Γράφει ο Τάσος Παππάς
Πηγή: “Εφημερίδα των Συντακτών”
O κυβερνητικός εκπρόσωπος μετά τη συνεδρίαση του ΚΥΣΕΑ έκανε λόγο για «ενεργή και ασύμμετρη απειλή κατά της ασφάλειας της χώρας». Ποιος είναι ο δράστης, κατά τον κ. Πέτσα; «Η μετακίνηση αυτή, κατευθύνεται και ενθαρρύνεται από την Τουρκία. Οι ενέργειες αυτές γίνονται κατά παράβαση των υποχρεώσεων που απορρέουν από την κοινή δήλωση Ευρωπαϊκής Ενωσης-Τουρκίας». Πρόκειται λοιπόν για εχθρική ενέργεια από μια χώρα που ανήκει στον ΟΗΕ, στο ΝΑΤΟ, έχει σχέσεις με την Ευρωπαϊκή Ενωση και συμφωνία μαζί της για το προσφυγικό.
Τι κάνει η Ευρωπαϊκή Ενωση; Απλώς δηλώσεις συμπαράστασης. Συγκαλεί έκτακτη σύνοδο των υπουργών Εξωτερικών την Παρασκευή, όπου το βασικό θέμα είναι η κρίση στη Συρία και παρεμπιπτόντως το προσφυγικό. Τόση αλληλεγγύη! Τι κάνει το ΝΑΤΟ, με δεδομένο ότι μια χώρα-μέλος του απειλεί μια άλλη χώρα–μέλος του; Το σύνηθες. Συστάσεις για αυτοσυγκράτηση και καλεί τις δύο πλευρές να τα βρουν. Δακρύζεις από τη συγκίνηση για τη συμπαράσταση!
Τι κάνουν οι ΗΠΑ; Ο,τι και το ΝΑΤΟ. Αποφεύγουν να αποδοκιμάσουν τη συμπεριφορά του μεγάλου και χρήσιμου συμμάχου (Τουρκία) και ζητούν από τον προβλέψιμο σύμμαχο (Ελλάδα) να κινηθεί με ψυχραιμία. Πάλι καλά που αναγνωρίζουν στη χώρα μας το δικαίωμα να προστατεύει τα σύνορά της. Η σύγχρονη εκδοχή του Πόντιου Πιλάτου!
Τι κάνει η ελληνική κυβέρνηση; Βολοδέρνει. Ο επικεφαλής της, παρά το γεγονός ότι η αντιπολίτευση του ζητά να απαιτήσει σύνοδο κορυφής και να συγκαλέσει συμβούλιο πολιτικών αρχηγών, σφυρίζει αδιάφορα. Καλλιεργεί το έδαφος για να καρπίσουν ακροδεξιές λογικές και διεκδικεί να γίνει ο πολιτικός που θα συνδέσει τ’ όνομά του με την άλωση της παράταξής του από την ακροδεξιά πτέρυγα και την επιστροφή της Χρυσής Αυγής. Αρνείται επίσης να προχωρήσει σε αποσυμφόρηση των νησιών επικαλούμενος την κοινή δήλωση Ε.Ε.-Τουρκίας, την οποία οι Βρυξέλλες αδυνατούν να προστατεύσουν και ο Ερντογάν την έχει γράψει στα παλαιότερα των πολυτελών υποδημάτων του. Και την ίδια ώρα όλοι εκείνοι που στο πρόσφατο παρελθόν χαρακτήριζαν ευρωσκεπτικιστική, αντιδυτική και αριστερίστικη κάθε κριτική στην Ε.Ε. και τις ΗΠΑ, έχουν βγει στα κεραμίδια και εκτοξεύουν κατάρες εναντίον της Ευρώπης και της μητρόπολης του υποτίθεται ελεύθερου κόσμου. Καλώς τους κι ας άργησαν.
Είναι τεράστιες οι ευθύνες της… δημοκρατικής Δύσης για την κατάσταση που επικρατεί σήμερα σε πολλές περιοχές του πλανήτη – από εκεί όπου έρχονται οι πρόσφυγες και οι μετανάστες. Ξεκίνησαν έναν πόλεμο πριν από 19 χρόνια στο Αφγανιστάν και τώρα αποχωρούν ταπεινωμένοι, όπως έγινε και στο Βιετνάμ. Αφήνουν πίσω τους μια διεφθαρμένη διοίκηση και ενισχυμένους τους χειραγωγούμενους από το Πακιστάν Ταλιμπάν. Μπούκαραν στο Ιράκ για να εξοντώσουν τον Σαντάμ και η χώρα σήμερα μοιάζει με ερειπιώνα. Ανέτρεψαν τον Καντάφι γιατί δεν ήταν δημοκράτης (κι ας έπαιρναν μεγαλόσχημοι πολιτικοί της μίζες απ’ αυτόν) και σήμερα διαπραγματεύονται σε μια διαλυμένη χώρα με αρχηγούς συμμοριών μισθοφόρων.
Επιχείρησαν να εξοστρακίσουν τον Ασαντ από τη Συρία, έβαλαν τη χώρα σε εμφύλιο, έφεραν τη Ρωσία στο προσκήνιο και προκάλεσαν μαζικά κύματα προσφύγων. Τέτοιες επιτυχίες. Ανέχονται τους εκβιασμούς του Ερντογάν στη Συρία, στη Λιβύη, στο προσφυγικό γιατί έχουν δουλειές με την Τουρκία και γιατί δεν θέλουν να ρίξουν τον Τούρκο πρόεδρο στην αγκαλιά του Πούτιν. Κλείνουν τα σύνορά τους για να μην εισπράξουν τις συνέπειες των δικών τους ολέθριων πολιτικών κι ας υπάρχει συμφωνία για ποσόστωση. Και η Ελλάδα; Ευτυχώς που ανήκουμε στη Δύση, ευτυχώς που είμαστε μέλος της μεγάλης ευρωπαϊκής οικογένειας, ευτυχώς που συμμετέχουμε στο ΝΑΤΟ. Ευτυχώς είμαστε ασφαλείς!
Ανάγωγα
Επικαλούμαστε το Διεθνές Δίκαιο για την Κύπρο. Συμφωνούμε όμως με την ενέργεια των ΗΠΑ να δολοφονήσουν τον Ιρανό αξιωματούχο Σουλεϊμανί σε τρίτη χώρα, που συνιστά ωμή παραβίαση του Διεθνούς Δικαίου. Επικαλούμαστε το Διεθνές Δίκαιο για να καταγγείλουμε τον Ερντογάν που στέλνει πρόσφυγες και μετανάστες στα σύνορα. Σταματάμε όμως τη διαδικασία ασύλου, που συνιστά παραβίαση του Διεθνούς Δικαίου, σύμφωνα με την Υπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ. Σουρωτήρι το Διεθνές Δίκαιο και με δική μας ευθύνη.
