Γράφει ο Μανώλης Καψής
Πηγή: capital.gr
Η δήλωση του Αλέξη Τσίπρα στην ΕΡΤ ότι σε περίπτωση ήττας “μπαίνουμε σε περιπέτειες” ήταν μια έκπληξη από πλευράς του Πρωθυπουργού. Που εν πάση περιπτώσει δεν μας έχει συνηθίσει άλλα να λέει τη μία ημέρα και άλλα την άλλη. Έκπληξη λοιπόν, γιατί είναι λίγες ημέρες πριν που είχε χαρακτηρίσει τις εκλογές “δημοσκόπηση” και είχε επαναλάβει εμφατικά ότι οι εθνικές εκλογές θα γίνουν τον Οκτώβριο. Μόλις χθες μάλιστα έλεγε ότι οι δημοσκοπήσεις θα διαψευστούν και ο ΣΥΡΙΖΑ θα κερδίσει τις εκλογές. Τι συνέβη και ξαφνικά σε περίπτωση ήττας οδηγούμαστε σε περιπέτεια;
Η δήλωση-απειλή του Αλέξη Τσίπρα έχει προφανώς και προεκλογική στόχευση. Με δεδομένο ότι η συσπείρωση του ΣΥΡΙΖΑ παραμένει χαμηλή και οι σοβαρές δημοσκοπήσεις δίνουν στη Νέα Δημοκρατία όχι απλά νίκη, αλλά και μεγάλη διαφορά από τον ΣΥΡΙΖΑ, η απειλή του Αλέξη Τσίπρα είναι προφανώς μια τελευταία προσπάθεια να “μαζέψει” τον κόσμο του. Να αποτρέψει τη χαλαρή ψήφο. Πόσο μάλλον που οι τελευταίες έρευνες δείχνουν ότι ένα μέρος των οπαδών του ΣΥΡΙΖΑ, ή καλύτερα των ψηφοφόρων που ψήφισαν το κυβερνών κόμμα στις εκλογές του 2015 για να ακριβολογούμε, φλερτάρει με την ιδέα να ψηφίσει σε αυτές τις εκλογές μικρά, αριστερά, “ανυπότακτα” κόμματα.
Η δήλωση του πρωθυπουργού, όμως, αναδεικνύει και μία αλήθεια, που με τις δηλώσεις του όλες αυτές τις ημέρες προσπαθούσε να συγκαλύψει. Ότι η ψήφος σε αυτές τις ευρωεκλογές, όταν ο ελληνικός λαός καλείται να ψηφίσει για πρώτη φορά από το 2015, είναι a priori και ψήφος εμπιστοσύνης ή αποδοκιμασίας στην κυβέρνηση. Άλλωστε ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει καταφέρει να μετατρέψει τις εκλογές σε δημοψήφισμα, και από το δίλημμα αυτό δεν μπορεί να ξεφύγει ο πρωθυπουργός. Όσα 50ευρα και αν μοιράσει.
Είναι προφανές λοιπόν ότι εκτός από τέχνασμα για να μαζέψει τους ψηφοφόρους του, ο πρωθυπουργός με τη δήλωσή του αναγνωρίζει και μια προφανή αλήθεια. Ότι οι πολιτικές εξελίξεις θα κριθούν από το εύρος της ήττας. Γιατί, εκτός και αν πιστεύεις τις έρευνες της Vox Pop, η ήττα μοιάζει αναπόφευκτη.
Αν η απόσταση ανάμεσα στη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ είναι κοντά στο 3%, όπως παραδοσιακά συμβαίνει ανάμεσα στο πρώτο και το δεύτερο κόμμα στις ευρωεκλογές (με εξαίρεση τις εκλογές του 1981, όταν το ΠΑΣΟΚ σάρωνε, και τις εκλογές του 2004, που σηματοδοτεί το τέλος της εποχής ΠΑΣΟΚ), η ήττα είναι σχεδόν διαχειρίσιμη από τον Πρωθυπουργό. Θα μπορεί να κάνει δηλώσεις ότι πήρε μεν το μήνυμα αλλά και ότι διαψεύστηκαν οι Κασσάνδρες που έκαναν λόγο για ιστορικού μεγέθους νίκη, θα μπορεί να καταγγείλει και τους δημοσκόπους ότι προσπάθησαν να δημιουργήσουν μια ψεύτικη εικόνα και επηρέασαν το αποτέλεσμα και να συνεχίσει να κυβερνά “κουτσά στραβά”, όπως κάνει από την αρχή της θητείας του, μέχρι το φθινόπωρο. Ελπίζοντας ότι το νέο πακέτο παραχών που σχεδιάζει, θα του δώσει και κάποιους πόντους.
Αν, αντίθετα, η νίκη της ΝΔ ξεπεράσει το 4-5%, θα είναι εξαιρετικά δύσκολο για τον Αλέξη Τσίπρα να συνεχίσει να κυβερνά μέχρι τον Οκτώβριο. Οι πρόωρες εκλογές γίνονται μονόδρομος. Θα έχει απολέσει τη δημοκρατική νομιμοποίηση, δεν θα έχει την πρωτοβουλία των κινήσεων ενώ θα δέχεται συνεχή πυρά από τον Κυριάκο Μητσοτάκη ότι υπάρχει αναντιστοιχία εκλογικού σώματος και κυβέρνησης. Άλλωστε ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας με νίκη στις ευρωεκλογές του 2014, και τη διαφορά από τη Νέα Δημοκρατία στις 3,8 μονάδες, είχε σπεύσει στον τότε Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κάρολο Παπούλια, και είχε ζητήσει πρόωρες εκλογές. Και όπως είπαμε, ο πρωθυπουργός δεν μας έχει συνηθίσει άλλα να λέει τη μία ημέρα και άλλα την άλλη.
Κυρίως, όμως, θα διακινδυνεύσει μια ήττα στις εθνικές εκλογές ιστορικών διαστάσεων, αφού στις τελευταίες τουλάχιστον εκλογικές αναμετρήσεις η διαφορά στις ευρωεκλογές, ανάμεσα στο πρώτο και το δεύτερο κόμμα, υπερδιπλασιάζεται στις εθνικές εκλογές. Αυτό συνέβη με τη διαφορά ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και τη Νέα Δημοκρατία του Αντώνη Σαμαρά, στις εκλογές του 2014, όπου η διαφορά των 4 περίπου μονάδων στις ευρωεκλογές εκτοξεύθηκε στις 8 μονάδες, στις εθνικές εκλογές που ακολούθησαν μερικούς μήνες μετά. Αυτό συνέβη και με τη διαφορά ανάμεσα στο ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου και τη Νέα Δημοκρατία του Κώστα Καραμανλή, στις ευρωεκλογές του 2009. Η διαφορά των 4 μονάδων στις ευρωεκλογές έφθασε τελικά στις 10 μονάδες, στις εθνικές εκλογές που ακολούθησαν.
Όλα θα κριθούν λοιπόν στη διαφορά. Και όλα δείχνουν ότι θα είναι μεγάλη…
