Γράφει ο Γιώργος Χαρβαλιάς
Με ξεπερνάει, ομολογώ, η λογική της «αποσυμφόρησης» των δικαστηρίων μέσω μαζικής παραγραφής αδικημάτων και των σωφρονιστικών ιδρυμάτων μέσω μαζικών αποφυλακίσεων!
Παραπέμπει ευθέως στο «πονάει κεφάλι – κόβει κεφάλι» και είναι επιεικώς απαράδεκτη για ευνομούμενο κράτος που σέβεται, έστω και στοιχειωδώς, τους κανόνες δικαίου.Η τελευταία παραγραφή πλημμελημάτων με διάταξη που φρόντισε να διαρρεύσει σε κυριακάτικη εφημερίδα ο υπουργός Δικαιοσύνης Κώστας Τσιάρας αποδόθηκε στην παράλυση των δικαστηρίων λόγω της κρίσης του κορονοϊού. Βολικό το πρόσχημα, αλλά δεν πείθει.
Ανάλογες παραγραφές είχαν γίνει και στο πρόσφατο παρελθόν και να είστε απολύτως σίγουροι ότι θα γίνουν στο εγγύς μέλλον. Σε συνδυασμό, δηλαδή, με την κατάργηση των πταισμάτων που επέβαλε ο νέος ποινικός κώδικας, τον οποίο ψήφισε η κυβέρνηση, δίνεται πλήρες συγχωροχάρτι σε όλες τις μορφές ήπιας παραβατικότητας.
Υπάρχουν, όμως, πολλά πλημμελήματα που μόνο σε ήπια μορφή παρανομίας δεν παραπέμπουν. Και όχι, βεβαίως, αυτά σχετικά με «τη μη συμμόρφωση σε διατάξεις που αφορούν τη διάταξη του κορωνοϊού» και τα οποία εξαίρεσε η κυβέρνηση στη λογική ενός χωροφυλακίστικου ρεβανσισμού.
Την εμπέδωση αισθήματος ανομίας και ατιμωρησίας επιτείνουν και οι αθρόες «πρόωρες» αποφυλακίσεις με εκμετάλλευση διάφορων «ευεργετικών διατάξεων» που φύτεψαν διαδοχικές κυβερνήσεις, ειδικά την περίοδο των Μνημονίων. Μπροστά στην έλλειψη χρημάτων για να χτιστούν φυλακές, η μαζική απελευθέρωση βαρυποινιτών ήταν -κατά την κρίση τους- η μοναδική λύση για να «αποσυμφορηθούν» οι υπάρχουσες.
Η σημερινή κυβέρνηση τα ρίχνει όλα στον περιβόητο νόμο Παρασκευόπουλου, που ήταν πράγματι η επιτομή σε όλο αυτό το σπιράλ παραβατικής ασυδοσίας. Φώναζε και ωρυόταν ως αντιπολίτευση η Νέα Δημοκρατία. Σήμερα όμως, ως κυβέρνηση, βολεύεται από τις διατάξεις του και δεν τις έχει καταργήσει.
Με αυτές τις διατάξεις αποφυλακίστηκε πρόσφατα ένας σεσημασμένος βιαστής και στην πρώτη ευκαιρία έσπευσε να επαναλάβει τις πράξεις του. Είχε καταδικαστεί σε 53 χρόνια φυλάκισης για έξι βιασμούς τουριστριών που ομολόγησε, αλλά έκανε χρήση των διατάξεων και βγήκε στα… επτά! Επέστρεψε σπίτι του και συνέχισε… απτόητος.
Εξίσου ανεξήγητη ήταν και η πρόωρη αποφυλάκιση ενός καθ’ έξιν παιδεραστή με 36 ανήλικα θύματα. Ο γυμναστής Νίκος Σειραγάκης είχε καταδικαστεί αρχικά σε ποινή κάθειρξης… 401 ετών που συγχωνεύθηκαν στα «ισόβια των 25», αλλά κάποιοι έκριναν σωστό να τον αποφυλακίσουν στα εννιά! Επειδή ήταν υποδειγματικός… καφετζής στο κυλικείο των φυλακών.
Ευτυχώς η κυβέρνηση κατάλαβε την τεράστια πρόκληση, όχι μόνο εις βάρος των θυμάτων και των οικογενειών τους, αλλά ολόκληρης της κοινωνίας. Και τον ξαναέχωσε μέσα με αφορμή μία παραβίαση των όρων αποφυλάκισής του. Για πόσο, όμως;
Κάτι πολύ σάπιο υπάρχει στο σωφρονιστικό και δικονομικό σύστημα, το έχουμε ξαναγράψει. Και ο σημερινός υπουργός Δικαιοσύνης αλλού… αρμενίζει. Συνεχίζει τα βήματα των προκατόχων του και η κυβέρνηση στο σύνολό της επιμένει να αγνοεί το πρόβλημα των ελληνικών φυλακών. Αφήνει τους βαρυποινίτες ελεύθερους να κόβουν βόλτες και το μόνο που την απασχολεί είναι πώς θα φτιάξει δομές για να στεγάσει περισσότερους μετανάστες.
