Ομιλία Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία, Αλέξη Τσίπρα, στη συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Η σημερινή συνεδρίαση γίνεται με πολύ ιδιαίτερο τρόπο και σε πολύ ιδιαίτερες συνθήκες.
Η χώρα περνά πολύ δύσκολες στιγμές. Η εξάπλωση του ιού, είναι ραγδαία και σε πολλές περιπτώσεις ανά τη χώρα, η κατάσταση μοιάζει ανεξέλεγκτη. Και το χειρότερο όμως όλων είναι ότι αυτή τη κρίση τη βιώνουμε με μια κυβέρνηση ανίκανη, ανεύθυνη και κυνική.
Μια κυβέρνηση που είναι ιδεολογικά αντίθετη με το Εθνικό Σύστημα Υγείας και στο πρόγραμμά της είχε τη συρρίκνωσή του.
Μια κυβέρνηση που όχι μόνο δεν έλαβε στοιχειώδη μέτρα προστασίας και προετοιμασίας ενόψει του δεύτερου κύματος.
Μια κυβέρνηση που, την ώρα που η ανθρώπινη ζωή είναι σε διακινδύνευση, όχι μόνο δεν αυξάνει τις δαπάνες για την υγεία αλλά συμπεριφέρεται σαν να απευθύνεται σε πολίτες με χαμηλή νοημοσύνη.
Τη μια μας είπαν ότι ευτυχώς που δε δαπανούν χρήματα στις ΜΕΘ γιατί θα ήταν πεταμένα λεφτά.
Την άλλη ότι πανηγυρίζουν με τους πάνω από 100 θανάτους σε ημερήσια βάση γιατί ακόμη υπάρχουν χώρες με περισσότερους θανάτους.
Και σήμερα ήρθε και ο πιο κοντινός υπουργός στον κ. Μητσοτάκη να μας πει ούτε λίγο ούτε πολύ ότι ευτυχώς που δεν έχουμε περισσότερες ΜΕΘ γιατί έτσι θα είχαμε περισσότερους νεκρούς, αφού η θνητότητα έχει ανέβει σχεδόν στο 50%, δυστυχώς για όσους νοσηλεύονται σε αυτές.
Πραγματικά δε ξέρω αν αυτές οι δηλώσεις είναι προϊόν του πανικού ή του αμοραλισμού και του κυνισμού τους. Δεν ξέρω αν προδίδουν τον ερασιτεχνισμό ή την ιδεοληψία τους.
Αυτό που ξέρω όμως σίγουρα είναι ότι, σε μια τόσο κρίσιμη για την ελληνική κοινωνία στιγμή, η χώρα χρειαζόταν μια πιο σοβαρή κυβέρνηση. Πιο ταπεινή, με ενσυναίσθηση του βάρους της απώλειας της ζωής και της αγωνίας για τη μέση ελληνική οικογένεια. Η χώρα χρειαζόταν μια κυβέρνηση με λιγότερες εμμονές ενάντια στο δημόσιο σύστημα υγείας. Και κυρίως μια κυβέρνηση με λιγότερη έπαρση και λιγότερη έγνοια για την προπαγάνδα και την ψεύτικη επικοινωνία και περισσότερη όρεξη για ουσιαστική δουλειά. Και κυρίως δουλειά εκεί που σήμερα δίνονται οι μάχες. Εκεί όπου διεξάγεται ο πόλεμος.
Βρέθηκα τις τελευταίες μέρες σε μια σειρά από Δημόσια νοσοκομεία σε όλη τη χώρα. Οι μαρτυρίες που έχω να σας μεταφέρω είναι συγκλονιστικές. Οι πραγματικοί ήρωες, γιατροί, νοσοκόμοι, τραυματιοφορείς δίνουν μια μάχη για λογαριασμό ολόκληρης της κοινωνίας. Άνθρωποι που για δεκαετίες υπηρετούν με ήθος το ΕΣΥ, πλάι σε νέα παιδιά σε ειδικευόμενους γιατρούς και σε συμβασιούχους που έμειναν εδώ σε δύσκολα χρόνια, για να εργαστούν και να προσφέρουν στην πατρίδα τους. Ένας γιατρός για 30-40 ασθενείς, νοσηλευτές που δουλεύουν στα Επείγοντα για 8 -10 ευρώ τη νύχτα. Ατελείωτες ώρες στις βάρδιες, με κίνδυνο ζωής.
Στρατιώτες σε μια μάχη που οι στρατηγοί απουσιάζουν γιατί είναι απασχολημένοι να μοιράζουν τα παράσημα και τα εύσημα μεταξύ τους. Αυτή είναι η πραγματικότητα που βιώνουμε σήμερα.
Το κρίσιμο ερώτημα όμως που απασχολεί όλους τους Έλληνες και τις Ελληνίδες, είναι: Μπορούσαμε όλο αυτό να το είχαμε αποφύγει; Μπορούσαμε να ελέγξουμε τη κατάσταση ή ήταν αναπόφευκτο; Γνωρίζαμε όλοι, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά σε όλο τον πλανήτη, ότι το δεύτερο κύμα θα έρθει.
Γνωρίζαμε όλοι ότι η Ελλάδα είχε μια μεγάλη ευκαιρία μετά το πρώτο κύμα της πανδημίας. Ήρθε αυτό σε μια εποχή εκτός της τουριστικής περιόδου και καταφέραμε σχεδόν να εξαφανίσουμε τον ιό από την κοινότητα με πολύ κόπο. Ήταν τότε η μεγάλη ευκαιρία μας να αξιοποιήσουμε το χρόνο. Να οργανώσουμε τις άμυνες μας με μέτρα στήριξης του ΕΣΥ και της κοινωνίας, ενόψει του νέου κύματος που θα ερχόταν.
Και τι από όλα αυτά έκανε ο κ. Μητσοτάκης; Τίποτα πέρα από το να αυτοθαυμάζεται και να επιχειρεί να αξιοποιήσει τη πανδημία ως ευκαιρία για πολιτικά οφέλη. Υποτίμησε τους κινδύνους; Έπεσε έξω, όπως του καταλόγισε ο υπουργός του ο κ. Γεωργιάδης; Ή μήπως απλά έμεινε ο ίδιος; Αυτός που ήταν από πριν. Όσος ήταν από πριν. Διότι αυτές τις αντιλήψεις για τη δημόσια υγεία τις είχε – είναι η αλήθεια – από πριν ο κ. Μητσοτάκης.
Απλά, δεν ήταν τελικά αρκετή ούτε η πανδημία για να τις αλλάξει. Έστω και παροδικά. Γιατί η υπόθεση της προετοιμασίας, δεν ήταν μόνο ζήτημα στοιχειώδους εκτίμησης. Ήταν και ζήτημα επένδυσης και οργάνωσης.
Επένδυση σημαίνει διάθεση πόρων. Για να γίνουν μαζικά τεστ. Για να προσληφθεί προσωπικό και να δημιουργηθούν ΜΕΘ. Πόρων που ευτυχώς είχαμε εξασφαλισμένους, με τα 37 δισ. που είχαμε αφήσει στα ταμεία αλλά και τους επιπλέον πόρους που διατέθηκαν αργότερα από την Ε.Ε.
Αλλά αν γίνονταν μαζικά τεστ, πώς θα επωφελούνταν ο ιδιωτικός τομέας, που ακόμη και από το δράμα και την αγωνία μιας ολόκληρης κοινωνίας διεκδικεί να έχει κέρδη; Και αν έκανε προσλήψεις σε ιατρονοσηλευτικό προσωπικό, πώς θα προχωρούσε το σχέδιο για τη -μερική έστω- ιδιωτικοποίηση του ΕΣΥ; Γιατί αυτό ήταν το σχέδιο της κυβέρνησης στο προεκλογικό της πρόγραμμά.
Οργάνωση επίσης σημαίνει σαφή υγειονομικά πρωτόκολλα για την είσοδο στη χώρα, ενόψει καλοκαιριού, ενόψει ανοίγματος τουρισμού. Σημαίνει σχέδιο αναδιοργάνωσης του συστήματος υγείας με την ένταξη και του ιδιωτικού τομέα σε αυτό, και όχι το ανάποδο. Σημαίνει σαφείς οδηγίες για το τι γίνεται με τις δομές υψηλού κινδύνου όπως τα γηροκομεία ή οι προσφυγικές δομές. Σημαίνει ανασχεδιασμός της λειτουργίας των ΜΜΜ για την αποφυγή του συνωστισμού.
Όλα αυτά όμως απαιτούν ικανότητα και ουσιαστική δουλειά. Δεν γίνονται εύκολα και ακούραστα.
Αντί αυτών λοιπόν, που απαιτούν ουσιαστική δουλειά, προτίμησε ο κ. Μητσοτάκης τα εύκολα. Προτίμησε τη λίστα του κ. Πέτσα. Και αντί επένδυσης σε όλα αυτά τα δύσκολα, είχαμε επένδυση στην εικόνα. Στην ψεύτικη εικόνα ενός ηγέτη που μόνος του νίκησε τον ιό. Μια εικόνα που καλλιεργήθηκε με επικίνδυνη αυταρέσκεια και πολλά εκατομμύρια κρατικού χρήματος σε Μέσα Ενημέρωσης.
Αλλά εκεί που έπρεπε να γίνει η επένδυση, μηδέν. Μηδέν σε μόνιμες προσλήψεις γιατρών και νοσηλευτών.
Μόνο επικοινωνιακού χαρακτήρα εξαγγελίες για ελάχιστες προσλήψεις και αυτές εκ των υστέρων για να καλύψουν επικοινωνιακές ανάγκες ή γκάφες όπως η σημερινή του κ. Γεραπετρίτη και όχι για να καλύψουν τις πραγματικές ανάγκες του ΕΣΥ. Πολύ λίγο και πολύ αργά. Και σχεδόν μηδέν και στις δαπάνες.
Προτελευταία η χώρα μας στην Ευρώπη, στις πρόσθετες δαπάνες υγείας για το 2020, μετά δηλαδή την έναρξη της πανδημίας, με βάση τα στοιχεία του ΟΟΣΑ.
Και αντί οργάνωσης, μια ατελείωτη αλυσίδα λαθών και παλινωδιών. Από την ασάφεια στα υγειονομικά πρωτόκολλα, το ανεξέλεγκτο άνοιγμα του τουρισμού, το άνοιξε–κλείσε στην εστίαση, το φιάσκο με τις μάσκες και την τηλεκπαίδευση στα σχολεία, έως τα αφημένα στην τύχη τους ΜΜΜ, τον συνωστισμό στα λεωφορεία και στο μετρό.
Συνολικά, μια εικόνα καθολικής αποτυχίας που με μαθηματική ακρίβεια οδηγεί στην καταστροφή. Μια καταστροφή για την οποία, θα ήθελα να το επισημάνω, ιδίως μετά την άρνηση του να δεχθεί την πρόταση μας για σύγκλιση του συμβουλίου πολιτικών αρχηγών και ένα κοινό σχέδιο για την αντιμετώπιση της πανδημίας και την ενίσχυση του ΕΣΥ, πάγωμα των αντιλαϊκών μέτρων και κοινό υπουργό Υγείας. Μετά την άρνηση του, ο κ. Μητσοτάκης αυτή την ευθύνη για την πορεία προς την καταστροφή την έχει αναλάβει ο ίδιος αποκλειστικά και προσωπικά.
Το πιο ανησυχητικό, όμως, είναι ότι παρά τα οδυνηρά αποτελέσματα, η κυβέρνηση συνεχίζει να πορεύεται στην ίδια λογική. Διότι καταθέτουν προϋπολογισμό για το 2021 χωρίς καμία μέριμνα για πρόσληψη γιατρών και νοσηλευτών, καμία δαπάνη δηλαδή προβλεπόμενη και όσο και ακούγεται αδιανόητο, με μειωμένες συνολικά τις δαπάνες υγείας κατά 600 εκατομμύρια ευρώ.
Πως είναι δυνατόν, θα αναρωτηθεί κανείς. Κι όμως είναι. Γιατί αυτή είναι η ιδεολογία τους. Αυτό είναι το πρόγραμμά τους. Πιστεύουν βαθιά ακόμα και τώρα ότι το Δημόσιο Σύστημα Υγείας είναι ένα βαρίδι.
Και ότι δεν αξίζει ούτε τώρα να ενισχυθεί, γιατί θα δυσκολέψει τον σχεδιασμό τους, το πρόγραμμα τους όταν επανέλθει κάποια στιγμή η κανονικότητα, να κάνουν απολύσεις γιατρών, συγχωνεύσεις νοσοκομείων και ιδιωτικοποίηση πτυχών της δημόσιας υγείας.
Όπως ακριβώς έκαναν πριν τους σταματήσει ο ελληνικός λαός το 2015. Και οι ίδιοι υπουργοί σε άλλες θέσεις σήμερα έλεγαν ότι είναι δική τους η δόξα και όχι της τρόικας.
Ακόμα χειρότερα, πιστεύουν – και το αποδεικνύουν οι πράξεις τους – ότι τα χρήματα των κρατικών ταμείων δεν είναι όχημα για την ενίσχυση της κοινωνικής πολιτικής.
Αλλά ώρες-ώρες δείχνουν να πιστεύουν ότι είναι χρήματα του προσωπικού λογαριασμού από τον οποίο μοιράζουν χρήμα σε ημέτερους και κολλητούς, χωρίς να δίνουν λογαριασμό σε κανένα.
Απευθείας αναθέσεις σε μπακάλικα και εταιρείες αλουμινίου για να παράγουν μάσκες.
Απευθείας αναθέσεις σε εταιρείες φύλαξης στην Πάτρα για φύλαξη κτηρίων στον Πειραιά.
Απευθείας αναθέσεις δεκάδων χιλιάδων ευρώ σε εταιρείες φίλων και πολιτευτών της ΝΔ, με αφορμή τον κορωνοϊό.
Διπλασιασμό των αποζημιώσεων ημερήσιας νοσηλείας σε ιδιωτικές κλινικές.
Και φυσικά στα εκατομμύρια που δόθηκαν στα ΜΜΕ για μηνύματα που εκ του νόμου πρέπει μεταδίδουν δωρεάν.
Είναι πολύ μεγάλος ο κατάλογος, και είναι πολλά τα λεφτά. Γι’ αυτό και θα ζητήσουμε τη παρέμβαση του Ελεγκτικού Συνεδρίου για έλεγχο των δαπανών υγείας λόγω κορωνοϊού. Διότι ας το καταλάβουν καλά: ούτε η δημοκρατία, ούτε ο έλεγχος και η λογοδοσία μπορούνε να μπούνε σε καραντίνα. Ούτε πρόκειται να ανεχθούμε κάποιοι, με πρόσχημα τη καραντίνα να κάνουν χρυσές δουλειές με τα χρήματα αυτών που υποφέρουν.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Οι ευθύνες είναι απόλυτες και γνωστές.
Και τα ερωτήματα αμείλικτα, πόσο δε μάλλον όταν αφορούν ανθρώπινες ζωές που χάνονται ή που κινδυνεύουν. Κανείς δεν θα ξεφύγει από αυτές τις ευθύνες.
Όμως τώρα, η μοναδική μας έγνοια είναι, και έτσι πρέπει να είναι, πώς θα σωθούν ανθρώπινες ζωές.
Και το δικό μας χρέος, το χρέος της Αριστεράς και της Προοδευτικής Παράταξης είναι να συμβάλλει άμεσα στη σωτηρία του λαού μας.
Πρώτα απ’ όλα με ένα άμεσο σχέδιο έκτακτης ανάγκης για την υγεία.
Με την άμεση επίταξη των ιδιωτικών κλινικών και του προσωπικού τους.
Την άμεση ενίσχυση και την εμψύχωση του ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού.
Την ενίσχυση στην προστασία των χώρων που απειλούνται δραματικά, όπως τα γηροκομεία ή κλειστές δομές.
Την άμεση συνταγογράφηση των τεστ γιατί δε γίνεται να φτάνουν στα νοσοκομεία συμπολίτες μας, ένα βήμα πριν την εντατική γιατί δεν είχαν τη δυνατότητα να δώσουν 80 και 100 ευρώ για να κάνουν τεστ έγκαιρα όταν είχαν αρχικά συμπτώματα και να πηγαίνουν στα νοσοκομεία όταν ήταν πλέον πολύ αργά.
Αυτά όλα έπρεπε να είχαν γίνει χθες.
Δε θα κουραστούμε να φωνάζουμε και να προτείνουμε λύσεις. Έστω και στο και πέντε. Να υποδεικνύουμε δρόμους για βγούμε από τα αδιέξοδα. Να ζητάμε επιτακτικά έκτακτες παρεμβάσεις για να σωθεί έστω και μια ανθρώπινη ζωή.
Και ταυτόχρονα δεν θα σταματήσουμε να υποδεικνύουμε μέτρα και παρεμβάσεις για την επούλωση των οικονομικών πληγών της πανδημίας και την ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής.
Για τον λόγο αυτό, εμείς θα θέσουμε σε ψήφιση στη Βουλή, αύριο Τετάρτη, δύο τροπολογίες–ανάσα για τις Ελληνίδες και τους Έλληνες. Για το Δώρο Χριστουγέννων και το Εισόδημα Έκτακτης Ανάγκης.
Για το Δώρο, με δεδομένη την αδυναμία των πληττόμενων επιχειρήσεων για την καταβολή του δώρου Χριστουγέννων, αλλά και την άμεση, ζωτικής σημασίας, ανάγκη των εργαζομένων για ενίσχυση του εισοδήματός τους, το κράτος οφείλει να αναλάβει την πλήρη κάλυψη του δώρου των Χριστουγέννων στους εργαζόμενους των πληττόμενων επιχειρήσεων, με βάση τον ονομαστικό τους μισθό.
Αυτή την πρόταση θα καταθέσουμε με τροπολογία αύριο.
Καθώς επίσης και την τροπολογία για την παροχή μέσα στον Δεκέμβρη ενός Εισοδήματος Έκτακτης Ανάγκης σε όσους έχουν πληγεί οικονομικά από την πανδημία. Μία πρόταση την οποία την έχουμε προτείνει, την έχουμε αναγγείλει εδώ και μήνες. Σήμερα νομίζω ότι αποκτά επιτακτική ανάγκη. Μια πρόταση για ένα εισόδημα έκτακτης ανάγκης, με 400 ευρώ για κάθε ενήλικο μέλος κάθε νοικοκυριού, 200 ευρώ για κάθε πρόσθετο ενήλικο μέλος και 100 ευρώ για κάθε παιδί.
Προσέξτε, λοιπόν, τώρα: αν το πρώτο καθήκον μας είναι οι παρεμβάσεις μας, ο δημόσιος λόγος μας, οι προτάσεις μας, οι παρεμβάσεις και οι πρωτοβουλίες μας στη Βουλή, το δεύτερο και πιο σημαντικό καθήκον για μας, θα έλεγα ότι είναι μέσα στην κοινωνία.
Όλοι μας, βουλευτές, στελέχη και μέλη του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία θα πρέπει να είμαστε στην πρώτη γραμμή της μάχης.
Αυτή τη στιγμή, είναι, πιστεύω, απαραίτητο να οργανώσουμε και να ενισχύσουμε κάθε προσπάθεια, κάθε δομή αλληλεγγύης, κάθε δομή στήριξης της δοκιμαζόμενης κοινωνίας. Είναι χρέος μας να μην μείνει κανένας μόνος αυτές τις δύσκολες μέρες. Να μιλήσουμε με τις τοπικές αρχές, με τους τοπικούς φορείς, να δούμε που υπάρχουν ανάγκες, να συντονίσουμε τις ενέργειές μας, ο καθένας στο κομμάτι που του αναλογεί.
Αυτά, πιστεύω, είναι δύο αλληλένδετα επίπεδα δράσης για να αντιμετωπίσουμε τώρα την οριακή κατάσταση στην οποία βρίσκεται η ελληνική κοινωνία. Είναι, θα έλεγα, μια βάση σωτηρίας για να χτίσουμε τη συλλογική άμυνα της χώρας στο άμεσο μέλλον.
Και πρέπει αυτό το μέλλον, να μην βασιστεί σε μπαλώματα και την καλή προαίρεση των δηλωμένων πολέμιων του ΕΣΥ και του κοινωνικού κράτους.
Διότι η κρίση η υγειονομική, μπορεί να είναι δραματική, μπορεί να είναι επώδυνη, μπορεί να είναι καταλυτική για τη ζωή πολλών από εμάς, κάποια στιγμή όμως θα τελειώσει.
Και όταν θα τελειώσει, θα αρχίσει μια νέα κρίση διαρκείας, μην έχουμε καμία αμφιβολία γι’ αυτό. Κρίση οικονομική και κοινωνική. Όταν λοιπόν, με το καλό τελειώσει το υγειονομικό σκέλος της κρίσης, τότε θα γίνει λογαριασμός. Να μην έχετε καμιά αμφιβολία.
Και πρέπει να είμαστε έτοιμοι να αναλάβουμε τις ευθύνες μας για το αύριο του τόπου. Όσο δύσκολο και να είναι αυτό, γιατί δυστυχώς θα ξαναβρεθούμε μπροστά σε κοινωνικά ερείπια και συντρίμμια.
Η χώρα – θα το πω με δυο λόγια – θέλει μια κυβέρνηση που και να θέλει και να μπορεί να στηρίξει τη κοινωνική συνοχή. Και να θέλει και να μπορεί να επαναφέρει την ελπίδα και τη δικαιοσύνη.
Να προστατεύσει τους πιο αδύναμους και να δώσει προοπτική στο πιο δυναμικό κομμάτι της κοινωνίας μας, στους νέους ανθρώπους, που σήμερα λοιδορούνται ανελέητα και στοχοποιούνται.
Και φυσικά μια κυβέρνηση που να δώσει ξανά αξία στον δημόσιο χώρο.
Να ενισχύσει με σχέδιο και αποτελεσματικά το ΕΣΥ, δημιουργώντας ένα νέο ισχυρό και αποτελεσματικό ΕΣΥ.
Να ενισχύσει τα σχολεία και τα πανεπιστήμια.
Τον Πολιτισμό και τους ανθρώπους του.
Συντρόφισσες και σύντροφοι, εμείς πιστεύω βαθιά έχουμε και τη γνώση και το σχέδιο και τη θέληση να το πετύχουμε αυτό.
Τις επόμενες ημέρες, με αφορμή τη δημοσιοποίηση του σχεδίου της κυβέρνησης για την αξιοποίηση των πόρων από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Ανάπτυξης, θα θέσουμε κι εμείς σε διαβούλευση το δικό μας σχέδιο.
Ένα σχέδιο στον αντίποδα του νεοφιλελεύθερου σχεδίου της ΝΔ και του κ. Μητσοτάκη, που περιλαμβάνει την ιδιωτικοποίηση του ασφαλιστικού, μειώσεις σε συντάξεις και μισθούς προοπτικά, την ελαστικοποίηση της εργασίας, την περαιτέρω απαξίωση της δημόσιας υγείας και παιδείας.
Στο δικό μας σχέδιο θα περιλαμβάνεται και η δέσμευσή μας για τη δημιουργία ενός νέου ΕΣΥ. Ένα σχέδιο στο οποίο ήδη δουλεύουμε. Με αυξημένες δαπάνες από το δημόσιο προϋπολογισμό, που πρέπει να φτάσει άμεσα, τώρα, αρχής γενομένης από το 2021, στο 7% που είναι ο ευρωπαϊκός μέσος όρος. Στο 7% των δαπανών.
Με 15.000 προσλήψεις μόνιμου προσωπικού, όπως είχαμε εξαγγείλει και από τη Θεσσαλονίκη.
Με ενίσχυση των δομών της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας που εμείς ξεκινήσαμε να δημιουργούμε σε συνθήκες κρίσης και δημοσιονομικής ασφυξίας, με τη δημιουργία 127 ΤΟΜΥ σε ολόκληρη τη χώρα.
Με αναμόρφωση του μισθολογίου και γενναίες αυξήσεις μισθών, ώστε να έχουν κίνητρα οι νέοι γιατροί να εντάσσονται στο Σύστημα. Για να φέρουμε πίσω στη χώρα τους νέους επιστήμονες μας που τόσο ανάγκη τους έχουμε σε αυτή την κρίσιμη μάχη και να απαντήσουμε στο μόνιμο πρόβλημα του ΕΣΥ, που δεν είναι μόνο η έλλειψη προσλήψεων αλλά και η έλλειψη προσφοράς ειδικευμένων γιατρών σε κρίσιμες ειδικότητες.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Δεν θα μακρηγορήσω. Επιτρέψτε μου να κλείσω για να πάρετε τον λόγο όσο περισσότεροι γίνεται, όσοι κει όσες περισσότερες γίνεται, επιτρέψτε μου να ολοκληρώσω την εισήγησή μου μόνο με μια αναφορά, θα έλεγα, στο πιο ελπιδοφόρο μέρος της γκρίζας πραγματικότητας που βιώνουμε. Στην προοπτική του εμβολίου.
Παρακολουθούμε με αισιοδοξία τις εξελίξεις σχετικά με την παραγωγή των εμβολίων, τα οποία συνιστούν ένα επιστημονικό θαύμα, αν αναλογιστεί κανείς πόσο σύντομα έχει ανακοινωθεί η ανακάλυψή τους από την εμφάνιση της νόσου.
Ωστόσο, αυτό που θέλω να πω είναι ότι καλό θα ήταν, όσο κι αν κατανοώ ότι η ελπίδα είναι αναγκαία αυτή την ώρα για κάθε συμπολίτη μας, όσοι έχουμε θέση ευθύνης και δημόσιο λόγο, αυτή την ευθύνη να μην την εμπορευόμαστε ούτε να καλλιεργούμε έναν μη ρεαλιστικό εφησυχασμό.
Η μάχη τους επόμενους μήνες θα είναι δύσκολη. Και δεν πρέπει αυτή η μάχη να υπονομεύεται από την καλλιέργεια καμίας μαγικής εικόνας, ότι δήθεν τον Γενάρη θα έχουμε ξεμπερδέψει με την πανδημία.
Γιατί αν αυτό καλλιεργηθεί, θα δημιουργήσει περισσότερα προβλήματα από την όποια ανάσα αισιοδοξίας μπορεί να γεννά σήμερα.
Έχουμε λοιπόν το βλέμμα μας στο τώρα. Στο δύσκολο τώρα. Δεν χάνουμε την ελπίδα μας, αλλά γνωρίζουμε ότι για να βγούμε νικητές από τη δυσκολότερη μάχη των σύγχρονων γενεών, οφείλουμε να προσπαθήσουμε και να παρέμβουμε τώρα.
Με έκτακτα μέτρα ενίσχυσης του ΕΣΥ και των ανθρώπων του αλλά και με την αλληλεγγύη μέσα στην κοινωνία. Η αλληλεγγύη πρέπει τώρα να νικήσει την ανασφάλεια και το φόβο.
Με τον νου μας σε αυτούς που έχουν μεγαλύτερη ανάγκη, πρέπει να βάλουμε τα δυνατά μας και να αντέξουμε. Τηρώντας όλα τα απαραίτητα μέτρα προστασίας, αποφεύγοντας το συνωστισμό, μπορούμε τις επόμενες εβδομάδες να ελέγξουμε τη διασπορά του ιού και να οργανώσουμε με καλύτερους όρους την επόμενη μέρα. Να ξεφύγουμε από τη σημερινή δραματική κατάσταση που βιώνει η χώρα.
Με τη γνώση και τη συλλογική μας δύναμη, μπορούμε να διασφαλίσουμε ότι ποτέ ξανά δεν θα βρεθούμε και τόσο έωλοι και τόσο απροετοίμαστοι στο έλεος μιας υγειονομικής κρίσης.
Και όσοι τούτη την ώρα επιμένουν να αμφισβητούν το δημόσιο σύστημα υγείας και τη σημασία του κοινωνικού κράτους, νομίζω ότι οι εξελίξεις και η ίδια η πανδημία είναι αυτή που αποδεικνύει ότι δεν είναι απλά ανίκανοι, δεν είναι απλά ιδεοληπτικοί, αλλά και πραγματικά επικίνδυνοι για να μας κυβερνούν αυτές τις δύσκολες ώρες.
Εμείς θα σταθούμε στο ύψος της ευθύνης που μας αναλογεί, δουλεύοντας νύχτα και μέρα στηρίζοντας τους συνανθρώπους μας και την κοινωνία που σήμερα βρίσκεται σε καθεστώς κινδύνου και ανασφάλειας.
Και αυτό σας ζητώ τον καθένα και την καθεμιά ξεχωριστά, αυτό ζητώ ο καθένας και η καθεμιά ξεχωριστά να πράξει τις επόμενες μέρες.
Σας ευχαριστώ.
