Του Νίκου Φυλάγγελου
Από το ξεκίνημα της εβδομάδας, με την κακοκαιρία “Ελπίδα” να έχει επικεντρώσει την… οργή της στην Αττική, οι εικόνες που κυριαρχούν, με τις ουρές εγκλωβισμένων οδηγών και τα προβλήματα υποδομών που αναπόφευκτα συνοδεύουν ένα ακραίο καιρικό φαινόμενο, θυμίζουν μια πάγια και πολλάκις επιβεβαιωθείσα διαπίστωση για την Ελλάδα μας.
Αυτή η χώρα, ούτε… με χιόνι δεν βλέπει άσπρη μέρα. Από την εθνική τραγωδία των Μνημονίων, με τη φτωχοποίηση της κοινωνίας, στην υγειονομική πανδημία του κορονοϊού, με την τραγωδία των δεκάδων χιλιάδων νεκρών, και στις επιμέρους μικρές ή μεγαλύτερες καταστροφές, με πυρκαγιές και χιονοπτώσεις.
Και επειδή είμαστε βαθιά συναισθηματικός λαός, να μην ξεχνάμε και να μην υποτιμάμε την παράμετρο της συσσώρευσης ψυχολογικής απόγνωσης. Που στη συνέχεια αναζητεί… εκτόνωση.
