Γράφει ο Γιώργος Χαρβαλιάς
Στις εξαιρετικά δύσκολες στιγμές που περνάμε δεν συγχωρείται η αντικοινωνική συμπεριφορά. Με κανένα πρόσχημα και δικαιολογία. Ούτε επειδή «είμαι βουλευτής καραμπουζουκλής και σ’ όποιον αρέσει» ούτε επειδή «ανήκω σε ευάλωτη ομάδα και κάνω ό,τι μου καπνίσει».
Oταν το κοινωνικό σύνολο καλείται να συμμορφωθεί σε πρωτόγνωρους κανόνες περιορισμού, υπό το κράτος τρόμου και ανασφάλειας, αλλά και υπό τον πέλεκυ σοβαρών ποινικών κυρώσεων, απαγορεύονται οι αποκλίσεις… λόγω ιδιορρυθμίας. Ειδικά σε μια χώρα που έχει συνηθίσει να λειτουργεί εις υγείαν… των κορόιδων.
Τα κορόιδα, λοιπόν, συμμορφώθηκαν στις εντολές του κράτους. Προσαρμόστηκαν σε πρωτοφανείς για την ελληνική κοινωνία αλλαγές στη ζωή τους. Στο όνομα, πάντα, της προστασίας του συνόλου από μια απειλή δημόσιας υγείας. Έμειναν σπίτι, αποδέχτηκαν να μη συναντούν αγαπημένα τους πρόσωπα, συμμορφώθηκαν με αυστηρούς κανόνες υγιεινής, συμβιβάστηκαν ακόμη και με τη μετάθεση της Ανάστασης για του χρόνου.
Εκατομμύρια Έλληνες άλλαξαν προσωρινά τη ζωή τους, επειδή τους το ζήτησε ως εθνικό στόχο η κυβέρνηση. Με το καλό ή με το άγριο, τους έπεισε και «μπράβο» της. Κάποιοι άλλοι, ωστόσο, αρνούνται να αλλάξουν τη ζωή τους, είτε επειδή αισθάνονται πιο έξυπνοι από τα κορόιδα είτε επειδή έχουν καλομάθει στην ατιμώρητη παραβατικότητα και την περιφρόνηση των κανόνων του κράτους.
Δυστυχώς, αυτοί οι λίγοι έχουν τα ίδια δικαιώματα με εμάς τους πολλούς. Ψηφίζουν, απολαμβάνουν ισονομία, εκμεταλλεύονται την κοινωνική μέριμνα της Πολιτείας και, αν χρειαστεί, σπεύδουν στα δημόσια νοσοκομεία απαιτώντας να εξυπηρετηθούν πρώτοι, πολύ συχνά διά της βίας.
Αυτοί οι λίγοι, οι «ευάλωτοι», έχουν τα ίδια δικαιώματα, αλλά δεν έχουν τις ίδιες υποχρεώσεις. Δεν σέβονται τον διπλανό και δεν δίνουν δεκάρα για τους κανόνες κοινωνικής συμπεριφοράς και την υπακοή στους νόμους.
Όπως φάνηκε τις προάλλες όμως, ακόμη και σε ακραίες συνθήκες που επιβάλλουν αυστηρή κοινωνική συμμόρφωση, το κράτος επιμένει να αντιμετωπίζει αυτούς τους ανυπάκουους ταραξίες ως «ειδική κατηγορία» πληθυσμού, που χρήζει και ειδικής αντιμετώπισης. Με το μαλακό, δηλαδή… Αυτό, λοιπόν, είναι εξ ολοκλήρου αδιανόητο. Διότι εμπεδώνει την εικόνα αντίφασης μεταξύ των νομοταγών κορόιδων και των πονηρών ασύδοτων, που εξακολουθούν να πιστεύουν ότι οι κανόνες δεν φτιάχτηκαν για αυτούς.
Το κράτος, αγαπητέ κύριε Τσιόδρα, δεν έχει κανέναν απολύτως λόγο σε τέτοιες συνθήκες κρίσης να χαϊδεύει συγκεκριμένες κατηγορίες πληθυσμού, συγχωρώντας παραβατικές συμπεριφορές. Σας άκουσα προχθές να κανακεύετε επί δέκα λεπτά τους Ρομά, που λίγο έλειψε να σας πετροβολήσουν, επειδή είναι μια «ευάλωτη κοινωνική ομάδα» και τους αγαπάμε…
Όχι, κύριε Τσιόδρα και κύριοι της κυβέρνησης. Στη συγκεκριμένη περίσταση εμείς είμαστε οι ευάλωτοι, όχι οι Ρομά. Οι υπόλοιποι κάτοικοι της Λάρισας, που δεν τολμούν να βγουν από τα σπίτια τους, οι παππούδες και οι γιαγιάδες, που δεν μπορούν να ανάψουν ένα κεράκι στην εκκλησία, οι μεροκαματιάρηδες, που δεν διαθέτουν το εξοχικό του Βαρουφάκη και αναγκάζονται να περνούν την καραντίνα με την οικογένειά τους στα 70 τετραγωνικά του διαμερίσματος της τσιμεντούπολης.
Μην παίζετε, λοιπόν, με την υπομονή των κορόιδων, κύριοι της κυβέρνησης. Επιβάλλετε τους κανόνες για όλους προτού να είναι αργά. Γιατί, αλλιώς, θα έρθει η ώρα που τα κορόιδα θα σαλτάρουν και τότε μαύρο φίδι που σας έφαγε.
