Γράφει ο Νίκος Μπογιόπουλος
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή:
ΝΔ-ΠΑΣΟΚ: Γελοία υποκρισία φτηνών τακτικιστών!
Ο θεσμός του λεγόμενου «ανώνυμου μάρτυρα» εισάγεται στο δίκαιο της χώρας με τον νόμο 2928/2001 από την κυβέρνηση Σημίτη. Δεν πρόκειται παρά για τον περιώνυμο «τρομονόμο» που ψηφίζεται από το ΠΑΣΟΚ σε συνεργασία με την τότε αξιωματική αντιπολίτευση, τη ΝΔ. Υπουργός Δημόσιας Τάξης, και τότε, ο κ.Χρυσοχοίδης.
Οι διατάξεις του συγκεκριμένου νόμου, που αφορούν σε μέτρα «ειδικής προστασίας» για μάρτυρες στους οποίους παρέχεται δυνατότητα να καταθέτουν υπό καθεστώς μη αναγραφής των στοιχείων τους, υπό κάλυψη ηχητική, ηλεκτρονική κτλ επεκτείνονται και για τις υποθέσεις δωροληψίας δημοσίων λειτουργών από την κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου το 2014 με τον νόμο 4254.
Δηλαδή: Αυτό για το οποίο φωνάζουν σήμερα, όσον αφορά την υπόθεση Novartis, η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, είναι ό,τι οι ίδιοι έχουν ψηφίσει – και διατηρούν – στην νομοθεσία της χώρας.
Ο,τι καταγγέλλουν είναι ό,τι και όσα οι ίδιοι έχουν ψηφίσει στο όνομα της «αντιτρομοκρατίας» και του «δημόσιου συμφέροντος». Αυτοί νομιμοποίησαν την «κουκούλα» σε μάρτυρες από τους οποίους σήμερα ωρύονται ότι «θα τους βγάλουν την κουκούλα».
Αν, λοιπόν, δεν τους αρέσει – πράγματι – ο νόμος που έφτιαξαν, κι αφού η τακτική τους δεν υπαγορεύεται από το αγοραίο κομματικό συμφέρον της στιγμής, αν οι σημερινές τους κραυγές δεν είναι φτηνός πολιτικαντισμός και τακτικισμός, τότε γιατί δεν αλλάζουν τον νόμο; Γιατί δεν τον καταργούν; Όταν πρόκειται για «σώβρακα και φανέλες» των ΠΑΕ μας έδειξαν ότι μπορούν να αλλάξουν την νομοθεσία – και μάλιστα με αναδρομική ισχύ – μέσα σε ένα βράδυ…
ΣΥΡΙΖΑ: Της κωλοτούμπας το κάγκελο!
Πάμε τώρα στον ΣΥΡΙΖΑ. Ο ΣΥΡΙΖΑ έρχεται σήμερα να υπερασπιστεί με πάθος όσα οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ ψήφισαν, αλλά τότε ο ίδιος (μάλιστα το 2001 με εξίσου απερίγραπτο πάθος) τα είχε καταδικάσει και καταγγείλει!
Ας πάρουμε μια (ακόμα) γεύση τι εστί ΣΥΡΙΖΑ:
Το 2001, ο ειδικός αγορητής του ΣΥΝ – και πρώην πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου – κ.Φώτης Κουβέλης έλεγε στη Βουλή για τους «ανώνυμους» μάρτυρες (Πρακτικά Βουλής, Συνεδρίαση ΡΠΕ 5/6/2001), αιτιολογώντας όχι μόνο την καταψήφιση του ΣΥΝ
αλλά την ολοσχερή αποχώρησή του από τη Βουλή ώστε να μην νομιμοποιήσει τις διατάξεις του «τρομονόμου», τα εξής:
«Ανωνυμία μαρτύρων, κύριοι συνάδελφοι. Υπάρχει διάταξη στο νομοσχέδιο σύμφωνα με την οποία μπορεί ο μάρτυς να καταθέτει ανωνύμως, να καταθέτει με ηλεκτρονικό τρόπο, να μην είναι ορατός στην διαδικασία του ακροατηρίου. Και βεβαίως, να αποκαλύπτονται, είπε τελικά ο κύριος υπουργός, τα στοιχεία του, εφόσον ο διάδικος το ζητήσει. Τι γίνεται όμως, κύριοι συνάδελφοι, με τη μαρτυρική ανώνυμη κατάθεση στην προδικασία; Τι γίνεται, δηλαδή, με τις καταθέσεις των ανωνύμων μαρτύρων στο στάδιο της ανακρίσεως, όταν αυτές οι καταθέσεις είναι εκείνες που διαμορφώνουν το μέγεθος, αλλά και το βάθος της ποινικής δικογραφίας, με άλλα λόγια είναι αυτές που ανοίγουν το δρόμο για να καταστεί κάποιος ένοχος;
Θα μου πείτε, όταν έλθει ο μάρτυρας στο ακροατήριο, εκεί θα είναι δυνατή η αποκάλυψη του ονόματός του και των στοιχείων του. Λάθος. Δεν είναι απόλυτος ο συλλογισμός αυτός, γιατί είναι δυνατόν ο μάρτυρας να μην εμφανιστεί ποτέ στο ακροατήριο, είτε γιατί εξαφανίστηκε είτε γιατί τον εξαφάνισαν είτε γιατί έφυγε από τη ζωή είτε -θεωρητικά- επειδή κάποιοι επέλεξαν να φύγει από τη ζωή. Αυτές οι μαρτυρικές καταθέσεις θα υπάρχουν στον όγκο της ποινικής δικογραφίας και θα παρακολουθούν την ενοχή του όποιου κατηγορουμένου.
Δεν έχει επομένως σημασία το γεγονός ότι παρέχεται η δυνατότητα αποκάλυψης των στοιχείων του μάρτυρα στη διαδικασία, αφού, όπως προείπα, είναι δυνατό να μην συντελεστεί το γεγονός αυτό, δηλαδή μάρτυρες που καταθέτουν ενοχοποιητικά για κάποιον πολίτη, να μην εμφανιστούν ποτέ στην κύρια διαδικασία του ακροατηρίου (…).
Μα, είναι δυνατόν να συζητάμε στο έτος 2001, όπου εγείρεται διαρκώς το αίτημα για μια δίκαιη δίκη, για προστασία των ατομικών ελευθεριών και των ατομικών δικαιωμάτων, για τέτοιες διατυπώσεις που αποτελούν εκδήλωση αυταρχισμού του δικαίου και οπισθοχώρηση πίσω και από πενήντα χρόνια, κύριε Υπουργέ, στα οποία αναφερθήκατε οριοθετώντας την αφετηρία των διατάξεων του Ποινικού μας Δικαίου;
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η κριτική θα μπορούσε να είναι ατέλειωτη στο σχέδιο νόμου το οποίο συζητάμε σήμερα. Ο Συνασπισμός της Αριστεράς και της Προόδου έχοντας τη βεβαιότητα και την πολιτική εκτίμηση ότι δεν πρέπει να συμπράξει μετέχοντας έστω στη διαδικασία για τη θεσμοθέτηση αυτού του νόμου, θα αποχωρήσει από τις εργασίες της Βουλής. Και θα αποχωρήσει με απόλυτο σεβασμό στο κοινοβούλιο, αλλά με απόλυτο σεβασμό και στην άποψή του, ότι υπάρχουν στιγμές που τα ζητήματα γίνονται κορυφαία(…)». https://www.hellenicparliament.gr/UserFiles/a08fc2dd-61a9-4a83-b09a-09f4c564609d/SYN060501.pdf
Αυτά έλεγαν τότε. Αλλά αν το 2001 είναι… μακρινό, ας πάμε σε κάτι πιο κοντινό. Στο 2014. Τότε ο Τσίπρας παραχωρεί συνέντευξη στο περιοδικό unfollow. Του τίθεται το εξής ερώτημα: «Θα καταργήσετε την αντιτρομοκρατική νομοθεσία;». Απάντηση:
«Είναι ένα ειδικό θέμα. Εμείς έχουμε μια διαφορετική άποψη και είμαστε κάθετα αντίθετοι στη θέσπιση αυτή της αντιτρομοκρατικής νομοθεσίας από μια σκοπιά υπεράσπισης των πολιτικών και ατομικών δικαιωμάτων. Σε αυτή την κατεύθυνση είναι στις προθέσεις μας να επανεξετάσουμε μια σειρά από τέτοιου είδους θεσμικές παρεμβάσεις (…)».
Αυτός είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Ο σημερινός σημαιοφόρος του θεσμού – όπως τον αποκαλεί – των ανώνυμων μαρτύρων. Συμπέρασμα: Αλλοι έχουν αρχές, κι άλλοι έχουν σαν αρχή την… κωλοτούμπα.
Επί της ουσίας
Επί της ουσίας: Πρέπει να υπάρχουν προστατευόμενοι μάρτυρες, ειδικά μάλιστα σε υποθέσεις δημοσίου συμφέροντος; Προφανώς. Όμως, άλλο αυτό κι άλλο η ανωνυμία.
- Από πού προκύπτει ότι η προστασία ισοδυναμεί με την ανωνυμία;
- Που πάει η αρχή πως όποιος κατηγορεί αναλαμβάνει το βάρος της ευθύνης για την κατηγορία που απευθύνει;
- Που πάει η δυνατότητα και το δικαίωμα του κατηγορούμενου – του όποιου κατηγορούμενου – να αντιπαρατεθεί με τον κατήγορό του όταν αυτός κατηγορεί χωρίς φωνή, χωρίς πρόσωπο, χωρίς ταυτότητα, χωρίς φυσική παρουσία;
- Που πάει η δικονομική εγγύηση της δημοσιότητας της δίκης;
- Πως προστατεύεται η κοινωνία από ένα καθεστώς όπου οι μηχανισμοί του θα επικαλούνται ή θα κατασκευάζουν μια ανώνυμη καταγγελία και έναν κρυφό μάρτυρα που θα λέει ό,τι θέλει και εσύ «τυλιγμένος σε μια κόλα χαρτί» θα πρέπει να αποδείξεις ότι δεν είσαι ελέφαντας;
Ναι, λοιπόν, στην προστασία μαρτύρων, αλλά όχι στην ανωνυμία.
Πρώτον, γιατί ευάλωτος από όσους θέλουν να τον βλάψουν είναι όποιος την ταυτότητά του την ξέρουν λίγοι, και συνήθως οι «ενδιαφερόμενοι».
Δεύτερο και κυριότερο γιατί εκείνος που έχει την ευθύνη και την υποχρέωση – την προσωποποιημένη μάλιστα ευθύνη και υποχρέωση – της απόλυτης και διαρκούς προστασίας τέτοιων μαρτύρων είναι το κράτος, είναι οι αρμόδιες αρχές του και οι υπηρεσίες του.
Αυτό, το κράτος, που ξέρει να φτιάχνει «τρομονόμους», όχι μόνο δεν πρέπει να αφεθεί να έχει στο νομικό του οπλοστάσιο ακόμα και «κουκουλοφόρους», όταν τους χρειάζεται, αλλά το αντίθετο: Πρέπει να υποχρεώνεται για την προστασία όσων ξεκουκουλώνουν βρωμιές. Πρέπει να ελέγχεται ανά πάσα στιγμή ώστε να μην διανοηθεί καν να επιτρέψει να πειραχτεί ούτε «τρίχα» τους. Πρέπει να βρίσκεται στο διαρκές στόχαστρο της κοινωνίας αυτό και οι ταγοί του – και μέσα από την μέγιστη δυνατή δημοσιοποίηση.
***
ΥΓ: Οι άθλιοι του ΣΥΡΙΖΑ, που κυκλοφορούν σαν τρολ της τελευταίας υποστάθμης, έφτασαν να κατηγορούν το ΚΚΕ ότι τα κάνει «πλακάκια» με τον Μητσοτάκη στο θέμα των μαρτύρων – επειδή το ΚΚΕ παραμένει σταθερό σήμερα σε ό,τι έλεγε από το 2001 επί ψήφισης του «τρομονόμου». Αλήθεια, έχουν την ίδια άποψη και για τους συνηγόρους Πολιτικής Αγωγής στη Δίκη της Χρυσής Αυγής; Εκεί, θυμίζουμε, εμφανίστηκαν «προστατευόμενοι μάρτυρες» που κατέθεσαν εναντίον της Χρυσής Αυγής. Αλλά οι συνήγοροι της Πολιτικής Αγωγής, παρότι αυτές οι καταθέσεις θα ήταν υπέρ των πελατών τους και κατά των ναζιστών, αρνήθηκαν από θέση αρχής να πάρουν μέρος σε μια τέτοια διαδικασία με τους «προστατευόμενους ανώνυμους μάρτυρες» (σε αντίθεση με τους συνηγόρους των ναζιστών) για να μην νομιμοποιήσουν αυτό το αντιδραστικό πλαίσιο. Αλήθεια, άθλια ΣΥΡΙΖοτρολ, οι συνήγοροι του Παύλου Φύσσα, οι συνήγοροι των ψαράδων, οι συνήγοροι του ΠΑΜΕ και οι άνθρωποί τους με πρώτη τη Μάγδα Φύσσα, τα έχουν κάνει κι αυτοί «πλακάκια» με τον Μητσοτάκη και τον Γεωργιάδη;…
