Ρένα Δούρου: Η κυβέρνηση Μητσοτάκη πράττει αντιπεριβαλλοντικά

Πριν από ακριβώς έναν χρόνο, στην πρώτη φάση της πανδημίας, με τη Βουλή να υπολειτουργεί, έφερνε και ψήφιζε, έχοντας απέναντί της όλη την αντιπολίτευση και τις οικολογικές οργανώσεις, τον αντι-περιβαλλοντικό νόμο,υπό τον ψευδεπίγραφο τίτλο “Εκσυγχρονισμός περιβαλλοντικής νομοθεσίας”…

Στην πραγματικότητα διέλυσε το νομικό πλαίσιο προστασίας του περιβάλλοντος. Υποβάθμισε και ιδιωτικοποίησε τον περιβαλλοντικό έλεγχο. Έκανε φωτογραφικές ρυθμίσεις υπέρ ημετέρων. Κατάργησε τους Φορείς Προστατευόμενων Περιοχών, ανοίγοντας κερκόπορτα για να γίνουν ακόμη και περιοχές νατούρα βορά ιδιωτικών συμφερόντων.

Στο όνομα των “επενδύσεων” δημιούργησε στην ουσία ανασφάλεια δικαίου, παραβιάζοντας προκλητικά τη διεθνή και ευρωπαϊκή οικολογική νομοθεσία όπως και το Σύνταγμα. Προσέθετε παράλληλα μια σημαντική ψηφίδα στο γενικότερο ενεργειακό σχεδιασμό της σχετικά με την ιδιωτικοποίηση πόρων και την πλήρη ιδιωτικοποίηση δικτύων και ενεργειακών φορέων καθώς και τη μεταφορά της ηλεκτροπαραγωγής σε ιδιωτικές μονάδες φυσικού αερίου. Ήταν ένα κρίσιμο λιθαράκι σε ένα ευρύτερο πρόγραμμα, που ούτε σε ουδέτερο ενεργειακό αποτύπωμα συμβάλλει, ούτε στην αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης.

Ίδια μεθοδολογία, ίδια ουσία και για το Σχέδιο για το Ταμείο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας, που εκπόνησε μακριά από την κοινωνία. Από λίγους, για λίγους. Χωρίς επιδίωξη συναίνεσης για ένα νέο παραγωγικό μοντέλο. Παραγκώνισε, τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, τις ενεργειακές κοινότητες, την κοινωνία των πολιτών. Αδιαφόρησε για την αντιμετώπιση της ενεργειακής φτώχειας.

Υπονόμευσε έτσι τις προϋποθέσεις για δίκαιη πράσινη μετάβαση. Δεν είναι τυχαίο ότι επέλεξε να δώσει στο σχέδιο ανάκαμψης μνημονιακά χαρακτηριστικά και σκληρό ταξικό πρόσημο. Επιβεβαιώνοντας, δυστυχώς, ότι λειτουργεί, δομικά, ως παράγοντας κρίσης και όχι λύσης. Δημιουργώντας σήμερα τα προβλήματα που θα ταλανίζουν αύριο τον τόπο. Επιλέγοντας συνειδητά, στο κρίσιμο πεδίο της πράσινης μετάβασης, τις λύσεις του χθες, που αποδεδειγμένα έχουν οδηγήσει στο αδιέξοδο.

Για την κυβέρνηση και τη ΝΔ, ο πράσινος μετασχηματισμός, η ανάπτυξη των ΑΠΕ, η εξοικονόμηση ενέργειας, είναι υπόθεση αποκλειστικά της αγοράς, μερικών μεγάλων επιχειρήσεων, ενός καταλόγου μεγάλων έργων – όπως άλλωστε αποτυπώθηκε και στο σχέδιο της για το Ταμείο Ανάκαμψης.

Στα χέρια της σημερινής κυβέρνησης η στρατηγική της πράσινης μετάβασης μετατρέπεται σε εργαλείο κοινωνικού και οικονομικού αποκλεισμού των πιο ευάλωτων ομάδων, εμβάθυνσης των ανισοτήτων.

Έτσι καμία από τις παραπάνω διαπιστώσεις δεν δημιουργεί αισιοδοξία για τον εξαγγελθέντα από τον ΥΠΕΝ κ. Σκρέκα, για τις αρχές του καλοκαιριού, Κλιματικό Νόμο. Πολλώ δε μάλλον, που, όπως τόνισε ο ίδιος, το υπουργείο θα καταθέσει το σχετικό προσχέδιο, “βάσει και των πρωθυπουργικών κατευθύνσεων”.

Αυτό ακριβώς είναι η αιτία μεγαλύτερης ανησυχίας. Γιατί ακριβώς βάσει των ίδιων “κατευθύνσεων” προχώρησαν, πέρα από τον αντι-περιβαλλοντικό νόμο και τις ιδιωτικοποιήσεις των ενεργειακών υποδομών, η αποικιοκρατικής έμπνευσης αναθεώρηση της σύμβασης της Ελληνικός Χρυσός, η χρεοκοπία του Ειδικού Λογαριασμού για τις ΑΠΕ και η δημιουργία κατάστασης ζούγκλας στην αγορά των ΑΠΕ, χωρίς χωροταξικό σχεδιασμό και διάλογο με τις τοπικές κοινωνίες. Ενώ οι ίδιες “κατευθύνσεις” αφορούσαν και στην ισοπέδωση του έργου της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, με χαρακτηριστικό το πάγωμα του θεσμού των ενεργειακών κοινοτήτων, του κλειδιού για βιώσιμη και ανθεκτική ανάπτυξη.

Στην πράξη λοιπόν (και όχι στα επικοινωνιακά λόγια), ο μέχρι σήμερα απολογισμός της κυβέρνησης Μητσοτάκη στα ζητήματα κλίματος, περιβάλλοντος και ενέργειας, είναι άκρως αρνητικός και προϊδεάζει αρνητικά για το άμεσο μέλλον.

Στον αντίποδα, ο ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία έχει θέσει, εδώ και καιρό, σε διάλογο, τις προγραμματικές του θέσεις, που διαπνέονται από την αντιμετώπιση της κλιματικής πρόκλησης, των ανισοτήτων και της φτώχειας στο πλαίσιο της παραγωγικής ανασυγκρότησης για την ανάκαμψη της οικονομίας μετά από τις κρίσεις των μνημονίων και της πανδημίας.

Με το βλέμμα στραμμένο σε ένα νέο μοντέλο βιώσιμης ανάπτυξης σε συνδυασμό με τις προκλήσεις της 4ης Βιομηχανικής Επανάστασης, προτείνουμε μια Κοινωνική Συμφωνία για τον οικολογικό και κοινωνικό μετασχηματισμό της οικονομίας. Με τους πολίτες συμμέτοχους και συνδιαμορφωτές.

Με την κοινωνία παρούσα και ωφελούμενη από την πράσινη μετάβαση. Με ένα αποκεντρωμένο σύστημα συμμετοχικής ανάπτυξης των ΑΠΕ μέσω των ενεργειακών κοινοτήτων. Με αναμόρφωση του παραγωγικού συστήματος, της βιομηχανίας, του τουρισμού, της γεωργίας. Με προστασία της εργασίας, των μικρομεσαίων επιχειρήσεων. Με τη διεύρυνση των δικαιωμάτων και των ελευθεριών. Με ελευθερία, δικαιοσύνη, ισότητα. Με περισσότερη και καλύτερη Δημοκρατία. Γιατί η πράσινη μετάβαση ή θα είναι δημοκρατική και δίκαιη ή δεν θα υπάρξει.