Γράφει ο Μανώλης Καψής
Πηγή: capital.gr
Τα επόμενα 24ωρα ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα συναντηθεί με τη Γερμανίδα καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ στο Βερολίνο. Υποθέτω οι συνεργάτες του πρωθυπουργού ετοιμάζονται πυρετωδώς. Ας μην περιμένουμε όμως θεαματικά αποτελέσματα. Η εμπειρία από τον Αντώνη Σαμάρα έχει δείξει, ότι η Γερμανίδα καγκελάριος δεν εντυπωσιάζεται από τις καλές προθέσεις, ούτε κάνει χάρες σε ομοϊδεάτες. Περιμένει αποτελέσματα και αναλόγως πράττει. Αυτό που είναι όμως βέβαιον, είναι ότι η κ. Μερκελ θα συναντηθεί με τον ηγέτη μιας άλλης χώρας.
Αυτό θα είναι και το πρώτο απτό κέρδος της Ελλάδας, πέρα από τα καλά λόγια, από την επίσκεψη Μητσοτάκη στη γερμανική πρωτεύουσα. Το μήνυμα που θα σταλεί, ότι η χώρα έχει αλλάξει σελίδα. Η εποχή των πειραματισμών με τους αριστερόστροφους λαϊκισμούς, η εποχή που η χώρα κυβερνούνταν από μια ομάδα ερασιτεχνών, αιωνίων φοιτητών και ανυποψίαστων διανοουμένων, έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί.
Η τελευταία συνάντηση στο Βερολίνο με έλληνα πρωθυπουργό, ήταν με τον Αλέξη Τσίπρα τον Φεβρουάριο του 2015. Από τότε μέχρι σήμερα, η Ελλάδα έχει αλλάξει πίστα. Και αν θέλουμε να είμαστε δίκαιοι, ακόμα και ο Αλέξης Τσίπρας -αν και πολύ αμφιβάλλω για τους συνεργάτες του- έχει μεταμορφωθεί. Και μορφωθεί.
Η περιγραφή που κάνουν στο βιβλίο τους “Η τελευταια Μπλόφα”, για την προετοιμασία και την επίσκεψη Τσίπρα στο Βερολίνο, οι Βαρβιτσιώτη-Δενδρινού νομίζεις ότι αφορά όχι απλά μια άλλη εποχή αλλά και μια άλλη χώρα. Είναι κομμάτι της ιστορίας που θα διηγούμαστε στο μέλλον, δύσπιστοι ότι τα πράγματα όντως συνέβησαν έτσι. Ότι η χώρα κυβερνήθηκε στην τύχη. Και παρά ταύτα γλίτωσε τα χειρότερα.
Η σοκαριστική περιγραφή, ξεκινάει ήδη από τη στιγμή που ο Τόμας Βίζερ, τότε επικεφαλής του Euroworking Group, στέλνεται μυστικά στην Αθήνα, ώστε να προετοιμάσει τους Έλληνες για την επίσκεψη στην καγκελαρία. Η κωμωδία ξεκινάει, στο σπίτι του Γιάννη Βαρουφάκη στην Πλάκα.
Σκηνή πρώτη:
Τον Βιζερ τον περίμενε ήδη η ελληνική ομάδα, αποτελούμενη από τον Γιάννη Δραγασάκη, τον υπουργό Οικονομίας Γιώργο Σταθάκη και τον Νίκο Θεοχαράκη. Παρών επίσης ήταν ο Γιώργος Χουλιαράκης και η Κωνσταντίνα Κιντώνη, τότε το μάτι και το αυτί του νέου πρωθυπουργού.
Στο τραπέζι, ο Βίζερ, γράφουν οι δυο συγγραφείς του βιβλίου, “αφού επανέλαβε τις συνέπειες που θα είχε αν η χώρα δεν πλήρωνε έστω και έναν από τους πιστωτές της, προσπάθησε να υποδείξει στους παρευρισκόμενους τι απαιτούσε η προετοιμασία για το ταξίδι του Τσίπρα στο Βερολίνο.
Κανείς δεν έδειχνε ιδιαίτερα εντυπωσιασμένος από όσα τους είχε πει, ενώ οι περισσότεροι ήταν ήδη ζαλισμένοι από τα κρασιά και την κρητική ρακί που είχαν καταναλώσει. Ο Βίζερ περίμενε ότι τουλάχιστον κάποιος θα κρατούσε σημειώσεις. Αλλά κανείς δεν φάνηκε να το θεωρεί απαραίτητο. Αντ’ αυτού ο Βαρουφάκης άρχισε να εξηγεί στον Βιζερ για ποιους λόγους το ελληνικό πρόγραμμα ήταν συνολικά λανθασμένο.
Έτσι αντί ο Βιζερ να εστιάσει στο πρόγραμμα της Ελλάδος με την οικονομική ομάδα της κυβέρνησης -που ήταν και ο λόγος του ταξιδιού του στην Αθήνα- άφησε τη συζήτηση να παρεκτραπεί σε εντελώς άσχετα θέματα. Πιο ομιλητικός από όλους ήταν ο Θεοχαράκης. Δεν είχε ερωτήσεις σχετικά με το πρόγραμμα ή την επερχόμενη επίσκεψη στην καγκελαρία, αλλά ως καθηγητής της ιστορίας της οικονομικής σκέψης, ήθελε να συζητήσει το προσωπικό του πάθος, τους σπουδαίους οικονομολόγους του παρελθόντος.”
Καθώς ο χρόνος κυλάει “ο Βίζερ προσπάθησε να εξηγήσει για τελευταία φορά στην ελληνική ομάδα πως έπρεπε να γίνουν οι προετοιμασίες για την επίσκεψη του πρωθυπουργού στην καγκελαρία. Η ελληνική ομάδα δεν έδειξε να ενδιαφέρεται για το θέμα.”
Τελικά ο Τόμας Βίζερ θα επιστρέψει άπρακτος στις Βρυξέλλες και φοβισμένος για το πολιτικό προσωπικό που κυβερνάει την Ελλάδα. Δικαίως.
Σκηνή δεύτερη:
Η επόμενη πράξη της κωμωδίας θα παιχτεί στο Βερολίνο. Γράφουν στο βιβλίο τους για τη συνάντηση οι Ελένη Βαρβιτσιώτη και Βικτώρια Δενδρινού:
“Όταν ξεκίνησε η συνάντηση με τον Τσίπρα, οι δυο ομάδες κάθισαν γύρω από ένα μεγάλο οβάλ, ξύλινο τραπέζι. Η Μερκελ και οι 5 σύμβουλοί της στη μια πλευρά, με την καγκελάριο στην μέση, και ο Τσίπρας απέναντι της, με τους 5 συνεργάτες του εκατέρωθεν.
“Ποιος έχει τον φάκελο”; ρώτησε στα ελληνικά ανήσυχος ο Νίκος Παππάς τον διπλωματικό σύμβουλο του Τσίπρα. “Πρέπει να είναι στην τσάντα σου σωστά”; “Τι θα κάνουμε τωρα”; ρώτησε ο διευθυντής του πολιτικού γραφείου του Τσίπρα Δημήτρης Τζανακόπουλος, ενώ ενας τρίτος συνεργάτης ακούστηκε να λέει. “Ποιος τον πήρε ρε;”
Μέχρις ότου να εντοπιστεί ωστόσο ο επίμαχος φάκελος, ο Τσίπρας δεν μπορούσε να κάνει τίποτα περισσότερο παρά να χαμογελάει νευρικά, ενώ η ελληνική ομάδα πάσχιζε να βρει πού είχαν παραπέσει οι σημειώσεις της. Κάποια στιγμή ο φάκελος βρέθηκε και άρχισαν οι συζητήσεις.” Ουφ.
Η συνέχεια είναι γνωστή. Μια απίστευτη περιπέτεια, με στοιχεία θρίλερ, που την πληρώσαμε ακριβά, αλλα και με happy end τελικά. Happy end που γράφτηκε στις 7 Ιουλίου.
