Γράφει ο Μανώλης Κοττάκης
Πηγή: εφημερίδα “Δημοκρατία”
Το παρελθόν εξακολουθεί να μας «κυνηγά» έως σήμερα. Στην εβδομάδα που φεύγει πληροφορηθήκαμε ότι η Εθνική Τράπεζα κατάφερε να απαλλαγεί από το swap ανταλλαγής χρέους με το οποίο την είχε «φορτώσει» η κυβέρνηση Σημίτη μέσω αμερικανικής υπεράκτιας off shore εταιρίας πριν από 20 χρόνια. Πρόκειται για το αμαρτωλό swap της Goldman Sachs, με το οποίο είχαμε κρύψει το χρέος των νοσοκομείων για να έχουμε καθαρά βιβλία. Ανέλαβε να το πληρώνει για λογαριασμό μας η αμερικανική επενδυτική τράπεζα, με το αζημίωτο: Τόκοι-μαμούθ, συν το κεφάλαιο σε βάθος χρόνου. Αυτό είναι το πρώτο νέο από το παρελθόν που μας «κυνηγά». Επειδή όμως «πονά» το εκσυγχρονιστικό σύστημα η υπενθύμιση παλαιών αμαρτιών, η είδηση πέρασε απαρατήρητη. Οπως βεβαίως και η καταγγελία Τσουκάτου πως την ίδια εποχή μπήκε 16 δισ. ευρώ μαύρο χρήμα στα ταμεία του ΠΑΣΟΚ από Ελληνες επιχειρηματίες.
Ωστόσο το σύστημα εξανέστη με την είδηση ότι ο τέως κοινοτικός επίτροπος -σοσιαλιστής, μάλιστα- Χοακίν Αλμούνια ορίστηκε από τον ΕSM υπεύθυνος να επιτηρεί τις ελληνικές τράπεζες. Με αυτό… ενοχλήθηκε. Το τι διαβάσαμε -στο διαδίκτυο ειδικά- ήταν… άλλο πράγμα.
Τι μας λέτε, αγαπητοί; Αν το παρελθόν μάς κυνηγά έτσι, προτείνω να το διατρέξουμε με επίσημους αριθμούς. Να μην το διαβάζουμε όπως εμείς θέλουμε. Ας το πράξουμε, λοιπόν, με τη γλώσσα των αριθμών και μετά εξηγούμαστε. Χωρίς συναισθήματα και συμπάθειες. Οι αριθμοί λένε ότι δεν ξέφυγε μόνο το ελληνικό έλλειμμα το 2009. Ξέφυγε το έλλειμμα όλων των χωρών της Ευρώπης. Το έλλειμμα της Βρετανίας εκείνη τη χρονιά από την κρίση που πυροδότησε η Λίμαν Μπράδερς έφτασε το 11,4%, της Πορτογαλίας 9,3%, της Πολωνίας 7,2%, της Ολλανδίας 5,4%, της Σλοβακίας 7,9%. Δεν ήταν ελληνική παρέκβαση τα ελλείματα εκείνη τη δύσκολη χρονιά, λοιπόν, για να κατηγορείται σήμερα ο Αλμούνια ότι τα… έκρυβε. Η Ελλάδα, όπως κάθε χώρα της Ε.Ε., ενημέρωνε μεν την Κομισιόν για τις αναθεωρήσεις των προβλέψεων, αλλά δεν έβγαζε και παράρτημα με αριθμούς. Επρεπε, όπως όλοι, να διατηρήσει την πρόσβαση στις αγορές. Γι’ αυτό ο Παπανδρέου βρήκε αποθεματικό της τάξεως των 7-10 δισ. ευρώ από τον δανεισμό για την επόμενη χρονιά. Ασχέτως τι έκανε. Μόνο κάποιος που ήταν προδότης με περικεφαλαία σε χρονιά τέτοιας θύελλας θα έβγαινε να λέει αριθμούς. Κανείς υπουργός Οικονομικών της Ε.Ε. -ούτε η Κομισιόν η ίδια- δεν το έπραξε. Τι ανοησίες περί απόκρυψης είναι αυτές, λοιπόν;
Ομως, έχω και άλλους αριθμούς. Στοιχεία που έδωσε το υπουργείο Οικονομικών το 2011, επί υπουργίας Ευάγγελου Βενιζέλου, για την εξελιξη του δημόσιου χρέους έδειξαν τα εξής: Το χρέος αυξήθηκε 19 φορές την περίοδο 1981-1989. Από 1,972 δισ. ευρώ που το παρέλαβε ο Ανδρέας Παπανδρέου το εκτόξευσε στα 19,66 δισ. ευρώ ! Το χρέος έγινε εξαψήφιο το 1996, φτάνοντας τα 106,371 δισ. ευρώ.
Διπλασιάστηκε και πάλι, φτάνοντας τα 201,244 δισ. ευρώ το 2004, χρονιά που το ΠΑΣΟΚ παρέδωσε την εξουσία στη Ν.Δ. Να δούμε, τέλος, τι ποσά δανείστηκε η Ν.Δ. σε ετήσια βάση από το 2005 έως το 2008, και να τα αντιπαραβάλουμε με τις δαπάνες εξυπηρέτησης του χρέους που κληρονόμησε από το ΠΑΣΟΚ. Τα ποσά που δανειζόταν η Ν.Δ. μεταξύ 2005 και 2008 κυμαίνονταν από 14 έως 22 δισ. ευρώ, με εξαίρεση το 2009 της διεθνούς κρίσης. Οι δαπάνες εξυπηρέτησης του χρέους του ΠΑΣΟΚ ήταν όμως τριπλάσιες! Το 2006 η Ν.Δ. δανείστηκε 10,8 δισ. ευρώ για να εξυπηρετήσει δαπάνες χρέους 26 δισ. ευρώ. Το 2007 δανείστηκε 13,7 δισ. ευρώ για να εξυπηρετήσει δαπάνες 31,9 δισ. ευρώ. Το 2008 22 δισ. ευρώ για να εξυπηρετήσει 37,5 δισ. ευρώ. Σύμφωνα με τα στοιχεία του υπουργείου Οικονομικών, από τα 116 δισ. ευρώ που αυξήθηκε το χρέος επί Ν.Δ., τα 61 δισ. δόθηκαν για τόκους, τα 20 δισ. για δαπάνες εξοπλισμών και χρέη νοσοκομείων, ταμείων, 5 δισ. ευρώ για το πρόγραμμα ενίσχυσης των τραπεζών και 30 δισ. για την κάλυψη του ελλείμματος. Η κυβέρνηση εκείνη της περιόδου έκανε μάλιστα αποκρατικοποιήσεις – έσοδα 13,5 δισ. ευρώ.
Θα μπορούσαν πράγματι να είχαν χρησιμοποιηθεί όλα για την ελάφρυνση του χρέους. Ο πρωθυπουργός της περιόδου όμως προτίμησε με αυτά να χρηματοδοτήσει τη λύση του Ασφαλιστικού, με το Ταμείο Αλληλεγγύης Γενεών. Τον γνωστό κουμπαρά ΑΚΑΓΕ, που «σπάνε» σήμερα οι κυβερνήσεις ΣΥΡΙΖΑ για να πληρώνουν συντάξεις.
Να κλείσει τρύπες, όπως η χρηματοδότηση του ταμείου της ΔΕΗ, για το έλλειμμα του οποίου είχε μεγάλη ευθύνη το ΠΑΣΟΚ. Να κάνει κοινωνική πολιτική για τους αδύναμους. Να μειώσει και το χρέος. Με δύο λόγια: Εβαλε τους ανθρώπους μπροστά από τους αριθμούς.
Μετά ταύτα ένα ερώτημα μένει να απευθύνω σε όσους επιτέθηκαν στον Χοακίμ Αλμούνια: Τολμάτε και μιλάτε; Εσείς που τα κάνατε… Αλμούνια στην οικονομία μιλάτε; Κρυφτείτε καλύτερα.
