Γράφει ο Μανώλης Καψής
Πηγή: capital.gr
Ομολογώ ότι δεν πρόλαβα να παραβρεθώ στην κίνηση των “προθύμων” της κεντροαριστεράς, που νομίζω ονομάζεται Γέφυρα. Αλλά ούτως ή άλλως η παρουσία μου θα περνούσε τελείως απαρατήρητη. Ήταν τόσοι πολλοί εκεί. Από τον πρόεδρο της Βουλής Νίκο Βούτση και την αντιπρόεδρο Τασία, και από την Θεανώ Φωτίου και την Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου μέχρι τον Πάνο Σκουρλέτη και τον Θανάση Παπαχριστόπουλο (sic), οι οπαδοί του πόλου έκαναν ουρά. Μόνο ο Πολάκης έλειπε, αλλά δεν έμαθα το γιατί. Θα είχε ηχογράφηση στο στούντιο. Ή θα έγραφε στο Facebook. Ακόμα και ο Νίκος Φίλης ήταν εκεί. Ναι, ο ίδιος που έλεγε ότι το ΠΑΣΟΚ “βρωμάει”…
Παραδόξως δεν ήταν εκεί ούτε ο Θάνος Μωραΐτης, ούτε ο Άγγελος Τόλκας. Αλλά πιθανώς υπάρχει εξήγηση. Είναι τόσο σημαντικά τα χαρτοφυλάκια που ανέλαβαν, που δεν μπορούν να κουνήσουν ρούπι από το γραφείο τους. Έλειπε και ο πρωθυπουργός για δουλειές στο εξωτερικό, δεν είναι να παίζεις με αυτά… Χρειάζεται επαγρύπνηση.
Αλλά πρόλαβα τουλάχιστον και έριξα μια ματιά στο κείμενό τους για τη δημιουργία του νέου πόλου της κεντροαριστεράς, που θα σκίσει στις εκλογές, αφού θα απορροφήσει ο ΣΥΡΙΖΑ το ΚΙΝΑΛ και ποιος τους πιάνει μετά. Θα τους τσακίσουν τους φασίστες που σήκωσαν κεφάλι.
Ένα κείμενο που συνέταξαν οι άλλοτε φίλοι του Κώστα Σημίτη, οι καθηγητές Νίκος Μουζέλης και Αντώνης Λιάκος. Βέβαια την ίδια στιγμή διάβαζα στα συριζαίικα έντυπα για τα “ορφανά του Σημίτη που σπρώχνονται για το ποιος θα μπει στα γαλάζια ψηφοδέλτια” και άλλα τέτοια συκοφαντικά, αλλά προφανώς θα πρόκειται περί σύμπτωσης. Ένα απλό πρόβλημα συντονισμού.
Λόγω του παρελθόντος τους στον χώρο του εκσυγχρονισμού, αναζήτησα μια αναφορά στη χυδαιότητα της δήθεν “ανεξάρτητης αρχής”, που άνοιξε τους λογαριασμούς του πρώην πρωθυπουργού, ύστερα από ένα μπαράζ δημοσιευμάτων ημικρατικών φυλλάδων. Αλλά δεν βρήκα κάτι. Όπως δεν βρήκε και η Αρχή βέβαια, αλλά ξέχασε να το ανακοινώσει. Και αυτό όμως, μάλλον σύμπτωση θα ήταν. Ένα ακόμα πρόβλημα συντονισμού.
Υπέθεσα όμως ότι επειδή οι προθέσεις τους είναι αγαθές και κεντροαριστερές, ακόμα και αυτοί που προτείνουν να τα ξεχάσουμε όλα – τις κρεμάλες, τους τραμπουκισμούς, τους προπηλακισμούς, τη βία και τον διχασμό, το θα σας τελειώσουμε – και ζητούν να κάνουμε κολεγιά με εκείνους που μας έλεγαν γερμανοτσολιάδες, θα είχαν να πουν πολλά για το παρελθόν του ΣΥΡΙΖΑ. Άλλωστε οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους. Μια συγγνώμη, λίγη αυτοκριτική δεν κάνει κακό. Αντ’ αυτού βρήκα το εξής:
“Δεν συμφωνούμε όλοι με επιλογές και χειρισμούς της σημερινής κυβέρνησης και το εύρος της κριτικής του καθενός μας ποικίλλει.” Η ευγένεια της διατύπωσης με σκότωσε. Ειδικά αυτό το “ποικίλλει”. Νομίζω ότι θα μπορούσε να το έχει γράψει και ο Σκουρλέτης, που έχει γαλουχηθεί με το σεις και με το σας.
Με αφορμή τη σκευωρία σε βάρος του Κώστα Σημίτη, θυμήθηκα την υπόθεση της Νοβάρτις, τις ποινικές διώξεις σε βάρος των πολιτικών αντιπάλων της κυβέρνησης, τον Ρασπούτιν, τον Παπαγγελόπουλο… (Ή είναι το ίδιο πρόσωπο; Θα σας γελάσω και δεν το θέλω). Τους εισαγγελείς διαφθοράς που παραιτούνται ο ένας μετά τον άλλο, τις ηχογραφήσεις και τις απειλές Πολάκη, τους τραμπουκισμούς σε βάρος του Γιάννη Στουρνάρα, την Βασιλική Θάνου. Δεν μπορεί λέω, κάτι θα θυμούνται. Αλλά αντ’ αυτού, βρήκα το εξής:
“Συνεχίζουμε να είμαστε κριτικοί σε δισταγμούς και ολιγωρίες που μπλοκάρουν τον θεσμικό εκσυγχρονισμό της χώρας και θολώνουν το πολιτικό στίγμα της διακυβέρνησης.” Τόση ευγένεια; Ξεπερνάει και τον Σκουρλέτη αυτή. Η σκευωρία είναι “ολιγωρία που μπλοκάρει τον θεσμικό εκσυγχρονισμό της χώρας”; Αλλιώς το ήξερα εγώ. Τέλος πάντων, καθηγητές είναι, σκέφτηκα μέσα μου, δεν θέλουν να μπλέξουν με τα σκα@@. Αλλά αν δεν θέλουν να μπλέξουν με τα σκα@@, γιατί στήνουν γέφυρες; Μυστήριο. Προχώρησα στο κείμενο.
Υπέθεσα ότι θα υπήρχε σκληρή κριτική για τα έργα και τις ημέρες του Γιάνη Βαρουφάκη, για το νόθο δημοψήφισμα και την κολοτούμπα, για το παρ’ ολίγον Grexit, για τον βαρύ λογαριασμό των 100 δισ. που μας χρέωσε η περήφανη διαπραγμάτευση, για το άχρηστο μνημόνιο, για τα επιδόματα στους κομματικούς ψηφοφόρους, για τη σύνθλιψη της μεσαίας τάξης από την φορολογία, για τις επενδύσεις που έχουν μπλοκάρει, για την επίθεση στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, για τις σκοτεινές φυλλάδες που συντηρούν, για τις ρουσφετολογικές προσλήψεις που προωθούν. Κάτι βρε παιδί μου. Τίποτα όμως. Αντ’ αυτού βρήκα αυτό:
“Εκτιμούμε πως η κυβέρνηση διηύθυνε, μέσα από δύσκολες συμπληγάδες, την έξοδο της χώρας από τα μνημόνια, παρά τις δεσμεύσεις που συνεχίζουν να ισχύουν, έχει στο επίκεντρο της προσοχής της τα ασθενέστερα στρώματα της κοινωνίας, προχώρησε σε δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις, νομοθέτησε σε δύσκολα ζητήματα που αφορούν τα δικαιώματα των πολιτών (ιθαγένεια, σύμφωνο συμβίωσης κλπ) και ακολουθεί φιλοευρωπαϊκή πολιτική, συμπαρατασσόμενη με τις προοδευτικές δυνάμεις της Ευρώπης”. Ε και δεν άντεξα. Το έκλεισα. Υπάρχει και όριο στο δούλεμα…
Υ.Γ. Οι πρόθυμοι της κεντροαριστεράς, μπορεί να ξέχασαν τα έργα και τις ημέρες του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, αλλά δεν ξεχνούν την Συμφωνία των Πρεσπών. Ίσως γιατί είναι πρόσφατη. Την θεωρούν καταλυτικό γεγονός και λυπούνται για τα κόμματα της αντιπολίτευσης, που εναντιώθηκαν στη συμφωνία, συμβάλλοντας έτσι στην αναζωπύρωση του εθνικισμού, λένε. Να υποθέσουμε ότι αν η ΝΔ και το ΚΙΝΑΛ αποδέχονταν την συμφωνία, που τους έφερε ως fait accompli ο Αλέξης Τσίπρας, δεν θα υπήρχαν αντιδράσεις; Ή θα ήταν βούτυρο στο ψωμί της άκρας δεξιάς; Αλλά ούτε για τους χειρισμούς του κ. Τσίπρα στο θέμα αυτό, βρήκα κάποια αναφορά στο κείμενο. Σύμπτωση πιθανώς. Ή έλλειψη συντονισμού.
