Γράφει ο Νίκος Μπογιόπουλος
Η «επόμενη» μέρα ξεκίνησε. Και θα κουβαλάει τα βαρίδια του χτες:
- Την θεωρία «ο καθένας για την πάρτη του» εκείνων που θυμούνται το «όλοι μαζί» σαν μετάθεση των ευθυνών τους.
- Την πολιτική εμπορευματοποίησης δημόσιων αγαθών και υπηρεσιών.
- Την αδιαφορία στον αδύναμο, στον ευάλωτο, στον ανήμπορο ντόπιο και στον ικέτη πρόσφυγα.
- Τον «κοινωνικό αυτοματισμό» απέναντι στον «βολεμένο» δημόσιο υπάλληλο, «τεμπελχανά» απεργό, «εισβολέα» ξένο, μη άνωθεν εγκεκριμένο «διαφορετικό».
- Το «διαίρει και βασίλευε» μιας εξουσίας που σπεύδει να «κοινωνικοποιεί» τις κρίσεις για να διασφαλίζει τον υπέρ λίγων σφετερισμό των κερδών.
- Την λογική της ελιτίστικης «αριστείας» κόντρα στην παροχή των δυνατοτήτων για ατομική ανύψωση μέσω της συλλογικής κοινωνικής ευημερίας.
- Την επάνοδο της προπαγάνδας που ελεεινολογεί το δημόσιο, αλλά σήμερα το «χειροκροτά».
- Τον βούρδουλα μιας δήθεν «ελεύθερης οικονομίας» που έχει απ’ όλα, αλλά μόνο για τους λίγους.
- Την πολιτική της «δημιουργικής καταστροφής» που θα επιχειρήσει να αξιοποιήσει την καραντίνα της πανδημίας για να καταργήσει τη λέξη «μισθό» με τη λέξη «επίδομα» και δίπλα στην έννοια «εργασιακό δικαίωμα» να επιβάλλει την ένδειξη «αναστολή».
- Την πλύση εγκεφάλου ότι δήθεν «δεν υπάρχει εναλλακτική» σε ένα σύστημα που δεν έχει για ΜΕΘ αλλά έχει για F-16 και για ανακεφαλαιοποιήσεις τραπεζών.
- Την επίθεση εναντίον όσων μιλούν για τα λαικά δίκαια με την κατηγορία του «λαϊκισμού».
- Τον εξοβελισμό της έννοιας «αλληλεγγύη» από τους υπέρμαχους της νεοφιλελεύθερης ζούγκλας του «δεν υπάρχει κοινωνία, παρά μόνο άτομα».
- Την μετατροπή της απαγόρευσης κυκλοφορίας σε αρμό «συμβίωσης» και σε προσομοίωση μιας δυστοπίας τύπου «αλτ τις ει;».
- Την καταγγελία σαν «αναχρονισμό» του αιτήματος για κεντρικό, πανεθνικό σχεδιασμό, με ιεραρχήσεις και κοινωνικές προτεραιότητες, κόντρα στον άναρχο καπιταλιστικό ανταγωνισμό, στον φιλοτομαρισμό, στη σπατάλη πόρων στο του εμπορίου της φιλαυτίας και της ανοησίας.
Η επόμενη μέρα ξεκίνησε. Η’ θα είναι χτισμένη με πρόσημο τον Ανθρωπο ή θα είναι μια πρωτοφανής βαρβαρότητα με όρους περιφρόνησης και πειθαναγκασμού της «αγέλης».
