Γράφει ο Νίκος Ελευθερόγλου
Μετά την ιστορική απόφαση της ελληνικής Δικαιοσύνης για τη Χ.Α., κάποιοι ήδη πιστεύουν ότι τελειώσαμε με τον φασισμό και τον ολοκληρωτισμό. Λυπόμαστε, γιατί θα αναγκαστούμε να τους κατεβάσουμε από το «συννεφάκι» τους και να τους πούμε ότι, δυστυχώς, δεν τελειώσαμε. Και αυτό, γιατί δεν εξαφανίσαμε τους λόγους και τις αιτίες που τον δημιουργούν. Η κοινωνία μας (και δεν αναφερόμαστε μόνο στην Ελλάδα) συνεχίζει να βιώνει όλες εκείνες τις αιτίες που έδωσαν «σάρκα και οστά» στον κάθε φασισμό.
Οι ανισότητες, ο ρατσισμός, η βία, το μίσος εναντίον του καθετί που κάποιοι θεωρούν διαφορετικό εξακολουθούν να ζουν ανάμεσά μας και χρειάζεται πολλή δουλειά για να ξεριζωθούν από την κοινωνία.
Ο φόβος που νιώθουν πολλοί συνάνθρωποί μας γιατί ανήκουν σε «μειονότητες» κάθε είδους είναι κάτι παραπάνω από καθημερινός. Να αναφέρω χαρακτηριστικά τις επαναλαμβανόμενες επιθέσεις που δέχονται στη χώρα μας τα εβραϊκά νεκροταφεία, από θρασύδειλα υποκείμενα (με συνθήματα που αναπαραγάγουν καθετί χυδαίο και απάνθρωπο και είχαν υιοθετήσει οι ναζί). Ο φόβος που νιώθουν οι Εβραίοι σε κατά τα άλλα δημοκρατικές κοινωνίες, της ΕΕ, αποτελεί ντροπή και όνειδος για όλους μας.
Να υπενθυμίσω τη συμπεριφορά κατοίκων στα Καμένα Βούρλα και αλλού στην πατρίδα μας, που στράφηκαν εναντίον προσφύγων και μεταναστών. Άνθρωποι (εντός εισαγωγικών) που αποφάσισαν να… απαγορέψουν τη μεταφορά φαγητού σε παιδιά δεν είναι άνθρωποι (εκτός εισαγωγικών), τελεία και παύλα.
Αυτό που έχει αλλάξει σήμερα με όλους αυτούς που εμφορούνται από τις φασιστικές ιδέες της καθαρότητας της φυλής τους είναι απλά ότι πήραν το μάθημά τους και δεν κάνουν τα λάθη που έκανε η Χ.Α. Απλά δεν είναι τόσο «φωνακλάδες» και βίαιοι. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν. Λειτουργούν υπόκωφα και αθόρυβα, ώστε να μη στοχοποιούνται. Όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και δίπλα μας.
Οπαδοί του Σαλβίνι, του Ορμπάν, του Τραμπ, της γερμανικής ακροδεξιάς είναι εδώ και συνεχίζουν το έργο τους, τρομοκρατώντας, δολοφονώντας, διχάζοντας τις κοινωνίες τους. Γι’ αυτό και επαναλαμβάνω ότι δεν τελειώσαμε με την απόφαση που πήραν οι Έλληνες δικαστές.
Η μάχη κατά του φασισμού, του εθνικοσοσιαλισμού, του ολοκληρωτισμού, του ρατσισμού πρέπει να είναι καθημερινή και σε κάθε χώρο.
Πίσω από τη μεγάλη εικόνα, που είδαμε και ακούσαμε στην αίθουσα των δικαστηρίων, υπάρχουν πολλές μικρές μέσα στις οποίες επωάζεται το αυγό του φιδιού. Η μάχη για την προάσπιση του κάθε αδύναμου, του κάθε «διαφορετικού», πρέπει να είναι χρέος της Πολιτείας και όλων μας.
Οι άνθρωποι δεν πρέπει να αντιμετωπίζονται διαφορετικά ανάλογα με το χρώμα, το φύλο, τη θρησκεία ή τη σεξουαλική τους προτίμηση και επιλογή.
Αρκετά με την… καθαρότητα, που είναι πιο βρόμικη από καθετί άλλο. «Πήξαμε» πια από τους λαθρεπιβάτες του πατριωτισμού. Και μια καταδίκη, όσο και σωστή και να είναι, ποτέ δεν είναι αρκετή. Απλά είναι μια αρχή. Την οποία δεν πρέπει να ξεχάσουμε, ως είθισται, όταν περάσει ο καιρός…
ΥΓ. Να μου επιτρέψετε μια επισήμανση: Δεν χρειαζόταν η συγκέντρωση έξω από το Εφετείο για να αποφασίσουν οι Έλληνες δικαστές. Τέτοιες συνθήκες ήταν απαράδεκτες. Θα μπορούσαν οι χιλιάδες συγκεντρωμένοι να πάνε στο Σύνταγμα ή στο Κερατσίνι, που ξεκίνησε η αρχή του τέλους. Λαϊκά δικαστήρια ανήκουν σε άλλες εποχές, τις οποίες πληρώσαμε…
