Γράφει ο Τάσος Παππάς
Θορυβημένη η κυβέρνηση από την έξαρση της πανδημίας επιστράτευσε τον καθηγητή Τσιόδρα μπας και συνετιστούν οι πολίτες που παραβιάζουν τα μέτρα προστασίας. Ωστόσο, αυτό που οφείλει να επιστρατεύσει η κυβέρνηση είναι η σοβαρότητα. Στο πεδίο αυτό το έλλειμμά της είναι θηριώδες. Αυτή έχει δώσει μέχρι τώρα το κακό παράδειγμα κι ας μην αναρωτιέται τι συνέβη και ένας πειθαρχημένος στην πρώτη φάση λαός έχει ξεφύγει. Ως γνωστόν, το παράδειγμα, καλό ή κακό, το δίνουν οι κορυφές, δηλαδή οι ηγεσίες.
Πόσο κύρος μπορεί να έχει μια κυβέρνηση όταν είναι επιλεκτικά αυστηρή, όταν παίρνει αποφάσεις που είναι διά γυμνού οφθαλμού ταξικά ιδιοτελείς, όταν πρωτοκλασάτα στελέχη της στέλνουν αντιφατικά μηνύματα στους πολίτες, όταν οι υπουργοί της κάνουν αλλεπάλληλες γκάφες και διολισθαίνουν με ταχύτητα στην ελαφρότητα; Γιατί οι πολίτες να δώσουν βάση στις επίσημες ανακοινώσεις, στις συστάσεις, στις προτροπές, στις απειλές, ενώ διαπιστώνουν πως αυτοί που χειρίζονται την υπόθεση λειτουργούν στην καλύτερη περίπτωση με κραυγαλέα ερασιτεχνικό τρόπο, στη χειρότερη με πρόθεση να εξυπηρετήσουν οικονομικά συμφέροντα;
● Η πληρότητα των πλοίων από το 65% πήγε μέσα σε δύο μέρες στο 85%. Η επιτροπή των ειδικών διαφωνούσε, αλλά ποιος την υπολογίζει όταν πρέπει να γίνει το χατίρι των εφοπλιστών.
● Οι αεροπορικές εταιρείες πίεσαν και πέτυχαν την αύξηση της πληρότητας στα αεροσκάφη με το ατράνταχτο επιχείρημα «δεν βγαίνω μάνα μου». Η κυβέρνηση έκανε την πάπια. Σιγά που θα τα βάλει με τους πλούσιους, που είναι και χρηματοδότες της. Την τάξη που εκπροσωπεί θα υποστηρίξει κι ας ισχυρίζεται ότι είναι κυβέρνηση «όοοολων των Ελλήνων». Για να είμαστε δίκαιοι, πρέπει να πούμε ότι αναλόγως συμπεριφέρθηκαν στο ζήτημα αυτό όλες οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις. Εσωσαν τις εταιρείες προσφέροντάς τους αμύθητα ποσά και δεν διανοήθηκαν να βάλουν πόδι στις διοικήσεις τους. Ο γνωστός κανόνας του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού στην πλήρη εφαρμογή του: «ιδιωτικοποίηση των κερδών, κοινωνικοποίηση των ζημιών».
● Υποχρεωτική η μάσκα για όλους τους επιβάτες στα μέσα μαζικής μεταφοράς, αλλά τα δρομολόγια μειώθηκαν με απόφαση του υπουργείου. «Συγγνώμη λάθος, δεν κάναμε σωστούς υπολογισμούς» παραδέχτηκε ο αρμόδιος υπουργός που είναι αχθοφόρος μεγάλου ονόματος, αλλά η ζημιά είχε γίνει.
● Ο υπουργός Ανάπτυξης, που δεν είναι ο αρμόδιος σε θέματα δημόσιας υγείας, που δεν είναι γιατρός απ’ ό,τι ξέρω, σε μία από τις… «αραιά και πού» τηλεοπτικές εμφανίσεις του, άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο να επιστρέψουμε στην εποχή του sms. Ρώτησε κάποιον ειδικό; Συνεννοήθηκε με τους συναδέλφους του υπουργούς; Πήρε την άδεια από τον προϊστάμενό του πρωθυπουργό; Εχει το ελεύθερο να λέει ό,τι θέλει;
● Ο υπουργός Εσωτερικών εισηγήθηκε στον υφυπουργό Χαρδαλιά (κατώτερός του στην ιεραρχία) και στην επιτροπή των ειδικών να του επιτρέψουν να επαναφέρει σε τμήματα του Δημοσίου την εκ περιτροπής εργασία και την τηλεργασία από το σπίτι. Για να καταλάβω: Ο υπουργός εισηγείται και η επιτροπή αποφασίζει; Το αντίθετο είναι το κανονικό. Αναποδογύρισαν το σχήμα; Για να μην ξεχνιόμαστε, την πολιτική ευθύνη την έχει η κυβέρνηση, όχι οι λοιμωξιολόγοι.
● Ακρα του τάφου σιωπή στην κυβέρνηση σε δύο σκαστές περιπτώσεις ακύρωσης των μέτρων: μαζική συγκέντρωση οπαδών του Παναθηναϊκού σε κλειστό γήπεδο για να πανηγυρίσουν μετά από πολλά χρόνια τον τίτλο στο βόλεϊ (εκδηλώθηκε το σύνδρομο στέρησης), μαζική συγκέντρωση οπαδών του Ολυμπιακού έξω από το στάδιο «Καραϊσκάκη» και πορεία στον Πειραιά για να πανηγυρίσουν τον τίτλο (αν και γαύρος, έχω χάσει το μέτρημα) στο πρωτάθλημα ποδοσφαίρου. Ισχυρές ομάδες με μεγάλα πλήθη να τις ακολουθούν και με διοικήσεις που έχουν πρόσβαση στα κέντρα εξουσίας. Η υπόθεση πέρασε στο ντούκου. Αν επρόκειτο για καμιά διαδήλωση εργαζομένων, το κράτος θα αντιδρούσε αμέσως με τη δέουσα αυστηρότητα και τα μπουκωμένα μέσα ενημέρωσης θα καλούσαν τον κ. Χρυσοχοΐδη να μη χαριστεί στους ταραξίες.
Ανάγωγα
Βλέποντας τις μεταπηδήσεις παραγόντων του σημιτικού μπλοκ στη Δεξιά -κάποιοι λίγοι έχουν πάει στον ΣΥΡΙΖΑ- και την κατάληψη κυβερνητικών θέσεων, ρώτησα ιστορικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ: «Εχει μείνει κανένας σημιτικός στο ΚΙΝ.ΑΛΛ.;». Η απάντησή του; «Ο Σημίτης». Την επόμενη ερώτηση «ώς πότε;» δεν πρόκανα να την κάνω. Είχε κλείσει το τηλέφωνο.
