Η Κεντροαριστερά ήταν πάντα ζωηρή και ενδιαφέρουσα. Με πλεόνασμα προσωπικών φιλοδοξιών, και ιδέες που δεν έβρισκαν πάντοτε το δρόμο για την εναρμόνισή τους με τις προτεραιότητες της κοινωνίας.
Στο καινούριο περιβάλλον που διαμορφώθηκε στις εκλογές της 7ης Ιουλίου, με τον πανίσχυρο διπολισμό ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ, κάθε λογικός άνθρωπος καταλαβαίνει ότι δεν υπάρχουν αντικειμενικά περιθώρια για… καινούριες περιπέτειες.
Στον χώρο του Κέντρου και της Κεντροαριστεράς ωστόσο, υπάρχει πλεόνασμα από υπερτροφικούς εγωϊσμούς, φιλοδοξίες και… απωθημένα. Έτσι, το τελευταίο διάστημα διακινούνται φήμες και σενάρια για νέο πολιτικό φορέα, μεταξύ του ΣΥΡΙΖΑ και του Κινήματος Αλλαγής, που θα στέγαζε όσους θα ήθελαν να διαδραματίσουν ρόλο ρυθμιστή των μελλοντικών πολιτικών εξελίξεων.
Η πρόγνωση της συρρικνωμένης κοινωνικής απήχησης ενός τέτοιου εγχειρήματος δεν δείχνει να προβληματίζει τους εμπνευστές του. Ζητούμενο άλλωστε είναι το… παρκάρισμα των προσωπικών φιλοδοξιών.
