Γράφει ο Μανώλης Καψής
Πηγή: capital.gr
Η φράση ανήκει στον καθηγητή του Συνταγματικού Δικαίου Νίκο Αλιβιζάτο. Μια φράση που προκάλεσε πραγματικό εμφύλιο στα social media, με τους περισσότερους να στολίζουν τον καθηγητή με διάφορα κοσμητικά επίθετα -νομίζω το επιεικέστερο και πιο αθώο ήταν το “αποστάτης”- και να αφήνουν να εννοηθεί ότι προφανώς και θα προσβλέπει σε κάποια ανταπόδοση. Άλλος ένας “άθλιος” πρόθυμος… Το “καρφί” του Νίκου Αλιβιζάτου για την έλλειψη παιδείας του πρωθυπουργού και οι αναφορες σε ορισμένους συντρόφους του Αλέξη Τσίπρα που πολύ θα ήθελαν να μας δουν -εμάς τους υπόλοιπους- φυλακή, πέρασαν σχεδόν απαρατήρητα.
Ακολούθησε ο Γιώργος Παπανδρέου, που χαρακτήρισε τον κ. Τσίπρα “συμπαθή και χαρισματικό”. Προσέθεσε βέβαια ότι διαφωνεί μαζί του και εξέφρασε την ελπίδα “να μετεξελιχθεί”, αλλά και αυτά πέρασαν απαρατήρητα. Άλλωστε, ο πρώην πρωθυπουργός είναι οιονεί ύποπτος για φιλοσυριζαϊσμό.
Οι απόψεις διίστανται. Άλλοι θεωρούν ότι ο Αλέξης Τσίπρας είναι ένα “ιστορικό ατύχημα”, ένας πολιτικός που γέννησε η κρίση και που σε διαφορετική περίπτωση θα ήταν ακόμα επικεφαλής της πορείας προς τη λήθη, των εναπομεινάντων “ορφανών του κομμουνισμού”, και άλλοι πιστεύουν ότι προφανώς ένας πολιτικός που κατάφερε να γίνει πρωθυπουργός και μάλιστα σε τόσο νεαρή ηλικία, σίγουρα διαθέτει κάποιες ικανότητες. Έστω και αν δεν διαθέτει καμία παιδεία.
Αντιπαρέρχομαι την κατηγορία των “groupies” του πρωθυπουργού, τύπου Θεοδώρα Μεγαλοοικονόμου ή Θεανώ Φωτίου, για την οικονομία του χώρου. Και για άλλους λόγους που αντιλαμβάνεστε.
Η συζήτηση περί της ευφυΐας ή όχι του Αλέξη Τσίπρα υποκρύπτει και μιαν άλλη ερώτηση. Πίστευε στ’ αλήθεια ο Αλέξης Τσίπρας ότι θα σκίσει τα μνημόνια και θα έτρεχαν μετά οι δανειστές να μας προσφέρουν δάνεια; Ή γνώριζε ότι λέει παραμύθια και απλά χάιδευε τα αφτιά των εκλογέων; Είχε “αυταπάτες”, όπως ισχυρίστηκε, ή όλη του η ρητορική ήταν μια καλά σχεδιασμένη απάτη που τον έκανε όμως πρωθυπουργό;
Όσοι πιστεύουν ότι ο Αλέξης Τσίπρας είναι ένας αριστερός ιδεοληπτικός, που νόμιζε ότι θα μας δανείσει ο Πούτιν και η Κίνα ώστε να φύγουμε από το ευρώ, θεωρούν ότι από τύχη και μόνο χάρη στην καλοσύνη των ξένων γλιτώσαμε τα χειρότερα. Παραδόξως όμως και αυτοί, όπως ο Νίκος Αλιβιζάτος, που θεωρούν ότι ο πρωθυπουργός “πιάνει πουλιά στον αέρα”, δεν είναι σίγουροι ότι ο πρωθυπουργός δεν φλέρταρε με την ιδέα να εγκαταλείψουμε την Ευρώπη και να ανοιχτούμε στα πελάγη του χάους. Γεγονός που πάντως θα όφειλε να τους βάλει σε δεύτερες σκέψεις για την επάρκεια του πρωθυπουργού. Άλλωστε η ευφυΐα είναι μια σύνθετη έννοια.
Και σημειώστε ότι μόλις προχθές ο Ευκλείδης Τσακαλώτος ομολόγησε ότι με έκπληξη συνειδητοποίησαν κάποια στιγμή οι συνοδοιπόροι της ριζοσπαστικής αριστεράς ότι το υπερόπλο της εξόδου από την Ευρώπη, που είχαν καταθέσει στη διαπραγμάτευση, ήταν τελικά η πολιτική παγίδα του Σόιμπλε, που ήθελε να απαλλαγεί από την Ελλάδα… Grand succès, που λέει και ο Σαββόπουλος.
Εν πάση περιπτώσει, πιάνει ή όχι πουλιά στον αέρα ο Αλέξης Τσίπρας; Είναι ή όχι χαρισματικός; Ομολογώ, δεν έχω να συνεισφέρω και πολλά στη συζήτηση. Για πολλούς λογους, εις εκ των οποίων είναι ότι η ερώτηση, όπως και η απάντηση, δεν έχει απολύτως καμία σημασία. Ενδιαφέρει μόνο τους φανατικούς των tests IQ και ενδεχομένως και τους προσωπικούς φίλους του κ. Τσίπρα.
Το μόνο που ενδιαφέρει τους ψηφοφόρους είναι αν υπήρξε χρήσιμος ο πρωθυπουργός. Αν η θητεία του, τώρα που φθάσαμε στην ώρα του απολογισμού, ήταν θετική για την Ελλάδα και τους Έλληνες. Κι εδώ, υποθέτω, με εξαίρεση πάλι τη Θεανώ Φωτίου και τους λοιπούς οπαδούς του “Αλέξη που είναι ηγέτης”, όπως μας τραγουδάει μελωδικά η Θεοδώρα Μεγαλοοικονόμου, όλοι συμφωνούν πως η κυβερνητική θητεία του επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ υπήρξε καταστροφική. Και για τη Δημοκρατία, και για τους Θεσμούς, και για την οικονομία, και για τις πολιτικές συμπεριφορές και αντιλήψεις. Ή, για να το πούμε σε άψογα πασοκικά, η κυβερνητική του θητεία ήταν ένα μεγάλο “πισωγύρισμα”.
Δηλαδή ακόμα και αν ο Αλέξης Τσίπρας “πιάνει πουλιά στον αέρα”, εμείς “τα πιάσαμε τα λεφτά μας”…
