Ν. Μπογιόπουλος: Δεν υπάρχει… όριο ξεφτίλας

«Δεν θα είναι υποψήφιος (σσ: ο Μπογδάνος). Τέτοιες συμπεριφορές δεν γίνονται ανεκτές από τη ΝΔ». Αυτή ήταν η δήλωση, παραμονές των εκλογών, της τότε εκπροσώπου Τύπου της ΝΔ, της Μαρίας Σπυράκη. Ποιες ήταν οι «συμπεριφορές (που) δεν γίνονταν ανεκτές», τότε, στην ΝΔ;

Αυτές:

Τότε, λοιπόν, ο Μπογδάνος άνοιγε διάλογο με χρυσαυγίτες στο τουίτερ που ζητούσαν να μπουν τανκς στην ΕΡΤ και εκείνος υποσχόταν: «Ψηφίστε σωστά και το ‘χουμε»… 

Βέβαια επειδή ο λόγος των αστικών κομμάτων έχει τόση αξία όση και τα κομματά τους, τελικώς παρά τις περί αντιθέτου δηλώσεις, ο Μπογδάνος υπήρξε υποψήφιος και εξελέγη βουλευτής.

Και έκτοτε τι προέκυψε; Από το δεν γίνεται ανεκτή η συνομιλία με τους οπαδούς των ναζί, που πήγαμε; Πήγαμε στην πολιτική κάλυψη για την συμμετοχή στις ίδιες συναθροίσεις με τους… αρχιναζί! 

    «Κάθε βουλευτής είναι ελεύθερος να συμμετέχει σε οποιαδήποτε εκδήλωση επιθυμεί», ανέφερε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, ο κ.Πέτσας για τον Μπογδάνο, παρέχοντας πολιτική κάλυψη για την «κοινή του παρουσία σε αντιμεταναστευτική ρατσιστική συγκέντρωση με τον Ηλία Κασιδιάρη που έγινε το βράδυ της Τετάρτης, 15 Ιουλίου, στο κέντρο της Αθήνας»(“Εθνος”, 16/7/2020 – εδώ: https://www.ethnos.gr/politiki/115660_politiki-kalypsi-petsa-se-mpogdano-gia-tin-paroysia-toy-se-diadilosi-me-ton) .

Τι είχε προηγηθεί πριν από το ξεδίπλωμα αυτής της υπέροχης πολιτικής ομπρέλας από τον κ.Πέτσα; Τι έχει προηγηθεί πριν από τους νέους άθλους Μπογδάνου που καταγγέλθηκε για την στοχοποίηση της δημοσιογράφου Ελευθερίας Κουμάντου και που οδήγησαν ακόμα και τον Αθηνα 9,84 καθώς και τους εργαζόμενους στον σταθμό να εκδίδουν ανακοινώσεις κάνοντας λόγο για επιχειρούμενη λογοκρισία;  Με ποιο πολιτικό πνεύμα εισήλθε στα έδρανα των βουλευτών που κυβερνούν την Ελλάδα ο κύριος Μπογδάνος; Ενδεικτικό το δημοσίευμα (Δεκέμβρης ’19) από το altsantiri.gr:

“Τρεις βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας παραβρέθηκαν στο μνημόσυνο που έγινε την περασμένη Κυριακή στο Σύνταγμα Χωροφυλακής Μακρυγιάννη, επιδεικνύοντας τη στροφή που έχει κάνει η «μεγάλη φιλελεύθερη παράταξη» προς την άκρα Δεξιά, ειδικά μετά την κατάρρευση της Χρυσής Αυγής.

Συγκεκριμένα το «παρών» έδωσαν, σύμφωνα με ρεπορτάζ ακροδεξιών και εθνικιστικών ΜΜΕ, οι Κωνσταντίνος Μπογδάνος, Μίλτος Χρυσομάλλης και Στέργιος Γιαννάκης, «σπάζοντας» έτσι τη σιωπηρή «γραμμή» που ακολουθείται από το 1999, όταν παρέστησαν – σύμφωνα με ρεπορτάζ του Βήματος το 2012 – οκτώ «γαλάζιοι» βουλευτές, παρά την εισήγηση του Κ. Καραμανλή για κατάργηση των «διαχωριστικών γραμμών».

Από τότε μέχρι και σήμερα φαίνεται να έχουν καταγραφθεί μόνο τρεις περιπτώσεις αποστολής στεφάνων στο μνημόσυνο του Μακρυγιάννη, με «πρωταγωνιστές» τον Θάνο Πλεύρη (2014), Πάνο Παναγιωτόπουλο (2012) και Απόστολο Νεράντζη (2000).

Στην εκδήλωση πρωταγωνίστησαν, όπως συμβαίνει κάθε χρόνο, τα μέλη της Χρυσής Αυγής, ενώ το «παρών» επίσης έδωσαν εκπρόσωποι Ενώσεων Αποστράτων των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας και Βασιλικών Οργανώσεων.

Αυτό που θα είχε ενδιαφέρον να μάθουμε είναι αν ήταν ενήμερος ο Κυριάκος Μητσοτάκης για την παρουσία των κ.κ. Μπογδάνου, Χρυσομάλλη και Γιαννάκη στο μνημόσυνο”.

Όμως, εκτός από τον πολιτικό Μπογδάνο, υπάρχει και ο τηλεοπτικός Μπογδάνος. Που – καθότι “διανούμενος”, κατά δήλωσή του – επίσης, δεν ενόχλησε τους συγκροτούντες τα ψηφοδέλτια της ΝΔ να τον προτείνουν στους ψηφοφόρους του κόμματός τους. Απολαύστε:

«… ο άνθρωπος τον οποίο αποκαλούμε πανεύκολα προδότη (σσ: Τσολάκογλου), του οποίου το όνομα

σπιλώνουμε με ένα πολύ εύκολο και ευκαιριακό λαϊκισμό, 

έσωσε 300.000 Έλληνες ήρωες στρατιώτες…»

Πολύ απλά, έως και απλοϊκά, κάποιος θα ‘λεγε: «Αλλοι με τον Τσολάκογλου κι άλλοι με τον Άρη».

Αλλά, όπως γνωρίζουμε, στην περίπτωση Μπογδάνου δεν αρμόζουν απλοϊκές προσεγγίσεις.

Καθότι ο κύριος Μπογδάνος και “βαθύς στες σκέψεις” είναι και “μήτε τίποτε (…)

τυχαίος, αστείος άνθρωπος”, είναι.

Σε όλα αυτά τα εξόχως… δημοκρατικά και ψαγμένα ιστορικά (ό,τι ακολουθεί αποτελεί ένα ακόμα ασφαλές πειστήριο πολιτικο-ιστορικής… εμβρίθειας), έχουμε την τακτική της ποινικοποίησης της πολιτικής και δημοσιογραφικής κριτικής. Την αυθαίρετη αναγωγή του πολιτικού ή δημοσιογραφικού σχολίου σε “συκοφαντία”. Η αντίδραση, πολιτική και δημοσιογραφική, έναντι της πολιτικής ύβρεως που εκτοξεύεται από τον εν λόγω κύριο, βαφτίζεται από τον ίδιο “ύβρις” και “προσβολή προσωπικότητας”! Και τότε ακολουθούν μηνύσεις ή απειλές μηνύσεων, εξώδικα από Ελληνοφρένεια και Thepressproject μέχρι ενάντια σε πολίτες για αναρτήσεις και σχόλια σε κοινωνικά δίκτυα κοκ.

Αλλά και κάτι ακόμα: Εχουμε και την τακτική της προληπτικής στοχοποίησης του πολιτικού αντιπάλου, πρακτική που έλκει την καταγωγή της, όπως σημειώναμε ήδη από το 2012 στον Ριζοσπάστη, σε εκείνο τον δημόσιο λόγο που μοιάζει πολύ με το “πες – πες κάτι θα μείνει”.  Ιδού:

«Την επόμενη φορά που θα δεχτώ επίθεση, το ΚΚΕ να γνωρίζει ότι έχει βάλει το χεράκι του σε αυτή την επίθεση στοχοποιώντας με».

Αυτή η… μπογδανοειδής δήλωση δεν θα μπορούσε να έχει γίνει παρά μόνο από τον Μπογδάνο (Radio North 98, 11/10/2019).

Τον Μάιο του 2012 ο Μπογδάνος είχε δεχτεί επίθεση στα Εξάρχεια. Τότε είχαμε γράψει στον «Ριζοσπάστη» καταγγέλλοντας το γεγονός.

Αναδημοσιεύουμε το άρθρο. Για δυο λόγους.

Ο πρώτος για να χαιρετίσουμε την συνέπεια του κ.Μπογδάνου στην τακτική των άθλιων συμψηφισμών και των προβοκατόρικων συμπεριφορών.

Ο δεύτερος για να υπογραμμίσουμε και πάλι την συνέπεια του Μπογδάνου σε ένα έδαφος που είναι ασυναγώνιστος: Στην ανοησία.   

Λέγαμε, λοιπόν, τότε και επαναλαμβάνουμε και σήμερα:

«Ο κ. Κωνσταντίνος Μπογδάνος (…) πριν από λίγες μέρες υπέστη στα Εξάρχεια επίθεση ξυλοδαρμού. Επρόκειτο για φασιστικού, τραμπούκικου, παρακρατικού τύπου λιντσάρισμα.

    Ο κ. Κωνσταντίνος Μπογδάνος , με αφορμή την εγκληματική αθλιότητα που διεπράχθη εις βάρος του, συνέγραψε άρθρο στην ιστοσελίδα «protagon.gr» με αναφορές στους πιθανούς δράστες, όπου μεταξύ άλλων αναφέρει:

   “Στέρεη φιλοσοφική και ιστορική μου θέση είναι ότι ο κομμουνισμός και ο ναζισμός είναι ομόρριζα συστήματα, βασισμένα στον μαρξισμό…”!

    Εχουμε να πούμε δύο λόγια και να ξεκαθαρίσουμε δυο πράγματα (που πιθανώς ακόμα και ο κ. Κωνσταντίνος Μπογδάνος δύναται να αντιληφθεί):

    Ο άφατος ιστορικός, πολιτικός και φιλοσοφικός αναλφαβητισμός του κ. Κωνσταντίνου Μπογδάνου , που μετασχηματίζεται στη συκοφαντική εκ μέρους του αθλιότητα να συσχετίζει (!) τον κομμουνισμό με το ναζισμό, επ’ ουδενί μειώνει ή αναιρεί την εκτίμηση και την καταδίκη για ό,τι συνέβη εναντίον του.

     Οτι, δηλαδή, αυτό που συνέβη εναντίον του συνιστά μια φασιστική, τραμπούκικη, παρακρατική και εγκληματική αθλιότητα.

    Ομοίως:

    Η φασιστική, τραμπούκικη και παρακρατικού τύπου εγκληματική αθλιότητα που επέδραμε εναντίον του κ. Κωνσταντίνου Μπογδάνου , επ’ ουδενί μειώνει τη δική του αθλιότητα να «λιντσάρει» τις έννοιες.

    Επ’ ουδενί μειώνει σε ιταμότητα την προσωπική του συκοφαντική προσπάθεια να συνδέσει γκαιμπελ(ς)ικώ τω τρόπω – πλην με μπόλικη άχνη «φιλελεύθερης» αυθεντίας – τον κομμουνισμό με το ναζισμό. Και τούτο παρά το «άλλοθι» του ιστορικού, πολιτικού και φιλοσοφικού του αναλφαβητισμού.

    Να, λοιπόν, μια ακόμα απόδειξη για το δολοφονικό όσο και το μάταιο του φασισμού:

    Ο φασισμός, όπως αυτός που επιτέθηκε στον κ. Κωνσταντίνο Μπογδάνο , όχι μόνο δε συμβάλλει (όπως ισχυρίζονται τα φίδια – φορείς του) στην αντιμετώπιση των ανθρώπινων αδυναμιών.

    Τουναντίον: Αναπαράγει, εδραιώνει και «στερεώνει» τέτοιες αδυναμίες. Οπως, για παράδειγμα, την ανοησία» (Ριζοσπάστης, 15/5/2012)

Εν κατακλείδι, επιστρέφουμε σε ό,τι ακριβώς είχαμε σημειώσει τότε που ακόμα παιζόταν αν ο Μπογδάνος θα ήταν υποψήφιος της ΝΔ. Τότε που μάζευε ψήφους απευθυνόμενος σε χώρους που επιθυμούν… τανκς. Με μια διαφορά. Ο,τι λέγαμε τότε για τον δημοσιολογούντα Μπογδανο (Φεβρουάριος 2019 – εδω: https://www.imerodromos.gr/tenekes-eimai-thoryvo-kano/), πλέον, δεν αφορά τον ίδιο. Εκείνη η πολιτική αναφορά μας συνιστά πολιτικό σχόλιο (τόσο πολιτικό όσο η φράση που αποδίδεται στον Ναπολέοντα: “Στην πολιτική, η βλακεία δεν είναι μειονέκτημα”), που τώρα πια αφορά, χαρακτηρίζει και αναφέρεται στο κόμμα που παρέχει κάλυψη σε όλα αυτά. Και το τονίζουμε γιατί οι προσωπικές περιπτώσεις που είναι ακόμα και για λύπηση, παίρνουν άλλη διάσταση όταν εκδηλώνονται ως πολιτική εξουσία. Επομένως αν – με κανά δίχρονο καθυστέρηση – κάνουν μήνυση, σε εμάς ή στον… Ναπολέοντα, ας κάνουν και οι δυο μαζί:

«Στο πλαίσιο της τακτικής “κάνω θόρυβο για να υπάρχω”, ο υποψήφιος (;) με τη ΝΔ στις επόμενες εκλογές, ο Μπογδάνος, ξεκίνησε την ψηφοθηρία. Τάζει σε φασίστες στο τουίτερ πως θα ικανοποιήσει μετεκλογικά το αίτημά τους να σταλούν… τανκς για την κατεδάφιση της ΕΡΤ. Ο Μπογδάνος γνωρίζει ότι είναι ένας τενεκές. Από εδώ ξεκινά το μαρτύριο. Πως να κρύψεις ότι είσαι τενεκές όταν η επιβεβαίωση της ύπαρξής σου είναι να κάνεις θόρυβο ως τενεκές; Έχουμε, δηλαδή, ένα είδος πραγματικά για λύπηση: Ως τενεκέδες είναι ρυθμισμένοι να προκαλούν για να υπάρχουν. Μα κάθε φορά που το κάνουν, βιώνουν το μαρτύριο της κοινοποίησης (από τους ίδιους) του πόσο τενεκέδες είναι. Μη μπορώντας, δε, να τα βάλουν με τη φύση τους, είναι καταδικασμένοι σε ένα και μόνο τρόπο ζωής: Αυτοεπιβεβαίωση δια του αυτοεξευτελισμού. Θα αναρωτηθεί κανείς: “Μα, ακόμα κι έτσι, ένα όριο ξεφτίλας, δεν υπάρχει”; Κι αν υποθέσουμε ότι υπάρχει όριο ξεφτίλας, προφανώς θα αφορά στους “απλούς” τενεκέδες. Γιατί στην περίπτωση εκείνων που στην τακτική της “θορυβώδους πρόκλησης” φτάνουν να προσθέτουν ακόμα και τη θωπεία στο ναζισμό, τότε μιλάμε για τενεκέδες στο τετράγωνο».