Γράφει ο Νίκος Ελευθερόγλου
Πολλές φορές έχει ειπωθεί, αλλά νομίζουμε ότι αυτήν τη φορά είναι η τελευταία ευκαιρία για να αλλάξει η πατρίδα μας το παραγωγικό της μοντέλο. Να αξιοποιήσει δηλαδή με όραμα και σχέδιο το Ταμείο Ανάκαμψης και τα 45 δισεκατομμύρια ευρώ, που αυτό περιέχει. Με απλά λόγια, να μην έχει και αυτό το «πακέτο» την πορεία των περιβόητων ΜΟΠ (Μεσογειακών Ολοκληρωμένων Προγραμμάτων) αλλά και του ΕΣΠΑ, που οι πόροι τους είτε έγιναν… αγροτικά πολυτελείας είτε χάθηκαν λόγω γραφειοκρατίας, ανικανότητας και υπερτιμολογήσεων.
Το σχέδιο που παρουσίασε η κυβέρνηση διά του αρμόδιου υπουργού κ. Θόδωρου Σκυλακάκη δείχνει την κεντρική κατεύθυνση, που θα μπορούσαμε να την συμπυκνώσουμε σε δυο τίτλους: 1. «Πράσινη μετάβαση» 2. «Ψηφιακή μετάβαση». Και τα δυο αφορούν προκλήσεις που έχουν μπροστά τους η Ελλάδα και ολόκληρος ο πλανήτης. Το πρώτο αφορά την ενέργεια, διότι –όπως είναι γνωστό– χωρίς αυτή δεν μπορεί να κινηθεί τίποτε και επηρεάζει, εκτός από την οικονομία, και τη γεωπολιτική προοπτική της χώρας.
Από κοντά βέβαια και το κλίμα και το περιβάλλον, που ήδη βρίσκονται αμφότερα στο «κόκκινο» και οι δράσεις που σχεδιάζουμε άπαντες, από την καθημερινότητά μας μέχρι τα αναπτυξιακά σχέδια, δεν πρέπει να λησμονούν ότι δεν έχουμε την πολυτέλεια να προσθέσουμε ούτε μια επιβάρυνση στον πλανήτη Γη.
Σχετικά με το δεύτερο, που αφορά την ψηφιακή μετάβαση, μετά από όσα βιώνουμε τον τελευταίο καιρό, διαπιστώνουμε ότι και απροετοίμαστοι είμαστε και σε μεγάλο βαθμό «αναλφάβητοι». Και η ψηφιακή μας επιμόρφωση είναι, εκτός των άλλων, και ζήτημα δημοκρατίας.
Όλα αυτά ανοίγουν ένα πεδίο δόξης λαμπρό για μια σειρά από επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στους παραπάνω τομείς ή αναμένεται να δραστηριοποιηθούν, κάτι που θα δώσει ζωή σε μια οικονομία που, μετά την πανδημία, θα χρειαστεί ένα μεγάλο σοκ ανάνηψης.
Μπροστά τους οι εμπλεκόμενοι στο εγχείρημα, Πολιτεία και επιχειρηματίες, έχουν πέντε χρόνια. Γι’ αυτό και δεν πρέπει να χαθεί ούτε λεπτό.
Να μου επιτρέψουν όμως αμφότεροι να επισημάνω ότι, για να πετύχει το νέο απαραίτητο για τον τόπο μοντέλο, χρειάζεται να διασφαλιστεί η κοινωνική συνοχή. Με απλά λόγια, το… δείπνο δεν μπορεί να είναι για δύο αλλά για τρεις. Και ο τρίτος πρέπει να είναι η κοινωνία ολόκληρη. Χωρίς εξαιρέσεις. Όχι με τις τακτικές τού χθες, αλλά με τις ανάγκες τού σήμερα και του αύριο.
