Γράφει ο Μανώλης Κοττάκης
Δεν πάνε καλά τα πράγματα. «Διπλωματικώς» δεν πάνε. Γιατί στρατιωτικώς ξέρουμε!
Από τον Μανώλη Κοττάκη
Η αίσθησή μου είναι ότι πάνε να μας τυλίξουν σε μια κόλλα χαρτί. Και μάλιστα μέσα στο προνομιακό μας γήπεδο: το γήπεδο του Διεθνούς Δικαίου. Δείτε: Το Ισραήλ στη δήλωσή του για τις θαλάσσιες ζώνες τονίζει ότι ζητά τον σεβασμό των κυριαρχικών δικαιωμάτων ΟΛΩΝ των κρατών… «σύμφωνα με το εθιμικό Διεθνές Δίκαιο της Θαλάσσης».
Προσοχή, το εθιμικό δίκαιο είναι μια πηγή μόνον του Διεθνούς Δικαίου. Δεν είναι όλο το Διεθνές Δίκαιο. Πηγή είναι και οι Διεθνείς Συμφωνίες, Πολυμερείς ή Διμερείς, όπως η Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας του Μοντέγκο Μπέι. Αλλά αυτή την ξέχασε το Ισραήλ στη δήλωσή του. Μόνο το «εθιμικό» δίκαιο αναφέρει. Η Αίγυπτος, όπως αποκαλύψαμε χθες και επιβεβαιωνόμαστε πλήρως, δεν αναγνωρίζει υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ στα μεγάλα κατοικημένα νησιά.
Οι πληροφορίες έγιναν χθες πιο συγκεκριμένες από την Κύρα Αδάμ: Το Κάιρο αναγνωρίζει 0% επήρεια στο Καστελόριζο, 10% στην Κάρπαθο και 20% στην Κρήτη. Ψυχρολουσία! Οι Τούρκοι διά της συνεντεύξεως του πρεσβευτή τους στην Αθήνα επινοούν έναν δικό τους ορισμό του Διεθνούς Δικαίου. Σύμφωνα με τον κύριο Οζουγκέργκιν, «οι θέσεις μας στα θέματα θαλάσσιας δικαιοδοσίας πάντα λαμβάνουν υπόψη τις βασικές αρχές του Δικαίου της Θάλασσας, όπως και τις πολυάριθμες πρακτικές και αποφάσεις δικαστηρίων που μαζί δημιουργούν νομολογία και ως τέτοιες συγκροτούν το Διεθνές Δίκαιο».
Και για να είναι ξεκάθαρες οι προθέσεις του, ο κύριος πρέσβης παραπέμπει «στην οριοθέτηση στον κόλπο του Μέιν ανάμεσα στις ΗΠΑ και στον Καναδά», στην οριοθέτηση της Μάγχης και στην οριοθέτηση θαλάσσιων ζωνών μεταξύ Ουκρανίας και Ρουμανίας στη Μαύρη Θάλασσα (Νήσος των Οφεων).
Λεπτομέρεια νούμερο 1: Ο πρέσβης με τον όρο «πρακτικές» παραπέμπει στο εθιμικό διεθνές δίκαιο. Όπως το Ισραήλ. Λεπτομέρεια νούμερο 2: Ο πρέσβης παραπέμπει σε αποφάσεις του Διεθνούς Δικαστηρίου, τη δικαιοδοσία του οποίου η χώρα του δεν αναγνωρίζει. Λεπτομέρεια νούμερο 3: ΗΠΑ και Τουρκία δεν έχουν κυρώσει τη Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας του 1982. Αλλά ο κύριος πρέσβης μάς παραδίδει μαθήματα Διεθνούς Δικαίου! Η Ιταλία με τη σειρά της υπέγραψε μαζί μας μια σημαντική συμφωνία που μας αναγνωρίζει το δικαίωμα επέκτασης των χωρικών υδάτων στα 12 μίλια. Αλλά οι Τούρκοι προσπαθούν να εκμεταλλευτούν τη μειωμένη επήρεια που δίδει κατ’ αυτούς σε ορισμένα νησιά η συμφωνία Ελλάδος – Ιταλίας με μια νέα θεωρία Οζουγκέργκιν. Η οποία λέει ότι «η συμφωνία αποτελεί μια περαιτέρω απόδειξη ότι το Διεθνές Δίκαιο δεν αποτελείται απλά από τη χάραξη μέσων γραμμών, με την απόδοση πλήρους επήρειας στα νησιά αγνοώντας όλους τους υπόλοιπους παράγοντες». (Το ημέτερο ΥΠΕΞ διακηρύσσει πάντως ότι όλο το νησιωτικό σύμπλεγμα απώλεσε επήρεια μόλις 1,8%.)
Οι ΗΠΑ, τέλος, ακολουθούν μια επαμφοτερίζουσα στάση. Διακηρύσσουν ότι τα νησιά έχουν πλήρη δικαιώματα με τη φράση «full effect». Ωστόσο η λέξη «Καστελόριζο» διεγράφη από την πρώτη απομαγνητοφώνηση συνέντευξης του κυρίου πρέσβη σε πρόσφατο φόρουμ. Για την Ε.Ε. δεν συζητώ καν. Πόντιος Πιλάτος. Τι έχουμε λοιπόν εδώ -συγκεφαλαιώνω- εν όψει της καταχώρισης του τουρκολιβυκού μνημονίου στα αποθετήρια του ΟΗΕ και εν όψει της έναρξης ισχύος των τουρκικών αδειοδοτήσεων για έρευνες σε Καστελόριζο, Ρόδο, Κάρπαθο; Η Λιβύη δεν αναγνωρίζει επήρεια στα νησιά μας, κατοικημένα και μη. Η Τουρκία το ίδιο. Η Αίγυπτος -με το βλέμμα προς τη Λιβύη- αναγνωρίζει ελάχιστη επήρεια. Το Ισραήλ πετά την μπάλα στην εξέδρα με το εθιμικό δίκαιο.
Η Ιταλία κατοχύρωσε τα αλιευτικά της δικαιώματα και σιωπά. Οι ΗΠΑ αποφεύγουν να χαρακτηρίσουν το μνημόνιο ανυπόστατο και δεν διαψεύδουν ότι συμφώνησαν με την Τουρκία για τη Λιβύη. Και στο βάθος προβάλλει η «ειρηνική» Τουρκία για να μας τείνει κλάδο ελαίας διά του πρεσβευτή της, ο οποίος μας καλεί «να τα βρούμε» με βάση τον δικό της ορισμό περί Διεθνούς Δικαίου: Με απευθείας διάλογο; Με μεσολάβηση τρίτων; Με διαιτησία; Με δικαστικό συμβιβασμό; «Με όποιο τρόπο» μας λένε.
Ώστε, αν απορρίψουμε αυτές τις μεθόδους επίλυσης διαφορών οι οποίες περιγράφονται στην Χάρτα του ΟΗΕ, να επιχειρήσουν τα τετελεσμένα τους έχοντας το πάνω χέρι. Κοινώς, προσπαθούν να μας εκθέσουν στο γήπεδό μας. Το γήπεδο του Διεθνούς Δικαίου. Κοινώς επιχειρούν από κατηγόρους να μας μετατρέψουν σε κατηγορουμένους. Κοινώς επιχειρούν να μας προκαλέσουν να είμαστε εμείς οι υποκινητές του θερμού επεισοδίου.
Η θέση μας είναι δύσκολη για έναν απλό λόγο: Η συμφωνία που μας ζητείται είναι στην πραγματικότητα να χάσουμε τον έλεγχο του Αιγαίου. Τα δικαιώματα εξορύξεων, η αποστρατιωτικοποίηση των νήσων, τα δικαιώματα έρευνας και διάσωσης, οι ασκήσεις που κάνουμε σε όλα τα μήκη και πλάτη του είναι απόδειξη της μακράς και αδιατάρακτης κυριαρχίας μας. Η Ελλάς ελέγχει το θαλάσσιο προγεφύρωμα μεταξύ Βαλκανίων και Μέσης Ανατολής. Η Ελλάς ελέγχει στρατιωτικά και εμπορικά το «τρίστρατο» Δαρδανέλια – Σουέζ – Γιβραλτάρ.
Είναι κλειδοκράτωρ της Μαύρης Θάλασσας, της Μεσογείου, του Περσικού Κόλπου. Και επειδή «δεν αντέχεται» αυτό, η Ελλάς εντέλλεται να χάσει αυτόν τον χώρο στο όνομα μιας νέας γεωπολιτικής «συμμαχίας» που θα περιλαμβάνει την ίδια, την Τουρκία και την Κύπρο υπό τις ευλογίες της προξενήτρας Δύσης.
Ο Ελληνισμός εντέλλεται να συμμαχήσει σε ένα ανεπιθύμητο προξενιό με τον αιώνιο επιβουλέα του, ώστε, αντί να πολεμάμε μεταξύ μας, να «πολεμήσουμε» όλοι μαζί εναντίον της Ρωσίας. Ο Ελληνισμός εντέλλεται να μην πολεμήσει για τα δίκαια τα δικά του, γιατί ο προορισμός του είναι λοιπόν να πολεμήσει τον πόλεμο των άλλων.
Να γιατί τα πράγματα δεν πάνε καλά! Διότι ετοιμάζονται να μας καθίσουν στο τραπέζι με απαίτηση να δώσουμε αυτό που δεν δίνεται: κυριαρχία. Σκληρό πυρήνα κυριαρχίας. Ο Θεός να βάλει το χέρι Του.
