Του Αλέξη Παπαχελά
Μας χάρισε ο Θεός το τέλειο οικόπεδο, είναι η αλήθεια. Είναι «γωνία» μοναδική. Η φυσική του ομορφιά γοητεύει ακόμη και τους πιο ταξιδεμένους επισκέπτες. Η γεωπολιτική του αξία είναι ανεκτίμητη, από τη ναυμαχία της Σαλαμίνας έως σήμερα. Η ιστορία του αξεπέραστη.
Νιώθουμε τυχεροί και αυτό μας κάνει μερικές φορές υπερβολικά ναρκισσιστές ή κακομαθημένους. Ξεχνάμε ότι πρέπει να φανούμε αντάξιοι της μεγάλης μας κληρονομιάς για να κρατήσουμε το οικόπεδο άθικτο και καλά φυλαγμένο, να προστατεύσουμε την ομορφιά του και να διασφαλίσουμε ότι οι επόμενες γενιές Ελλήνων θα το απολαύσουν όπως εμείς.
Τίποτα από όλα αυτά δεν είναι αυτονόητο στην εποχή μας. Οι απειλές είναι ασύμμετρες. Η γειτονιά μας επικίνδυνη και απρόβλεπτη, μοιάζει με κινούμενη άμμο.
Είχαμε την τύχη στο διάβα της Ιστορίας να διαθέτουμε φωτισμένους ηγέτες που μας πήγαν μπροστά. Στα ενδιάμεσα υπήρχαν χρεοκοπίες, εμφύλιοι, διχασμοί και περίοδοι φαύλης διακυβέρνησης. Στις κρίσιμες όμως στιγμές παίξαμε σωστά τα χαρτιά μας. Φροντίσαμε πάντοτε να είμαστε με την πλευρά των νικητών όταν μοιραζόταν παγκοσμίως η τράπουλα. Εκμεταλλευθήκαμε τη γεωπολιτική μας θέση για να μπουν πολλά κεφάλαια στη χώρα, αρκετές φορές.
Είμαστε σε μια κρίσιμη στιγμή. Μπορεί να πετάξουμε, μπορεί και να μείνουμε καθηλωμένοι ή και να περάσουμε από κάποια περιπέτεια. Δεν φτάνουν, δυστυχώς, ένας καλός πρωθυπουργός και μερικοί πολιτικοί, διανοούμενοι ή επιχειρηματίες με όραμα. Είναι πολύ μεγάλα και το πρόβλημα και η πρόκληση. Χρειάζεται μια κρίσιμη μάζα ανθρώπων που θα πιστέψει ότι μπορούμε καλύτερα, που θα ξορκίσει το καταραμένο «μα αυτά δεν γίνονται στην Ελλάδα!». Ενα μεγάλο κομμάτι του ελληνικού «κατεστημένου» έχει σαπίσει για τα καλά. Εχει συνηθίσει στο βόλεμα, στο αέναο νταραβέρι, στο εξοντωτικό κουτσομπολιό και στη μετριότητα. Φροντίζει να κλείνει τα παράθυρα όταν κάποιος πάει να τα ανοίξει. Ταυτόχρονα, ζωτικοί πυλώνες του κράτους έχουν διαβρωθεί από τεμπελιά που θυμίζει παλαιά καλή ΔΕΚΟ με όλες τις συνακόλουθες παθογένειες.
Για να αλλάξουν όλα αυτά, θα χρειαστεί επειγόντως λίγο μπόλιασμα από τους συνέλληνες που βρέθηκαν εκτός συνόρων, αλλά τώρα θέλουν να γυρίσουν. Είναι πολλοί, είναι ικανοί και ο κορωνοϊός τούς έκανε να σκεφθούν ξανά αν θέλουν να γεράσουν μακριά από τον τόπο τους. Μας δίνεται μια ευκαιρία τώρα να τους προσελκύσουμε για να επιστρέψουν και να πάρουμε δύναμη από την ορμή και το όραμά τους. Τους χρειαζόμαστε, σχεδόν όσο και οι εντός συνόρων Ελληνες χρειάζονταν τους Ελληνες της Τεργέστης, της Βιέννης και της Οδησσού πριν από 200 χρόνια.
