Γράφει ο Μανώλης Κοττάκης
Πηγή: εφημερίδα “Δημοκρατία”
Ο θόρυβος που έχει ξεσπάσει στο εσωτερικό του Κινήματος Αλλαγής για τις δηλώσεις του συνταγματολόγου Νίκου Αλιβιζάτου στη «Lifo», ο οποίος αποθέωσε τον πρωθυπουργό με τη φράση «Ο Τσίπρας πιάνει πουλιά στον αέρα», στο βάθος κρύβει ένα ενοχλητικό ερώτημα. Εχει λόγο ύπαρξης το ΠΑΣΟΚ σήμερα;
Ο καθηγητής Αλιβιζάτος ήταν ο πρόεδρος της επιτροπής που εγγυήθηκε τις διαδικασίες εκλογής της Φώφης Γεννηματά στην προεδρία του ΠΑΣΟΚ. Αν υμνεί τον πρωθυπουργό, αντί για την αρχηγό του, είναι πρόβλημα. Στην πραγματικότητα ζούμε από το 2012 και μετά μια περίεργη αντιστροφή της Ιστορίας. Το ΠΑΣΟΚ το 1977 εκτόπισε την Αριστερά από το γήπεδο της ιδεολογικής ηγεμονίας, «συνήρπασε» τα πλήθη, στο τέλος η Αριστερά κατέστη το παρακολούθημά του: οι λοιπές προοδευτικές δυνάμεις. Αυτοί που έκαναν «αντίσταση» στο εξωτερικό (ΠΑΚ) πήραν την «κρέμα» της Μεταπολίτευσης, ενώ αυτοί που έμειναν στην Ελλάδα και έφαγαν το ξύλο της ζωής τους έγιναν ουραγοί τους. Με την εκτίναξη των ποσοστών του ΣΥΡΙΖΑ το 2012 η Ιστορία επανελήφθη ως φάρσα. Το ΠΑΣΟΚ συρρικνώθηκε στο 5%, ενώ οι λοιπές προοδευτικές δυνάμεις στρογγυλοκάθισαν στη θέση του. Εκτοτε μαίνεται ένας αγών. Ο Τσίπρας επιχειρεί να ενσωματώσει το ΠΑΣΟΚ στον ΣΥΡΙΖΑ και η Γεννηματά αμύνεται ηρωικώς για να το αποτρέψει. Δεν σκοπεύω να απαντήσω στο αιρετικό ερώτημα του σημερινού σημειώματος. Πρώτον, γιατί σέβομαι ανθρώπους που ανήκουν σε διαφορετικό ιδεολογικό χώρο από τον δικό μου και είμαι βέβαιος ότι πονάνε ενθυμούμενοι τις νίκες τους, τις ήττες τους, χαρές, λύπες, μια ολόκληρη ζωή στο ΠΑΣΟΚ. Δεύτερον, γιατί εκτιμώ πολύ τα νέα παιδιά που έχει βγάλει η Φώφη μπροστά για να υπερασπιστούν το κόμμα των μπαμπάδων τους στα χειρότερά του. Μου αρέσουν οι συνεπείς. Τρίτον, γιατί μου αρέσει το τσαγανό της Γεννηματά, έστω και αν το γινάτι της για τον Τσίπρα την οδηγεί σε σύναψη καταστροφικών πολιτικών συμφωνιών για τον εαυτό της. Δεν θα απαντήσω, λοιπόν. Αλλά θα θέσω ορισμένα δεδομένα υπόψη. Η πρώτη μεγάλη αλήθεια είναι ότι ο ανθός του στελεχιακού δυναμικού του ΠΑΣΟΚ έχει μετακομίσει στην αγορά, όπως έπραξαν οι τέως κομμουνιστές της ΕΣΣΔ. Διαρκώς συναντώ ανθρώπους του ΠΑΣΟΚ σε μεγάλες εταιρίες. Σε διοικητικά συμβούλια ναυτιλιακών εταιριών, σε διευθύνσεις μεγάλων εργοδοτικών οργανώσεων, σε διοικήσεις ΜΚΟ, σε εταιρίες δημοσκοπήσεων, παντού.
Η δεύτερη μεγάλη αλήθεια είναι ότι το θνήσκον ΠΑΣΟΚ κρατά ισχυρές δυνάμεις στην Αυτοδιοίκηση, στα επιμελητήρια, στους δικηγορικούς συλλόγους, στη ΓΣΕΕ, στα επιτελεία τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών σταθμών. Με τη διαφορά, όμως, ότι η συντριπτική πλειονότης τους εντάσσεται στη Ν.Δ. Πρόκειται για το βενιζελογενές κομμάτι του χώρου (2%), το οποίο θα στηρίξει τον Μητσοτάκη για να φύγει ο Τσίπρας. Η τρίτη μεγάλη αλήθεια είναι ότι το εναπομείναν κομμάτι -παπανδρεϊκοί ψηφοφόροι συν οι αιώνιοι πασόκοι- πιέζεται να απολογείται διαρκώς για την κληρονομιά των σκανδάλων Σημίτη, Τσουκάτου, Μαντέλη, Ακη, Γιάννου και αύριο ποιος ξέρει. Δεδομένων όλων αυτών, δεδομένου ότι ο Βενιζέλος κάνει αυτόν τον καιρό περιοδεία αποχαιρετισμού του ΠΑΣΟΚ σε όλη την επικράτεια, δεδομένου ότι ο Παπανδρέου με το ζόρι κρύβει τις προνομιακές σχέσεις του με τον Τσίπρα, διερωτάται κανείς. Τι απομένει από αυτόν τον χώρο; Νομίζω μόνο ο εγωισμός να μην τον απορροφήσει ο ΣΥΡΙΖΑ. Πρόκειται στην πραγματικότητα για μάχη με τον χρόνο με γνωστό τέλος. Το αν θα γραφτεί στις προσεχείς εκλογές στην περίπτωση που καταφέρει να υπερβεί η Φώφη την πόλωση και ξεπεράσει το 3% ή σε επόμενες μικρή αξία έχει. Ωστόσο, απάντηση στο ερώτημα αν έχει λόγο ύπαρξης το ΠΑΣΟΚ δεν θα δώσουμε εμείς. Την απάντηση θα δώσει ο κυρίαρχος ελληνικός λαός.
