών δεν θέλουν ή δεν μπορούν να παρέμβουν.
Αυτό, λοιπόν, είναι μία κατάκτηση για τη χώρα. Εσείς την καταψηφίσατε και έρχεστε τώρα και λέτε ότι το πρόβλημά σας δεν ήταν οι τρεις Belharra, δεν ήταν τα 18 Rafale, ήταν τα έξι πρόσθετα Rafale. Μα πάντα, από την αρχή, η συμφωνία αυτή ήταν μία συμφωνία 18 συν 6. Υπήρχε η option των έξι Rafale. Είναι κάτι το οποίο είχε συζητηθεί και στην Επιτροπή Εξοπλισμών. Δεν είναι κάτι καινούριο. Δεν είναι κάτι καινούριο αυτό.
Kαι νομίζω ότι και εσείς γνωρίζετε πολύ καλά ότι μία πλήρης μοίρα συγκροτείται από 24 αεροσκάφη και όχι από 18. Και, εν πάση περιπτώσει, ρίξτε και μία ματιά στο τι λέει και η άλλη πλευρά για το πόσο σημαντικά είναι τα Rafale και πώς έχουν ανατρέψει τις αμυντικές ισορροπίες στον αέρα.
Όταν εμείς κ. Τσίπρα ήρθαμε στα πράγματα, η Τουρκία είχε θέσει μια παραγγελιά για 100 F-35. Αυτή η παραγγελία δεν υφίσταται πια. Και δεν υφίσταται γιατί οι Ηνωμένες Πολιτείες, για τις οποίες είδα ότι εκφράσατε πάλι έναν υποδόριο αντιαμερικανισμό -σε λίγο θα ακούγαμε το «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο» σε αυτήν την αίθουσα πάλι- γιατί οι Ηνωμένες Πολιτείες και ειδικά το αμερικανικό Κογκρέσο έβαλε βέτο στην πώληση αυτών των αεροσκαφών και επιλέγει την Ελλάδα ως τον στρατηγικό αξιόπιστο εταίρο στην Ανατολική Μεσόγειο.
Όλα αυτά νομίζετε ότι έγιναν έτσι, τυχαία; Την ίδια στιγμή, η ελληνική Πολεμική Αεροπορία πράγματι αναβαθμίζει τα αεροπλάνα F-16 σε Viper. Βέβαια, οφείλω να επισημάνω εδώ, μιας και μιλάτε για αμυντική βιομηχανία, ότι μας παραδώσατε την ΕΑΒ σε τραγική κατάσταση και αν δεν είχαμε κάνει σημαντικότατες παρεμβάσεις, δεν υπήρχε περίπτωση, ούτε μια στο εκατομμύριο για να δανειστώ μία φράση την οποία αγαπάτε και εσείς, να μπορέσει η ΕΑΒ να εκπληρώσει το συμβόλαιο αυτό και να είναι συνεπής στις συμβατικές υποχρεώσεις της.
Έχουμε κάνει σημαντικές παρεμβάσεις στην ΕΑΒ και πράγματι, αυτή τη στιγμή, ο εκσυγχρονισμός των F-16 προχωράει και η Ελλάδα αποκτά 24 Rafale, μία πλήρη λειτουργική μοίρα και 82 αναβαθμισμένα F-16, τα οποία συμπληρώνουν και τον υπόλοιπο στόλο των F-16 που ήδη έχουμε. Και κλείνουμε, ουσιαστικά, όλες τις εκκρεμότητες τις οποίες έχουμε στην Πολεμική Αεροπορία για τα επόμενα αρκετά χρόνια.
Κατά συνέπεια, δεν μπορώ να σας πω ότι οι απαντήσεις σας και οι τοποθετήσεις σας στα ζητήματα αυτά είχαν κάποια ιδιαίτερη πειστικότητα, τουλάχιστον εμένα δεν με έπεισαν, δεν μου έδωσαν την εντύπωση ότι και εσείς με μεγάλο πάθος υπερασπίζεστε αυτές τις θέσεις. Μάλλον έχετε να ισορροπήσετε μεταξύ των δικών σας εσωτερικών συνιστωσών και και κάποιων κατάλοιπων της Αριστεράς όταν πρόκειται για προγράμματα εξοπλιστικά και καταλήγετε σε αυτή την επαμφοτερίζουσα στάση, η οποία τονίζω, θα το ξαναπώ, το «παρών» είναι απών.
Δεν υπάρχει «παρών» όταν συζητάμε για την ενίσχυση της αποτρεπτικής δυνατότητας της χώρας. Τι πάει να πει το «παρών»; Εξηγήστε μου το. «Ναι» στο ένα, «όχι» στο άλλο, τα βάζουμε στο μπλέντερ, σας το είπα και στην πρωτολογία μου, και βγαίνει «παρών»; Μα είναι σοβαρή, είναι υπεύθυνη στάση αυτή; Είναι υπεύθυνη στάση αυτή;
(Ομιλία μακριά από το μικρόφωνο από τον κ. Δρίτσα)
Θα το επαναλάβω: το «παρών», κ. Δρίτσα, είναι απών από το μέτωπο της εθνικής συστράτευσης. Καταλάβετέ το και ακούστε το. Αν σας ενοχλεί έχετε ακόμα χρόνο να αλλάξετε την ψήφο σας. Έχετε χρόνο.
Έρχομαι τώρα στο δεύτερο σκέλος της ομιλίας σας, το οποίο το βρήκα και το πιο ενδιαφέρον, όπου περιγράφετε την δική σας φιλοσοφία για το πώς αντιλαμβάνεστε την πολυσχιδή και πολυεπίπεδη εξωτερική πολιτική των δικών σας κυβερνήσεων και γιατί τελικά διαφέρουμε τόσο πολύ, ως προς τον βασικό μας προσανατολισμό.
Λοιπόν, να τα πάρουμε ένα-ένα. Κατ’ αρχάς θα ήθελα πολύ σύντομα να θυμίσω στην Εθνική Αντιπροσωπεία τι έχει πετύχει η χώρα αυτούς τους 31 μήνες που έχουμε την τιμή να ηγούμαστε των εθνικών υποθέσεων, στο μέτωπο της εξωτερικής πολιτικής, και στη συνέχεια να κάνουμε και τις σχετικές συγκρίσεις με το τι πετύχατε εσείς.
Εξάλλου, επαναλάβατε, για ακόμα μία φορά, ότι η κορωνίδα, το διαμάντι του στέμματος της εξωτερικής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ είναι η συμφωνία των Πρεσπών, έτσι δεν είναι; Είναι η μεγάλη σας εθνική επιτυχία για την οποία είστε τόσο υπερήφανος.
Λοιπόν, εμείς σε 31 μήνες έχουμε επεκτείνει τα χωρικά ύδατα της χώρας στο Ιόνιο στα 12 μίλια, και έχουμε υπογράψει τη συμφωνία οριοθέτησης Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης με την Ιταλία. Έχουμε υπογράψει μερική συμφωνία οριοθέτησης Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης με την Αίγυπτο, κλείνοντας μια εκκρεμότητα 15 ετών. Και έχουμε συμφωνήσει επί της αρχής με την Αλβανία, όταν ξεπεραστούν και κάποιες νομικές δυσκολίες που υπάρχουν στη γειτονική χώρα, ότι θα υπογράψουμε συνυποσχετικό και θα πάμε στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης για να λύσουμε το ζήτημα της οριοθέτησης Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης, έχοντας όμως ήδη επεκτείνει τα χωρικά μας ύδατα στα 12 μίλια, περιορίζοντας δηλαδή το επίδικο της διαφοράς μας με την Αλβανία, ως προς το ζήτημα της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης.
Γιατί έχει σημασία αυτό; Διότι δείχνουμε σε όλους ότι η χώρα έχει τη δυνατότητα, όχι μόνο να μιλά για το Διεθνές Δίκαιο, όπως μιλούσαν όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις, αλλά να παίρνει και αποφάσεις, σύμφωνες με το Διεθνές Δίκαιο, οι οποίες τελικά είναι ωφέλιμες για τα εθνικά συμφέροντα.
Ταυτόχρονα, η χώρα έχει επεκτείνει το πλέγμα των συμμαχιών της στην ευρύτερη λεκάνη της ανατολικής Μεσογείου. Έχει, ίσως, την καλύτερη σχέση που είχε ποτέ με την Αίγυπτο, μια χώρα απολύτως κρίσιμη για τη σταθερότητα της ανατολικής Μεσογείου αλλά και απολύτως κρίσιμης για την ενεργειακή διπλωματία, την οποία αναπτύσσει η Ευρωπαϊκή Ένωση, στο μέλλον.
Έχουμε ενισχύσει ακόμα περισσότερο τις σχέσεις μας με το Ισραήλ σε πολλά επίπεδα. Έχουμε αναπτύξει ένα πολύ ισχυρό πλαίσιο σχέσεων και με τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και με την Σαουδική Αραβία. Και θεωρούμαστε αξιόπιστοι εταίροι στην ανατολική Μεσόγειο, συμμετέχοντας σε όλα τα πολυεπίπεδα σχήματα τα οποία έχουν διαμορφωθεί, με ισχυρό λόγο και με ισχυρή άποψη.
Την ίδια στιγμή, η αξιοπιστία της χώρας μας διεθνώς έχει ενισχυθεί. Η χώρα δεν βρίσκεται στην ίδια κατάσταση που βρισκόταν πριν από κάποια χρόνια. Η οικονομική της επίδοση μας επιτρέπει να μπορούμε να λέμε ότι αφήσαμε πίσω την περίοδο των μνημονίων και της δεκαετούς οικονομικής κρίσης που τόσο μας ταλάνισε, άρα να προσθέτουμε στην ήπια ισχύ της χώρας και στη δυνατότητα να προβάλλεται ως μια σοβαρή και αξιόπιστη χώρα, εντός και εκτός Ελλάδος. Και ταυτόχρονα έχουμε υπογράψει, έχουμε συμφωνήσει επί της αρχής, στην επέκταση της συμφωνίας αμυντικής συνεργασίας με τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Σε όλα αυτά, εσείς ακριβώς τι έχετε να αντιπαραβάλλετε; Πού διαφωνείτε με όλα αυτά τα οποία έχουν γίνει και πού συμφωνείτε. Καταλαβαίνω ότι έχετε μια σημαντική διαφορά, και θα έχουμε την ευκαιρία να μιλήσουμε πιο αναλυτικά για αυτά, για τη συμφωνία αμυντικής συνεργασίας με τις ΗΠΑ, επικαλούμενος -αν κατάλαβα καλά, διορθώστε με, θα έχετε την ευκαιρία να μιλήσετε στη συνέχεια- δύο βασικά επιχειρήματα.
Το πρώτο είναι η Αλεξανδρούπολη. Δεν μου λέτε, είναι πρόβλημα για τη χώρα ότι οι Αμερικανοί έχουν μία ισχυρή παρουσία στην Αλεξανδρούπολη ή πλεονέκτημα; Θέλω να απαντήσετε ευθέως αν θεωρείτε την ισχυρή αμερικανική παρουσία στην Αλεξανδρούπολη ως ωφέλιμη ή επιζήμια για τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα. Και δεν νομίζω ότι χρειάζεται να επεκταθώ πολύ περισσότερο γιατί αυτή η παρουσία έχει τόσο μεγάλη σημασία, σε αυτή την ιδιαίτερη χρονική συγκυρία. Νομίζω ότι είναι αυτονόητο αυτό που λέω.
Θα ήθελα, λοιπόν, μία ξεκάθαρη τοποθέτηση επ’ αυτού, εάν συμφωνείτε ή αν διαφωνείτε με αυτή την επιλογή. Αφήνω στην άκρη τη συνολική αναβάθμιση της Αλεξανδρούπολης ως γεωπολιτικού ενεργειακού κόμβου, τις σημαντικότατες επιπτώσεις που αυτό έχει για την αναπτυξιακή δυναμική της Θράκης, συνολικά, τις επενδύσεις που προσελκύονται στη Θράκη ως αποτέλεσμα αυτής της γεωστρατηγικής επιλογής.
Και βέβαια η δεύτερη ένστασή σας, αυτά τα οποία λέτε, είναι ότι υπογράψαμε «επ’ αόριστον». Επ’ αόριστον είναι; Κύριε Τσίπρα, η συμφωνία την οποία έχουμε συμφωνήσει λέει πολύ απλά ότι ανανεώνεται αυτόματα η πενταετής συμφωνία που έχουμε υπογράψει εκτός αν ένα από τα δύο μέλη επιλέξει κάτι διαφορετικό. Επ’ αόριστον είναι αυτό; Σας ρωτώ, λοιπόν. Επ’ αόριστον είναι αυτό; Γιατί λέτε ψέματα στο ελληνικό κοινοβούλιο και σε αυτό το εξαιρετικά κρίσιμο θέμα.
Σας ρωτώ, λοιπόν, και περιμένω μία απάντηση, δεν την περιμένω μόνο εγώ, φαντάζομαι την περιμένουν και εκτός Ελλάδος. Εάν ο ελληνικός λαός σάς εμπιστευόταν πάλι και έρθετε, αν, είναι ένα υποθετικό ερώτημα, αλλά ο κ. Τσίπρας έρχεται εδώ πέρα και ζητάει εκλογές, οπότε φαντάζομαι ότι ζητάει εκλογές διότι πιστεύω ότι μπορεί να τις κερδίσει, δεν ζητάει εκλογές για να παλεύει αν είναι δεύτερο ή τρίτο κόμμα, φαντάζομαι ότι αυτό πιστεύει. Λοιπόν, εάν κ. Τσίπρα -κοιτάξτε με παρακαλώ- ο ελληνικός λαός σάς εμπιστευτεί, έρθετε στα πράγματα, συμπληρωθεί η πενταετία, θα καταγγείλετε τη συμφωνία; Θα την καταγγείλετε; Σας ρωτώ, οφείλετε μία απάντηση. Θα την καταγγείλετε τη συμφωνία; Περιμένω την απάντησή σας. Γιατί περισσεύει ο λαϊκισμός.
Και γιατί, ξέρετε και κάτι ακόμα, κ. Κατρίνη; Η χώρα έχει ταλαιπωρηθεί από την εκμετάλλευση της εξωτερικής πολιτικής για εσωτερικές υποθέσεις. Μου επιτρέπετε μία μικρή ιστορική αναδρομή. Και ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε εκλεγεί το 1981 με κεντρικό σύνθημα «Έξω οι βάσεις του θανάτου», έτσι δεν είναι; Και ήρθε το 1983 και υπέγραψε μια πολύ ωραία, πενταετή επέκταση των συμφωνιών, λέγοντας ότι οι βάσεις μένουν μέχρι που να φύγουν.
Λοιπόν, υπάρχει μια γενικότερη εμπειρία, μια τεχνογνωσία, στο λαϊκισμό στα θέματα της εξωτερικής πολιτικής σε αυτό το οποίο εσείς αποκαλείτε προοδευτικό κεντροαριστερό χώρο. Φαντάζομαι ότι και ο κ. Τσίπρας έχει πάρει κάποια τέτοια μαθήματα και χρησιμοποιεί αυτή την ωραία διγλωσσία.
Δεν μπορώ να αφήσω, όμως, ασχολίαστο αυτά τα οποία είπατε για το προσφυγικό. Ότι η χώρα είναι ο συνοριοφύλακας της Ευρώπης. Ναι, είμαστε ο συνοριοφύλακας της Ευρώπης. Είμαστε και ο συνοριοφύλακας της Ελλάδος, όμως, και η Ελλάδα έχει σύνορα και τα σύνορα φυλάσσονται.
Και σας το είχα πει, προεκλογικά, ότι εμείς θα φυλάξουμε τα σύνορά μας και κάναμε τη δέσμευσή μας πράξη. Εσείς τι αντιπροτείνετε δηλαδή; Να μας πείτε τι αντιπροτείνετε. Θέλετε να επιστρέψουμε στις εποχές -δεν είναι εδώ και η αξιαγάπητη κα Τασία Χριστοδουλοπούλου- όπου περνούσαν οι πρόσφυγες και λιαζόντουσαν και εξαφανιζόντουσαν; Είναι η ίδια η κα Χριστοδουλοπούλου, η οποία μας έλεγε ότι πρέπει να αποκτήσουμε τεχνογνωσία από τους πρασινοφρουρούς του ΠΑΣΟΚ για το πώς θα ελέγξουμε τους αρμούς της εξουσίας.
Η Ελλάδα έχει σύνορα, τα σύνορα προστατεύονται. Υπερασπιζόμαστε τα σύνορά μας με πλήρη σεβασμό στα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα και είμαστε υπερήφανοι που οι ροές έχουν μειωθεί κατά 90% και έχουμε τσακίσει τα κυκλώματα των διακινητών στο Αιγαίο, τα οποία ήταν και τα μόνα τα οποία θησαύρισαν τελικά εις βάρος κατατρεγμένων ανθρώπων.
Και ταυτόχρονα μου μιλήσατε για το Αφγανιστάν. Δεν ξέρετε, κ. Τσίπρα, ότι η Ελλάδα ήταν η μόνη χώρα που ανταποκρίθηκε, σε αυτή την έκταση, στο αίτημα το οποίο μας υπέβαλαν πολλές μη κυβερνητικές οργανώσεις για να πάρουμε γυναίκες, μαζί με τις οικογένειές τους, από το Αφγανιστάν; Και σχεδόν 1.000 γυναίκες και οι οικογένειές τους, δικαστίνες, δημόσιοι υπάλληλοι, περάσανε από την Ελλάδα -κάποιες επέλεξαν να μείνουν στην Ελλάδα- κάνοντας μια πολύ σοβαρή υπέρβαση, δείχνοντας, όμως, η χώρα, το πραγματικό της, το ανθρωπιστικό της πρόσωπο, να βοηθά πάντα αυτούς οι οποίοι είναι κατατρεγμένοι.
Ναι, στη νόμιμη μετανάστευση με κανόνες. Όχι στην παράνομη μετανάστευση. Και όταν, αυτή τη στιγμή, ή χώρα μπορεί να συνομιλεί με κάποιες άλλες χώρες, για να μπορεί να δρομολογεί κανάλια νόμιμης μετανάστευσης, για να καλύψει ενδεχομένως κάποιες ανάγκες που έχει ως προς το εργατικό της δυναμικό, η άλλη όψη του νομίσματος είναι ότι οι χώρες αυτές θα πρέπει να δεχθούν να πάρουν πίσω, να επιστραφούν στις χώρες αυτές, πολίτες αυτών των χωρών των οποίων οι αιτήσεις ασύλου δεν έχουν γίνει δεκτές.
Αυτό σημαίνει σοβαρή, υπεύθυνη, συγκροτημένη προσφυγική και μεταναστευτική πολιτική. Διότι θυμόμαστε πάρα πολύ καλά τα αποτελέσματα της δικής σας πολιτικής.
Και εν πάση περιπτώσει, όταν μιλάτε για ανθρωπισμό, επιτρέψτε μου κ. Δρίτσα και κ. Τσίπρα, η Μόρια και το κολαστήριο της Μόριας δικό σας δημιούργημα ήταν, όχι δικό μας. Και σήμερα δεν έχουμε τις 130 δομές, έχουμε 35 δομές και αν πάτε να δείτε τις δομές των νησιών δεν έχουν καμία σχέση με αυτό το χάος, με αυτή την αθλιότητα που μας παραδώσατε, με τα ανήλικα προσφυγόπουλα να είναι αντικείμενα σεξουαλικής εκμετάλλευσης, να μην υπάρχει καμία πρόνοια ουσιαστικά για τους πιο αδύναμους.
Λοιπόν, αυτό το θέμα εμείς το λύσαμε. Δεν το λύσατε εσείς. Μάς το κληροδοτήσατε και αυτό το πρόβλημα. Μην κοιτάτε αγανακτισμένος, γιατί ξέρετε πολύ καλά ότι αυτή είναι η αλήθεια, έστω και αν σας ενοχλεί.
(Ομιλία μακριά από το μικρόφωνο από τον κ. Δρίτσα)
Επί προσωπικού με διακόπτετε, κύριε Δρίτσα; Λοιπόν, είναι ξεκάθαρο, κ. Τσίπρα, ότι βρίσκεστε -και κλείνω με αυτό- σε μία κατάσταση έντονης αμηχανίας και έντονων εσωκομματικών πιέσεων μεταξύ διαφόρων συνιστωσών που δεν σας επιτρέπουν τελικά να καταλήξετε σε μία συγκροτημένη γραμμή, εξ ου και τα συγκεχυμένα μηνύματα, τα οποία εκπέμψατε σήμερα.
Και φαντάζομαι ότι, μέσα στην τελευταία σας αποστροφή ότι πρέπει όλα τα λουλούδια, πώς το είπατε; «Όλα τα λουλούδια πρέπει να ανθίσουν», έτσι δεν είναι; Και ο κ. Τσίπρας, ο συνονόματoς και εξάδελφός σας, φαντάζομαι ότι και αυτός θα ανήκει στα λουλούδια τα οποία πρέπει να ανθίσουν όταν λέει ότι η «άμυνα της χώρας δεν είναι αυτοσκοπός».
Αλλά, και κλείνω με αυτό, μου υπενθύμισε κάποιος γνωστός μου ότι τη συγκεκριμένη φορά που θα χρησιμοποιήσετε, ως άλλοθι, τη συγκεκριμένη φράση του αγαπημένου σας Μάο, καλό είναι να μας θυμίσετε και τη μοίρα όσων την πίστεψαν και μίλησαν ελεύθερα. Διότι αμέσως μετά, αφού ο Μάο είπε «Να αφήσουμε όλα τα λουλούδια να ανθίσουν», είπε και κάτι άλλο: «Τώρα είναι η ώρα να απαλλαγούμε από τα ζιζάνια», και τους έστειλε όλους στα στρατόπεδα συγκέντρωσης.
Σας ευχαριστώ πολύ.
Τριτολογία του Πρωθυπουργού
Κύριε Τσίπρα, κατηγορήσατε αυτήν την κυβέρνηση και εμένα, επί λέξει, ότι «άλλα λέγατε προεκλογικά και άλλα κάνατε μετεκλογικά». Εσείς, που θα σκίζατε τα μνημόνια με ένα νόμο και με ένα άρθρο, που τάξατε ό,τι μπορούσατε να φανταστείτε για να κάνετε διεθνώς γνωστή την έννοια της κωλοτούμπας και να υπογράψετε ένα τρίτο μνημόνιο, κατηγορείτε αυτήν την κυβέρνηση για αναξιοπιστία, όταν υλοποιούμε πλήρως το προεκλογικό μας πρόγραμμα σε όλους τους τομείς.
Και μιας και αναφερθήκατε και στο επίμαχο θέμα της συμφωνίας των Πρεσπών, θέλω να σας θυμίσω, ακόμα μία φορά, ότι από αυτό το βήμα, εκφράζοντας την έντονη διαφωνία μου με πτυχές της συμφωνίας των Πρεσπών, καταψηφίζοντας τη συμφωνία, είχα δηλώσει, χωρίς αστερίσκους και επιφυλάξεις, ενημερώνοντας πλήρως τον ελληνικό λαό ότι σε περίπτωση που μας εμπιστευτούν οι Έλληνες πολίτες, δεν θα είμαστε σε θέση να αλλάξουμε τη συμφωνία, διότι αποτελεί διεθνώς κυρωμένη σύμβαση του ελληνικού κράτους. Αυτά είχα πει από αυτό το βήμα.
Εσείς επιμένετε να διαστρέφετε την πραγματικότητα όταν και σε αυτό το θέμα υπήρξαμε απολύτως συνεπείς με αυτά τα οποία είχαμε πει προεκλογικά.
Μία κουβέντα μόνο για το ζήτημα της Αλεξανδρούπολης και της Συμφωνίας Αμυντικής Συνεργασίας μεταξύ Ελλάδος και Ηνωμένων Πολιτειών. Φαντάζομαι ότι γνωρίζετε, κ. Τσίπρα, ότι πριν πετύχουμε αυτή την επαναδιαπραγμάτευση, η συμφωνία αυτή ανανεωνόταν ετησίως. Έτσι δεν είναι; Κάθε χρόνο. Εσείς, στα τέσσερα χρόνια που κυβερνήσατε, πετύχατε καμία βελτίωση της υφιστάμενης συμφωνίας και δεν το ξέραμε; Ήταν μία αυτόματη διαδικασία ανανέωσης.
Σας ρωτώ, λοιπόν, και πάλι. Θα απαντήσετε -μην ανησυχείτε, θα έρθει η συμφωνία στη Βουλή και θα έχετε άπλετο χρόνο- εάν είσαστε Πρωθυπουργός σε πέντε χρόνια από τώρα, θα καταγγείλετε ναι ή όχι τη συμφωνία αυτή; Και πού είναι το πρόβλημα στη συμφωνία; Και η παρουσία των Ηνωμένων Πολιτειών στην Αλεξανδρούπολη σε αυτή τη συγκυρία είναι πρόβλημα ή πλεονέκτημα για τη χώρα;
Πρέπει να σας πω ότι μου έκανε πάρα πολύ εντύπωση η επίκληση των δηλώσεων ρώσων αξιωματούχων σε αυτή τη συγκυρία, όπου πρέπει το Δυτικό και ατλαντικό και ευρωπαϊκό μέτωπο να είναι αρραγές. Έρχεστε και επικαλείστε, σε αυτή τη συγκυρία, δηλώσεις Ρώσων αξιωματούχων, απολύτως ταυτιζόμενος με έναν πολιτικό αρχηγό ο οποίος δεν είναι στην αίθουσα, τον κ. Βελόπουλο. Δεν μου κάνει εντύπωση, γιατί με τον κ. Καμμένο συγκυβερνούσατε. Πάλι τέτοιες εκλεκτικές συγγένειες αναζητείτε.
Και τέλος, επειδή πάλι μας ψέξατε για τον προσανατολισμό της χώρας και για το γεγονός ότι δεν τοποθετούμαστε σωστά στο γεωπολιτικό τοπίο, έτσι όπως διαμορφώνεται.
Είμαι υπερήφανος να ηγούμαι μίας παράταξης, της οποίας ο ιδρυτής Κωνσταντίνος Καραμανλής, σε μία αντίστοιχη συζήτηση στο Εθνικό Κοινοβούλιο τη δεκαετία του ’70, είχε πει κάτι το οποίο εξακολουθεί και ισχύει στο ακέραιο: «Ανήκομεν εις την Δύσιν», είτε σας αρέσει είτε όχι.
