Γράφει ο Μανώλης Κοττάκης
Η τελευταία δημοσκόπηση της MRB για τον τηλεοπτικό σταθμό Star δείχνει τρία πράγματα:
Πρώτον, ότι είναι μάλλον χαμηλό, συγκριτικά με το μέγεθος της απειλής που αντιμετωπίζει η πατρίδα μας, το ποσοστό των Ελλήνων που προβλέπει θερμό επεισόδιο. Αν είναι όντως 55%, αυτό σημαίνει ότι ο αλάνθαστος λαός εφησυχάζει στη νιρβάνα του. Οι μισοί είναι χαλαροί. Νομίζουν ότι η Χάγη, που προκρίνεται πλειοψηφικά ως λύση, θα μας λύσει το πρόβλημα για να συνεχίσουμε χωρίς περισπασμούς την… κατανάλωση. Φοβάμαι πως η ιδεολογία που εμπότισε μια ολόκληρη γενιά το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ. Πρόκειται για την ιδεολογία τού «θέλω χωρίς να προσφέρω». Η αδιαφορία που καταγράφεται συγκριτικά με την ιστορικότητα της στιγμής είναι εντυπωσιακή. Το διαισθάνομαι καιρό, χωρίς να γνωρίζω μετρήσεις, γι’ αυτό και φωνάζω να κατέβουμε από το ροζ συννεφάκι μας. Για την ώρα, είμαστε ακόμη εκεί. Αιθεροβάμονες.
Δεύτερον, είναι επίσης μάλλον χαμηλό το ποσοστό αποδοχής της νέας Προέδρου της Δημοκρατίας Αικατερίνης Σακελλαροπούλου (55%). Και μάλλον υψηλό για κάποιον που δεν γνωρίζουμε είναι το ποσοστό απόρριψής της (23%). Αντίστοιχα ποσοστά δημοτικότητας είχε ο Προκόπης Παυλόπουλος στην κάμψη του. Στα ψηλά του ξεπερνούσε με άνεση το 65%, ειδικώς όταν εξελέγη. Η εικόνα της νέας Προέδρου είναι ακόμα «θολή» και αναμένεται να ξεκαθαρίσει. Δεν σπεύδουμε να την καταδικάσουμε. Η ίδια θα ορίσει την τύχη της θητείας της. Μπορεί και να μας εκπλήξει ευχάριστα.
Eυχόμαστε μόνον να μην επαναλάβει γνωστές θέσεις της, που διατύπωσε προφορικώς σε υπουργούς της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, για την ουδετεροθρησκία και για την ιθαγένεια των μεταναστών.
Τρίτον, είναι πολύ υψηλό το ποσοστό της Ν.Δ. και του Κυριάκου Μητσοτάκη, ο οποίος είναι κυρίαρχος της πολιτικής ζωής σήμερα και, σύμφωνα με κορυφαίο αναλυτή δημοσκοπήσεων, «έχει πολιτικό κεφάλαιο να ξοδέψει για έναν, ενάμιση χρόνο τουλάχιστον».
Η διαφορά του 13%, με την οποία προηγείται η Ν.Δ. του ΣΥΡΙΖΑ, δείχνει ότι ο πρωθυπουργός κερδίζει καινούργιους φίλους και μετά τις εκλογές. Ωστόσο, η διαφορά αυτή που καταγράφεται πάνω στο επτάμηνο κρύβει, κατά τη γνώμη μου, παγίδες. Παρασύρει τη Ν.Δ. στο να βγει στα ανοιχτά του πολιτικού Κέντρου, με τελικό στόχο να καταλάβει την πρωτεύουσα του εχθρού, αφήνοντας εκτεθειμένη τη δεξιά της.
Η Ιστορία μάς διδάσκει ότι, σε αυτές τις περιπτώσεις, στην αρχή προελαύνεις, φτάνεις στο Αφιόν Καραχισάρ, αλλά, αν δεν έχεις εκτιμήσει σωστά τις δυνάμεις σου και δεν έχεις καλύψει επαρκώς τα νώτα σου, μπορεί να σαλπίσεις άτακτη υποχώρηση και να ζήσεις έπειτα από κάποια χρόνια πολιτική Μικρασιατική Καταστροφή.
Στην περίοδο που διανύουμε, η Ν.Δ. νιώθει ισχυρή να προτείνει προς εκλογή στο ύπατο αξίωμα της Προεδρίας της Δημοκρατίας υποψήφια που δοξάζεται από τον Νίκο Φίλη ως εκπρόσωπος της «πολιτισμικής Αριστεράς». Που παινεύεται από την Τασία Χριστοδουλοπούλου – λογικό, καθώς είναι δεκαετίες φίλη της. Που συνδέεται με τον Νίκο Βούτση, τον Δημήτρη Τζανακόπουλο (ο οποίος πανηγυρίζει για την εκλογή της) και τον Μιχάλη Καλογήρου.
Στην περίοδο που διανύουμε, ο πρωθυπουργός τονώνει το προφίλ του συναντώντας τον Μίκη Θεοδωράκη. Τονώνει το προφίλ του με επισκέψεις σε λαϊκές περιοχές, όπως το Ιλιον, και με εκδηλώσεις για την τρομοκρατία. Τονώνει το προφίλ του κάνοντας αναφορές στον Παύλο Φύσσα και «στην ανοιχτή πληγή της δολοφονίας του» (που στην ουσία αποτελούν έμμεση παρέμβαση στην εν εξελίξει δίκη, διότι εξισώνουν τρομοκράτες της 17Ν με δολοφόνους της Χρυσής Αυγής – προηγήθηκε, επιτιθέμενος με τραχύτητα στην εισαγγελέα Οικονόμου, ο πολιτευόμενος συνταγματολόγος Νίκος Αλιβιζάτος).
Τονώνει, τέλος, το προφίλ του τοποθετώντας αναπληρώτρια κυβερνητική εκπρόσωπο την -άξια κατά τα λοιπά- κεντροαριστερή Αριστοτελία Πελώνη. Τέσσερις πέντε κινήσεις του Μαξίμου σε ελάχιστο χρόνο σφραγίζουν τη διάθεσή του.
Θα επαναλάβω παλαιότερη θέση, που διατυπώνεται με σταθερότητα από τον καιρό που η Ν.Δ. ήταν στην αντιπολίτευση: Αυτή δεν είναι συνταγή κατάκτησης του Κέντρου. Δείχνει ότι είναι, αλλά δεν είναι. Αυτή η συνταγή θα καταστήσει τη Ν.Δ., μελλοντικώς, συνιστώσα του Kέντρου των σοσιαλιστών που θα καταλάβουν το κόμμα της συντηρητικής παράταξης και θα το απομακρύνουν από τη φυσική του βάση. Τώρα, η συνταγή εκτελείται με επιτυχία, παρά τα μουρμουρητά και τον ψίθυρο. Δεν θα συναντήσει αντιστάσεις στο άμεσο μέλλον.
Επειδή νιώθω ότι ξέρω καλά αυτόν τον χώρο και παρακολουθώ τις θερμοκρασίες του ειδικώς στην περιφέρεια, θεωρώ ότι η φύση απεχθάνεται το κενό. Μελλοντικώς θα προκύψουν θέματα. Οι παλαιοί πολιτικοί αποστρατεύονται. Ναι. Συμβαίνει. Ο χρόνος δεν είναι ανίκητος. Τα πολιτικά και κοινωνικά ρεύματα που εκπροσωπούν, όμως, δεν αποστρατεύονται.
Ο ΣΥΡΙΖΑ το κατάλαβε καλά κατά την άσκηση της εξουσίας. Είχε την Εκκλησία μαζί του, αλλά όχι τους εκκλησιαζομένους. Είχε τους Αμερικανούς μαζί του στο Σκοπιανό, αλλά όχι τους υπερήφανους Μακεδόνες. Να μη φτάσουμε στο σημείο να υπάρχει Ν.Δ. χωρίς νεοδημοκράτες. Να μη φτάσουμε στο σημείο να απευθύνονται στον κόσμο της παράταξης οι κεντροαριστεροί λεγεωνάριοι και εκείνος να χρειάζεται μεταφραστή για να τους καταλάβει. Αμαρτία είναι.
