Ομιλία του Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία, Αλέξη Τσίπρα, στη συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Μετά από πάρα πολύ καιρό συνεδριάζει και πάλι δια ζώσης η κοινοβουλευτική μας ομάδα.
Μπορεί η πανδημία να είναι ακόμη παρούσα και οφείλουμε όλοι να λαμβάνουμε τα απαραίτητα μέτρα, αλλά δε μπορεί η πανδημία να λειτουργεί και ως διαρκές άλλοθι για τη περιστολή της κοινοβουλευτικής λειτουργίας και της ίδιας της δημοκρατίας.
Η κυβέρνηση επέλεξε δυστυχώς να εργαλειοποιήσει τη πανδημία, τον εύλογο φόβο των ανθρώπων, την ανάγκη για μέτρα προφύλαξης, προκειμένου να επιβάλει και θα το πω όπως ακριβώς το σκέφτομαι και όπως πρέπει να μιλάμε, έξω από τα δόντια, να επιβάλει ένα καθεστώς.
Εδώ και ενάμισι χρόνο παρακάμπτει θεσμοθετημένες διαδικασίες ελέγχου με πρόσχημα την έκτακτη ανάγκη, ώστε να σπαταλά δημόσιο χρήμα σε ημέτερους και σε μέσα ενημέρωσης της αρεσκείας της δίχως κανένα κριτήριο δίνοντας δημόσιο χρήμα.
Και προκειμένου να νομοθετεί με διαδικασίες πρωτοφανείς και με τη Βουλή σε ένα διαρκές καθεστώς υβριδικής λειτουργίας, ώστε να περνά με τις λιγότερες δυνατές αντιδράσεις βαθιά αντιλαϊκές πολιτικές.
Με τις λιγότερες δυνατές αντιδράσεις όχι μόνο από τη κοινωνία και τα κόμματα της αντιπολίτευσης αλλά και από τους ίδιους τους βουλευτές της συμπολίτευσης, που από ότι φαίνεται δυσκολεύονται πια να ελέγξουν.
Σε ότι όμως μας αφορά, ανοχή σε αυτό το ιδιότυπο κοινοβουλευτικό πραξικόπημα δεν είμαστε διατεθειμένοι να συνεχίσουμε να δίνουμε.
Το ξεκαθάρισα τη προηγούμενη εβδομάδα, από αυτό εδώ το βήμα στην Ολομέλεια και το κάνουμε πράξη σήμερα με τη συνεδρίαση της κοινοβουλευτικής ομάδας, θα το κάνουμε πράξη και σε κάθε συνεδρίαση από δω και στο εξής.
Ο κ. Μητσοτάκης μπορεί αν θέλει να συνεχίζει να κρύβεται.
Μπορεί αν θέλει να συνεχίσει να αγνοεί τις ερωτήσεις που του καταθέτω.
Μπορεί αν θέλει να συνεχίζει να φυγομαχεί.
Τι να έρθει να πει άλλωστε ;
Τρεις συνεχόμενες εβδομάδες τον ρωτάω, καταθέτω την ίδια ερώτηση γιατί στοχοποιεί τα νέα παιδιά που δίνουν πανελλαδικές εξετάσεις φέτος και αλλάζει εν μέσω πανδημίας το τρόπο εισαγωγής στο σύστημα εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.
Και γιατί μειώνει κατά το ένα τρίτο τους εισακτέους.
Και γιατί έστω για φέτος, σε αυτή τη δύσκολη πανδημική χρονιά δεν αναστέλλει αυτή την απαράδεκτη ρύθμιση.
Τρεις συνεχόμενες εβδομάδες.
Δεν έρχεται. Κρύβεται. Φυγομαχεί. Ούτε αυτή την Παρασκευή θα έρθει.
Τι να μου απαντήσει άλλωστε;
Ότι το κάνει γιατί τους νέους ανθρώπους τους έχει ξεγραμμένους;
Γιατί για αυτόν δε προέχει η αγωνία των παιδιών που δίνουν φέτος πανελλαδικές και των οικογενειών τους, αλλά προέχει η πελατεία των κολεγίων;
Των ιδιωτικών συμφερόντων που μεθοδικά η κυβέρνηση του εξυπηρετεί;
Αυτά να μου απαντήσει;
Για αυτό δεν έρχεται γιατί αν έρθει όλο και κάτι θα ακουστεί στα μέσα μαζικής ενημέρωσης.
Κάτι θα αναγκαστούν να βάλουν, ακόμη και τα αδρά χρηματοδοτημένα με εκατομμύρια κρατικό χρήμα μέσα της περιβόητης «λίστας Πέτσα», ότι διεξήχθη αυτή η συζήτηση ακόμη και αν δεν έχει να δώσει απαντήσεις.
Για αυτό και η Βουλή για τον κ. Μητσοτάκη και για την κυβερνητική πλειοψηφία είναι ένα πρόβλημα.
Αν ελέγχεις σχεδόν τα πάντα στα μέσα ενημέρωσης, η αντιπαράθεση στη Βουλή είναι ένα πρόβλημα.
Όπως και τα social media είναι ένα πρόβλημα.
Όπως και η σκέψη των ανθρώπων είναι ένα πρόβλημα, γιατί όλα αυτά δεν ελέγχονται εύκολα.
Δε κλείνουν όλα αυτά με ένα διάταγμα, δε κλειδώνουν.
Η Βουλή όμως μπορεί ενίοτε και να κλειδώνει.
14 επίκαιρες επερωτήσεις, 10 επίκαιρες ερωτήσεις και 4 επερωτήσεις έχουμε καταθέσει, σε καμία δεν ήρθαν να απαντήσουν, μια πρόταση για προ ημερησίας, για το μείζον ζήτημα της δημοκρατίας από τον Δεκέμβρη έχουμε καταθέσει, δεν την έχουν οργανώσει, δεκάδες επίκαιρες ερωτήσεις, δικές μου και βουλευτών.
Δεν έρχονται. Δεν τις απαντούν.
Ας μην έρχονται.
Αλλά εμείς θα είμαστε εδώ, γιατί οφείλουμε να είμαστε εδώ και δε θα επιτρέψουμε αυτό τα καλαμπούρι με τη Βουλή να συνεχιστεί. Και για να παραφράσω τον αείμνηστο Ηλία Ηλιού, που έλεγε “θα τους ταράξουμε στην νομιμότητα”, εμείς θα τους ταράξουμε στον κοινοβουλευτικό έλεγχο, ακόμη και αν επιθυμούν να μένει αναπάντητος.
Θα καταθέτουμε τις ερωτήσεις ξανά και ξανά.
Και θα είμαστε και οι 86 βουλευτές σε καθημερινή βάση παρόντες και παρούσες για να αναδεικνύουμε την αλήθεια και το δίκιο μέσα στις κοινοβουλευτικές διαδικασίες, όσο και αν αυτές θέλουν να τις συρρικνώσουν.
Θα απέχουμε μόνο από τις ονομαστικές ψηφοφορίες όσο επιμένουν να βιάζουν τη κοινοβουλευτική λειτουργία.
Όσο επιμένουν να μετατρέπουν το εσωκομματικό τους πρόβλημα σε πρόβλημα, που πια δεν μπορεί να κρυφτεί, σε πρόβλημα δημοκρατίας.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Όσο περνάει ο καιρός και συνειδητοποιούμε τις τραγικές εμμονές, τα λάθη και τις παραλήψεις της κυβέρνησης στη διαχείριση της πανδημίας, αλλά και ακόμη περισσότερο όσο θα προχωράμε προς την επόμενη ημέρα και η κυβέρνηση θα ξεδιπλώνει τις προθέσεις της, για το σχέδιο της, θα γίνεται ακόμη περισσότερο φανερό ότι στη χώρα μας συγκρούονται δύο λογικές, δύο στρατηγικές, δύο κόσμοι.
Από τη μια ο κόσμος της εργασίας και της δημιουργίας και από την άλλη ο κόσμος της πελατειακής και παρασιτικής ολιγαρχίας.
Η σκληρά εργαζόμενη πλειοψηφία που απαιτεί να έχει και δικαιούται να έχει, ένα καλό επίπεδο ζωής, με καλά σχολεία, καλά πανεπιστήμια, καλά νοσοκομεία, σύγχρονες δημόσιες υποδομές.
Και από την άλλη η μειοψηφία μιας κακομαθημένης ελίτ, που επιθυμεί να έχει τις κυβερνήσεις υποτελείς της, πολλές φορές εκφράζοντας και δημόσια όπως προχθές και με χυδαίο τρόπο το πόσο υποτελείς τις θεωρεί, αρκεί όμως αυτές να δουλεύουν για να κάνουν νόμους τα δικά τους συμφέροντα.
Να αυγατίζουν τα κέρδη τους, ισχυριζόμενοι δήθεν ότι αυτά τα κέρδη θα διαχυθούνε κάποια στιγμή και στη υπόλοιπη κοινωνία.
Αυτή είναι η σύγκρουση των δύο κόσμων στη χώρα μας.
Και δεν είναι τωρινή.
Είναι μια σύγκρουση πολλών ετών.
Άλλωστε οι κυβερνήσεις της υποτέλειας σε αυτή τη κακομαθημένη ολιγαρχία, οι κυβερνήσεις που έκαναν δόγμα την αντίληψη ότι η οικονομία μας θα γίνει ανταγωνιστική μόνο αν συρρικνώσουμε εργασιακό κόστος και δικαιώματα από τον άλλο κόσμο, αυτόν της εργασίας και της δημιουργίας προς όφελος της παρασιτικής ολιγαρχίας, αυτές οι κυβερνήσεις ήταν, με αυτό το δόγμα, που μας οδήγησαν τελικά στη χρεοκοπία.
Παρόλα αυτά σήμερα αυτή η παλιά σύγκρουση για το τόπο μας, παίρνει άλλα χαρακτηριστικά.
Γιατί αυτή η σύγκρουση σήμερα συνεχίζει να διεξάγεται σε έναν κόσμο που όμως αλλάζει.
Σε έναν κόσμο που αρχίζει να συνειδητοποιεί μετά την ιστορική τομή της πανδημίας ότι δε μπορούμε πια να συνεχίζουμε όπως χθες.
Και έτσι αυτή η σύγκρουση των δύο κόσμων μοιάζει σήμερα να είναι σαν να συγκρούεται το αύριο με το χθες.
Σήμερα η χώρα μας, όπως και ολόκληρη η ανθρωπότητα αγωνίζεται να βγει από μια τρομακτική κρίση, αφήνοντας πίσω της τον παλιό κόσμο.
Ένα κόσμο που γέννησε χαώδεις ανισότητες, έκανε την αδικία κανόνα και ξόδεψε τα πάντα στο βωμό του κέρδους: Από τις ικανότητες ολόκληρων γενιών που καταδικάστηκαν να ζουν με μισθούς πείνας, μέχρι την περιβαλλοντική ισορροπία που διαταράχθηκε στο όνομα μιας δήθεν αέναης ανάπτυξης.
Αυτός ο κόσμος όμως, δεν έχει τίποτα πια να δώσει πέρα από νέα δεινά.
Και αυτό αρχίζουν το κατανοούν ολοένα και περισσότεροι.
Ζούμε σε μια περίοδο που ακόμα και ο Αμερικανός πρόεδρος, διακηρύττει το ιστορικό διαζύγιο με τα δόγματα του Ρίγκαν και της Θάτσερ, που έγιναν για δεκαετίες παλαιότερα, το εγχειρίδιο καταστροφής του σύγχρονου καπιταλισμού.
Δεν είμαστε βέβαια ακόμα σε θέση, να πούμε με βεβαιότητα ότι ο κόσμος αλλάζει. Σίγουρα όμως, είμαστε σε θέση να πούμε ότι ο κόσμος αρχίζει να σκέφτεται διαφορετικά.
Η ανθρωπότητα, από τις ισχυρότερες χώρες έως τους διεθνείς οργανισμούς και την επιστημονική κοινότητα, αρχίζει να συζητά έντονα για την επόμενη μέρα.
Και σίγουρα υπάρχουν διαφορετικές οπτικές.
Η αφετηρία όμως της συζήτησης είναι μία: Δεν μπορούμε να γυρίσουμε πίσω, να συνεχίσουμε όπως ήμασταν πριν.
Αυτή όμως η σχεδόν οικουμενική παραδοχή, φαίνεται ότι είναι ξένη για την οπισθοδρομική κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη.
Ο παλιός κόσμος, είναι ο μόνος κόσμος που αυτός και το κόμμα του γνωρίζουν.
Η Ελλάδα της οικονομικής καχεξίας, των χαμένων ευκαιριών.
Η Ελλάδα κομπάρσος των διεθνών τάσεων και εξελίξεων.
Η Ελλάδα της μίζας, της ρεμούλας, της πελατείας, των κολλητών.
Σε αυτή την Ελλάδα, ο κ. Μητσοτάκης υλοποιεί ένα πρόγραμμα αναχρονιστικό και άδικο για την μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία:
Ξηλώνει οποιαδήποτε μορφή δημόσιας παρέμβασης σε κρίσιμους τομείς:
Δείτε για παράδειγμα τι κάνει στα ΕΛΠΕ.
Δίνει το management των ΕΛΠΕ στον ιδιώτη μέτοχο χωρίς καν διαγωνισμό, τζάμπα, χωρίς τίμημα για το δημόσιο.
Ετοιμάζεται να πουλήσει τα δίκτυα του ΔΕΔΔΗΕ και τις υποδομές της ΔΕΠΑ σε ιδιώτες.
-
Που χαρίζει την πρώτη κατοικία των Ελλήνων σε funds.
-
Επιμένει στα σχέδια που είχε και πριν την πανδημία για να παραδώσει κερδοφόρες λειτουργίες του ΕΣΥ σε ιδιώτες.
-
Πως βάζει στο στόχαστρο τις επικουρικές συντάξεις για να παραδώσει τα αποθεματικά των συνταξιούχων επίσης σε ιδιώτες.
-
Πως ετοιμάζεται να επιτεθεί στους εργαζόμενους με το εργασιακό νομοσχέδιο. Τους παραδίνει με τον πιο ανήθικο τρόπο στις ορέξεις της μεγάλης εργοδοσίας, καθώς καταργεί το οχτάωρο και θεσπίζει απλήρωτες υπερωρίες, υπονομεύοντας τις έτσι κι αλλιώς αναιμικές συνδικαλιστικές ελευθερίες και οδηγώντας σε συρρίκνωση των μισθών και σε εκτόξευση της αδήλωτης και της απλήρωτης εργασίας.
-
Δείτε πως σπρώχνει στον Καιάδα τη μικρομεσαία επιχειρηματικότητα, χιλιάδες μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις, ζόμπι τις λένε σήμερα οι κύριοι της ΝΔ, που χτυπήθηκαν βαριά από την πανδημία καθ΄ όλη την περίοδο του lockdown.
Η στρατηγική του κ. Μητσοτάκη και της κυβέρνησής του, μια στρατηγική που δεν καλύπτεται από κανένα άλλοθι πανδημίας αλλά που αποτελεί ιδεολογική και συνειδητή επιλογή, δεν είναι μόνο πολιτικά αποκρουστική.
Αλλά είναι και ηθικά ασυγχώρητη.
Και θέλω να σταθώ σε τρία σημεία, κομβικής ηθικής βαρύτητας κατά τη άποψη μου.
-
Το πρώτο είναι ότι η κυβέρνηση βάζει στο σημάδι τη νέα γενιά αυτού του τόπου.
Εμείς παρά τις δημοσιονομικές δυσκολίες, όλα αυτά τα χρόνια, ανοίγαμε σχολές και αυξάναμε τους φοιτητές και προσλαμβάναμε καθηγητές στα πανεπιστήμια.
Αυτοί κλείνουν σχολές, μειώνουν τους φοιτητές και προσλαμβάνουν αστυνομικούς στα πανεπιστήμια.
Αποφάσισαν να αλλάξουν το σύστημα εισαγωγής εν μέσω της πιο δύσκολης χρονιάς της πανδημίας.
Και κλείνουν τις πόρτες των ΑΕΙ για δεκάδες χιλιάδες παιδιά – τουλάχιστον 25.000 – κυρίως των κοινωνικά πιο αδύναμων στρωμάτων.
Ενισχύουν έτσι συνειδητά την ιδιωτική παιδεία και το εμπόριο πτυχίων στο οποίο πρωταγωνιστούν φίλοι τους ιδιοκτήτες κολεγίων.
Ακυρώνουν την προοπτική αξιοπρεπούς απασχόλησης για τους νέους, πτυχιούχους και μη.
Δημιουργώντας ξανά συνθήκες για ένα νέο κύμα φυγής νέων παιδιών ή επιστημόνων ή παιδιών που θέλουν να σπουδάσουν στο εξωτερικό. Αυτό που ονομάσαμε μάστιγα του brain drain.
-
Το δεύτερο σημείο, είναι η στάση τους απέναντι στον πολιτισμό και τους ανθρώπους του.
Πρώτα γύρισαν την πλάτη στους χιλιάδες ανθρώπους της τέχνης που βρέθηκαν από τη μία μέρα στην άλλη χωρίς δουλειά, χωρίς καμία ενίσχυση.
Στη συνέχεια ο κ. Μητσοτάκης κάλυψε πλήρως τους εκλεκτούς και την εκλεκτή του, σε ένα αποκρουστικό σκάνδαλο όπως αυτό της υπόθεσης Λιγνάδη.
Και έπειτα, έβαλαν στο στόχαστρο ακόμα και την ίδια την πολιτιστική μας κληρονομιά. Λες και αποτελεί δική τους ιδιοκτησία.
Από την κακοποίηση της Ακρόπολης μέχρι τα αρχαία της Βενιζέλου στη Θεσσαλονίκη. Όπου μαθαίνουμε ότι έχει ξεσηκωθεί η επιστημονική κοινότητα διεθνώς και τους ζητά να μην προχωρήσουν σε αυτή τη βάναυση κακοποίηση. Την χαρακτηρίζουν αντίστοιχη του βομβαρδισμού του Μοροζίνι στην Ακρόπολη. Μια Ακρόπολη που τη γέμισαν τσιμέντο για να βλέπουμε σήμερα, ενδεχομένως ίσως για αυτό για να μπορούν να την δίνουνε για επιδείξεις μόδας για μεγάλους οίκους. Δεν είναι όμως δική τους αυτή η πολιτιστική κληρονομιά, δεν αποτελεί ιδιοκτησία τους και κυρίως δεν έχουν κανένα δικαίωμα να κακοποιούν με αυτό τον τρόπο αυτή την κληρονομιά, αλλά και τον κόσμο του πολιτισμού.
-
Το τρίτο, στο οποίο θέλω να σταθώ ξανά, αν και αναφέρθηκα εισαγωγικά, είναι η απαξίωση της δημοκρατίας.
Οι ειδικές συνθήκες της πανδημίας, έγιναν χρυσή ευκαιρία για να κυβερνηθεί η χώρα με έναν πρωτοφανή αυταρχικό τρόπο.
Με τη Βουλή, όπως και αρχικά επισήμανα, να υπολειτουργεί αλλά την κυβέρνηση να νομοθετεί τις πλέον εμβληματικές πτυχές του προγράμματος της, χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανέναν.
Με μια φάμπρικα απευθείας αναθέσεων. Έχουμε αναδείξει τα θέματα και εδώ και στη δικαιοσύνη.
Με σκανδαλώδεις συμβάσεις δισεκατομμυρίων σε εξοπλιστικά προγράμματα που θα μπορούσαν να υλοποιηθούν με το μισό κόστος όπως το περιβόητο κέντροεκπαίδευσης της ΠΑ στη Καλαμάτα.
Δυστυχώς, συντρόφισσες και σύντροφοι, στα χρόνια του κ. Μητσοτάκη –για να αξιοποιήσω κι έναν στίχο ενός τραγουδιού που έγινε μέσα σε λίγες ώρες viral, ενός γνωστού ράπερ, κυκλοφόρησε χθες στο διαδίκτυο, του Μιθριδάτη – το Σύνταγμα μετατρέπεται απλά στο όνομα μιας πλατείας. Αυτό είναι το Σύνταγμα σήμερα. Η πλατεία Συντάγματος. Σύνταγμα δεν υπάρχει γι’ αυτούς που κυβερνάνε.
Κι αυτό γιατί; Γιατί ο κ. Μητσοτάκης επιλέγει να δημιουργήσει και να επιβάλει ένα καθεστώς.
Το καθεστώς ασυδοσίας του πλούτου και της εξουθένωσης της μεγάλης πλειοψηφίας.
Και το επιχειρεί με μέσα που αντιστοιχούν στον σκοπό του.
· Με το δόγμα νόμος και τάξη, που μετά την κορύφωση του τον καιρό του lockdown, αποτελεί πλέον μια νέα κανονικότητα που απειλεί ανοιχτά συνταγματικές ελευθερίες και δημοκρατικά κεκτημένα.
· Με τη μονοφωνική προπαγάνδα, μια μονοφωνική προπαγάνδα που για πρώτη φορά μετά τη μεταπολίτευση ζει η χώρα σε τέτοιο βαθμό.
Το κράτος έχει μετατραπεί σε μεγαλομέτοχο των μιντιακών ομίλων, με το κρατικό χρήμα της λίστας Πέτσα.
Αλλά για τους φιλελεύθερους αυτός ο κρατικός παρεμβατισμός δεν είναι πρόβλημα. Άλλα είναι προβλήματα.
. Το επιχειρεί με την θεσμοθετημένη ατιμωρησία και ασυλία που ψηφίζουν εδώ στη Βουλή, όχι μόνο για τραπεζίτες, ακόμα και για επιδημιολόγους, αλλά και για τους επιτελικούς του επιτελικού κράτους, τους κυβερνητικούς, αυτούς που οργανώνουν τη μεγάλη ληστεία με τις απευθείας αναθέσεις και το πάρτι εκατομμυρίων, χωρίς καν να έχουν ανάγκη να κρύβονται πια.
. Το επιχειρεί με την παντελή περιφρόνηση των κομμάτων της Βουλής, των διαδικασιών στη Βουλή, αλλά και των επιστημονικών φορέων, των παραγωγικών φορέων, των επιστημονικών ενώσεων.
Με την έλλειψη διαβούλευσης για το μεγαλύτερο στοίχημα της επόμενης μέρας. Το Ταμείο Ανάκαμψης που είναι 19 δις σε επιδοτήσεις και άλλα 11 σε δανεισμό, αν σ’ αυτό προσθέσεις και τα μόνιμα ευρωπαϊκά κονδύλια, είναι πολύ μεγάλο πακέτο. Κι αυτό το πακέτο δεν αφορά την επόμενη διετία που είναι η συνταγματική θητεία της κυβέρνησης. Αφορά την επόμενη 6ετία τουλάχιστον.
Ποια διαβούλευση έγινε για την πρόταση που κατέθεσε η κυβέρνηση στην Ε.Ε.; Καμία διαβούλευση.
. Το επιχειρεί επίσης και με το ξήλωμα θεσμών δεκαετιών, θεσμών που έχουν ριζώσει στον τόπο μας, όπως ο ΑΣΕΠ και η διαδικασία επιλογής της ηγεσίας του ΑΣΕΠ.
Εκεί όπου δυστυχώς με το ΚΙΝΑΛ να κρατάει το φανάρι στη Δεξιά, η κυβέρνηση προχώρησε στην πλήρωση των θέσεων χωρίς την – ως είθισται – συναίνεση όλων των κομμάτων. Προφανώς, αποβλέποντας στον πλήρη έλεγχο του ΑΣΕΠ εν όψει του μεγάλου προαναγγελθέντος γραπτού διαγωνισμού για χιλιάδες προσλήψεις στο Δημόσιο, αλλά και εν όψει της επιλογής των προϊσταμένων της δημόσιας διοίκησης.
· Και το επιχειρεί, τέλος, και με την απίστευτη υποκρισία και την παντελή έλλειψη στοιχειώδους εντιμότητας, ακόμα και σε κρίσιμα εθνικά θέματα.
Η χώρα έχει μια κυβέρνηση που θεωρεί μάλλον ότι ο κόσμος είναι ανόητος. Η αδαής πλειοψηφία, έτσι δεν είχε πει κάποτε ο κ. Μητσοτάκης;
Ο κ. Μητσοτάκης πολέμησε όσο τίποτα τη Συμφωνία των Πρεσπών.
Τώρα την τιμά.
Και καλά κάνει, γιατί είναι επωφελής για τη χώρα.
Δεν μπορεί όμως να κρύβεται πίσω από το δάχτυλό του.
Δεν μπορεί να έρχεται στη χώρα επίσκεψη ο πρωθυπουργός μιας φίλης ξένης χώρας και να μη τολμά να πει ποιας χώρας είναι πρωθυπουργός αυτός που συναντά. Να μην τολμά να αρθρώσει το όνομα της χώρας.
Τι νομίζει ο κ. Μητσοτάκης ότι ο κόσμος στον οποίον απευθύνεται είναι χαζός ;
Ότι ο κόσμος δεν καταλαβαίνει ότι τον κοροϊδεύει;
Δεν καταλαβαίνει ότι παίζει εδώ και μήνες κρυφτούλι με τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες, για την έγκριση των μνημονίων συνεργασίας με τη Βόρεια Μακεδονία, για να μην προκληθεί μείζονα εσωκομματική κρίση στη ΝΔ;
Ενημερώνουμε τον κ. Μητσοτάκη, ότι αδαής δεν είναι η πλειοψηφία, όπως είπε κάποτε.
Αλλά αδαής είναι όποιος νομίζει ότι θα γλιτώσει από τις ευθύνες του, ιδίως όταν αυτές οι ευθύνες είναι ιστορικές.
Και οι 158 συγγνώμες που καθυστερεί να δώσει, να ξέρει ότι πλέον δεν αφορούν μόνο εμάς που σκαιότατα μας καθύβριζαν την περίοδο της Συμφωνίας των Πρεσπών.
Αλλά πλέον αυτές οι συγγνώμες αφορούν και αυτούς που εξαπάτησαν, παριστάνοντας τότε τους Μακεδονομάχους.
Σε αυτούς οφείλουν πρώτα και κύρια τις συγγνώμες.
Και ό,τι και να κάνουνε, παίζοντας κρυφτούλι και καθυστερήσεις, να ξέρουν ότι αυτό το ποτήρι θα το πιούνε και θα το πιούνε μέχρι τέλους.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Η κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη έχει πολλά γραμμάτια να ξεπληρώσει και πολλά συμβόλαια να εκτελέσει.
Εκτελούν τα συμβόλαια της ολιγαρχίας και ανταμείβονται με την αμέριστη στήριξη των συστημικών ΜΜΕ από τη μια, και με το ελεύθερο να διαχειρίζονται σαν να είναι κληρονομιά τους τα χρήματα του δημοσίου, από την άλλη.
Τον ιδρώτα δηλαδή της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας.
Αυτά τα συμβόλαια όμως εμείς δεν πρόκειται ούτε να τα αποδεχτούμε, ούτε να τα αναγνωρίσουμε, ούτε να τα συνυπογράψουμε.
Όσο κι αν μας πολεμούν τα ΜΜΕ της ολιγαρχίας.
Όσο κι αν προσπαθούν να δημιουργήσουν ένα τείχος απογοήτευσης στην κοινωνία -ότι τίποτε δεν γίνεται.
Όσες συκοφαντικές επιθέσεις, δολοφονίες χαρακτήρα, όσες προανακριτικές παρωδίες και να στήσουν, όσα ειδικά δικαστήρια, κι αν στήσουν.
Όσες απόπειρες και αν κάνουν να ακρωτηριάσουν τις ιδέες μας για να τις χωρέσουν στον δικό τους Προκρούστη.
Δεν θα συνυπογράψουμε, ούτε θα αναγνωρίσουμε εμείς ποτέ αυτό το συμβόλαιο.
Γιατί ο κόσμος που υπερασπιζόμαστε εμείς, ο δικός μας κόσμος,
Είναι ο κόσμος της εργασίας, της υγιούς επιχειρηματικότητας,
Είναι ο κόσμος της παραγωγής και της προστιθέμενης πολιτιστικής αξίας.
Είναι ο κόσμος των νέων που αναζητούν ένα καλύτερο αύριο.
Ο κόσμος της κοινωνικής πλειοψηφίας.
Και ο κόσμος αυτός επίσης δεν πρόκειται να υπογράψει, να αναγνωρίσει ή να αποδεχτεί καμιά ανακωχή με το χτες.
Ο δικός μας κόσμος βρίσκεται στον αντίποδα του κόσμου που επιχειρεί να επιβάλει ως καθεστώς ο κ. Μητσοτάκης.
Και αυτός ο κόσμος διψάει για ένα πράγμα : για δικαιοσύνη.
Στη χώρα επείγει να επιστρέψει η Δικαιοσύνη.
Έχουμε καθήκον να επιστρέψουμε τη Δικαιοσύνη.
Παντού.
Και Δικαιοσύνη σημαίνει:
Να αμείβεσαι επαρκώς για την εργασία που παράγεις.
Να έχεις δικαίωμα να σπουδάσεις στη σχολή που επέλεξες.
Να μην μένουν ατιμώρητοι αυτοί που χρωστούν εκατομμύρια την στιγμή που ο απλός πολίτης πληρώνει πρόστιμα δυσβάσταχτα σε σχέση με τον μισθό του, ακόμα και για ένα μικρό παράπτωμα, γιατί δεν φόρεσε σωστά τη μάσκα του.
Δικαιοσύνη σημαίνει να έχεις ένα κράτος ισχυρό, όχι για να χτυπάει τον αδύναμο στο δρόμο, αλλά για να του δίνει την καλύτερη δυνατή περίθαλψη και φροντίδα στα δύσκολα.
Δικαιοσύνη σημαίνει να μην την πληρώνουν οι έντιμοι μικρομεσαίοι επιχειρηματίες, για να πλουτίζουν οι μεγαλοσχήμονες χορηγοί της κυβέρνησης.
Και μόνο μια δίκαιη κοινωνία, είναι μια κοινωνία που μπορεί να αξιοποιήσει τις δυνατότητες όλων.
Μια κοινωνία συμπεριληπτική, στην οποία ο καθένας και καθεμιά μπορεί να έχει όνειρα, φιλοδοξίες και στόχους.
Εμείς έχουμε ήδη καταθέσει σημαντικούς άξονες του οράματος μας στο κομμάτι της οικονομίας.
Για τον τρόπο με τον οποίο η επανεκκίνηση της οικονομίας πρέπει να έχει στο επίκεντρο τους βασικούς παραγωγούς πλούτου σε αυτή τη χώρα.
Την μικρομεσαία επιχειρηματικότητα και τον εργαζόμενο κόσμο.
Για τον τρόπο με τον οποίο, οι πόροι του Ταμείου Ανάκαμψης θα πρέπει να αξιοποιηθούν για να χτίσουμε ένα άλλο μοντέλο με άξονες την οικονομική πρόοδο της χώρας, την κοινωνική της συνοχή και την περιβαλλοντική ισορροπία.
Θα συνεχίσουμε αυτή την προγραμματική δουλειά.
Έχουμε επιλέξει να μην το κάνουμε με τον τρόπο που παραδοσιακά επέλεγαν τα κόμματα στη χώρα.
Έχουμε επιλέξει να καλούμε τους φορείς, τον επιστημονικό κόσμο, τα σωματεία, τους ανθρώπους του πολιτισμού, τη νέα γενιά, να γίνουν συμμέτοχοι στη διαδικασία παραγωγής του προγράμματός μας.
Γιατί η χώρα σήμερα χρειάζεται κάτι πολύ παραπάνω από ένα στενό κομματικό πρόγραμμα.
Χρειάζεται, σε αντίθεση με τα γραμμάτια και τα συμβόλαια που ξεπληρώνει ο κ. Μητσοτάκης στην ελίτ, ένα κοινωνικό συμβόλαιο.
Που μαζί θα το γράψουμε. Και μαζί θα το υπογράψουμε, με τους πολλούς, με αυτούς που αφορά.
Αυτό το συμβόλαιο με το λαό όμως, συντρόφισσες και σύντροφοι, περιλαμβάνει κάποιους όρους.
Και ο πρώτος από αυτούς αφορά εμάς.
Το μεγαλύτερο κόμμα της δημοκρατικής αντιπολίτευσης.
Η ευθύνη μας είναι μεγάλη.
Δεν μας ενδιαφέρει να δικαιωθούμε από την ιστορία.
Μας ενδιαφέρει να την αλλάξουμε.
Αυτό απαιτεί συστράτευση, απαιτεί αγώνα, απαιτεί συνέπεια.
Βουλευτές και μέλη του κόμματος, δημοκρατικοί πολίτες από όλο το πολιτικό φάσμα αυτού του τόπου έχουμε υποχρέωση αυτές τις ώρες να βρεθούμε στην πρώτη γραμμή του αγώνα. Για να μην υιοθετηθούν αυτές οι βαθιά αντιλαϊκές πολιτικές που επιχειρεί να φέρει η κυβέρνηση.
Για να μην επιτρέψουμε η χώρα να γυρίσει δεκαετίες πίσω.
Για να μη γίνει ξανά η χώρα Σίσυφος.
Που θα περνάνε οι δεκαετίες – από την κρίση στην ανάκαμψη και πάλι πίσω – μόνο και μόνο για να μένει στο ίδιο σημείο, όταν ο κόσμος γύρω προχωρά.
Έχουμε χρέος να αντισταθούμε παντού, στη Βουλή, στους τόπους δουλειάς, εκεί που η κοινωνία δοκιμάζεται από την πολιτική της κυβέρνησης του κ. Μητσοτάκη.
Ξέρουμε πια ότι οι ιδέες μας είναι επίκαιρες.
Ξέρουμε ότι στον καιρό που οι κοινωνίες βρίσκονται σε αναζήτηση, η Αριστερά και η προοδευτική παράταξη είναι οι μόνοι που μπορούν να προσφέρουν μια αληθινά προωθητική και συλλογική διέξοδο.
Με σχέδιο, με πρόγραμμα, με μάχη.
Σας καλώ, λοιπόν, με αυτές τις σκέψεις να βρεθούμε στη πρώτη γραμμή μέσα και έξω από τη Βουλή ώστε να φέρουμε μια ώρα αρχύτερα στον τόπο την αλλαγή και την ελπίδα που τόσο πολύ χρειάζεται.
Σας ευχαριστώ.
