Εισήγηση του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, Αλ. Τσίπρα στη συζήτηση με πολίτες στη πλατεία Σοχώρας στο Ρέθυμνο, κατά την περιοδεία του στην Κρήτη, στο πλαίσιο του δημοκρατικού καλέσματος για την ένταξη στον ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία
Φίλες και φίλοι, συντρόφισσες και σύντροφοι,
ήταν ένα έλλειμμα που προεκλογικά δεν ήρθα στην πόλη του Ρεθύμνου. Έρχομαι μετεκλογικά. Δεν ήρθα αλλά με τιμήσατε με την ψήφο σας, όχι μόνο εσείς, αλλά όλοι οι συμπολίτες σας, η πλειοψηφία. Διότι το Ρέθυμνο, ο νομός του Ρεθύμνου όπως και η Κρήτη συνολικά, ήταν πάντα ένα κάστρο του δημοκρατικού χώρου, της δημοκρατικής παράταξης. Δεν μπορούσα οπότε να μην ξεκινήσω από την Κρήτη –πρώτα η Αχαΐα μετά η Κρήτη– την προσπάθεια ανασυγκρότησης του ΣΥΡΙΖΑ, της προοδευτικής συμμαχίας, σε μια παράταξη κορμό της δημοκρατικής παράταξης. Σε μια παράταξη μαζική, λαϊκή. Σε ένα κόμμα μαζικό, λαϊκό, ανοιχτό, δημοκρατικό, χωρίς να βάζουμε facecontrol σε όποιον έρχεται στις συγκεντρώσεις μας και στις οργανώσεις μας, διότι τώρα ξεκινάμε μια νέα πορεία ανασυγκρότησης, μια νέα μεγάλη πορεία προς το λαό.
Και θέλουμε να αντιστοιχίσουμε τον κοινωνικό ΣΥΡΙΖΑ, με τον κομματικό ΣΥΡΙΖΑ. Μια δύσκολη ιστορία. Δεν είναι μια εύκολη υπόθεση. Είναι μια δύσκολη υπόθεση διότι στις μέρες μας γνωρίζουμε ότι η σχέση των πολιτών με την πολιτική εξαντλείται στην διαδικασία της ψηφοφορίας κάθε 4 χρόνια. Γιατί γνωρίζουμε επίσης ότι δεν ισχύει αυτό που ίσχυε πριν από δεκαετίες. Η μαζικοποίηση της κομματικής δράσης. Γι αυτό και θέλουμε να δώσουμε ένα νέο περιεχόμενο στην κομματική ζωή. Ένα νέο περιεχόμενο στην σχέση του πολίτη με την πολιτική. Εμείς δεν θέλουμε τα μέλη μας, οι υποστηρικτές μας απλά να έρχονται σε κάποιες συγκεντρώσεις ως χειροκροτητές. Θέλουμε στις συγκεντρώσεις να παίρνουμε τον λόγο και να τους ακούμε. Να μας λένε τις απόψεις τους, τις σκέψεις τους, ακόμα και τα παράπονά τους. Να μας λένε για τα σωστά γι αυτά που κάνουμε. Να μας λένε και την κριτική τους γι αυτά που δεν κάνουμε ή για αυτά που κάνουμε. Κυρίως όμως, τα μέλη μας τα θέλουμε συμμέτοχους στις αποφάσεις που έχουμε να πάρουμε από εδώ και στο εξής. Στις αποφάσεις, που όπως αποδείχτηκε την προηγούμενη 8ετία, από τότε δηλαδή που ο ΣΥΡΙΖΑ ανέβηκε σε μεγάλα ποσοστά, ήταν και αποφάσεις που έπαιξαν και καθοριστικό ρόλο στην πορεία της χώρας.
Με αυτή την έννοια λοιπόν, ξεκινάμε ένα πρωτόγνωρο για τα ελληνικά πράγματα, μια πρωτόγνωρη διαδικασία και όχι απλά μια διαδικασία ένταξης και καταγραφής μελών. Διότι εμείς δεν θέλουμε να έχουμε απλά μεγάλες λίστες, μητρώα μελών, όπου οι άνθρωποι θα συνωστίζονται, ενδεχομένως προσδοκώντας, όπως παλιότερα στα μεγάλα κόμματα, όταν γίνεις κυβέρνηση να έχουν μια εύνοια, κάποιο αντίδωρο, κάποιο ρουσφέτι. Εμείς δεν κυβερνήσαμε έτσι, ούτε ποτέ θα κυβερνήσουμε έτσι. Αλλά εμείς τι θέλουμε; Θέλουμε όλους εσάς και όλους όσους θα συμμετέχετε σε αυτή τη διαδικασία, να μπορείτε με την δική σας με τη δική σας ψήφο, με τη δική σας γνώμη, να διαμορφώνετε τις θέσεις και τις προτάσεις του κόμματος.
Ενός κόμματος που όπως αποδείχθηκε δεν ήταν διάττων αστέρας στην πολιτική ζωή του τόπου. Ήρθε ο ΣΥΡΙΖΑ και η Προοδευτική Συμμαχία για να μείνει στα πολιτικά πράγματα του τόπου. Ήταν η παράταξη που έβγαλε τη χώρα από την χρεοκοπία στην οποία μας οδήγησε το παλιό πολιτικό σύστημα. Σήμερα βρίσκεται στη θέση της αντιπολίτευσης και θα συζητήσουμε το γιατί. Τις αιτίες, τις παραλήψεις αλλά και τις δυσκολίες που αντιμετωπίσαμε. Όμως, εμείς, αντιμετωπίζουμε αυτή την ετυμηγορία όπως λέει και η παροιμία: κάθε εμπόδιο για καλό. Θα αξιοποιήσουμε δηλαδή αυτό τον χρόνο ώστε να γίνουμε σοφότεροι από τις εμπειρίες που αποκτήσαμε όλα αυτά τα χρόνια και κυρίως να προετοιμαστούμε τούτη την ώρα, το διάστημα δηλαδή που έχουμε μπροστά μας, όχι απλά για να ξαναγυρίσουμε στις θέσεις εξουσίας διότι εμάς δε μας λείπουν –εμείς δεν γεννηθήκαμε στις υπουργικές καρέκλες, άλλοι γεννήθηκαν και αποκτήσαν σύνδρομο στέρησης 4,5 χρόνια–, να ξαναγυρίσουμε, όμως, με σχέδιο και με πρόγραμμα για την προοδευτική διακυβέρνηση της επόμενης μέρας της χώρας, ώστε να οδηγήσουμε τη χώρα και τον ελληνικό λαό σε μια πορεία κοινωνικής δικαιοσύνης και προκοπής, όχι μόνο για μια 4ετία, αλλά για πολλά πολλά χρόνια. Διότι η Ελλάδα αξίζει να βρίσκεται στη σωστή πλευρά της ιστορίας.
Φίλες και φίλοι, συντρόφισσες και σύντροφοι,
δεν χρειάστηκε να περάσουν πάνω από 100 μέρες της νέας διακυβέρνησης της ΝΔ, για να καταλάβουμε όλοι και όλες πόσο αέρας επικοινωνιακός, ή αέρας κοπανιστός, ήταν όλα όσα έταζαν και προπαγάνδιζαν πριν τις εκλογές στον ελληνικό λαό. Από την ανάπτυξη που θα ερχόταν με φόρα 4% από την επόμενη μέρα και τις φοροελαφρύνσεις στην μεσαία τάξη που όσο τις είδατε εσείς άλλο τόσο τις είδαμε κι εμείς, μέχρι τις λύσεις που θα έφερναν με μιας στο προσφυγικό, διότι έλεγαν ότι τους πρόσφυγες του φέρνει ο ΣΥΡΙΖΑ, ως και τα μεγάλα ζητήματα της καθημερινότητας. Δεν χρειάστηκε να περάσουν 100 μέρες για να διαψευστούν αυτές οι μεγάλες προσδοκίες. Και δεν χρειάστηκε να περάσουν 100 μέρες για να διαπιστώσουμε ότι αυτό το ωραίο σύνθημα που ακούει στο όνομα επιτελικό κράτος, τελικά δεν είναι τίποτα άλλο από την επιτελική ανικανότητά τους να οδηγήσουν την χώρα σε μια πορεία σε μια πορεία ανοδική, σε μια πορεία επιστροφής σε μια κανονικότητα οικονομικής ανάπτυξης, έτσι όπως εμείς είχαμε καταφέρει, παρά το γεγονός ότι παραλάβαμε τη χώρα σε συνθήκες απόλυτης χρεοκοπίας.
Βλέπουμε, μέρα με τη μέρα, πράγματα που αν γινόντουσαν επί της δικής μας διακυβέρνησης δεν θα μας είχε αφήσει το μιντιακο σύστημα σε χλωρό κλαρί. Σήμερα υπάρχει μια απόλυτη σιωπή. Όμως τα παρακολουθούμε όλα αυτά, τα βλέπουμε. Έχουμε επίγνωση της πραγματικότητας. Βλέπουμε μια χώρα η οποία, όχι μόνο ξανακέρδισε την οικονομική της αυτοδυναμία τα προηγούμενα χρόνια αλλά και τη δυναμική της στη γεωπολιτική σκακιέρα, μια χώρα που απέκτησε ξανά πρωταγωνιστικό ρόλο στα Βαλκάνια και στην Νοτιοανατολική Ευρώπη, να γίνεται, ξανά, μια χώρα η οποία δεν παίζει παρά μονάχα το ρόλο κομπάρσου στις διεθνής εξελίξεις. Εξελίξεις που είναι κρίσιμες και δραματικές στην ευρύτερη περιοχή, με την Τουρκία να βρίσκεται σήμερα στην Συρία και να βομβαρδίζει αμάχους και το συριακό πληθυσμό, αλλά και με δεκάδες πολεμικά πλοία εντός της ΑΟΖ της Κύπρου και με τα γεωτρύπανα να τρυπούν εντός της ΑΟΖ της Κύπρου. Ταυτόχρονα βλέπουμε εξελίξεις στα Βαλκάνια, στη γειτονιά μας, και η χώρα να είναι απούσα από αυτές τις εξελίξεις, που ξαναγυρίζουν, ξαναβυθίζουν αυτή την περιοχή στην αστάθεια και στην αβεβαιότητα. Βλέπουμε με δυο λόγια μια διπλωματικά ανίκανη χώρα.
Ταυτόχρονα, στο εσωτερικό της χώρας, βλέπουμε δωράκια, με φωτογραφικές τροπολογίες σε φίλους επιχειρηματίες, στον αναπτυξιακό νόμο. Βλέπουμε την πλήρη κατάργηση των εργασιακών δικαιωμάτων. Βλέπουμε την κατάργηση της ελπίδας αύξησης του κατώτατου μισθού, όπως εμείς είχαμε ορίσει τα προηγούμενα χρόνια, και στήριξης των αδυνάτων. Βλέπουμε την κατάργηση των συλλογικών διαπραγματεύσεων. Βλέπουμε, όμως, και την ανικανότητα στο προσφυγικό, όταν εμείς αφήσαμε τη Μόρια με 5,5 χιλιάδες ανθρώπους και σήμερα έχει φτάσει στις 13 χιλιάδες ανθρώπους. Και λένε ότι το πρόβλημα ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ. Βλέπουμε, επίσης, και την προσπάθειά τους να συγκαλύψουν ένα τεράστιο σκάνδαλο στο χώρο του φαρμάκου, στο χώρο της υγείας, το σκάνδαλο της Νοβάρτις και να μιλήσουν για σκευωρία. Και βλέπουμε ταυτόχρονα και μια κυβέρνηση που διακρίνεται από ένα ιδιότυπο νεοσυντηρητισμό και καταστολή διότι θέλει με επικοινωνιακό τρόπο να αντιμετωπίσει τα προβλήματα και αντί να λύσει τα προβλήματα που αφορούν τη διαβίωση των ανθρώπων που έρχονται στα νησιά μας, κάνει επιχειρήσεις σκούπα, που αλλού; Στα «αγαπημένα» τους Εξάρχεια, εκεί όπου πηγαίνει και αδειάζει καταλήψεις, οι οποίες, όμως, αντί για όπλα φονικά, έχουν πρόσφυγες μανάδες με παιδιά. Αυτή είναι η εικόνα που βιώνουμε σήμερα. Και αυτή την εικόνα αγαπητές φίλες και αγαπητοί φίλοι, δεν μπορούν να την κρύψουν, με όσο καλά και αν έχουν σχεδιάσει την επικοινωνιακή τους εκστρατεία. Την επικοινωνιακή τους καμπάνια.
Επιτρέψτε μου να πω τον χαρακτηρισμό –εμπνεόμενος και από το ευτράπελο του προηγούμενου σαββατοκύριακου που ένας σύντροφος θέλησε να το διακωμωδήσει ξεκινώντας την εκδήλωσή μας και λέγοντας ότι πρέπει να αποχωρήσουν όσοι είναι κάτω των 15– δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι τελικά έχουμε μια κυβέρνηση τζόκερ. Έχουμε μια κυβέρνηση τζόκερ γιατί πρώτα απ΄όλα γιατί είναι σαν να πιάσαν το τζόκερ. Άφησαν τη χώρα χρεωκοπημένη, διαλυμένη, με ανεργία που την είχαν φτάσει στο 28%, μια χώρα που δεν είχε να πληρώσει συντάξεις, με ένα χρέος αρρύθμιστο, που δεν είχαν καμία ελπίδα να βρούνε λύση να το ρυθμίσουν και να βγούν από τα μνημόνια και ξαφνικά μετά από τεσσεράμισι χρόνια είπαν οι ίδιοι άνθρωποι που την χρεωκοπήσανε – επαναλαμβάνω, να διαχειριστούν μια χώρα η οποία έχει ρυθμισμένο το χρέος, 37 δις ευρώ στα δημόσια Ταμεία. Αυτό και αν είναι τζόκερ. Βεβαίως μια οικονομία η οποία τους δίνει τη δυνατότητα, αν και πέρυσι λέγανε ότι είμαστε στο 4ο Μνημόνιο, να κάνουν φοροελαφρύνσεις στοχευμένες εκεί που αυτοί θέλουνε, εμείς θέλαμε ευρύτερα στον πληθυσμό και όχι μονάχα στο μεγάλο κεφάλαιο. Και βεβαίως να παρουσιάζουνε τα έτοιμα από τα οποία τρώνε όλο αυτό το διάστημα, ότι είναι δικά τους.
Εμείς ψηφίσαμε τον ΕΝΦΙΑ, δικός τους λέει είναι ο ΕΝΦΙΑ που μειώνεται. Εμείς ψηφίσαμε τον Μάιο την καταβολή των συντάξεων χηρείας – προφανώς τον Αύγουστο καταβλήθηκαν – δικές τους είναι και αυτές. Όλα τα καλά που γίνονται, τα πρόλαβαν και τα έκαναν αυτοί στους τρεις μήνες τώρα. Όλα τα αρνητικά που μπορεί να υπάρχουν, βεβαίως, είναι κατάλοιπα την δικής μας διακυβέρνησης. Εν πάση περιπτώσει, το τζόκερ φαίνεται ότι το πιάσανε. Την ίδια στιγμή όμως, στέλνουν τους αστυνομικούς να βγάλουν έξω ανήλικους, κάτω των 18 χρονών, από τους κινηματογράφους όπου προβάλλεται μια ταινία που σπάει ταμεία στην Ελλάδα, στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ.
Όταν μάθαμε για αυτή την είδηση, όλοι πιστέψαμε ότι μάλλον θα είναι κάποιο αστείο, κάποιο ψέμα. Δυστυχώς όμως δεν ήταν ούτε αστείο, ούτε ψέμα. Δυστυχώς ήταν μια πραγματικότητα. Προσπάθησαν την άλλη μέρα να το διακωμωδήσουν, να το αποσιωπήσουν, είπαν ότι πρόκειται για fakenews, μετά είπαν ότι πρόκειται για κάποιους γονείς οι οποίοι τσακώθηκαν και φώναξαν την αστυνομία, μετά είπαν ότι το υπουργείο Πολιτισμού φταίει και ευθύνεται γιατί κάποιοι υπάλληλοι του υπουργείου Πολιτισμού κάλεσαν την αστυνομία, μετά βγήκε η Μενδώνη και είπε ότι δεν φταίει το υπουργείο Πολιτισμού αλλά η αστυνομία. Μετά βγήκε ο Χρυσοχοϊδης και είπε ότι δεν φταίει το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη αλλά το υπουργείο Πολιτισμού, μετά όλοι μαζί συμφωνήσαν ότι φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ. Αυτή είναι η πραγματικότητα! Για όλα φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ σε αυτή τη χώρα, ακόμα και για τα ευτράπελα που δημιουργεί η νέα κυβέρνηση, αλλά εγώ πιστεύω ότι πρέπει να προβληματιστούμε. Πρέπει να προβληματιστούμε, γιατί ένα κρούσμα ακραίου νεοσυντηρητισμού, που μας γυρνάει στη δεκαετία του 50 και δεν είναι το μόνο κρούσμα ακραίου νεοσυντηρητισμού. Απλά αυτό τους εκθέτει. Τους εκθέτει διότι παρά το γεγονός ότι τα συστημικά μέσα ενημέρωσης δεν θα τους εκθέσουν ενδεχομένως ποτέ, τόσο τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όσο και τα διεθνή μέσα ενημέρωσης, δυστυχώς έχουμε γίνει ρεζίλι πανευρωπαϊκά – είναι ένα από τα θέματα που έπαιζε ως κεντρικά το Euronews – ότι στην Ελλάδα, σε αυτή τη ταινία, στέλνουν ένστολους και λένε ότι στείλανε σε ένα συγκεκριμένο κινηματογράφο καμιά δεκαριά ένστολους να μπαίνουν μέσα και να τρομοκρατούν γονείς και παιδιά.
Δυστυχώς είναι μια στροφή σε ένα παρελθόν που πιστεύαμε όλοι ότι δεν υπάρχει, ότι είναι πολύ μακρινό. Είναι και απολύτως οξύμωρο, ένα παιδί σήμερα 17 χρονών να ψηφίζει, αλλά να μην μπορεί να δει αυτή την ταινία, γιατί λέει έχει σκηνές βίας. Δεν ξέρω τελικά αν αυτό που τους επηρέασε και τους φόβισε είναι οι σκηνές βίας ή το γεγονός ότι καταπιάνεται με ένα κρίσιμο κοινωνικό θέμα, με δύο κρίσιμα κοινωνικά θέματα. Το ένα είναι η ψυχική ασθένεια και το μπούλιγκ απέναντι στους ψυχικά ασθενείς. Το άλλο όμως και το πιο, αν θέλετε επίφοβο, είναι αυτό που αφορά τον συντονισμό του συστήματος των Media και του οικονομικού και του πολιτικού συστήματος για να δημιουργήσουν συνθήκες κοινωνικού αυτοματισμού και σύγκρουσης της μίας κοινωνικής κατηγορίας απέναντι στην άλλη, που όμως κάποια στιγμή ξεφεύγει από τον έλεγχο και γεννά το ταξικό μίσος. Γεννά εξεγέρσεις. Εξεγερσιακές αντιδράσεις. Δεν ξέρω τι ήταν αυτό που τους φόβισε. Αυτό που ξέρω όμως είναι ότι κάνανε ρεζίλι την χώρα μας και αυτό που ξέρω σε τελική ανάλυση, είναι ότι για άλλη μια φορά, τα διεθνή μέσα ενημέρωσης ήταν αυτά που ανέδειξαν το γεγονός. Όπως επίσης, και θα κλείσω την παρέμβαση μου για την πολιτική συγκυρία με αυτό: τα διεθνή μέσα ενημέρωσης προχθές, ήταν αυτά τα οποία χάλασαν λίγο τη σούπα της κυβέρνησης, η οποία ήθελε να αποδείξει στον ελληνικό λαό ότι το σκάνδαλο Novartis είναι μια σκευωρία. Διότι εκεί που τα ελληνικά κανάλια δεν αφιερώνουν ούτε πέντε λεπτά για να αναδείξουν το σκάνδαλο, ένας ελβετικός τηλεοπτικός σταθμός, με ένα ντοκιμαντέρ, διάρκειας μιάμισης ώρας, ασχολείται αποκλειστικά με την ελληνική πτυχή του προβλήματος. Με την ελληνική πτυχή του παγκόσμιου σκανδάλου της Novartis. Εκεί λοιπόν που ήθελαν να μας πείσουν ότι είναι σκευωρία και για όλα φταίει ο «Ρασπούτιν», ξαφνικά βλέπουμε στις οθόνες της ελβετικής τηλεόρασης, τον Φρουζή, τον επικεφαλής της Novartis στην Ελλάδα να βγαίνει και να αποκαλύπτει πως χρημάτιζε πολιτικούς και ότι τους είχε σαν μαριονέτες τους υπουργούς και βλέπουμε και τον λαλίστατο τον κ. Γεωργιάδη να βγαίνει και να παραδέχεται ότι η Novartis μπορεί να χρημάτιζε γιατρούς και πολιτικούς, αλλά έσωζε και ζωές. Εγώ σήμερα αναρωτιέμαι: Θα κληθεί να δώσει την απάντηση ποιους πολιτικούς χρημάτιζε, τι ακριβώς γνωρίζει αυτός και γιατί το λέει; Θα την δώσει την απάντηση ο ίδιος; Θα την δώσει την απάντηση ο ίδιος ο πρωθυπουργός, ο οποίος μας παρουσίαζε ότι είναι και μεγαλόθυμος που δεν στέλνει και μένα στην Προανακριτική Επιτροπή. Μου κάνει μεγάλη χάρη, έλεγε, διότι εγώ ήμουνα ο αρχισκευωρός της σκευωρίας. Η μοναδική σκευωρία του σκανδάλου είναι ότι προσπάθησαν να μιλήσουν για σκευωρία και όχι για σκάνδαλο.
Αγαπητές φίλες και αγαπητοί φίλοι, με αυτά και με αυτά, εμείς βρισκόμαστε σήμερα εδώ για να επικοινωνήσουμε αδιαμεσολάβητα με τους πολίτες, να μιλήσουμε αδιαμεσολάβητα με τον ελληνικό λαό. Και βρισκόμαστε σήμερα εδώ ακριβώς επειδή γνωρίζουμε ότι δεν έχουμε άλλη δυνατότητα παρά μονάχα να επικοινωνήσουμε με τους δημοκρατικούς και προοδευτικούς πολίτες. Με αυτούς που στήριξαν τον ΣΥΡΙΖΑ, με αυτούς που ψήφισαν τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά και με αυτούς που στάθηκαν κριτικά απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ. Αδιαμεσολάβητα γιατί δεν έχουμε καμία άλλη ελπίδα, διότι εμείς δεν έχουμε χορηγούς. Εμείς δεν έχουμε χορηγούς στα ΜΜΕ, δεν τους κάναμε τα χατίρια. Αντιθέτως, τους βάλαμε να πληρώσουν για τις άδειες. Δεν έχουμε να περιμένουμε κανένα αντίδωρο απ’ αυτούς. Αν έχουμε να περιμένουμε κάτι, είναι από τον κόσμο που μας στηρίζει, δηλαδή από όλους και από όλες εσάς.
Σας καλούμε λοιπόν όλες και όλους εσάς να έρθετε κοντά στις οργανώσεις μας, να έρθετε κοντά στον ΣΥΡΙΖΑ τον τοπικό, στον ΣΥΡΙΖΑ στον τόπο δουλειάς αλλά και στον ΣΥΡΙΖΑ τον διαδικτυακό. Διότι πλέον η ζωή μας έχει αλλάξει. Επικοινωνούμε όλοι, ενημερωνόμαστε όλοι, συντονιζόμαστε όλοι με ένα κινητό τηλέφωνο ή με τον ηλεκτρονικό μας υπολογιστή. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Το πρωί ξυπνάμε και μαθαίνουμε τα νέα από δω. Το βράδυ επικοινωνούμε με μηνύματα ή μέσω του facebook από δω. Γιατί λοιπόν να μην μπορούμε και από δω να συντονίζουμε την πολιτική μας δράση, γιατί να μην μπορούμε από δω να καταθέτουμε τη γνώμη μας και να ψηφίζουμε, αν χρειαστεί. Και η γνώμη μας να μετράει. Να μετράει ουσιαστικά στο πώς ένα κόμμα θα μπορεί να λειτουργεί, στο πώς ένα κόμμα θα μπορεί να συντονίζεται, να δρα και να παίρνει αποφάσεις.
Αυτό είναι το νέο εγχείρημα που φιλοδοξούμε.
Ξεκίνησε πριν από λίγες μέρες αυτή η πλατφόρμα, www.isyriza.gr, όπου κανείς μπορεί να γίνει μέλος. Όμως είναι μονάχα η αρχή αυτό. Διότι αυτή η πλατφόρμα τώρα χτίζεται. Και δεν θα μπορεί κανείς να γίνεται μέλος, αλλά θα μπορεί να συντονίζεται και μέσω αυτής της πλατφόρμας. Δηλαδή, όπως ακριβώς γίνεται με πλατφόρμες οι οποίες είναι επεξεργασμένες. Να σας δώσω ένα παράδειγμα, το facebook όπου ο καθένας από σας ίσως να έχει μπει, θα έχει συνομιλήσει, θα έχει έρθει σε επαφή με άλλους φίλους, γνωστούς, έτσι περίπου σκεφτόμαστε να φτιάξουμε κι εμείς μια κομματική πλατφόρμα επικοινωνίας και συντονισμού αλλά και ενημέρωσης. Ενημέρωσης άμεσης, ενημέρωσης έγκυρης. Ενημέρωσης βεβαίως αντικειμενικής και πλουραλιστικής.
Είναι λοιπόν ένα στοίχημα, δύσκολο στοίχημα, που θα πετύχει αν εσείς το αγκαλιάσετε. Σας καλούμε λοιπόν όλους εσάς, και κυρίως καλώ εσάς να καλέσετε τόσους και άλλους τόσους, δημοκρατικούς πολίτες, προοδευτικούς πολίτες. Δεν μας ενδιαφέρει αν κατάγονται από την αριστερά, αν ψήφιζαν από γεννησιμιού τους την αριστερά, εάν συμφωνούν στο 100% μαζί μας. Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι αν συντονίζονται σήμερα με τις δικές μας αξίες και τα δικά μας προτάγματα, αν συντονίζονται με τις δικές μας επιδιώξεις. Και η βασική μας επιδίωξη είναι να πάμε ένα λιθαράκι προς τα μπρος την υπόθεση της χώρας και της προόδου στη χώρα, να δημιουργήσουμε συνθήκες προκοπής και κοινωνικής δικαιοσύνης. Αυτό μας ενδιαφέρει. Γι αυτό και απευθυνόμαστε σε όλες και όλους τους δημοκρατικούς και προοδευτικούς πολίτες και τους καλούμε να πάρουν τον ΣΥΡΙΖΑ στα χέρια τους. Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είμαστε εμείς οι γνωστοί. Ο ΣΥΡΙΖΑ είστε εσείς, όλοι εσείς.
Σας ευχαριστώ θερμά.
