Γράφει ο Τάσος Παππάς
Τελικώς πάμε σε διάλογο με την Τουρκία; Τα μηνύματα είναι αντιφατικά, οι προθέσεις των εμπλεκόμενων μερών δυσανάγνωστες. Αυτό θέλουν οι Ευρωπαίοι, κυρίως η Γερμανία, που είναι πολύ διστακτικοί έως αρνητικοί απέναντι στις προτάσεις της ελληνικής πλευράς για επιβολή κυρώσεων, αυτό επιθυμεί ο Ερντογάν, ο οποίος αν και απρόβλεπτος, αν και μεγαλομανής, αν και αναθεωρητής, όπως τον περιγράφουν οι περισσότεροι αναλυτές, δεν είναι ανόητος, ούτε έχει τάσεις αυτοκτονίας. Γνωρίζει ότι καμία χώρα, όσο μεγάλη κι αν είναι, όσες φιλοδοξίες κι αν έχει, όσα σχέδια κι αν καταστρώνει για να επεκτείνει τον ζωτικό χώρο της, δεν μπορεί να συντηρεί πολλά μέτωπα στην εξωτερική πολιτική της γιατί διατρέχει τον κίνδυνο της απότομης κατάρρευσης.
Το ερώτημα είναι τι ακριβώς επιδιώκει η κυβέρνηση Μητσοτάκη. Κάποιοι υψηλόβαθμοι παράγοντες της συντηρητικής παράταξης, πιθανότατα και ο ίδιος ο πρωθυπουργός, τάσσονται υπέρ του διαλόγου, στο ίδιο μήκος κύματος κινούνται ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΙΝ.ΑΛΛ. και το ΜέΡΑ25. Μια υπολογίσιμη από άποψη επιρροής πτέρυγα της Δεξιάς -αυτή την οποία καθοδηγεί ο πρώην πρωθυπουργός Αντ. Σαμαράς- θεωρεί τον διάλογο έγκλημα καθοσιώσεως και απειλεί ότι θα αντιδράσει δυναμικά στην περίπτωση που δεν υιοθετηθεί η σκληρή γραμμή της, την οποία παρουσιάζει ως μη διαπραγματεύσιμη εθνική γραμμή. Ψαρεύει στα θολά νερά της πατριδοκαπηλίας, όπως το έκανε συστηματικά και με το Μακεδονικό, καταφέρνοντας να παρασύρει και τον αρχηγό της Ν.Δ., ο οποίος κάτω από άλλες συνθήκες και με διαφορετική ιδιότητα θα στήριζε τη Συμφωνία των Πρεσπών. Τότε όμως προείχε για τον κ. Μητσοτάκη η πρωθυπουργία και δεν τόλμησε να συγκρουστεί με τους εθνικιστές του κόμματός του. Ωστόσο, και μεταξύ αυτών που προκρίνουν τον διάλογο Ελλάδας-Τουρκίας δεν φαίνεται να υπάρχει συμφωνία ως προς το εύρος του.
Εμείς λέμε μόνο για την υφαλοκρηπίδα και την ΑΟΖ, οι Τούρκοι θέτουν όλα τα θέματα που κατά την κρίση τους είναι ανοιχτά και πρέπει να διευθετηθούν, ενώ οι Ευρωπαίοι προτείνουν να αρχίσει ο διάλογος, για να εκτονωθεί η κατάσταση στο Αιγαίο και γενικότερα στην περιοχή, αλλά ως προς το ποια θέματα θα περιλαμβάνει η ατζέντα δεν είναι πολύ σαφείς. Σκοπίμως γιατί αυτό που τους ενδιαφέρει είναι να οδηγήσουν στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης τους δύο προαιώνιους αντιπάλους, να εξομαλυνθεί η κατάσταση στην περιοχή, να μη διαρραγεί η σχέση τους με την Τουρκία, καθότι έχουν πολλά συμφέροντα στη γειτονική μας χώρα, να μην υπονομευτεί η συνοχή του ΝΑΤΟ και να μη δοθούν ευκαιρίες στη Ρωσία να παρέμβει ενεργά και να παίξει μεσολαβητικό ρόλο, αποκομίζοντας οφέλη και στο οικονομικό και στο γεωπολιτικό πεδίο. Δεν έχουν αυταπάτες ότι μπορεί να λυθούν εδώ και τώρα τα προβλήματα που έχουν φέρει τις δύο χώρες αρκετές φορές στα πρόθυρα θερμού επεισοδίου, ακόμη και σύρραξης. Χρόνο προσπαθούν να κερδίσουν. Η γραμμή τους είναι «ξεκινάμε και βλέπουμε».
Η ελληνική κυβέρνηση όμως δεν μπορεί να λειτουργήσει έτσι. Είναι υποχρεωμένη να προσέλθει με καθαρές θέσεις. Η λογική «μη διάλογος-μη πόλεμος» που ακολουθήσαμε στο παρελθόν δεν απέδωσε. Οι συζητήσεις μόνο σε χαμηλό επίπεδο για ήσσονος σημασίας ζητήματα δεν βοήθησαν όσο προσδοκούσαν οι οπαδοί της συγκεκριμένης τακτικής. Η καθυστέρηση δεν μας ευνόησε. Οι μαξιμαλισμοί είναι γραφικοί και προκαλούν δυσφορία στη διεθνή κοινότητα. Η μυστική διπλωματία δεν θα μείνει για πολύ καιρό μυστική, αφού οι Τούρκοι θα φροντίσουν να αποκαλύψουν στοιχεία της για να κερδίσουν τις εντυπώσεις. Η ελληνική κυβέρνηση εφόσον επιλέξει τον δρόμο του διαλόγου οφείλει να εξαντλήσει όλα τα περιθώρια συνεννόησης με τις εγχώριες πολιτικές δυνάμεις. Η σύγκληση του συμβουλίου πολιτικών αρχηγών είναι η βασική προϋπόθεση.
Ανάγωγα
Και σημιτικός είναι και ορκίστηκε με πολιτικό όρκο ο νέος υφυπουργός Εργασίας Πάνος Τσακλόγλου. Πόσα χαστούκια θα αντέξουν ακόμη οι δεξιοί; Αυτοί έχουν δώσει μάχες εναντίον του εκσυγχρονισμού και υπέρ της Εκκλησίας, αλλά ο Κυριάκος Μητσοτάκης αργά, σταθερά και συστηματικά, τους αλλάζει τα φώτα, αλλάζει και το κόμμα τους. Κουράγιο. Μπόρα είναι και θα περάσει (;).
