Γράφει ο Μανώλης Κοττάκης
Πηγή: εφημερίδα “Δημοκρατία”
Βασικό στοιχείο της στρατη-γικής της Ν.Δ. στην πορεία προς τις κάλπες είναι να πείσει το εκλογικό σώμα αλλά και τον διεθνή παράγοντα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα κόμμα κατεξοχήν λαϊκίστικο, εξ ου και ο στόχος στις εθνικές εκλογές είναι να ηττηθεί με μεγάλη διαφορά. Προκειμένου να καταδειχθεί ότι ο λαϊκισμός σε επίπεδο διακυβέρνησης υπέστη στην Ελλάδα την πρώτη του μεγάλη ήττα στην ευρωπαϊκή ήπειρο. Αντιλαμβανόμαστε πλήρως το σκεπτικό της φιλελεύθερης παράταξης, αλλά δεν συμφωνούμε απόλυτα.
Πράγματι, ο ΣΥΡΙΖΑ του πρώτου οκταμήνου του 2015 ήταν ένα κόμμα βαθύτατα λαϊκίστικο. Υποσχέθηκε στους πολίτες πράγματα που αθέτησε μετά. Κυρίως με το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, το οποίο, όπως αποκάλυψε αργότερα ο Γιάνης Βαρουφάκης, ήταν για τα μάτια του κόσμου. Ωστόσο από την υπογραφή του τρίτου Μνημονίου και μετά ο ΣΥΡΙΖΑ άλλαξε χαρακτήρα. Μετεβλήθη σε ένα κόμμα βαθιά αντιλαϊκό. Και ας επιχείρησε στον δρόμο προς τις εκλογές να μετριάσει την εικόνα, καταβάλλοντας κοινωνικό μέρισμα και αυξάνοντας κατά τι τον κατώτατο μισθό.
Η πρώτη μείζων μεταβολή που δέχτηκε ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν η πλήρης αυτονόμηση της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων στα πρότυπα που επιθυμούσε η τρόικα. Γραφειοκράτες αυτής της Αρχής επέβαλαν αρχικώς το πρόστιμο των 200 ευρώ στην Πόντια γιαγιά με τα τερλίκια στη Θεσσαλονίκη (το πλήρωσε από την τσέπη του ο δήμαρχος Αμπελοκήπων Λάζαρος Κυρίζογλου), γραφειοκράτες αυτής της Αρχής επέβαλαν στην ίδια γιαγιά πρόστιμο 2.600 ευρώ επειδή δεν τηρούσε -τάχα- βιβλία. Αλήθεια, πριν από την παρέμβαση του Προέδρου της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλου, ο οποίος τα έψαλε κομψά στον επικεφαλής αυτής της Αρχής μπροστά στις κάμερες, ακούσατε ή διαβάσατε καμία παρέμβαση του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα; Του υπουργού Οικονομικών Ευκλείδη Τσακαλώτου; Κάποιου άλλου από εκείνους που μας παραδίδουν δωρεάν μαθήματα αλληλεγγύης, συντροφικότητας και μαρξισμού; Κανείς δεν αντέδρασε για την πρωτοφανή επίδειξη αναλγησίας. Αλλά να σπεύσουν να στηρίξουν τον Παύλο Πολάκη, ο οποίος επίσης επετέθη σε πολίτη για τις απόψεις του και για την ταυτότητά του, γνώριζαν.
Δεν είναι όμως το παράδειγμα της Πόντιας γιαγιάς που αποδεικνύει πως το κόμμα αυτό εξελίσσεται σε βαθιά αντιλαϊκό. Προηγήθηκαν οι περικοπές στις συντάξεις με τον νόμο Κατρούγκαλου. Τα δυσάρεστα μέτρα δεν τα λες και λαϊκισμό. Αντιλαϊκά τα λες! Προηγήθηκε, επίσης, η Συμφωνία των Πρεσπών. Η Αριστερά αγνόησε την κοινή γνώμη, που σε ποσοστό 75% διαφωνούσε με τη συμφωνία. Η Αριστερά επιτέθηκε με τα ΜΑΤ στην κοινή γνώμη και στο Πισοδέρι Φλώρινας και στο Σύνταγμα – με αγριότητα μάλιστα. Ούτε και αυτό, το να πηγαίνει κυβέρνηση κόντρα στο ρεύμα, ονομάζεται λαϊκισμός.
Ο λαϊκισμός αποτελεί την παραφθορά του λαϊκού. Οι φορείς του υπόσχονται το αδύνατο καθ’ υπερβολήν. Αλλά η Συμφωνία των Πρεσπών στρέφεται κατά του λαού. Δεν είναι επίσης λαϊκισμός οι παροχές της τελευταίας στιγμής, με τις μειώσεις σε ΕΝΦΙΑ, ΦΠΑ κ.ά. Η κυβέρνηση αυτή αύξησε τους φορολογικούς συντελεστές, ειδικώς την έμμεση φορολογία, και επί τέσσερα χρόνια λεηλάτησε τη μεσαία τάξη. Ο ΕΝΦΙΑ δεν καταργήθηκε ποτέ. Τα μέτρα που έλαβε ήταν βαθύτατα αντιλαϊκά.
Οπως βαθύτατα αντιλαϊκή ήταν η πενταετής καθυστέρηση των επενδύσεων (Ελληνικό), που στέρησε χιλιάδες θέσεις εργασίας από άνεργους Ελληνες. Ποιος λαϊκισμός, λοιπόν; Δεν τεκμαίρεται πως αγαπά κάποιος τον κόσμο, αν του δώσει τη δυνατότητα να εισπράττει μερικά επιδόματα για μια συγκεκριμένη, με ημερομηνία λήξεως, συγκυρία. Χρειάζονται και άλλα. Μα, πλέον, είναι πολύ αργά. Κατά συνέπεια, δεν συμφωνούμε με τη Ν.Δ., που χρησιμοποιεί το παράγωγο της έννοιας λαϊκός (λαϊκισμός) για να περιγράψει τον ΣΥΡΙΖΑ. Χάρη τού κάνει ακόμη και όταν τον εμφανίζει ως παραφθορά του λαϊκού. Κόμμα αντιλαϊκό είναι και ως τέτοιο πρέπει να αντιμετωπίζεται. Και αν δεν το πιστεύετε, ρωτήστε και τη γιαγιά με τα τερλίκια, που, πικραμένη από την αντιμετώπισή της, τους κάλεσε στην κηδεία της για να πάρουν το πρόστιμο που της επέβαλαν.
