Γράφει ο Τάσος Παππάς
Αν δεν είσαι κόμμα εξουσίας, δεν έχεις κανένα λόγο να μετράς τις κουβέντες που πετάς στη δημόσια συζήτηση. Eχεις την άνεση να παραδίδεις μαθήματα ήθους στους αντιπάλους σου, να τους εγκαλείς για διπλοπροσωπία, να μη σηκώνεις μύγα στο σπαθί σου, να τους περιγελάς όταν κάνουν εκπτώσεις και γενικώς να συμπεριφέρεσαι σαν να είσαι ο υπέρτατος κριτής.
Ο επικεφαλής του ΜέΡΑ 25 Γιάνης Βαρουφάκης εξέφρασε τη θλίψη του γιατί ο τέως σύντροφός του, δηλαδή ο Αλέξης Τσίπρας, καταδέχτηκε να συνομιλήσει με έναν αστοιχείωτο δικαστικό υπάλληλο της τρόικας, δηλαδή τον Κλάους Ρέγκλινγκ. Προχτές με άλλη δήλωσή του επιτέθηκε στη Νέα Δημοκρατία και στον ΣΥΡΙΖΑ: «Την ώρα που Ν.Δ.-ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζουν το παραμύθι της ενίσχυσης της χώρας μέσω συμμαχίας με Ισραήλ, το Ισραήλ χτίζει Απαρτχάιντ και εγκληματεί». Και συμπλήρωσε: «το ΜέΡΑ25 καταδικάζει Μητσοτάκη-Τσίπρα ως συνεργούς του εγκλήματος». Eχει δίκιο ο κ. Βαρουφάκης;
Αυτά τα περί συνεργών των εγκλήματος για τους Μητσοτάκη-Τσίπρα ας τα αφήσουμε στην άκρη. Πρόκειται για υπερβολές εκ του ασφαλούς σαν κι αυτές που εκτόξευε ο Ανδρέας Παπανδρέου στην πρώτη φάση της μεταπολίτευσης, όταν προσπαθούσε με σκληρή ρητορική κατά του άπληστου καπιταλισμού, του δολοφονικού ιμπεριαλισμού, της προδοτικής σοσιαλδημοκρατίας να δελεάσει τις μάζες. Εκείνος τα κατάφερε. Oσοι μετά απ’ αυτόν επιχείρησαν να βαδίσουν στον ίδιο δρόμο έπεσαν σε τοίχο. Προφανώς γιατί, άλλα τα μάτια του λαγού και άλλα της κουκουβάγιας ή για να το πούμε αλλιώς, γιατί οι συνθήκες ήταν διαφορετικές. Στις περιγραφές του πάντως ο κ. Βαρουφάκης έχει δίκιο.
Δεν ξέρω αν ο κ. Ρέγκλινγκ είναι ένας αστοιχείωτος δικαστικός κλητήρας της τρόικας, σίγουρα όμως δεν είναι ο Δούναβης της οικονομικής σκέψης. Πρόκειται για έναν γκρίζο γραφειοκράτη που εκτελεί εντολές. Ωστόσο, οι προϊστάμενοί του τον θεωρούν επιτυχημένο και γι’ αυτό τον κρατάνε στη θέση του. Κατάσταση που δεν μπορεί να υποτιμά καμία κυβέρνηση και κανένα κόμμα εξουσίας, αφού η Ελλάδα είναι στη ζώνη του ευρώ και σε καθεστώς επιτροπείας. Τους φίλους σου μπορείς να τους διαλέγεις. Με τους άλλους, που είναι τοποθετημένοι σε θέσεις-κλειδιά από υπέρτερες δυνάμεις, δεν μπορείς να κάνεις πολλά πράγματα. Δεν είναι υποχρεωτικό να τους αγαπάς. Επιτρέπεται και να τους μισείς. Δεν γίνεται όμως να μην τους υπολογίζεις.
Εχει δίκιο επίσης ο κ. Βαρουφάκης και στο θέμα του Ισραήλ. Πράγματι και η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και η σημερινή κυβέρνηση αναβάθμισαν τις σχέσεις της Ελλάδας με το Ισραήλ, υπέγραψαν συμφωνίες με την κυβέρνηση Νετανιάχου, υιοθέτησαν τη γραμμή «ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου» πιστεύοντας ότι έτσι θα στριμώξουν την Τουρκία.
Το ερώτημα είναι αν αυτά που λέει σήμερα ο κ. Βαρουφάκης, τα σωστά επί της ουσίας, θα τα έλεγε αν βρισκόταν σε θέση κυβερνητικής ευθύνης. Κι αυτός ως υπουργός Οικονομικών της πρώτης κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ υποχρεώθηκε να συνομιλήσει με ξένους πολιτικούς που δεν εκτιμούσε, να συνεργαστεί με θεσμούς που δεν λογοδοτούσαν σε κανέναν, ή μάλλον λογοδοτούσαν μόνον στη Γερμανία, και να συνυπάρχει στην ίδια κυβέρνηση με στελέχη που πίστευε ότι του έβαζαν συνεχώς τρικλοποδιές.
Αν ήταν σήμερα σε θέση εξουσίας θα πρότεινε τη διακοπή των σχέσεων με το Ισραήλ ή ακόμη και με άλλες χώρες που ασκούν πολιτικές στη γειτονιά τους και στο εσωτερικό τους σαν κι αυτές του Ισραήλ; Και στην οικονομία, κυρίως όμως στην εξωτερική πολιτική, δεν αρκούν οι αρχές, δεν αρκεί η βούληση. Η στρατηγική είναι βεβαίως απαραίτητη. Αλλά οι τακτικές μπορεί να αλλάζουν, η συγκυρία και οι συσχετισμοί παίζουν καθοριστικό ρόλο, οι συμβιβασμοί αν δεν είναι ταπεινωτικοί μπορούν να σε βοηθήσουν να δώσεις τη μάχη με καλύτερους όρους.
Ανάγωγα
Δήλωσε ο πρωθυπουργός για το προσφυγικό-μεταναστευτικό: «Είναι πάντα εύκολα τα απλοϊκά συνθήματα και οι αόριστες καταγγελίες, αλλά πολύ δύσκολη η αντιμετώπιση ενός τόσο σύνθετου προβλήματος επί του πεδίου». Ωραία τα λέει ο κ. Μητσοτάκης όταν μιλάει στον καθρέφτη του.
