Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Αν σκίσουμε το σελοφάν που απλώνει καθημερινά στην πραγματικότητα το επικοινωνιακό συνεργείο του «επιτελικού κράτους», το τοπίο που θα αναδειχθεί ενώπιόν μας είναι τραγικό.
Ο Ερντογάν αλωνίζει στην ελληνική ΑΟΖ. Κλείνει την Αγιά Σοφιά και ανοίγει τα Βαρώσια. Χωρίς εμπόδια από κανέναν- πέρα από τα λόγια. Βρίσκει και τα κάνει. Η οδηγείται ως πρόβατο επί σφαγή σε διάλογο που θα τη βγάλει χαμένη, με τις ευλογίες των Ευρωπαίων -«δίκιο έχετε, αλλά βρείτε τα».
Οι Γερμανοί προστατεύουν τις μπίζνες τους με την Τουρκία και ο Μακρόν λύνει τις διαφορές του με την Άγκυρα πουλώντας -κυριολεκτικά- προστασία στην Αθήνα, με το αζημίωτο.
Ο Μητσοτάκης αδυνατεί να ισορροπήσει ανάμεσά τους και στην Κύπρο, ο Αναστασιάδης βράζει εναντίον του διαπιστώνοντας ότι τον «πουλάει» -με κρύο αίμα.
Ο Πομπέο ήλθε, γνώρισε την πρωθυπουργική οικογένεια, έφαγε, ήπιε, πήρε μια βάση παραπάνω και έδωσε εντολή «να μειωθεί το στρατιωτικό αποτύπωμα». Πάει η άμυνα των νησιών. Για την ΑΟΖ του Καστελόριζου , να ζήσουμε να τη θυμόμαστε. Το γκρίζο στο Αιγαίο επεκτείνεται.
Στο άλλο μέτωπο ο κορονοϊός συντρίβει την πρωθυπουργική «πολιτική γιγάντωση» της περασμένης άνοιξης. Ετοιμασία μηδέν.
Ο Μητσοτάκης εξαιρεί το κράτος και ταΐζει τους ιδιώτες. Μοιράζει δάφνες στους γιατρούς και κόβει θέσεις στα νοσοκομεία. Δίνει τα λεφτά στους λίγους και μοιράζει μοιράζει χάντρες και καθρεφτάκια στους πολλούς, ιδιωτικοποιώντας το ασφαλιστικό σύστημα.
Η πολιτική ζωή διολισθαίνει
Η απασχόληση καταρρέει. Οι «καλοπληρωμένες δουλειές» εξαντλήθηκαν στις στρατιές των μετακλητών. Η «επενδυτική έκρηξη» ήταν προεκλογική φωτοβολίδα.
Ο διακτινισμός της Microsoft στην Ευρώπη προβάλλεται για να κάνει δημόσιες σχέσεις ο Πρωθυπουργός -us usual. Το Ελληνικό από «Κυανή Ακτή» θα γίνει, αν γίνει, υποδομή τζόγου -και τα συναφή- που θα κατεβάσει από την Πάρνηθα στην πόλη και το αντίστοιχο ίδρυμα.
Η οικονομία ανατινάζεται. Το 2020 θα είναι ολέθριο για επιχειρήσεις, μεσαία τάξη, εργαζομένους. Πλην των επιτήδειων που έχουν άκρες σε υπουργούς και επιτελικό κράτος του Μαξίμου. Ένα νέο κύμα εξαθλίωσης φουντώνει στην κοινωνία.
Η δημόσια εκπαίδευση γίνεται σεληνιακό τοπίο, υπέρ των ιδιωτών. Το μεταναστευτικό εξελίσσεται σε εστία ανάδειξης μιας νέας Χρυσής Αυγής.
Η πολιτική ζωή διολισθαίνει. Η δύναμη του χρήματος και η μιντιακή ισχύς δημιουργούν νέους στρατούς επιχειρηματιών στην Κοινοβουλευτική Ομάδα τη ΝΔ, μαζί με αυτούς που έχουν στην κυβέρνηση. Ο πολιτικός λόγος εκπίπτει και ο Μπογδανισμός εξελίσσεται σε ανώτατο σχέδιο του Αδωνισμού. Η φαυλότητα είναι επίσημη πρακτική διακυβέρνησης.
Αυτή την σκληρή πραγματικότητα αδυνατούν πλέον να καλύψουν τα δημοσκοπικά πέπλα και τα αιμοδοτούμενα ΜΜΕ. Η κοινωνία είναι στα κάγκελα και περιμένει τη σπίθα. Η βουή μεγαλώνει: στην κοινωνία « η κυβέρνηση απέτυχε», στη συντηρητική παράταξη «ο Μητσοτάκης δεν τραβάει» και στο κατεστημένο «η οικογένεια προσπαθεί να τα πάρει όλα».
Σ’ αυτό το σκηνικό η καταδίκη της Χρυσής Αυγής ως θρίαμβος της Δικαιοσύνης και της Δημοκρατίας, ήταν και καταδίκη στο παρελθόν της ΝΔ: από τις συντεταγμένες επαφές του συστήματος Σαμαρά με τον Κασιδιάρη και το σενάριο για ημέρωμα και μέλλουσα συνεργασία μέχρι το ψάρεμα σε θολά νερά από τον Μητσοτάκη στις εκλογές του 2019.
Αυτή η απόφαση αφήνει εκτεθειμένη. Και σίγουρα δεν της επιτρέπει να πανηγυρίσει αφού όλοι ξέρουν ότι υποκρίνεται. Έχει απομακρυνθεί από τη θέση του Καραμανλή «Η ΝΔ δεν συνεργάζεται με άκρα». Μετά τον Σαμαρά τα συμπεριλαμβάνει.
Για να βγει από τη δύσκολη θέση το πολυπληθές επικοινωνιακό επιτελείο του Νεομητσοτακισμού, που έχει τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο στη ΝΔ από το 2016 , συνέστησε αντιπερισπασμό. Δια της μεθόδου που οι ψυχολόγοι ονομάζουν «προβολή». Μεταφέρουμε στον αντίπαλο τα δικά μας χαρακτηριστικά.
Δεν έχουν ιερό και όσιο. Αρπάχτηκαν από την αβάσιμη νομικά, θολή πολιτικά, ηλίθια προσωπικά και ύποπτη ως μεθοδευμένη εκδικητική παρέμβαση Κοντονή- που κάνει ακόμη πως δεν καταλαβαίνει- για να ρεφάρουν. Αλλιώς δεν θα είχαν τι να πουν αυτές τις μέρες.
Από την ιστορία ξέρουμε ότι οι αντιπερισπασμοί σηκώνουν ένα σύννεφο καπνού και στο τέλος ξεθυμαίνουν, αφήνοντας ακάλυπτους όσους τους οργάνωσαν.
Ο Μητσοτάκης χορεύει ατουφέκιστος
Η πολιτική δεν γίνεται με επικοινωνιακά τερτίπια και αποπροσανατολισμούς, με ψεύδη και αλχημείες, με στρατολόγηση τυχοδιωκτικών στοιχείων και κινητοποίηση των γελωτοποιών του βασιλέως στα ΜΜΕ κατά του αντιπάλου.
Αλλά ας μην κρυβόμαστε. Τίποτε από τα σχέδια ενταφιασμού της αλήθειας δεν θα μπορούσε να σταθεί, αν απέναντι στην κυβέρνηση υπήρχε συγκροτημένη, σοβαρή, μαχητική και προσεγμένη αντιπολίτευση. Αλλά η αξιωματική αντιπολίτευση παραπαίει ανάμεσα στο «βάζουμε πλάτη» και την αδυναμία πρότασης.
Σε λίγο ο ΣΥΡΙΖΑ λίγο θα απέχει από το να χαρακτηριστεί μέγας χορηγός του Μητσοτάκη – με την κατάσταση που βρίσκεται 15 μήνες με τις εκλογές. Ο Τσίπρας πληρώνει το κόστος της εσωκομματικής διαχείρισης που έκανε ως τώρα.
Αλλά αυτό δε ενδιαφέρει κανέναν: η ουσία είναι ότι ο Μητσοτάκης χορεύει ατουφέκιστος. Και δεν τον θυμάται κανείς ως αντιπολίτευση να κόβεται για τη «συναίνεση», ούτε να επιτρέπει στους «Τσακαλώτους» του να ενοχλούνται από όσα έλεγε για τον Τσίπρα. Ήθελε να κερδίσει την επίγειο βασιλεία, όχι την επουράνιο.
Η -πολιτική-ζωή έχει τους δικούς της νόμους. Το νέφος του αντιπερισπασμού θα φύγει και το πρόβλημα θα είναι εκεί: στα ελληνοτουρκικά, στην επιδημία, στην οικονομία, στη ζωή των ανθρώπων.
Όλοι θα δουν ότι «ο βασιλιάς είναι γυμνός» και ότι αυτή η κυβέρνηση έχει ένα πρόβλημα για κάθε λύση. Τότε όσοι συνεργούν στον αντιπερισπασμό δεν θα ξέρουν πού να κρυφτούν.
Πίσω από την κυβερνητική θριαμβολογία και την παραπληροφόρηση τίποτε δεν πάει καλά και το φως στο τούνελ που βλέπουν κάθε τόσο ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης και οι κολαούζοι του είναι το τρένο που έρχεται να παρασύρει τη χώρα.
Το μέλλον έρχεται ζοφερό, αλλά εμείς το περιμένουμε ανυπεράσπιστοι. Η κυβέρνηση έχει αποτύχει. Και η αντιπολίτευση δεν είναι σε θέση να διεκδικήσει τη θέση της. Ό,τι χειρότερο…
