Γράφει ο Φαήλος Κρανιδιώτης
Αφορμή γι’ αυτές τις γραμμές είναι μια αφίσα του ΚΚΕ, το οποίο καλούσε το Σάββατο στις 6.30 σε συγκέντρωση στην πλατεία Βαρνάβα του Παγκρατίου.
Η αιτιολογία της συγκέντρωσης; «Με το ΚΚΕ πάντα μπροστά για να δυναμώσει η λαϊκή διεκδίκηση, για τις ανάγκες, το δίκιο μας». Γενικό το θέμα, πολύ χαλαρό και λογικό, μετά 1.856 συγκεντρώσεις σε λίγους μήνες πόσες ιδέες πια να κατεβάσει η γκλάβα των ινστρουκτόρων του Περισσού; Απτόητοι, ενώ τίποτα δεν έχει τελειώσει, όπως αποδεικνύεται από τους αριθμούς των κρουσμάτων, τους διασωληνωμένους συμπολίτες μας και όσους εξακολουθούν να πεθαίνουν.
Μπορούμε να συζητήσουμε για τα μέτρα «ακορντεόν», για τα παλαβά, όπως την απαγόρευση του κυνηγιού, λες και θα κολλήσουν οι κυνηγοί από τις μπεκάτσες ή τους λαγούς, σημειωτέον είμαστε η μόνη χώρα, από όσο ξέρω, που απαγόρευσε το κυνήγι, αλλά ο αόρατος εχθρός του ιού είναι υπαρκτός, επιθετικός, κολλάει με τα σταγονίδια της αναπνοής, άρα η μάσκα, οι κοινωνικές αποστάσεις, η αποφυγή στενής συνάφειας, των συγκεντρώσεων και η τήρηση ατομικών μέτρων υγιεινής και απολύμανσης είναι πράγματα που δεν αμφισβητήθηκαν από κανέναν σοβαρό επιστήμονα, από κανέναν σοβαρό άνθρωπο που αρθρώνει δημόσιο λόγο.
Τα ίδια ακριβώς θα έγραφα στηλιτεύοντας τις συγκεντρώσεις που τυχόν θα έκανε οποιοδήποτε κόμμα, οποιουδήποτε χρώματος, ιδεολογίας και με οποιονδήποτε σκοπό ή μάλλον δικαιολογία.
Το ΚΚΕ, ο ΣΥΡΙΖΑ και εν γένει η Αριστερά αντιμετωπίζει τα στελέχη, μέλη και οπαδούς του περίπου σαν… φαντάρους, που δεν πρέπει να μένουν ποτέ αργοί, νωχελικοί. Αυτές οι ασκήσεις επαναστατικής γυμναστικής είναι και ένα είδος άσκησης εξουσίας των αριστερών κομματικών ηγεσιών πάνω στους «στρατούς» των οπαδών, ώστε να τους κρατάει ζεστούς, πειθαρχημένους και πάντα σε εγρήγορση, κάνοντας κινητοποιήσεις, πορείες, συγκεντρώσεις για ψύλλου πήδημα. Επειδή στην Αριστερά υπάρχουν και στελέχη που ήταν διαβαστεροί, πέρασαν με το σπαθί τους σε καλές ιατρικές σχολές και δεν πέρασαν τα μαθήματα ούτε πήραν το πτυχίο και την ειδικότητά τους λόγω κομματοσκυλίασης και έγιναν καλοί γιατροί.
Γνωρίζουν λοιπόν πολύ καλά πόσο ιδανικό περιβάλλον για τη διάδοση του κορωνοϊού είναι τα πυκνά πλήθη, οι συγκεντρώσεις, οι πορείες, οι συναυλίες. Είμαι δε σίγουρος πως αυτοί οι καλοί επιστήμονες αυτή την απλή αλήθεια δεν την έχουν κρατήσει κρυφή από τον Τσίπρα, τον Κουτσούμπα και τους λοιπούς Αρχιερείς αυτής της θρησκείας χωρίς Θεό, τους επίγειους εκπροσώπους του τεμπέλη Κάρολου Μαρξ. Το γνωρίζουν και όμως αποδέχονται το βέβαιο αποτέλεσμα, δεν είναι καν ενδεχόμενο.
Το μόνο που είναι σε αβεβαιότητα είναι το πόσοι κόλλησαν, νόσησαν και δυστυχώς κατέληξαν. Δεν υπάρχει εάν, ερωτηματικό. Απλά δεν γνωρίζουμε το πόσοι φέρανε ντόρτια και ασόδυο σε αυτό το μπαρμπούτι με έναν άκρως επιθετικό ιό, γιατί πήγαν στο Εφετείο, στη Νέα Σμύρνη, οπουδήποτε, για να συμπαρασταθούν στον Κουφοντίνα, για την επίδραση της αυξήσεως του πληθυσμού των μελιγκρών επί της κινεζικής οικονομίας και ό,τι σκέφτηκαν οι ψιλοκομισάριοι. Το αποδέχονταν λοιπόν, διότι η παλαιόθεν μη λογική της Αριστεράς είναι πως η δυστυχία εν γένει φέρνει θυμό, ριζοσπαστικοποίηση και πιο κοντά την… επανάσταση, άρα ας το ρισκάρουμε και με τον ιό, διότι, εάν ξεφύγει το πράγμα, ο λαός θα τα βάλει με την κυβέρνηση, με την εξουσία, επομένως όλο και κάτι θα κονομήσει σε ψηφαλάκια η Αριστερά.
Έτσι είναι, αυτό έκαναν και εξακολουθούν να το κάνουν. Η δε κωμωδία «μα φοράμε μάσκα και τηρούμε αποστάσεις», αγκαζέ, φέροντας ρόπαλα με σημαιάκια για άλλοθι, με τη μάσκα κατεβασμένη στο πιγούνι ως υποσιάγονο ή χωρίς καθόλου, κραυγάζοντας συνθήματα και τραγουδώντας, γίνεται μετά την επώαση τραγωδία, όταν γυρίσουν σπίτι, στην οικογένεια, που έχει συχνά γέροντες και ευπαθείς ή ένα DNA που αντιδρά διαφορετικά στον καθένα.
Όλο αυτό είναι μια από τις αιτίες της αποτυχίας που ακολούθησε την επιτυχή αντιμετώπιση του πρώτου κύματος. Η δε ευθύνη μοιράζεται ισότιμα μεταξύ αριστερών κομμάτων και οργανώσεων από τη μια και της κυβέρνησης από την άλλη, η οποία έδειξε και δείχνει μια παράλογη, παράνομη και βλαπτική για τη δημόσια υγεία ανοχή σε αυτές τις τυχοδιωκτικές και παράνομες συμπεριφορές, από συμπλεγματική και αδικαιολόγητη ενοχή απέναντι στην Αριστερά αλλά και προς άλλες ομάδες «ευπαθών» και παρανόμως εισελθόντων, που κάνουν ό,τι τους καπνίσει και σε συνδυασμό και με άλλα λάθη σχεδιασμού και μέτρων φτάσαμε σε αυτά τα χαΐρια, με πολύ μεγάλη διάδοση του ιού, που έχει φτάσει πια διαδοχικά σχεδόν σε κάθε οικογένεια, αφού δεν γνωρίζω κανέναν που να μην έχει πια κάποιον στο περιβάλλον του που να νόσησε ή να νοσεί, άλλοι ελαφρά, ευτυχώς η πλειονότητα, και άλλοι βαριά. Πολλοί από αυτούς ταλαιπωρήθηκαν, ταλαιπωρούνται ή και έχασαν τη ζωή τους από τις προπεριγραφόμενες τυχοδιωκτικές και κατ’ εμέ παράνομες συμπεριφορές.
Όποιος έχει αίσθημα ευθύνης και ελάχιστης αγάπης και αφοσίωσης στην Ελλάδα και στους συνανθρώπους του δεν θα έπρεπε να επιθυμεί ούτε μισή ψήφο που θα βασίζεται στην απώλεια έστω μιας ζωής, στην ταλαιπωρία στα νοσοκομεία έστω ενός πολίτη. Η τυχοδιωκτική αυτή στάση της Αριστεράς και η για άλλη μια φορά αβελτηρία και παραβίαση της ισονομίας λόγω ψοφοδεϊσμού της ηγετικής ομάδας της Ν.Δ., που «σέβεται και τιμά την Αριστερά για τους αγώνες της», θα πρέπει να σταθμιστούν αποφασιστικά από τους πολίτες, γιατί αυτοί στο τέλος υφίστανται όλες τις συνέπειες, και να τιμωρήσουν με το μόνο τους όπλο, την ψήφο τους.
