Γράφει ο Τάσος Παππάς
Πηγή: “Εφημερίδα των Συντακτών”
Σάββατο πρωί, λιακάδα έξω, εσύ με την τσίμπλα στο μάτι, στο ένα χέρι μια κούπα καφέ, στο άλλο το τηλεχειριστήριο, αποφασίζεις να κάνεις μια μικρή περιοδεία στα κανάλια για να δεις τι παίζει και κυρίως πώς παίζει στα δίκτυα:
Στάση πρώτη (δεν έχει σημασία το μέσο): Πέφτεις πάνω στον υπουργό Οικονομικών Χρήστο Σταϊκούρα, ο οποίος με φιλότιμες προσπάθειες επιχειρεί να εξωραΐσει την κυβερνητική πολιτική και να αποδομήσει τις προτάσεις της αντιπολίτευσης. Είναι μόνος του, χωρίς αντίλογο από κάποιον πολιτικό αντίπαλό του. Σκέφτεσαι: Δεν θα ήταν πιο ελκυστική η εικόνα για έναν μη φανατικό να βλέπει τον κ. Σταϊκούρα να αντιπαρατίθεται με τον Ευκλείδη Τσακαλώτο; Και οι δύο ευγενείς είναι, καταρτισμένοι είναι, χιούμορ έχουν, θα γινόταν μια ενδιαφέρουσα συζήτηση. Πολλά ζητάς. Συνεχίζεις τη διαδρομή σου,
Στάση δεύτερη: Πέφτεις πάνω στον υπουργό Εργασίας Γιάννη Βρούτση. Καμία έκπληξη. Κάθε Σάββατο ο ίδιος υπουργός βγαίνει στο ίδιο κανάλι και με το γνωστό ύφος του επιτίθεται στην αντιπολίτευση. Μερικές φορές μάλιστα ανακοινώνει από τον συγκεκριμένο σταθμό τις αποφάσεις του, προκαλώντας την οργή των ανταγωνιστικών δικτύων και τον θυμό των διαπιστευμένων συντακτών του υπουργείου του που τον συναντούν στη χάση και στη φέξη. Κι αυτός μόνος του, χωρίς πολιτικό αντίπαλο στο πάνελ, προφανώς για να μην ξεβολευτεί αφού για πολλά πρέπει να απολογηθεί.
Είναι ο πολιτικός που υποσχέθηκε ότι οι συντάξεις με κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας θα βγαίνουν σε χρόνο ρεκόρ, αλλά έχει καταφέρει μέσα σε εννιά μήνες να υπερδιπλασιάσει τις εκκρεμείς κύριες συντάξεις, χώρια που οι συνταξιούχοι είδαν λιγότερα ευρώ στους λογαριασμούς τους. Γιατί; Η απάντηση του «μετράω μέρες στη θέση μου», αναμενόμενη: Φταίνε οι προηγούμενοι. Σου έρχεται στο μυαλό η ατάκα του Γιώργου Κωνσταντίνου -«συγκρατήσου, Αντωνάκη, λόγω της ημέρας»-, την παραμερίζεις για να μην εκνευριστείς σαββατιάτικα και συνεχίζεις την πορεία σου.
Στάση τρίτη: Πέφτεις πάνω στον υφυπουργό Τουρισμού Χάρη Θεοχάρη, ο οποίος, όπως γράφουν ακόμη και τα φιλικά στην κυβέρνηση μέσα ενημέρωσης, με τις παλινωδίες του και τις γκάφες του έχει εξοργίσει τον προϊστάμενό του και μάλλον στον ανασχηματισμό θα πάρει κάρτα εξόδου. Προσπαθεί να αποδείξει ότι η κυβέρνηση και ο ίδιος προσωπικά τα έκαναν όλα καλά. Κι αυτός χωρίς πολιτικό αντίπαλο στο πάνελ.
Στάση τέταρτη: Πέφτεις πάνω στον υπουργό Ανάπτυξης Αδωνι Γεωργιάδη. «Βρε, σαν τα χιόνια», μονολογείς. Πού είχε χαθεί αυτό το παλικάρι; Εχεις να τον δεις σε κανάλι από την προηγούμενη μέρα. Πολλοί αναρωτιούνται πώς τα προλαβαίνει ο φερέοικος υπουργός; Υπουργείο, συσκέψεις, τηλεοράσεις, ραδιόφωνα, συνεντεύξεις Τύπου, ομιλίες στη Βουλή, τιτιβίσματα στο διαδίκτυο, επισκέψεις σε χώρους της αρμοδιότητάς του – από το Ελληνικό πάντως αποφεύγει να περάσει, ίσως για να μη συγκρουστεί με καμιά μπουλντόζα. Πότε ξεκουράζεται αυτός ο άνθρωπος, πότε γεμίζει τις μπαταρίες του, πότε προετοιμάζεται για τις καθημερινές μάχες με τους κατσαπλιάδες, οι οποίοι, αν και έχουν ισοπεδωθεί, δεν εννοούν να κρυφτούν στη σπηλιά τους, βγάζουν γλώσσα και λένε ότι θέλουν να δοκιμάσουν ξανά την τύχη τους στη διακυβέρνηση.
Το πρησμένο εγώ του υπουργού ξιφουλκεί κατά πάντων, αλλά στο κάτω μέρος της οθόνης διαβάζεις: «Σε λίγο μαζί μας ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Σ. Πέτσας». Τι γίνεται, βρε παιδιά; Δεν τα λέει καλά ο κ. Γεωργιάδης και χρειάζεται δεκανίκι; Και ο ένας και ο άλλος παίζουν στο τηλεοπτικό τερέν χωρίς πολιτικό αντίπαλο. Κουρασμένος από τον εκκωφαντικό… πλουραλισμό, λίγο πριν το δάχτυλό σου πατήσει το stop, πέφτεις στο αθλητικό κανάλι της ΕΡΤ. Είναι συνδεδεμένο με το κανάλι της Μπάρτσα το οποίο δείχνει τα γκολ που έχει πετύχει με φάουλ ο Μέσι. Αριστούργημα. Πανδαισία. Αυτός μάλιστα, είναι πλουραλισμός. Και αφήνεσαι να τον απολαύσεις.
Ανάγωγα
Δεν σταματούν να μας εκπλήσσουν οι βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας. Τελευταίο χτύπημα από γαλάζιο στέλεχος: «Πρέπει την κρίση αυτή που μας έστειλε ο Θεός, πρέπει να την κάνουμε ευκαιρία». Με τόσους νεκρούς; Με τόσες πληγές που θα αφήσει στο σώμα της κοινωνίας η οικονομική πανδημία; Ο Θεός της Δεξιάς είναι πολύ αιμοβόρος. Το ότι μπορεί και γι’ αυτήν την κρίση να φταίει ο καπιταλισμός ούτε που περνάει από το νεοφιλελεύθερο μυαλό τους.
