Της Κονδυλίας Ορτανσίου
Μανού… Ο υποτιμητικός χαρακτηρισμός μιλάει από μόνος του, δημιουργεί εικόνες, δεν επιτρέπει στο μυαλό παρά ελάχιστα, δευτερεύουσας σημασίας περιθώρια παρερμηνειών. Ο Εμμανουέλ Μακρόν βλέπει τη δημοφιλία του στη Γαλλία να υφίσταται διαρκείς ρωγμές και να υποχωρεί, με φόντο τις προεδρικές εκλογές του 2022.
Απ΄τη μια, ευτυχώς για τον ίδιο, θα υπάρχει πάντα η Μαρίν Λεπέν. Απέναντι στην οποία θα συσπειρώνονται ιστορικά, με συνέπεια και πείσμα, οι υπερασπιστές της Δημοκρατίας, στον δεύτερο γύρο κάθε αναμέτρησης για την Προεδρία της Γαλλίας. Και δεν θα επιτρέπουν την ιστορική ανορθογραφία, η χώρα… μαιευτήριο των ιδεών του Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού, να παραδοθεί στα χέρια μιας ιέρειας του ολοκληρωτισμού.
Απ’ την άλλη, η Γαλλία και η Ενωμένη Ευρώπη περιμένουν κάτι καλύτερο, περισσότερο και πιο ουσιαστικό από τον τεχνοκράτη… παιδί των τραπεζών. Έναν πολιτικό που μας κούρασε με οραματικές ομιλίες και εμπνευσμένα λόγια.
Λόγια, λόγια, λόγια, χωρίς ουσία και πράξεις, χωρίς υλοποίηση εμβληματικών πολιτικών. Η Γαλλία βολοδέρνει την τελευταία δεκαετία, τουλάχιστον, στο… κάτω ράφι. Ένας… γενναίος να διορθώσει το μέλλον και να μας… σώσει από τον Μακρόν, δεν υπάρχει;
